«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Aὐγουστος 1959, αριθμ. φυλ. 318

ΕΙΣ ΤΗΝ ΡΟΔΟ;

Ζητήματα πίστεως
Εἰς τὴν πατρίδα μας, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, εἰς τὴν πατρίδα μας κατὰ τοὺς τελευταίους καιροὺς περίεργα φαινόμενα παρατηροῦνται, ἕν δὲ ἐκ τῶν περιέργων φαινομένων, τὸ περιεργότερον ἴσως ἐξ ὅλων, εἶνε ἡ ἀσυνήθης κίνησις… αἱρετικῶν παντὸς εἴδους καὶ πάσης προελεύσεως. Συμφώνως πρὸς μίαν πρόχειρον στατιστικήν, ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη πρὸ τινων ἐτῶν, 29 αἱρέσεις ἔχουν ἐγκατασταθῆ καὶ ἐργάζονται πρὸς διάδοσιν τῆς πλάνης ἐν Ἑλλάδι. Εἰς αὐτὰς ἔχουν ἐσχάτως προστεθῆ καὶ νέαι, ὡς ἡ αἵρεσις τοῦ τετραγώνου Εὐαγγελίου, τοῦ Λευκοῦ ἀετοῦ, τοῦ φωτὸς τῆς Ζωῆς. Ἀκούων ὁ Ὀρθόδοξος τὰ ὀνόματα τῶν ποικιλωνύμων αἱρέσεων νομίζει ὅτι βλέπει προφητικὰς εἰκόνας καὶ ὁράματα Ἀποκαλύψεως, ποὺ ὁμιλοῦν περὶ ἐπικειμένων συμφορῶν εἰς τὸν κόσμον. Ἐπιδρομὴ αἱρετικῶν εἶνε ὡς ἐπιδρομὴ βατράχων ποὺ κοάζουν εἰς τὰ ἐλεεινά των τέλματα, ὡς ἐπιδρομὴ ἀκρίδων ποὺ μὲ βουλιμίαν ἐπιπίπτουν κατὰ τῶν ἀνθοστολίστων κήπων καὶ τῶν ἐσπαρμένων ἀγρῶν διὰ νὰ μὴ ἀφήσουν ἐκεῖ πράσινον φύλλον. Πόθεν ἔρχονται τὰ παφλάζοντα κύματα τῶν αἱρετικῶν; Ἐξ ὅλων τοῦ ὀρίζοντος. Ἔρχονται ἐκ Ρώμης, ἐκ Παρισίων, ἐκ Λονδίνου, ἐκ Νέας Ὑόρκης, ἐκ Σικάγου, ἐκ Μπροῦκλιν…
Ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ διὰ νὰ διδάξουν ἐδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα… τὸν Χριστιανισμόν! Κάποιος, φαίνεται, τοὺς ἐσφύριξε, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶνε χώρα ὑποανάπτυκτος ὄχι μόνον οἰκονομικῶς ἀλλὰ καὶ πνευματικῶς, ὅτι κατοικεῖται ἀπὸ ὄντα καθυστερημένα, ἀμόρφωτα, ποὺ δὲν διαφέρουν πολὺ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῶν ἀγρίων περιοχῶν τῆς Ἀφρικῆς. Ὡς Κάφρους καὶ Ὀττεντότους ἐκλαμβάνουν τοὺς Ἕλληνας καὶ πρὸς αὐτοὺς στέλνουν τοὺς ἱεραποστόλους των… Οἱ δὲ ἱεραπόστολοί των μόλις πατήσουν τὸν πόδα των εἰς τὴν Ἑλλάδα, θέτουν εἰς ἐνέργειαν ὅλον τὸν μηχανισμὸν τῆς σατανικῆς προπαγάνδας, ποὺ ἐδιδάχθησαν εἰς τὰς σχολάς των. Βιβλία, περιοδικά, φυλλάδια, εἰκόνες, ὁμιλίαι καὶ διαλέξεις εἰς αἰθούσας καὶ κινηματογράφους, ἐσχάτως δὲ καὶ ἄρθρα εἰς στήλας καθημερινῶν ἑλληνικῶν ἐφημερίδων, τῶν ὁποίων οἱ ὀρθόδοξοι ἕλληνες διευθυνταὶ δὲν αἰσχύνονται ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων νὰ δημοσιεύουν ἄρθρα ἐχθρῶν καὶ προδοτῶν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, δέματα μὲ τροφὰς καὶ ἐνδύματα, χρηματικὰ βοηθήματα, ὑποτροφίαι νέων διὰ σπουδᾶς εἰς Πανεπιστήμια Εὐρώπης καὶ Ἀμερικῆς, υἱοθεσίαι ὀρφανῶν καὶ ἀπόρων τεκνῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἰδοὺ τὰ ὅπλα, μὲ τὰ ὁποῖα βάλλουν καταιγιστικῶς κατὰ τοῦ προμαχῶνος αὐτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάς.
Ὁ προμαχὼν αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νὰ πέση. Ἡ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία κυματίζει ἐπὶ αἰῶνας ἐδῶ εἰς τοὺς ἱεροὺς βράχους, πρέπει νὰ ὑποσταλῆ καὶ ἀντʼ αὐτῆς νὰ ὑψωθῆ ἡ μαύρη σημαία τῶν 350 αἱρέσεων! Ἰδοὺ οἱ καταχθόνιοι σκοποὶ τῶν πάσης φύσεως προπαγανδιστῶν τοῦ αἰῶνος μας.

* * *

Καὶ ἡ Ἑλλὰς, ἡ ὁποία καυχᾶται ὅτι εἶνε τὸ μόνον ὑπὸ τὸν ἥλιον Ὀρθόδοξον βασίλειον, ἀπέναντι τῆς νέας αὐτῆς ἐπιδρομῆς τί ποιεῖ; Ἐὰν ἡ Ἑλλάς, ἐὰν οἱ διοικοῦντες τὸν τόπον τοῦτον εἶχον αἴσθησιν τοῦ κινδύνου ποὺ ἀπειλεῖ τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν ὑπόστασιν τοῦ Ἔθνους, θὰ ἔπρεπε πρὸ πολλοῦ νὰ εἶχον λάβει τὰ πλέον αὐστηρὰ μέτρα. Ποῖα μέτρα; Ἀνάλογα πρὸς τὰ μέτρα ἐκεῖνα ποὺ λαμβάνουν ἐσπευσμένως διὰ νὰ ἀσφαλίσουν τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος. Καὶ σᾶς ἐρωτώμεν, ὦ πολιτικοὶ ἄρχοντες τῆς Ἑλλάδος; Ἀφήνετε τὰ σύνορα αὐτῆς ἀφρούρητα; Ἐπιτρέπετε κατάσκοποι νὰ περιοδεύουν ἀνενοχλήτως πόλεις καὶ χωρία τῆς χώρας καὶ μὲ τὸν προφορικὸν καὶ γραπτὸν λόγον νὰ ὑπονομεύουν τὸ ἐθνικὸν φρόνημα τῶν πολιτῶν; Ἐκ τῶν τελωνείων ἀφήνετε νὰ διέλθουν ἀπαρατήρητα φυλλάδια καὶ βιβλία ἐκ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, ποὺ νὰ ὑβρίζουν τὴν Ἑλλάδα, τὴν Βασιλικὴν Οἰκογένειαν, τὰς κορυφὰς τῆς πολιτικῆς καὶ στρατιωτικῆς ἐξουσίας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Διότι δὲν θέλετε τὴν διάλυσιν τοῦ Κράτους. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ εἰς τὰ σύνορα σκοποὶ ἐν καιρῶ θέρους καὶ χειμῶνος, καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς χώρας αὐστηρὸς ἔλεγχος παντὸς ὑπόπτου, καὶ δικαστήρια ἕτοιμα νὰ καταδικάσουν εἰς τὰς ἐσχάτας τῶν ποινῶν τοὺς κατασκόπους, καὶ τελωνεία νὰ ἐλέγξουν καὶ παραδώσουν εἰς τὸ πῦρ πᾶν φυλλάδιον ποὺ ἐξυβρίζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς ἄρχοντες αὐτῆς. Ἀγρυπνεῖτε λοιπὸν διὰ την ἀσφάλειαν τῆς χώρας, καὶ καλῶς ποιεῖτε. Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάς, κύριοι, δὲν εἶνε μόνον ἕνας ΥΛΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ἀπὸ χώματα καὶ πέτρας ποὺ πρέπει νὰ μένουν ἀπάτητα ἀπὸ τὰ πόδια τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος˙ ἡ Ἑλλὰς εἶνε πρὸ παντὸς ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ποὺ περιλαμβάνει φρονήματα, ἰδέας, παραδόσεις, ἰδανικά. Εἰς τὴν κορυφὴν δὲ ὅλων τῶν ἰδανικῶν εἶνε ἡ πίστις εἰς τὴν Ἁγία Τριάδα, εἰς τὸ Ὄνομα τῆς Ὁποίας ἄρχεται τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα, εἶνε ἡ πίστις εὶς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶνε μόνον σῶμα˙ εἶνε καὶ ψυχή, καὶ πρὸ παντὸς ψυχή. Ψυχὴ δὲ τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Συνεπῶς ἡ Ἑλλάς, πλὴν τῶν ὑλικῶν συνόρων ἔχει καὶ τὰ ἀσυγκρίτως σπουδαιότερα σύνορα, τὰ πνευματικὰ σύνορα, τὰ ὁποῖα ὡς στρατιῶται τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει πιστῶς νὰ φυλάττουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες, πρὸ παντὸς δὲ οἱ ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου ἐνώπιον Ὀρθοδόξων ἀρχιερέων ὁρκισθέντες ἀνώτατοι τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας ἄρχοντες! Πᾶν ὅ,τι ὑπονομεύει τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εὑρίσκη ἔδαφος παραμονῆς ἐν Ἑλλάδι, ἐκτὸς καὶ μόνον ἐὰν ἡ Ἑλλὰς θελήση νὰ κόψη πάντα δεσμὸν μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ γίνη, ὅπως καὶ ἄλλα κράτη, ἕνα κράτος ουδέτερον, ἄχρουν καὶ ἄοσμον θρησκευτικῶς, κράτος ὅπερ ἀδιαφόρως θὰ βλέπειι ἐπὶ τοῦ ἐδάφους της νὰ κινῶνται καὶ νὰ ἐργάζωνται ὅλαι αἱ αἱρέσεις τοῦ κόσμου. Θέλει νὰ γίνη τοιοῦτον κράτος ἡ Ἑλλάς; Ἄς τὸ εἴπουν καθαρὰ οἱ ὑπεύθυνοι ἄρχοντες, καὶ ὁ εύσεβὴς λαὸς θὰ κανονίση τὴν θέσιν του, διότι θὰ γνωρίζη πλέον σαφῶς καὶ κατηγορηματικῶς ὅτι ἀπὂ τοιοῦτον Κράτος οὐδεμίαν ὑποστήριξιν ἡ Ὀρθόδοξος πίστις πρέπει νὰ περιμένη. Μόνος του πλέον ὁ εὐσεβὴς λαὸς θʼ ἀναλάβη τὴν ὑπεράσπισιν τῆς πίστεώς του. Ἐνῶ τώρα μένει μὲ τὴν ἐντύπωσιν, ὅτι τὸ Κράτος ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν προστασίαν τῆς Ορθοδοξίας.
Δυστυxῶς

οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες μολονότι κατὰ τὰς ὁρκωμοσίας, τὰς δημοσίας τελετάς, τὰς ἐθνικὰς ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις παρουσιάζονται ὡς συνεχισταὶ τῆς παραδόσεως τοῦ Βυζαντίου, ἀκοιμήτου φρουροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν τούτοις δὲν δίδουν τὴν πρέπουσαν σημασίαν διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκ τῶν ἐπιβούλων ἐχθρῶν αὐτῆς καὶ ἀφήνουν ἀνοικτὰς τὰς θύρας τῆς Ἑλλάδος διὰ νὰ εἰσέρχωνται καὶ ἐξέρχωνται οἱ προβατόσχημοι λύκοι, οἱ πράκτορες τῶν διαφόρων αἱρέσεων, οἱ ὁποῖοι ἀποδεκατίζουν τὸ ποίμνιον. Ποῦ εἶνε ἡ πίστις τῶν Βυζαντινῶν ἐκείνων ἡγετῶν τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, οἱ ὁποῖοι ἔντρομοι καὶ ἐναγώνιοι ἐγίνοντο ἐπὶ τῶ ἀκούσματι ὅτις εἰς κάποιαν γωνίαν τῆς αὐτοκρατορίας παρουσιάσθη κροῦσμα αἱρετικῆς διδασκαλίας; Ἐκεῖνοι τοὺς αἱρετικοὺς ἐφοβοῦντο περισσότερον ἀπὸ τοὺς φονεῖς καὶ τοὺς ληστὰς καὶ τοὺς βαρβάρους ἐπιδρομεῖς καὶ παντὶ σθένει προσεπάθουν νὰ εξαλείψουν τὰς αἱρέσεις ὡς διασπώσας τὴν πνευματικὴν ἐνότητα τοῦ λαοῦ. Ἐνῶ οἱ σημερινοὶ ὑποδέχονται τοὺς αἱρετικοὺς μετὰ μειδιαμάτων, συντρώγουν καὶ συνδιασκεδάζουν μετʼ αὐτῶν ὡς νὰ πρόκειται περὶ τῶν εἰλικρινεστέρων φίλων τῆς Ὀρθοδόξου πατρίδος. Ἀλλʼ ἄν ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου μας διὰ διαφόρους λόγους δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθῆ καὶ συναισθανθῆ τὸ καθῆκόν της ἀπέναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή, ἡ κατʼ ἐξοχὴν ὑπεύθυνος διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας τὶ πράττει;
Εἶνε ἀληθὲς ὅτι κάτω ἀπὸ τὰ σκληρὰ πλήγματα τῶν αἱρετικῶν ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἤρχισε ἐσχάτως νὰ ἔρχεται εἰς συναίσθησίν τινα τοῦ κινδύνου. Ἀπόδειξις εἶνε ὅτι εἰς τὴν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος, ὡς καὶ εἰς τὸ Β΄ Συνέδριον τῶν ἱεροκηρύκων κατὰ τὸ παρὸν ἔτος, τὸ θέμα τῶν ξένων προπαγανδῶν ἐξητάσθη εὐρέως καὶ πολλαὶ γνῶμαι ἠκούσθησαν καὶ πορίσματα διετυπώθησαν καὶ τὸ παρὸν ἔτος ὡς ἀντιαιρετικὸν ἐχαρακτηρίσθη καὶ ὁ ἡμεροδείκτης τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας μὲ ρητὰ καὶ ἀποφθεύγματα Πατέρων κατὰ τῶν αἱρετικῶν ἐκυλοφόρησεν. Ἀλλʼ ἐρωτῶμεν˙ αἱ ἀκαδημαϊκαὶ περὶ αἱρετικῶν συζητήσεις, τὰ πορίσματα καὶ τὰ ψηφίσματα, οἱ ἡμεροδεῖκται καὶ τα φυλλάδια ἀντιαιρετικοῦ περιεχομένου ἀρκοῦν νὰ σταματήσουν τὸν χείμαρρον τῶν αἱρέσεων; Πρέπει νὰ εἶνε τις πολὺ ἀφελής, πρέπει νὰ πάσχη ἀπὸ ἀνίατον στρουθοκαμηλισμόν, νὰ σκεπάζη τὰ μάτια του ἐπιτηδείως διὰ νὰ μὴ βλέπη τὸν ἐπερχόμενον κίνδυνον, διὰ νὰ πιστεύση ὅτι μὲ τὰ ἀνωτέρω ὁ κίνδυνος ἐξέλιπε καὶ ὅτι ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία ἐξεπλήρωσε τὸ καθῆκόν της.

* * *

Ὁ κίνδυνος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶνε μέγας, καὶ μέτρα ἀνάλογα πρὸς τὸ μέγεθος τοῦ κακοῦ πρέπει νὰ ηφθοῦν έπειγόντως. Ἐπίσκοπος Μακεδονικῆς ἐπαρχίας, κινδυνεούσης ἐκ τῆς δράσεως αἱρετικῶν, ὁμιλῶν εἰς τὴν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας ἐνεθυμήθη Ἰεζεκιὴλ τὸν προφήτην καὶ ἐτόνισεν ὅτι πρέπει ἐπειγόντως νὰ κατασκευασθοῦν «περιφράγματα» ἱκανὰ νὰ ἐμποδίσουν τὴν εἴσοδον τῶν αἱρετικῶν εἰς τὰς ἐνορίας τῶν ἐπισκοπῶν τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ὀρθῶς ὡμίλησεν. Διότι ποῖος στρατός, ὅστις δέχεται σφοδρὰς ἐπιθέσεις δὲν φράσσει τὰ στρατόπεδά του μὲ συρματοπλέγματα καὶ δὲν λαμβάνει ὅλα τὰ μέτρα ἵνα μηδεὶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν εἰσχωρήση εἰς αὐτά; Ἐν καιρῶ δὲ νυκτὸς οἱ σκοποὶ δὲν πυκνώνονται καὶ ὁ ἐλάχιστος θόρυβος δὲν κάμνει τὸν σκοπὸν νὰ ἐνετίνη τὴν προσοχήν του καὶ θὰ φωνάξη ἄλτ; Ἔτσι καὶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν θὰ ἔπρεπεν οἱ ποιμένες νὰ πυκνώνουν τὰ φυλάκια, νʼ ἀγρυπνοῦν καὶ νὰ σαλπίζουν τὸ ἐγερτήριον, τὸ πολεμικὸν σάλπισμα. Διὰ νὰ μὴ εἴμεθα κοιμωμένη ἀλλὰ στρατευομένη καὶ ἀγωνιζομένη Ἐκκλησία!
Νὰ κατασκευασθοῦν «περιφράγματα» ὑπὲρ τοῦ οἴκου ἰσραήλ (Ἰεζ. 15-5). Καὶ ἰδοὺ τὸ πρῶτον… περίφραγμα κατασκευάζεται ἐν Ρόδω! Ὁποία τραγικὴ εἰρωνεία! Ἀντὶ περιφραγμάτων ἡ Ἑλλὰς ἀνοίγει τὰς θύρας της διὰ νὰ ὑποδεχθῆ ποίους; Τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μᾶς στέλλουν ἐδῶ τοὺς πράκτοράς των διὰ νὰ προσηλυτίσουν Ἕλληνας εἰς τὰς αἱρέσεις των.
«Παγκόσμιον Συνέδριον Ἐκκλησιῶν» σοῦ λέγουν. Παγκόσμιον Συνέδριον Ἐκκλησιῶν, καὶ ἄς ἀπουσιάζουν ἀπʼ αὐτὸ ἡ Δυτικὴ Ἐκκλησία καὶ αἱ περισσότεραι αὐτοκέφαλαι Ἐκκλησίαι τῆς Ἀνατολῆς. Ὁποία ἀπάτη! Ὁποία παγίς! Παγκόσμιον Συνέδριον Ἐκκλησιῶν. Τὸ ὀρθόν: θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται καὶ νὰ γράφεται Παγκόσμιον Συνέδριον αἱρετικῶν. Μὲ τὴν σύνθεσίν του τὸ συνέδριον τοῦτο ὑπενθυμίζει εἰς ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας τὸ κατὰ τὴν περίοδον τῆς Κατοχῆς ἀπατηλὸν ἐκεῖνο πολιτικὸν σχῆμα, τὸ λεγόμενον ΕΑΜ, τοῦ ὁποίου οἱ μὲν κομμουνισταὶ ἧσαν ἡ κυριαρχοῦσα δύναμις, οἱ δὲ ὀλίγοι ἐθνικόφρονες ἀπετέλουν τὸ θλιβερὸν συμπλήρωμα πρὸς ἐξαπάτησιν τοῦ ἀπλοϊκοῦ λαοῦ. Καὶ εἰς τὴν παγίδα αὐτὴν τοῦ Π.Σ.Ε. ὡς ἀνόητα πτηνά, εἰς τὰ ὁποῖα θὰ ὑπάρχει σύνεσις, ἐμπίπτουν θεολόγοι, καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερον, ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται ὡρισμένον Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Σεβασμ. Μητροπολίτην Ρόδου κ. Σπυρίδωνα, ὅστις λέγεται ὅτι ἔλαβεν ἐντολὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἵνα λάβη μέρος εἰς τὰς συνεδριάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν!
Ἀλλὰ πρίν, Ἅγιε Ρόδου καὶ λοιποὶ μητροπολῖται τῆς Ὀρθοδοξίας, πρὶν φορέσητε τὰ διάσημα τοῦ ἀρχιερατικοῦ σας ἀξιώματος καὶ ἐμφανισθῆτε ἐνώπιον τοῦ Παγκοσμίου Συνεδρίου τῶν Ἐκκλησιῶν, διὰ νὰ τὸ χαιρετίσητε εὐλαβῶς καὶ νὰ συμπροσευχηθῆτε μετὰ τῶν συνέδρων, μὲ ὅλον τὸν σεβασμὸν εἰς τὸ ἀξίωμά σας τολμῶμεν ἡμεῖς οἱ μικροὶ νὰ σᾶς ἀπευθύνωμεν ἐνώπιον τοῦ Πανελληνίου ποὺ μᾶς βλέπει καὶ ἀκούει, τὴν ἐξῆς ἐρώτησιν: «Οἱ ὑψηλοί σας ξένοι μὲ τὰ μεγάλα ὀνόματα, ποὺ κάθηνται εἰς τὸ Συνέδριον, τὶ εἶνε; Δὲν σᾶς ἐρωτῶμεν τὶ εἶνε ἐξ ἐπόψεως Πατρίδος, πλούτου, κοσμικῆς σοφίας. Αὐτὰ διὰ τὸν εὐσεβὴ ἑλληνικὸν λαὸν τίθενται εἰς δευτέραν μοῖραν. Σᾶς ἐρωτῶμεν, τὶ εἶνε ἐξ ἐπόψεως πίστεως. Εἶνε Ὀρθόδοξοι; Ὄχι. Ἀλλὰ τὶ εἶνε; Εἶνε ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ. Αὐτὸ δὲν δύνασθε νὰ τὸ ἀμφισβητήσητε. Διότι ὅλοι ἀνήκουν εἰς παλαιάς, ἀνανεωθείσας ὑπʼ αὐτῶν εἰς νέα σχήματα αἱρέσεις, τὰς ὁποίας τὸ πάλαι κατεδίκασαν αἱ Τοπικαὶ καὶ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι. Καὶ ἐφʼ ὅσον εἶνε αἱρετικοί, σᾶς ὑποβάλλομεν εὐλαβῶς δευτέραν ἐρώτησιν: Ὁποία ἡ θέσις ὑμῶν
ὡς ἐπισκόπων τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπέναντι αὐτῶν; Ἐὰν ἔζων σήμερον οἱ μεγάλοι τῆς Ἐκκλησίας Πατέρες θὰ ἐλάμβανον μέρος εἰς τοιαῦτα συνέδρια, εἰς τὰ ὁποῖα παρίστανται ὄχι ἀντιπρόσωποι μιᾶς αἱρέσεως, ἀλλὰ ὅλων τῶν αἱρέσεων, τοὺς ὁποίους κατεδίκασαν ἐκεῖνοι μὲ ἀφορισμούς; Νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀοιδίμων ἐκείνων ἀνδρῶν καὶ προμάχων τῆς πίστεως θὰ ἐλάμβανε μέρος. Καὶ σεῖς, οἱ ὁποῖοι σήμερον εἰς τὰς θέσεις αὐτῶν εὑρίσκεσθε καὶ βαρύνεσθε μὲ φρικτοὺς ὄρκους ἔναντι τοῦ θυσιαστηρίου διὰ τὴν φύλαξιν τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης τὸ αὐτὸ θὰ ἔπρεπε νὰ πράξητε. Ἐκ τῆς ἀπέναντι ἀκτῆς, ἐν τῆ ὁποία «μεγάλα κεκοίμηνται στοιχεῖα», ἔρχονται ἰσχυραὶ φωναὶ καὶ ἀποροῦμεν πῶς δὲν τὰς ἀκούετε. Ἔρχεται ἐν πρώτοις ἡ φωνὴ τοῦ ἁγίου, τοῦ θεοφόρου Ἰγνατίου, ὅστις κηρύττει μεγαλοφώνως ὅτι «πᾶς ὁ λέγων παρὰ τὰ διατεταγμένα κἄν ἀξιόπιστος ἦ, κἄν νηστευτής, κἄν παρθενεύη, κἄν σημεῖα ποιῆ, κἄν προφητεύη, λύκος σοι φαινέσθω, ἐν προβάτου δορᾶ προβάτων φθορὰν κατεργάζεται. Εἴμεθα μαθηταὶ Παύλου καὶ Πέτρου; Γινώμεθα γνήσιοι παῖδες, ἀλλὰ μὴ νόθοι. Προσέχετε ἀπὸ τῶν αἱρετικῶν. Αὐτοὶ εἶνε κύνες, λαθροδάκναι (δαγκάνουν χωρὶς νὰ φωνάζουν), ὄφεις συρόμενοι, δράκοντες, βασιλίσκοι, σκορπιοί, ἀνθρωπόμιμοι πίθηκοι». Ἔρχεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, ἐπισκόπου Σμύρνης, ὅστις μετὰ δακρύων ὁμιλῶν πρὸς τοὺς μαθητάς του διηγεῖτο ἐπεισόδιον τοῦ διδασκάλου του Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, κατὰ τὸ ὁποῖον ὁ Εὐαγγελιστὴς πορευθεὶς εἰς λουτρὸν ἐν Ἐφέσω καὶ πληροφορηθεὶς ὅτι ἐν αὐτῶ εὑρίσκετο Κήρινθος ὁ αἱρετικὸς ἀνέκραξε˙ «Τέκνα μου, φύγωμεν μὴ καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέση ἡμῖν, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ». Ἔρχεται ἡ φωνὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὅστις ἀποκαλεῖ τοὺς αἱρετικοὺς ἀντιχρίστους καὶ προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ μὴ χαιρετοῦν αὐτούς, μηδὲ νὰ δέχωνται εἰς τὰς οἰκίας των (Α΄ Ἰωάν. 4, 3, Β΄ 7, 10-11). Ἔρχεται ἡ φωνὴ τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ὅστις δριμύτατα ἐλέγχει τοὺς ψευδοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι παρεισάγουν αἱρέσεις ἀπωλείας (Β΄ 2, 1). Ἔρχεται ἡ φωνὴ τοῦ ἑτέρου κορυφαῖου, τοῦ Παῦλου, ὅστις ἀναθεματίζει τοὺς διαστρέφοντας τὸ Εὐαγγέλιον, ἀπειλεῖ τιμωρίας τῶν μὴ συμμορφουμένων πρὸς αὐτὸ καὶ ἐν ταῖς ποιμαντορικαῖς ἐπιστολαῖς δίδει ὁδηγίας εἰς τοὺς προϊσταμένους τῶν Ἐκκλησιῶν διὰ νὰ λαμβάνουν αὐστηρὰ μέτρα κατὰ τῶν αἱρετικῶν (Ρωμ. 16, 17, Β΄ Κορινθ. 6, 11, 15, Α΄ Τιμόθ. 1, 19-20, Β΄ 1, 13-14). Εἰς μίαν δὲ στιγμὴν ὁ Ἀπόστολος ἀκούεται νὰ λέγη μετʼ ἀσυνήθους πάθους˙ «Καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρʼ ὅ εὐαγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι λέγω˙ οἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρʼ ὅ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1, 8-9). Ἔρχεται κατόπιν ἡ φωνὴ τοῦ μεγάλου προμάχου τῆς πίστεως, τοῦ Μ. Ἀθανασίου, ὅστις μετὰ παρρησίας κηρύττει ὅτι πᾶς αἱρετικὸς πατέρα ἔχει τὸν διάβολον, ὅστις ἐξ ἀρχῆς μετεστράφη καὶ ἔγινεν ἀνθρωποκτόνος καὶ ψεύστης καὶ διὰ μέσου τῶν αἱρετικῶν διαστρέφει τὰ γνήσια νοήματα τῆς Εὐαγγελικῆς διδασκαλίας. Ἔρχονται τέλος αἱ φωναὶ ὅλων τῶν Πατέρων τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων, οἱ ὁποῖοι ἀπειλοῦν μὲ καθαίρεσιν τοὺς κληρικοὺς καὶ ἀφορισμὸν τοὺς λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται εἰς πνευματικὰς ἐπικοινωνίας μετὰ τῶν αἱρετικῶν. (Ἴδε ΜΕ, ΞΔ Ἀποστόλων, ΣΤ΄ Β΄ Οἰκουμ. Συνόδου, ΑΒ-ΑΓ τῆς ἐν Λαοδικεία Συνόδου)».
Ἀναμφιβόλως δὲ οἱ ἐν τοῖς Συνεδρίοις τῶν αἱρετικῶν Ὀρθόδοξοι κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ ἔρχονται εἰς ποικίλας πνευματικὰς σχέσεις μετὰ τῶν αἱρετικῶν καὶ ὑπόκεινται εἰς τὰς ποινὰς τῶν Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, αἱ ὁποῖαι σαλπίζουν εἰς τὰ ὦτά των τὸ τοῦ Παῦλου: Τὶς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῶ πρὸς Βελίαρ; (Β΄ Κορινθ. 14-15). Διὰ τοῦτο ὁ γηραιὸς καὶ σεβάσμιος Ἱεράρχης Σάμου κ. Εἰρηναῖος, ἀπηχῶν τὴν φωνὴν τῆς Ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ἔγραφεν εἰς καθημερινὴν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν, ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν δύνανται νὰ συμμετέχουν εἰς Συμβούλια καὶ Συνελεύσεις τῶν αἱρετικῶν ὡς ὀργανικὰ μέλη, νὰ ψηφίζουν καὶ νὰ ψηφίζωνται καὶ νὰ λαμβάνουν μονίμους θέσεις εἰς Ἐπιτροπὰς τεταγμένας νὰ ἐκτελοῦν τὰς ἀποφάσεις τῶν Γ. Συνελεύσεών των.
* * *
Ἀλλʼ εἰς ταῦτα ἀκούονται ἀντιρρήσεις. Πρώτη ἀντίρρησις: Θὰ μᾶς εἴπουν οἱ θιασῶται τοῦ Συνεδρίου: «Διατὶ ἡμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι νὰ μὴ εἴμεθα ἔξυπνοι, ὥστε νὰ ἐκμεταλλευόμεθα τὰς παρουσιαζομένας περιστάσεις; Τὸ Παγκόσμιον Συνέδριον τῶν Ἐκκλησιῶν μᾶς παρέχει ἐξαιρετικὴν εὐκαιρίαν διὰ νὰ μεταβῶμεν εἰς αὐτὸ καὶ διαφωτίσωμεν τοὺς πεπλανημένους ἀδελφούς! Δὲν βλέπετε πόσον ἐπαινοῦν καὶ θαυμάζουν τὴν Ἐκκλησίαν μας καὶ νοσταλγοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν;» Ἀπαντῶμεν: Ὥστε διὰ διαφώτισιν τῶν αἱρετικῶν μεταβαίνουν εἰς τὸ Συνέδριον οἱ Ὀρθόδοξοι καθηγηταὶ καὶ ἐπίσκοποι; Ἀλλʼ ἐὰν αὐτὸς εἶνε ὁ βαθύτερος σκοπὸς τῆς συμμετοχῆς των, δύνανται οὗτοι νὰ μᾶς εἴπουν ποῖον ἐκ τῶν αἱρετικῶν τούτων διαφώτισαν καὶ ἔκαμαν Ὀρθόδοξον; Δυστυχῶς οὔτε ἕνα δὲν ἔχουν νὰ μᾶς ἐπιδείξουν. Ἐὰν δὲ ἔτυχε κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη νὰ σημειωθοῦν μεταστροφαὶ τινες αἱρετικῶν πρὸς τὴν Ὀρθοδοξίαν, τοῦτο ὀφείλεται ὄχι εἰς τὰς διδασκαλίας τῶν Ὀρθοδόξων θεολόγων ἐν τοῖς Παγκοσμίοις Συνεδρίοις τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλʼ εἰς ἄλλα περιστατικά, εἰς τὰ ὁποῖα φαίνονται σαφῶς ὁ δάκτυλος τῆς θείας Προνοίας, ἡ ὁποία διὰ μυστηριωδῶν τρόπων ὁδηγεῖ τοὺς ἔχοντας καλὴν πρόθεσιν εἰς τὴν ἀσφαλῆ ὁδὸν τῆς ἀληθείας, τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλὰ ἐπαινοῦν, καὶ θαυμάζουν – λέγετε – καὶ νοσταλγοῦν οἱ Προτεστάνται τὴν Ὀρθοδοξίαν; Ἐὰν ὄντως νοσταλγοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἡ Ὀρθοδοξία, ἀγαπητοί μας, δὲν εἶνε μακράν.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε πλησίον. Ὀλίγον ἐὰν σκύψουν, ὀλίγον ἐὰν ταπεινωθοῦν, θὰ εὕρουν τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν, τὸ ἀλλόμενον εἰς ζωὴν αἰώνιον, θὰ εὕρουν τὰς πηγὰς τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ῥέουν λατρευτικῶς μέσα εἰς εὐτελέστερον ναὸν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀλλʼ οἱ ἁιρετικοὶ οἱ ὁποῖοι λέγουν ὅτι νοσταλγοῦν τὴν Ὀρθοδοξίαν, εὐφυῶς παίζουν τὸ παιχνίδι των. Προσποιοῦνται οἱ κύριοι αὐτοὶ ὅτι θαυμάζουν καὶ νοσταγοῦν, διὰ νὰ ἐλκύσουν τὴν συμπάθειαν ἡμῶν τῶν ἀνοήτων, οἱ ὁποῖοι ἐν τούτω ὁμοιάζομεν μὲ τὸν κόρακα τοῦ Αἰσωπείου μύθου, ὅστις κολακευθεὶς ἀπὸ τοὺς ἐπαίνους τῆς πονηρᾶς ἀλώπεκος, ἄφησε νὰ πέση ἀπὸ τὸ ῥάμφος του τὸ ἐκλεκτὸν τεμάχιον τοῦ κρέατος. Ὕστερον ἀπὸ τὰς συνομιλίας καὶ διαχύσεις μετὰ τῶν αἱρετικῶν, ἐρωτῶμεν, ποῖος ἐκ τῶν δύο κερδίζει καὶ ποῖος χάνει ἀπὸ τὰ συνέδρια αὐτά; Ὁ αἱρετικὸς χάνει καὶ κερδίζει ὁ Ὀρθόδοξος; Πολὺ ἀμφιβάλλομεν. Θεολογικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς ἀκατάρτιστοι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον οἱ ἡμέτεροι μαγνητίζονται ἀπὸ τὴν ἐξαιρετικὴν συμπεριφοράν, ἀπὸ τὴν γλυκολογίαν, ἀπὸ τὴν ἔξωθεν σοφίαν τῶν ξένων καὶ ἀναλύονται εἰς ἐγκώμια αὐτῶν λέγοντες˙ «πόσον καλοὶ ἄνθρωποι εἶνε αὐτοί! Τὶ κρῖμα νὰ μᾶς κρατῆ ἡ Εκκλησία μακρὰν αὐτῶν!». Καὶ αὐτὸς εἶνε ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον οἱ εἰς ξένα πανεπιστήμια τὴν Θεολογίαν, σπουδάζοντες ἡμέτεροι νέοι ἐπιστρέφουν εἰς τὴν Πατρίδα μὲ χλιαρὰν τὴν συνείδησιν, ἀνίκανοι πλέον νʼ ἀγωνισθοῦν μὲ φλόγα ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν.
Δευτέρα ἀντίρρησις! Θὰ μᾶς εἴπουν οἱ φίλοι τῆς Ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν: «Ἐὰν δὲν λάβωμεν μέρος εἰς τὰ τοιαῦτα συνέδρια, πῶς θὰ ἐπέλθη ἡ ποθητὴ ἔνωσις;». Καὶ νομίζετε, ἀγαπητοί μας φίλοι, ὅτι διὰ τοιούτων ψευδοσυνεδρίων θὰ προαχθῆ ἡ ἰδέα τῆς ἑνώσεως; Πολὺ ἀπατᾶσθε! Ρίψατε τὰ βλέμματά σας εἰς τὸ πλῆθος τῶν ἀντιπροσώπων τῶν λεγομένων Ἐκκλησιῶν, ἐρευνήσατε ἐπιμελῶς ὄχι τὰ πρόσωπα καὶ τὰς ἀμφιέσεις, ἀλλὰ τὰς ἰδέας των, καὶ ἔπειτα εἴπατέ μας ἐὰν ὅλοι αὐτοὶ συμφωνοῦν ἀναμεταξύ των. Δυστυχῶς δὲν συμφωνοῦν. Διαφωνοῦν ἐπὶ διαφόρων ἀπόψεων τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Ἄλλοι ἐξ αὐτῶν δὲν κάμνουν τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, ἄλλοι δὲν παραδέχονται τὰς ἱερὰς εἰκόνας, ἄλλοι δὲν πιστεύουν εἰς ἱερὰ μυστήρια, καὶ τὸν θεσμὸν τῆς Ἐκκλησίας, καὶ τέλος ἄλλοι ἀπορρίπτουν καὶ αὐτὸ τὸ θεμελιωδέστατον δόγμα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἶνε ἀντιτριαδῖται. Ὅσοι κεφαλαί, τόσαι καὶ γνῶμαι. Καταδικάζουν τὸ ἀλάθητον τοῦ Πάπα, ἀλλʼ ἕκαστος ἐξ αὐτῶν ἔχει γίνει Πάπας, ὑποστηρίζων μὲ τὰς πολυαρίθμους κεφαλὰς τῶν ἀλαθήτων τῆς Λερναίας ταύτης ὕδρας. Ἀληθινὴ Χάβρα τῶν Ἰουδαίων, πύργος Βαβέλ. Ἰδοὺ τὸ Συνέδριον τῆς Ρόδου.
Ἐὰν δἐ τινες ἐξ αὐτῶν ἐκδηλώσουν ποτὲ ἐπιθυμίαν συννενοήσεως μετὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι θὰ πρέπη νὰ εἴπωμεν πρὸς αὐτούς: Ὑπάγετε πρῶτον νὰ συζητήσητε μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους ἀδελφούς σας καί, ἀφοὺ λύσητε τὰς μεταξύ σας διαφορὰς καὶ διατυπώσητε ἕνα κοινὸν πιστεύω ποὺ θὰ ὑπογράφουν ὅλαι αἱ παρατάξεις σας καὶ ἐκλέξητε ἀντιπροσωπείαν, τότε ἔλθετε νὰ συζητήσητε μὲ ἀντιπροσωπείαν ἰδικήν μας, τὴν ὁποίαν θὰ ὁρίση ὄχι μία τις Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀλλὰ Σύνοδος τῶν αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Τότε θὰ φανῆ ἐὰν τὸ ἰδικόν σας πιστεύω συμπίπτει μὲ τὸ πιστεύω τῆς Ὀρθοδοξίας. Μόνον οὔτω θὰ προαχθῆ ἡ ἰδέα τῆς Ἑνώσεως καὶ ὅτι διὰ ψευδοσυνεδρἰων τύπου Ρόδου, εἰς τὰ ὁποῖα ὅλοι παρουσιάζονται μὲ τὰ προσωπεῖα τοῦ χριστιανοῦ, ἀλλʼ ἀφαιρουμένων τῶν προσωπείων των, ἰδοὺ ἔντρομοι βλέπομεν τὰς δυσειδεῖς μορφὰς τῶν ἀρχαίων αἱρετικῶν Κηρίνθου, Μαρκίωνος, Ἀρείου, Μακεδονίου, Εὐτυχοῦς καὶ τόσων ἄλλων.

* * *

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Μὲ παραβολικὸν λόγον θέλω νὰ κλεισω τὸ παρὸν ἄρθρον, ὅπερ εἶνε μία ἀσθενὴς ἔκφρασις λύπης καὶ ἀγανατκτήσεως τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ. Ὑποθέσατε ὅτι ὑπάρχει μία περικαλλὴς γυνή, ἥτις διὰ τὸ ὑπέροχον αὐτῆς κάλλος ἐποφθαλμιᾶται ὑπὸ τῶν γειτόνων αυτῆς, οἱ ὁποῖοι ποικίλας μηχανεύονται μηχανὰς διὰ νὰ συνάψουν σχέσεις μετʼ αὐτῆς. Ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, ὅστις λαμβάνει γνῶσιν τῶν προθέσεών των, τὶ θὰ κάμη; Θʼ ἀνοίξη τὴν θύραν τῆς οἰκίας του καὶ θὰ καλέση τοὺς ἐπιβούλους αὐτοὺς τῆς οἰκογενειακῆς του τιμῆς καὶ ὑπολήψεως εἰς συνεστίασιν καὶ στενοτέραν γνωριμίαν μετὰ τῆς συζύγου του; Ἀνὴρ ἀγαπῶν εἰλικρινῶς τὴν σύζυγόν του καὶ τρέμων μήπως τρίτος τις παρεισδύση εἰς τὰς σχέσεις των οὐδέποτε τοιαύτην πρᾶξιν ἀνοησίας θὰ διαπράξη. Διὰ τοὺς τοιούτους ἡ θύρα τῆς οἰκίας διὰ παντὸς θὰ εἶνε κλειστή. Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐπιστήση εἰς τὴν γυναῖκά του νὰ ἀποφεύγη οἱανδήποτε μετʼ αὐτῶν σχέσιν. Ἀλλʼ ἐὰν ὑποθέσωμεν ὅτι ἐν γνώσει τῶν προθέσεων καὶ ἐκδηλώσεων τῶν ἐπιβούλων τούτων ἀνοίξη τὴν θύραν τῆς οἰκίας καὶ φέρη τὴν γυναῖκά του εἰς σχέσεις μετʼ αὐτῶν, τότε ὁ ἄφρων σύζυγος ἄς μὴ ἐκπλαγῆ ἐὰν αὔριον ἡ γυνὴ τὸν ἐγκαταλείψη καὶ ἀκολουθήση ἕνα ἐκ τῶν δῆθεν οἰκογενειακῶν φίλων, μετὰ τῶν ὁποίων χθὲς συνέτρωγον καὶ συνδιασκέδαζον.
Ἐννοήσατε τὸν παραβολικὸν λόγον; Ὁλόκληρος ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ μία ἑκάστη ψυχὴ ὀρθοδόξου, εἶνε γυνὴ περικαλλής, «γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον». Ἐπίβουλοι αὐτῆς, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ τὴν ἀποσπάσουν ἀπ[ο τὴν ἀνάγκην τοῦ Νυμφίου καὶ νὰ μεταστρέψουν τὴν ἀγάπην της εἰς μῖσος κατʼ αὐτοῦ, εἶνε οἱ αἱρετικοί. Ὤ! καὶ τὶ δὲν μηχανεύονται διὰ νὰ τὴν ἀποσπάσουν. Ἔ! λοιπόν. Ὁ ἐπίσκοπος, ὅστις διʼ ἑκάστην ψυχὴν ὀρθόδοξον ἐπέχει τὴν θέσιν στοργικοῦ ἀνδρὸς μεριμνῶντος διὰ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, ὁ ἐπίσκοπος θὰ ἔλθη τώρα νʼ ἀνοίξη τὰς θύρας καὶ νὰ εἴπη εἰς ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἐχθροὺς καὶ ἐπιβούλους τῆς Ὀρθοδοξίας˙ Ὁρίστε! Περάσατε εἰς τὸν οἴκόν μου. Αὐτὸ θὰ κάμη; Θὰ γίνη λοιπόν, ἄς μᾶς ἐπιτραποῦν αἱ φράσεις, θὰ γίνη προαγωγὸς καὶ μαστρωπὸς τῶν ψυχῶν, τὰς ὁποίας ἐνεπιστεύθη εἰς αὐτὸν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, εἰς πνευματικὴν πορνείαν καὶ μοιχείαν; Καὶ ἡ Ἐκκλησία μας θὰ καταντήση πνευματικὸν πορνεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον τὴ ἀνοχῆ τῶν ποιμένων θὰ εἰσέρχεται πᾶς τις διὰ νὰ ἀσελγῆ ἐπὶ τῶν ἀθανάτων ψυχῶν;
Ὦ ποιμένες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας! Ἐὰν δὲν θέλετε εἰς τὰ μέτωπά σας νὰ ἐγκολαφθῆ τὸ στίγμα τῆς ἀτιμίας, ἀναλογισθῆτε τίνων εἶσθε διάδοχοι, τίνας φρικτοὺς ὅρκους ἐδώκατε ἐνώπιον ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, λάβετε τὰς ποιμαντορικάς σας ράβδους καὶ ὡς ἄλλοι Ἅγιοι Γεώργιοι καὶ Δημήτριοι θραύσατε τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων τῶν ποικιλονύμων αἱρέσεων καὶ γνωρίσατε εἰς τὰ τέκνα σας ὅτι αὐτὸ ἐν τῆ Ρόδω συνέδριον εἶνε συνέδριον προβατοσχήμων λύκων τῶν ὁποίων οἱ ὁπαδοὶ εἶνε ἕτοιμοι νὰ ἐφορμήσουν εἰς τὰς μάνδρας τῶν Ὀρθοδόξων. Φύλακες ναί, προδόται οὐδέποτε. Ἡ εὐθήνη σας εἶνε τεραστία. Ἀφήσατέ τους νὰ συνεδριάζουν μόνοι τους ἵνα διὰ τῆς ἀποχῆς σας γίνη αἰσθητὴ εἰς τὸν ἑλληνικὸν λαὸν ἡ διαφορὰ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεων. Ὑπάρχουν ἀρκετοὶ κοσμικοὶ κύριοι, οἱ ὁποῖοι δύνανται νὰ τοὺς φιλοξενήσουν καὶ συντροφεύσουν κατὰ τὴν τουριστικὴν ἐκδρομὴν εἰς τὴν ὡραίαν αὐτὴν νῆσον τῆς Ἑλλάδος.