Aπόσπασμα από«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Aὐγουστος 1959, αριθμ. φυλ. 318

ΕΠΙΔΡΟΜΗ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΘΕΩΝ ΣΤΟΝ ΠΡΟΜΑΧΩΝΑ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΛΛΑΣ

«…Ἐπιδρομὴ αἱρετικῶν ὡς ἐπιδρομὴ βατράχων ποὺ κοάζουν εἰς τὰ ἐλεεινά των τέλματα, ὡς ἐπιδρομὴ ἀκρίδων ποὺ μὲ βουλιμία πέφτουν κατὰ τῶν ἀνθοστολίστων κήπων καὶ τῶν ἐσπαρμένων ἀγρῶν διὰ νὰ μὴ ἀφήσουν ἐκεῖ πράσινον φύλλον, βάλλουν καταιγιστικῶς κατὰ τοῦ προμαχῶνος αὐτοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ ὀνομάζεται Ἑλλάς.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Ὁ προμαχὼν αὐτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει νὰ πέση. Ἡ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ὁποία κυματίζει ἐπὶ αἰῶνας ἐδῶ εἰς τοὺς ἱεροὺς βράχους, πρέπει νὰ ὑποσταλῆ καὶ ἀντʼ αὐτῆς νὰ ὑψωθῆ ἡ μαύρη σημαία τῶν 350 αἱρέσεων! Ἰδοὺ οἱ καταχθόνιοι σκοποὶ τῶν πάσης φύσεως προπαγανδιστῶν τοῦ αἰῶνος μας.

Καὶ ἡ Ἑλλὰς, ἡ ὁποία καυχᾶται ὅτι εἶνε τὸ μόνον ὑπὸ τὸν ἥλιον (ἐλεύθερο) Ὀρθόδοξο βασίλειο, ἀπέναντι τῆς νέας αὐτῆς ἐπιδρομῆς τί κάνει; Ἐὰν ἡ Ἑλλάς, ἐὰν οἱ διοικοῦντες τὸν τόπον τοῦτο εἶχαν αἴσθησι τοῦ κινδύνου ποὺ ἀπειλεῖ τὴν ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ ὑπόστασι τοῦ Ἔθνους, θὰ ἔπρεπε πρὸ πολλοῦ νὰ εἶχαν λάβει τὰ πλέον αὐστηρὰ μέτρα. Ποῖα μέτρα; Ἀνάλογα πρὸς τὰ μέτρα ἐκεῖνα ποὺ λαμβάνουν ἐσπευσμένως διὰ νὰ ἀσφαλίσουν τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα τῆς Ἑλληνικῆς πατρίδος. Καὶ σᾶς ἐρωτοῦμε, ὦ πολιτικοὶ ἄρχοντες τῆς Ἑλλάδος; Ἀφήνετε τὰ σύνορα αὐτῆς ἀφρούρητα; Ἐπιτρέπετε κατάσκοποι νὰ περιοδεύουν ἀνενοχλήτως πόλεις καὶ χωρία τῆς χώρας καὶ μὲ τὸν προφορικὸν καὶ γραπτὸν λόγον νὰ ὑπονομεύουν τὸ ἐθνικὸν φρόνημα τῶν πολιτῶν; Ἐκ τῶν τελωνείων ἀφήνετε νὰ διέλθουν ἀπαρατήρητα φυλλάδια καὶ βιβλία ἐκ τοῦ Ἐξωτερικοῦ, ποὺ νὰ ὑβρίζουν τὴν Ἑλλάδα, τὰς κορυφὰς τῆς πολιτικῆς καὶ στρατιωτικῆς ἐξουσίας; Ἀσφαλῶς ὄχι. Διότι δὲν θέλετε τὴν διάλυσιν τοῦ Κράτους. Διὰ τοῦτο δὲ καὶ εἰς τὰ σύνορα σκοποὶ ἐν καιρῶ θέρους καὶ χειμῶνος, καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικὸν τῆς χώρας αὐστηρὸς ἔλεγχος παντὸς ὑπόπτου, καὶ δικαστήρια ἕτοιμα νὰ καταδικάσουν εἰς τὰς ἐσχάτας τῶν ποινῶν τοὺς κατασκόπους, καὶ τελωνεία νὰ ἐλέγξουν καὶ να παραδώσουν εἰς τὸ πῦρ πᾶν φυλλάδιον ποὺ ἐξυβρίζει τὴν Ἑλλάδα καὶ τοὺς ἄρχοντες αὐτῆς. Ἀγρυπνεῖτε λοιπὸν διὰ την ἀσφάλειαν τῆς χώρας, καὶ καλῶς κάνετε. Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάς, κύριοι, δὲν εἶνε μόνον ἕνας ΥΛΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ἀπὸ χώματα καὶ πέτρας ποὺ πρέπει νὰ μένουν ἀπάτητα ἀπὸ τὰ πόδια τῶν ἐχθρῶν τῆς πατρίδος˙ ἡ Ἑλλὰς εἶνε πρὸ παντὸς ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ, ποὺ περιλαμβάνει φρονήματα, ἰδέας, παραδόσεις, ἰδανικά. Εἰς τὴν κορυφὴν δὲ ὅλων τῶν ἰδανικῶν εἶνε ἡ πίστις εἰς τὴν Ἁγία Τριάδα, εἰς τὸ Ὄνομα τῆς ὁποίας ἀρχίζει τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα, εἶνε ἡ πίστις εὶς τὴν μίαν, ἁγίαν, καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν. Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶνε μόνον σῶμα˙ εἶνε καὶ ψυχή, καὶ πρὸ παντὸς ψυχή. Ψυχὴ δὲ τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἡ Ὀρθόδοξος πίστις. Συνεπῶς ἡ Ἑλλάς, πλὴν τῶν ὑλικῶν συνόρων ἔχει καὶ τὰ ἀσυγκρίτως σπουδαιότερα σύνορα, τὰ πνευματικὰ σύνορα, τὰ ὁποῖα ὡς στρατιῶται τῆς Ὀρθοδοξίας πρέπει πιστῶς νὰ φυλάττουν ὅλοι οἱ Ἕλληνες, πρὸ παντὸς δὲ οἱ ἐπὶ τοῦ Εὐαγγελίου ἐνώπιον Ὀρθοδόξων ἀρχιερέων ὁρκισθέντες ἀνώτατοι τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας ἄρχοντες! Πᾶν ὅ,τι ὑπονομεύει τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εὑρίσκη ἔδαφος παραμονῆς ἐν Ἑλλάδι, ἐκτὸς καὶ μόνον ἐὰν ἡ Ἑλλὰς θελήση νὰ κόψη πάντα δεσμὸν μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ νὰ γίνη, ὅπως καὶ ἄλλα κράτη, ἕνα κράτος ουδέτερον, ἄχρουν καὶ ἄοσμον θρησκευτικῶς, κράτος ὅπερ ἀδιαφόρως θὰ βλέπειι ἐπὶ τοῦ ἐδάφους της νὰ κινῶνται καὶ νὰ ἐργάζωνται ὅλαι αἱ αἱρέσεις τοῦ κόσμου. Θέλει νὰ γίνη τοιοῦτον κράτος ἡ Ἑλλάς; Ἄς τὸ εἴπουν καθαρὰ οἱ ὑπεύθυνοι ἄρχοντες, καὶ ὁ εύσεβὴς λαὸς θὰ κανονίση τὴν θέσιν του, διότι θὰ γνωρίζη πλέον σαφῶς καὶ κατηγορηματικῶς ὅτι ἀπὸ τοιοῦτον Κράτος οὐδεμίαν ὑποστήριξιν ἡ Ὀρθόδοξος πίστις πρέπει νὰ περιμένη. Μόνος του πλέον ὁ εὐσεβὴς λαὸς θʼ ἀναλάβη τὴν ὑπεράσπισιν τῆς πίστεώς του. Ἐνῶ τώρα μένει μὲ τὴν ἐντύπωσιν, ὅτι τὸ Κράτος ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν προστασίαν τῆς Ορθοδοξίας.
Δυστυχῶς οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες μολονότι κατὰ τὰς ὁρκωμοσίας, τὰς δημοσίας τελετάς, τὰς ἐθνικὰς ἑορτὰς καὶ πανηγύρεις παρουσιάζονται ὡς συνεχισταὶ τῆς παραδόσεως τοῦ Βυζαντίου, ἀκοιμήτου φρουροῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐν τούτοις δὲν δίδουν τὴν πρέπουσαν σημασίαν διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκ τῶν ἐπιβούλων ἐχθρῶν αὐτῆς καὶ ἀφήνουν ἀνοικτὰς τὰς θύρας τῆς Ἑλλάδος διὰ νὰ εἰσέρχωνται καὶ ἐξέρχωνται οἱ προβατόσχημοι λύκοι, οἱ πράκτορες τῶν διαφόρων αἱρέσεων, οἱ ὁποῖοι ἀποδεκατίζουν τὸ ποίμνιον. Ποῦ εἶνε ἡ πίστις τῶν Βυζαντινῶν ἐκείνων ἡγετῶν τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας, οἱ ὁποῖοι ἔντρομοι καὶ ἐναγώνιοι ἐγίνοντο ἐπὶ τῶ ἀκούσματι ὅστις εἰς κάποιαν γωνίαν τῆς αὐτοκρατορίας παρουσιάσθη κροῦσμα αἱρετικῆς διδασκαλίας; Ἐκεῖνοι τοὺς αἱρετικοὺς ἐφοβοῦντο περισσότερον ἀπὸ τοὺς φονεῖς καὶ τοὺς ληστὰς καὶ τοὺς βαρβάρους ἐπιδρομεῖς καὶ παντὶ σθένει προσεπάθουν νὰ εξαλείψουν τὰς αἱρέσεις ὡς διασπώσας τὴν πνευματικὴν ἐνότητα τοῦ λαοῦ. Ἐνῶ οἱ σημερινοὶ ὑποδέχονται τοὺς αἱρετικοὺς μετὰ μειδιαμάτων, συντρώγουν καὶ συνδιασκεδάζουν μετʼ αὐτῶν ὡς νὰ πρόκειται περὶ τῶν εἰλικρινεστέρων φίλων τῆς Ὀρθοδόξου πατρίδος. Ἀλλʼ ἄν ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου μας διὰ διαφόρους λόγους δὲν εἶνε εἰς θέσιν νὰ ἀντιληφθῆ καὶ συναισθανθῆ τὸ καθῆκόν της ἀπέναντι τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή, ἡ κατʼ ἐξοχὴν ὑπεύθυνος διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας τί κάνει;
Εἶνε ἀληθὲς ὅτι κάτω ἀπὸ τὰ σκληρὰ πλήγματα τῶν αἱρετικῶν ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἤρχισε ἐσχάτως νὰ ἔρχεται εἰς συναίσθησίν τινα τοῦ κινδύνου. Ἀπόδειξις εἶνε ὅτι εἰς τὴν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος, ὡς καὶ εἰς τὸ Β΄ Συνέδριον τῶν ἱεροκηρύκων κατὰ τὸ παρὸν ἔτος, τὸ θέμα τῶν ξένων προπαγανδῶν ἐξητάσθη εὐρέως καὶ πολλαὶ γνῶμαι ἠκούσθησαν καὶ πορίσματα διετυπώθησαν καὶ τὸ παρὸν ἔτος ὡς ἀντιαιρετικὸν ἐχαρακτηρίσθη καὶ ὁ ἡμεροδείκτης τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας μὲ ρητὰ καὶ ἀποφθεύγματα Πατέρων κατὰ τῶν αἱρετικῶν ἐκυλοφόρησεν. Ἀλλʼ ἐρωτῶμεν˙ αἱ ἀκαδημαϊκαὶ περὶ αἱρετικῶν συζητήσεις, τὰ πορίσματα καὶ τὰ ψηφίσματα, οἱ ἡμεροδεῖκται καὶ τα φυλλάδια ἀντιαιρετικοῦ περιεχομένου ἀρκοῦν νὰ σταματήσουν τὸν χείμαρρον τῶν αἱρέσεων; Πρέπει νὰ εἶνε τις πολὺ ἀφελής, πρέπει νὰ πάσχη ἀπὸ ἀνίατον στρουθοκαμηλισμόν, νὰ σκεπάζη τὰ μάτια του ἐπιτηδείως διὰ νὰ μὴ βλέπη τὸν ἐπερχόμενον κίνδυνον, διὰ νὰ πιστεύση ὅτι μὲ τὰ ἀνωτέρω ὁ κίνδυνος ἐξέλιπε καὶ ὅτι ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία ἐξεπλήρωσε τὸ καθῆκόν της.

* * *

Ὁ κίνδυνος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶνε μέγας, καὶ μέτρα ἀνάλογα πρὸς τὸ μέγεθος τοῦ κακοῦ πρέπει νὰ ηφθοῦν έπειγόντως. Ἐπίσκοπος Μακεδονικῆς ἐπαρχίας, κινδυνεούσης ἐκ τῆς δράσεως αἱρετικῶν, ὁμιλῶν εἰς τὴν Συνέλευσιν τῆς Ἱεραρχίας ἐνεθυμήθη Ἰεζεκιὴλ τὸν προφήτην καὶ ἐτόνισεν ὅτι πρέπει ἐπειγόντως νὰ κατασκευασθοῦν «περιφράγματα» ἱκανὰ νὰ ἐμποδίσουν τὴν εἴσοδον τῶν αἱρετικῶν εἰς τὰς ἐνορίας τῶν ἐπισκοπῶν τῆς Ἑλλάδος. Καὶ ὀρθῶς ὡμίλησεν. Διότι ποῖος στρατός, ὅστις δέχεται σφοδρὰς ἐπιθέσεις δὲν φράσσει τὰ στρατόπεδά του μὲ συρματοπλέγματα καὶ δὲν λαμβάνει ὅλα τὰ μέτρα ἵνα μηδεὶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν εἰσχωρήση εἰς αὐτά; Ἐν καιρῶ δὲ νυκτὸς οἱ σκοποὶ δὲν πυκνώνονται καὶ ὁ ἐλάχιστος θόρυβος δὲν κάμνει τὸν σκοπὸν νὰ ἐνετίνη τὴν προσοχήν του καὶ θὰ φωνάξη ἄλτ; Ἔτσι καὶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν θὰ ἔπρεπεν οἱ ποιμένες νὰ πυκνώνουν τὰ φυλάκια, νʼ ἀγρυπνοῦν καὶ νὰ σαλπίζουν τὸ ἐγερτήριον, τὸ πολεμικὸν σάλπισμα. Διὰ νὰ μὴ εἴμεθα κοιμωμένη ἀλλὰ στρατευομένη καὶ ἀγωνιζομένη Ἐκκλησία!