Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ .pdf

Πατήστε τον τίτλο και διαβάστε το σελιδοποιημένο σε pdf

H EΡΓAZOMENH EΛΛHNIΔA Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

To Λαζαρου Αραβανη

α)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τό παρών πόνημα δημιουργήθηκε εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν μας, πού οἱ «διαφωτιστές» τῆς Εὐρώπης ἐπιζητοῦν νά μᾶς «διδάξουν» τήν δῆθεν ἀρετή(;) τῆς ἐργασίας. ΕΕ! λοιπόν μάθετε ἀντίχριστοι τῆς Εὐρώπης, ἐσεῖς πού ἐπιζητῆται νά φθάσετε τό ὅριο ἡλικίας στά 70 χρόνια ἀνδρῶν καί γυναικῶν τάχατες γιά τήν ἰσότητα» τῶν δύο φύλλων, παγιδεύοντας τήν ματαιοδοξίαν τῶν φεμινιστριῶν σας, ἀλλά καί γιά τάχατες τήν «προκοπή» πού σᾶς ἔπιασε γιά ἐργασίαν, ὅτι ἐσεῖς ὅλοι εἶστε τά βδελύγματα τῆς ἐργασίας. Ὅτι ἐσεῖς ὅλοι εἶστε ὑποκριτές καί φαρισαῖοι, καί τό μόνο πού θέλει ἡ λιγδιασμένη ψυχή σας ἐκ τῆς ὕλης πού προσκυνᾶτε ὡς εἴδωλο-θεό σας, εἶναι νά ἔχετε σκλάβους εἰς τήν δούλεψιν σας. Τό μόνο πού ἐπιθυμῆτε εἶναι νά φτωχύνει ἡ χώρα μας γιά νά ἔρθετε καί νά τά ἀγοράσετε ὅλα μέ ψίχουλα. Μάθετε ἐπίσης, ὅτι μόλις ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν βρωμερή ἐκβιαστική παρουσία σας, καί ἔρθουν κυβερνήσεις κατά τό πρότυπο τοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ μας, κατά τό πρότυπο κυβερνητῶν ὅπως τοῦ ἁγίου Βατάντζη αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου, ὄχι μόνον δέν θά πάρετε σπιθαμῆς γῆς ἀπό τήν χώρα μας, ἀλλά ὁ πλοῦτος μας, πάντα μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θά εἶναι εἰς θέσιν νά ἀπελευθερώσει ἀπό τό δουλοπάροικο ζυγόν σας καί τήν ἐργαζόμενη Ἑλληνίδα. Ναί! νά τήν ἀπελευθερώση!! ἀπό τά δεσμά τῆς σκλαβιᾶς σας, μεταβάλλοντας τήν ὀχτάωρη ἐργασία της σέ τετράωρη, καί μέ τίς ἴδιες ἀποδοχές τῶν ἀνδρῶν, γιά νά τιμήσουμε τήν γυναίκα μάνα, τήν μητέρα σύζυγο, καί τήν γυναίκα ἐν Θεῶ ἀδερφή μας, προσφέροντας τό ὑπόλοιπο ½ τοῦ ἐργασιακοῦ χρόνου της σέ ἕνα κόσμο πού θά προστατεύει καί θά διδάσκει τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογενείας, ἐκτοξεύοντας τήν ἀληθινή ἀνάπτυξη β) καί πρόοδο στά ὕψη της. Προστατεύοντας, δημιουργώντας, καί βοηθώντας ἀληθινά τήν κοινωνίαν, καί ὄχι ἔχοντας τά παραδείγματα τῆς ἀρρωστημένης φύσης σας, πού γιά ἕναν σχεδόν αἰώνα τώρα καταστρέψατε τίς κοινωνίες ὅλων σχεδόν τῶν χωρῶν τῆς ὑφηλίου, κατασκευάζοντας «κόσμιες» δοῦλες, ἀλλά καί παιδάκια μικρά σκλαβάκια στίς καταναλωτικές βδελυρές ἐπιχειρήσεις τῆς Δύσεως ἐπεκτεινόμενοι στήν Ἀσίαν. Ἐσεῖς πού ἀνεβάσατε (πρόσφατα μάλιστα ) Εὐρωπαϊστές πρωθυπουργούς ἀπογόνους-φαντάσματα τῶν Σοδόμων καί Γομόρων, καί πού νομοθετῆτε νόμους συμβίωσης ἀνδρείκελων, πού ὑποστηρίζεστε ἀπό ὀχιές φαρμακερές (μεταλλαγμένα γύναια τῆς κλήσης σας) κατά τά ἀντίγραφα σας καί δημιουργήματα σας, καί πού καταποντί-ζετε γενικώτερα κάθε ὑγιεῖ ἀρχή καί ἱερό θεσμό τῆς οἰκογενείας. Ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας, πού αὐτός κρατᾶ ἀκόμα στά πόδια της τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ, καί πού θά τήν ἐγκαταλείψει κάποτε δικαίως, ὅπως καί ἀφεθεῖ στήν κακουργία τῶν δαιμόνων σας. Δαίμονες σας πού λατρεύετε μέσα ἀπό τίς ὑπερμασονικές στοές σας.-

ΑΝΑΘΕΡΜΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΝΔΟΞΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

ΘΕΜΑ: ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΩΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΜΕ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ 8ΩΡΟΥ (δηλαδή τό ὑπόλοιπο τοῦ 4 ὥρου, νά προσφέρεται συμβολικά σέ χρηματικό ἀντίτιμο ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, καί ἄλλους φιλανθρωπικούς φορεῖς).

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ

Ἡ πνευματική σημασίαν καί ἔννοιαν τῆς προτάσεως μου ἔχει συμβολικό καί διδακτικό χαρακτήρα, καί ὄχι τήν ἔννοιαν ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος δύναται ἤ ὑποχρεοῦται νά μισθο-δοτεῖ τό 4ὥρο τῶν Ἑλληνίδων ἐργαζομένων, ἀκόμα καί ἄν αὐτό ἦταν δυνατό νά συμβεῖ. Αὐτό εἶναι ὑποχρέωση τῆς ἔννομης πολιτείας ἐν Χριστῶ, μία πολιτεία πού φυσικά δέν θά ἔχει ὑποταχθεῖ σέ μνημόνια, τοκοχρεολύσια δόλου, καί ὅλα τά σχετικά πού λόγω τῶν ἁμαρτιῶν τοῦ λαοῦ μας (λαοῦ καί ἐξουσίας) τά βιώνει σήμερα ἡ πατρίδα μας. Παρακαλῶ λοιπόν νά μελετήσετε σοβαρά καί εἰς βάθος τήν πρότασιν μου, μέ συμβολικήν καί διδακτικήν ἔννοια στούς χώρους τῶν ἐργαζομένων Ἑλληνίδων. Ὀφείλουμε νά τίς τιμήσωμεν.
Δηλαδή κάποιον ἀριθμόν πού θά ἐγκρίνει ἡ ἁρμόδια ἐπιτροπή τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν οἰκονομικήν της δυνατότητα˙ παραδείγματος χάρη: 10 ἐργαζόμενες ἀπό μία ὑπηρεσία ἐργαζομένων, ἤ διάσπαρτες ὑπηρεσίες ἐργαζο-μένων σέ ὅλη τήν Ἑλλαδική ἐπικράτεια συμπληρώνοντας τόν ἀριθμό ἐκεῖνον (συμβολικά) πού δύναται νά μισθοδοτεῖ (τό 4ὥρο) στίς ἐργαζόμενες ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Αὐτό θά ἀποτελοῦσε μήνυμα σέ ὅλες τίς ἀντίχριστες δυνάμεις , καί ἰδιαιτέρως στούς ἐλεγκτικούς θεσμούς= τρόικα, πού ἐπιζητοῦν νά στραγγαλίσουν τήν Ἑλληνικήν κοινωνίαν μέ μιασάνθρωπα μέτρα οἰκονομικῆς παραφύσεως, τάχα-τες γιά τό καλό πανανθρώπινης ἐργασιακῆς ἀρετῆς(;) τῶν χωρῶν πού εὑρίσκονται ὑπό τόν ἀντίχριστον ζυγόν τους.

Ἡ παρακάτω πρόταση ἔχεις ὡς συμβολικούς σκοπούς :
α) Ὅπως προστατέψετε τόν ὑγιῆ θεσμό τῆς Ἑλληνορθόδοξης οἰκογένειας, στέλνοντας σαφή μήνυμα στίς ἀντίχριστες δυνάμεις, κυρίως τῆς Εὐρώπης, ἀλλά καί σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο, γιά τήν ἄγρια βεβήλωση πού δέχεται παγκοσμίως τά τελευταῖα ἔτη ὁ ἱερός θεσμός τῆς οἰκογένειας, βλέπε: σύμφωνα συμβίωσης παντός τύπου καί κατηγορίας, ὁ καλπασμός τῶν διαζυγίων μετά τῶν τρομακτικῶν διευκολύ-νσεων ἀπό τήν πολιτείαν, ἡ δόλια μορφή τῆς δῆθεν ἰσότητας τῶν δυό φύλλων πού ξεπήδησε αὐτή ἡ «ἰσότητα» ἀπό τά σκοτεινά μπουντρούμια τοῦ δῆθεν διαφωτισμοῦ=σκοταδισμοῦ τῆς νεωτέρας ὑπερμασονικῆς Εὐρώπης. Ἀπεχθεῖ «ἰσότητα» πού ἐξισώνουν (ἀναφέρω ὡς ἕνα ἀπό τά πολλά παραδείγματα) τά ἔτη σύνταξης ἀνδρός καί γυναικός, ὅπως καί νά παρατείνουν μισάνθρωπα τήν ἐργασία τῶν ἀνθρώπων μέχρι τά βαθιά γεράματα των, καί ἄλλα πολλά καί ἀπεχθεῖ, ἐπιβεβαιωμένα μισάνθρωπα, καί βεβαίως ἀντιχριστιανικά νομοσχέδια πού εἴτε προωθῆσαν εἴτε ἀκόμα ἑτοιμάζονται γιά νά «σερβιριστοῦν» στό δυστυχῆ καί ἀνυπεράσπιστο ἄνθρωπο, δίνοντας καί τό τελειωτικό τους χτύπημα ὅπως ἀνατινάξουν συθέμελα στόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας.

β) Ὅπως ἐνεργοποιηθοῦν οἱ οἰκονομικοί μηχανισμοί τοῦ κράτους μας γιά παραγωγική ἐργασία στήν πράξη καί ὄχι στή θεωρία, ἐξασφαλίζοντας κρατικό χρηματικό περίσσεμα ὥστε νά μπορεῖ νά κάνει χρήση τοῦ παραπάνω εὐεργετή-ματος γιά τήν Ἑλληνίδα ἐργαζόμενη, δηλαδή νά ἐργάζεται 4ὥρο καί νά ἀμείβεται 8ὥρο. Καλῶ δέ ὅλους τούς ὑγιεῖς σκεπτόμενους Ἕλληνες καί Ἑλληνίδες ὀρθοδόξους χριστι-ανούς νά μελετήσουν τά οἰκονομικά πρότυπα παραγωγῆς καί ἀναπαραγωγῆς στό πολιτικό καί κοινωνικό σύστημα ἐπί βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας Βατάνζη, καί νά τά ἐκθέσουν συνολικά ὡς ἐμπεριστατωμένη επιστημονική μελέτη στήν παροῦσα ἐξουσίαν, ἀλλά καί σέ ἄλλους δημιουργικούς φορεῖς στήν χώρα μας. Ἕνα τέτοιο τρανό παράδειγμα κρατικῆς εὐημερίας συνέβη ἐπί ἐποχῆς Βυζαντίου (βλέπε: Αὐτοκράτορας Ἅγιος Βατάνζης), ὅπου δέν ὑπῆρχε οὐδείς φτωχός πολίτης, καί ὅσοι ἐργάζονταν παρῆγαν τά ἄριστα γιά τήν μεγάλη ἐκείνη αὐτοκρατορίαν. Στήν δική μας ἐποχή σήμερα ὑπάρχουν τρόποι νά θεραπεύσουμε τίς πληγές τοῦ Ἔθνους μας, καί τῆς ἀναιμικῆς κρατικῆς μηχανῆς μας, ὅπως νά ἐλαττώσουμε τόν θηριώδη μηχανισμό τῆς γραφειοκρατίας
μέσα ἀπό πρακτικούς τρόπους διεκπεραίωσης τῶν διάφορων θεμάτων τῆς πολιτείας μας στούς ἐργασιακούς χώρους. Ἕνα δεύτερο παράδειγμα εἶναι τό κάθε ὑπουργεῖο νά παράγει τήν ὕλη τοῦ ἀντικειμένου ὅπου ἀσχολῆται μέσα ἀπό τούς ἐργαζομένους ὑπαλλήλους του, παραδείγματος χάρη: Ὑπουργεῖο Παιδείας: μελάνι, ἀνακυκλωμένο χαρτί, πέννες, γόμες, κλπ, καί ὄχι νά τά ἀναθέτουν ἐκεῖνα στά εἰσαγόμενα ἐργοστάσια, ἀκόμα καί στά ἐγχώρια ντόπια συμφέροντα τῶν μεγαλοβιομηχανιῶν. Ὅσο ἀφορᾶ τήν γραφειοκρατίαν θά πρέπει να ἐλαττωθοῦν οἱ χιλιάδες ἐργατοῶρες τῶν Ἑλληνί-δων ἐργαζομένων στά γραφεῖα πού ὑπηρετοῦν, ἐλάττωση ἐργατοωρῶν κατά – 75%. Ὧρες χαμένες, καί πού θά μποροῦσαν ἐκεῖνες νά ἀναπληρωθοῦν μέ πολύ χρησιμώτερα πράγματα ἐργατοωρῶν ἀπό τίς ἐργαζόμενες, δηλαδή τήν προσφορά τους στό σπίτι, ἐνισχύοντας καί προστατεύοντας τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας. Ἄριστο ἔργο προσφορᾶς λοιπόν τόσο στήν οἰκογένεια τους ὅσο καί γενικώτερα στήν πατρίδα τους πού ἐκπηγάζει ἡ ὑγεία της ἀπό τόν ἱερό θεσμό τῆς οἰκογένειας. Ἡ Πατρίδα μας χωρίς τόν ὑγιεῖ θεσμό τῆς οἰκογένειας εἶναι μία πατρίδα ἀνθρωπόμορφων κτηνῶν, καί εἴτε αὐτή εἶναι «ἐλεύθερη» ἀπό τόν ξένο κατακτητή, εἴτε ὄχι, ἀποτελεῖ τό ἴδιο καί τό αὐτό, δηλαδή σκλαβωμένη. Ἡ λέξη οἰκονομία εἶναι ἐπίσης ὁμόριζα μίας ἄλλης λέξεως, καί αὐτή ἡ λέξη εἶναι ἡ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ˙ γι’ αὐτό καί ἡ Παιδεία μας κάποτε θεσμοθέτησε τήν οἰκιακή οἰκονομίαν ὡς μάθημα στά σχολεῖα μας, ἄν καί εἶναι ἐλλιπή ὡς μάθημα, καί χρήζει ἐπανεξέτασης μέ περισσότερες ὑγιεῖς βάσεις καί δυνατότε-ρους πνευματικούς πυλῶνες. Ἐλαττώνοντας λοιπόν τήν περιττή γραφειοκρατίαν, πού ἀπασχολεῖ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἐργαζόμενες Ἑλληνίδες, ἄνευ ὄχι μόνον οὐδεμιᾶς ὠφέλειας γιά τό Ἑλληνικό κράτος μας, ἀλλά βυθίζοντας καί ὅλο καί περισσότερο τήν χώρα μας στήν ὑλικήν καί πνευμα-τικήν φτώχεια. Ἡ πρόταση ἡ παροῦσα ἀποσκοπεῖ νά ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΩΜΕΝ τό ὑγιές δυναμικό μας (ἐργαζόμενες Ἑλληνίδες) ὅπως ἀποδώσουν τά καλύτερα δημιουργικά καί παραγωγικά χρόνια τους στήν μελλοντικήν ἄριστη ἑλληνικήν πολιτείαν, μέσα ἀπό τόν ὑγιεῖ θεσμό τῆς οἰκογένειας, πού εἶναι τό ἴδιο τό ὀξυγόνο τῆς πολιτείας.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Κάθε Ἑλληνίδα ἐργαζόμενη πού ἐπιθυμεῖ νά ἐργάζεται 4ὥρο, μέ ἀποδοχές ὀχταώρου νά μπορεῖ νά ὑποβάλει αἴτηση στήν ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Εἶναι μία μορφή Ἀνάτασης, καί τῆς ἐλπιδοφόρας Ἀνάστασης πού ἔρχεται γιά τό λαό μας, ἀλλά καί καθήκοντος συνείδησης, φόρο τιμῆς ἐπίσης καί γιά τίς παλαιότερες γενιές γυναικῶν, πού τούς ἔφαγαν κυριολεκτικά ὡς καννίβαλοι οἱ ἰθύνοντες τά καλύτερα δημιουργικά τους χρόνια στό βωμό τῆς ἀθλίας καί ἀνούσιας καταναλωτικῆς κοινωνίας μας.

Οἱ προϋποθέσεις αὐτές εἶναι οἱ κάτωθι:
α) Νά εἶναι νόμιμα ἐν Χριστῶ παντρεμένες, δηλαδή ὄχι μέ πολιτικό γάμο, κλπ, ἤ β) νά εἶναι ἀνύπαντρες ἀλλά νά ἔχουν γονεῖς πού χρήζουν βοηθείας των (γεράματα, ἀναπηρία, ἀσθένειες).

Οἱ ὑποχρεώσεις τους.
Οἱ ἐργαζόμενες ὑποχρεοῦνται νά παρακολουθοῦν δύο φορές την ἑβδομάδα ἀπό μία ὥρα ἐπιμορφωτικοῦ σεμιναρίου στήν ὑπηρεσία τους (χῶρο ἐργασίας τους), ἀπό ἐγκεκριμένο ἱερέα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχοντας γνώσεις περί οἰκογε-νειακῆς ὀρθόδοξης ἀγωγῆς (βλέπε: κάτι ἀντίστοιχο οἱ σχολές γονέων ἀπό τήν Ἐκκλησίαν). Ἄρα, ἀπό τίς 20 ὧρες ἑβδομα-διαίως (σέ πενθήμερη ἐργασιακή βάση) , θά δεσμεύονται μόνο στή δύο γιά τήν ἐπιμόρφωση τους κάθε ἑβδομάδα, οἱ ὑπόλοιπες ὧρες (18 ὧρες) θά τίς ἔχουν ἐλεύθερες ὅπως προσφέρουν τόν πολυτιμότατο χρόνο τους στήν οἰκογένεια τους, καί ὄχι στό τσαντίρι τοῦ γυφτοκαραγκιόζη= ἡ συμμετοχή τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή «ἀνάπτυξη». Ἐννοῆται ὅτι , ὅπως ὁ ἐργαζόμενος πού δηλώνει ἀσθενής στήν ὑπηρεσία του δέν ἔχει τό δικαίωμα νά παρακάθεται σέ καφετέριες, κλπ, ἔτσι καί ἡ ἐργαζόμενη Ἑλληνίδα δέν ἔχει τό δικαίωμα αὐτό. Ἡ σύλληψη τῆς ἐργαζομένης ἐπ’ αὐτόφωρο σέ τέτοιες συναθροίσεις καί συγκεντρώσεις, (ἀπό ἐγκεκρι-μένα ἐποπτικά ὄργανα, προτείνω ἄλλες ἐργαζόμενες Ἑλληνί-δες) μακριά ἀπό τό σπίτι της, ἤ τό σπίτι τῶν γονέων της θά ἐπιφέρει καί τήν διακοπή τοῦ εὐεργετήματος αὐτοῦ ἀπό τόν εὐεργετικό φορέα.

ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.
Τό ὄφελος γιά τό ἑλληνικό Ἔθνος καί γιά τήν ἑλληνική κοινωνίαν γενικώτερα εἶναι πάρα πολύ μεγάλο, τόσο ἀπό ὑλικῆς ἀπόψεως, ὅσο καί πνευματικῆς. Γιά ὅλα αὐτά τά καλά, ἀλλά καί τήν ζημίαν πού ὑφίσταται ἡ ἑλληνική κοινωνίαν μας ἀπό τό σημερινό ἐργασιακό καθεστώς.
Ἐργασιακό καθεστώς πού ζημιώνεται ἡ οἰκονομίαν μας μέ ἄχρηστα πράγματα, καί πολλές φορές βλαβερές ἐνασχο-λήσεις τῶν ἐργαζομένων, κυρίως τῶν γυναικῶν, πού ἀντί νά τίς ἔχουμε δίπλα μας ὡς εἰκόνες μητέρων, ἀδερφές , καί παιδαγωγῶν ἐν Χριστῶ πολιτείαν, τίς ἔχουμε δίπλα μας ὡς φθηνά ἐξαρτήματα ἑνός τερατώδους μηχανήματος, πού λιπαίνει μέ τό βρωμῶδες λίπος του πᾶσαν ἀκαθαρσίαν ὑλικήν καί πνευματικήν. Διότι ὡς πολιτεία πρῶτα ἀπό ὅλα ἐάν δέν ἔχουμε ἐξασφαλίσει ἐν πρώτης τήν ἀληθινήν φύσιν τῆς ἐργασίας στή γυναίκα δέν ἔχουμε καταφέρει τίποτα ἀπολύτως˙ ὅλα πᾶνε στό βρόντο, ἄλλωστε δέν βλέπουμε καί πουθενά στήν Ἁγίαν Γραφήν μετά τήν παρακοήν τῶν πρω-τοπλάστων νά ὁμιλεῖ ὁ Θεός γιά τήν ἐργασίαν τῆς γυναικός, ἀντίθετα ὁμιλεῖ γιά τήν ἐργασία τοῦ ἀνδρός {ὁ Ἀδάμ, μέ τόν ἱδρώτα τοῦ προσώπου του νά βγάζει τά πρός τά βιοποριστικά του, καί καθώς εἶναι ὁ ἀρχηγός τῆς οἰκογενείας μέ τήν ἐργασίαν του ὅτι θά ζεῖ (συμπεραίνουμε) καί τήν γυναίκα του. Γιά τήν παρακοή τῆς Εὔας ὁ Θεός τήν τιμώρησε λέγοντας ὅτι «…θά γεννᾶς μέ πόνους τά παιδιά σου» (Γένεση 3,16), ἄν καί προηγουμένως τήν παρηγόρησε λέγοντας ὅτι «τό σπέρμα τῆς γυναίκας θά συντρίψει τό κεφάλι τοῦ φιδιοῦ’’ (Γένεση 3,15) }

Διαβάζουμε λοιπόν σέ μία ὀρθόδοξη χριστιανική ἱστοσελίδα στό διαδίκτυο τό κάτωθι ὄμορφο:
«Ἡ γιαγιά καί –κυρίως– ἡ μάνα μέσα στό σπίτι εἶναι  ἡ ἱέρεια τῆς κατ’ οἶκον Ἐκκλησίας, τοῦ μικρότερου κυττάρου τοῦ παγκόσμιου σώματος τοῦ Χριστοῦ (ἐντός τοῦ ὁποίου ὡστόσο ὑπάρχει «ἡ ὅλη Ἐκκλησία»). Εἶναι ἡ ἱέρεια, γιατί αὐτή ἀνάβει τό καντήλι, θυμιάζει μπροστά στίς εἰκόνες καί τίς φωτογραφίες τῶν νεκρῶν, προσεύχεται μέ θέρμη γιά ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογένειάς της, νηστεύει γιά χάρη τους καί πιθανόν, ὡς ἡ μαγείρισσα τοῦ σπιτιοῦ (τί «ὑποτιμητικό», κατά τήν γνώμη τῶν σύγχρονων «φεμινιστῶν») ρυθμίζει τό διαιτολόγιο τῆς οἰκογένειας σύμφωνα μέ τίς γιορτές καί τίς νηστεῖες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἀκόμη, παρασκευάζει τά κόλλυβα, ζυμώνει τό πρόσφορο καί τόν ἄρτο γιά τήν ἐκκλησία (τώρα τά ἀναθέτουμε στό φούρναρη καί τόν ζαχαροπλάστη), ἀλλά καί διδάσκει τά παιδιά πῶς νά προσεύχονται, νά νηστεύουν, νά ἐκκλησιάζονται, νά ἐξομολογοῦνται καί νά συμμετέχουν στά ἱερά μυστήρια, ὅπως τό εὐχέλαιο καί φυσικά ἡ θεία Μετάληψη (μπορεῖ βέβαια νά τά διδάσκει μέ λάθος τρόπο, πιεστικά π.χ., ἀλλά παντοῦ μπορεῖ νά γίνουν λάθη – τά λάθη δέν ἀκυρώνουν τήν ἀξία καί τήν σημασία τοῦ σωστοῦ). Εἶναι δηλαδή καί ἡ πνευματική δασκάλα τῶν παιδιῶν της –αὐτό πού χαρακτηρίζουν ἀνοήτως «προσηλυτισμό» οἱ προκατειλημμένοι ἐναντίον μας, λές καί οἱ ἴδιοι δέν ἐνσταλάζουν στά παιδιά τους τίς ἀξίες καί τίς πρακτικές του δικοῦ τους πολιτισμοῦ.»
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Λ. Α. : ἱέρειες κατ’οἶκον Ἐκκλησίας λοιπόν!! ἐνῶ σήμερα προσπαθεῖ ὁ δῆθεν πολιτισμένος κόσμος μας νά κατασκευ-άζει ἱέρειες τοῦ καταναλωτικοῦ κραιπαλώδους κόσμου μας, δηλαδή δοῦλες τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ κόσμου. Ἐάν εἴμεθα ἡ πολιτεία τοῦ Χριστοῦ δέν θά ἀφήναμε ποτές νά λειτουργοῦν καί οἱ ἱέρειες τοῦ κολασμένου ἔρωτα, δηλαδή οἱ λεγόμενες ἱερόδουλες, καί αὐτό εἶναι: ΑΠΟΔΕΙΞΗ. Ἰδού ἡ ἀποκάλυψη τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας μας.
Συνέχεια ἀπό τό διαδίκτυο τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ἱστοσελίδας . .
. . . «Καί δέν διδάσκει μόνο τά παιδιά της, ἀλλά καί τόν ἄντρα της καί πιθανόν καί τόν πατέρα της, τούς ἀδελφούς της καί ὅλα τά ἄρρενα μέλη τῆς οἰκογένειάς της (θυμᾶστε τί λέει παραπάνω ὁ Χρυσόστομος μέ ἀφορμή την ἁγία Πρίσκιλλα, P.G., 51, 191-192). Αὐτό τό ἀναφέρει –ἀναθέτοντάς της οὐσιαστικά αὐτό τόν ρόλο– καί ὁ ἅγιος ἀπόστολος Πέτρος στήν Α’ ἐπιστολή του, πού βρίσκεται μέσα στήν Καινή Διαθήκη. Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Πέτρος γενικά ἔχει τό γυναικεῖο φύλο σέ μεγάλη ὑπόληψη (βλ. Α’ Πέτρου, 3, 1-7). Πιστεύει ὅτι «ὁ κρυπτός τῆς καρδίας ἄνθρωπος» πού φέρουν μέσα τους εἶναι πολυτελής ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί συνιστᾶ τό ἀληθινό κόσμημά τους. Καί γράφει ὅτι οἱ ἄντρες ὀφείλουν στίς γυναῖκες τιμή, γιατί ἐκεῖνες εἶναι «συγκληρονόμοι χάριτος ζωῆς», δηλαδή μοιράζονται ἐξίσου μέ τούς ἄντρες τήν ὕψιστη προοπτική τῆς θέωσης.»-
Τέλος ἀπό τήν ἀναφορά στό συγκεκριμένο ἱστολόγιο στό διαδίκτυο.
Ἐδῶ σέ αὐτό τό σημεῖο θά πρέπει νά λάβουμε ὑπ’ ὄψιν ὅτι ὅταν τιμοῦμε τίς γυναῖκες ἐκεῖνες θά πρέπει νά ἀξίζουν ἐκείνη τήν τιμήν, καθώς θά εὑρίσκονται μέσα στά τίμια καί τά καλά, θά διαπαιδαγωγηθοῦν ἐν Χριστῶ καί θά παιδαγωγοῦν ἐν Χριστῶ, δηλαδή, ὡς τίς μέλισσες πού περιτριγυρίζουν τά ὄμορφα καί μυρωδάτα λουλούδια, μέ σκοπό νά παράγουν τό χρησιμώτατο μέλι τους, καί ὄχι ὡς τίς μύγες πού ἐπικάθονται σέ κάθε βρωμιά (στό ὅποιο ἀνήθικο, καί περιττό) τοῦ καταναλωτικοῦ κόσμου μας. Ἀλλά πῶς θά τό ἀξίζουν;
Ἀπάντηση: Θά τό ἀξίζουν ἐάν πρῶτα ἀπό ὅλα οἱ ἄνδρες ἀξίζουν νά λέγονται ἄνθρωποι πού δημιουργοῦν πολιτισμόν, καί ὄχι τά ἀνδρείκελα, ὥστε νά δύνανται νά ἐργασθοῦν φιλότιμα γιά τήν διαδοση καί ἀγωγή τῆς τιμιότητας πού θά τήν στεφανωθοῦν=ἀξιωθοῦν γιά νά τήν στεφανώσουν= ἐπιβραβεύσουν. Ἐάν ἐπί παραδείγματι ὁ ἄνδρας μπορεῖ νά στεφανωθεῖ= πανδρευτεῖ, δηλαδή στήν προκειμένη περίπτωση ἐπιβραβεύσει μία ἐκδιδόμενη γυναίκα εὑρισκομένη μέσα στήν ἁμαρτίαν, θά πρέπει νά μπορεῖ καί νά τήν ἀλλάξει, τότες μόνον θά εἶναι ἕνας ἅγιος ἥρωας, ὅμως ἐάν δέν μπορέσει νά τό κάνει αὐτό καί παραμένει ἕνα βοϊδοζεύγαρο στούς ζυγούς τῆς ἁμαρτίας (καί οἱ δυό) , τότες ἔχουν κάνει (ὡς ζεῦγος) ὅτι μποροῦν γιά νά χαλᾶνε ἐκ θεμελίων τήν κοινωνίαν.

Διαβάζουμε ἐπίσης ἀπό ὀρθόδοξη χριστιανική ἱστοσελίδα στό διαδίκτυο τό παρακάτω:
«Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ἀντιμετωπίζοντας τά καθημερινά προβλήματα τῆς οἰκογενείας τῆς ἐποχῆς του θεωρεῖ ὅτι αὐτά ὀφείλονται στήν ἔλλειψη ὀρθῶν κριτηρίων στήν ἐκλογή τῆς ἤ τοῦ συζύγου. Ἀπευθύνεται στούς γονεῖς πού τότε ἔπαιζαν ἕνα σημαντικό ρόλο στήν ἐκλογή καί λέει στόν πατέρα: «Ὅταν περιεργάζεσαι καί ἀναζητᾶς ὑποψήφιο γαμπρό, νά προσεύχεσαι• πές στό Θεό• ὅποιον θέλεις ἐσύ στεῖλε• ἀνάθεσε σ’ Αὐτόν τήν ὑπόθεση, καί ἀφοῦ τόν τίμησες μ’ αὐτή τήν τιμή θά σέ ἀνταμείψει. Παρακαλεῖτε πάντοτε τόν Θεό νά γίνει μεσίτης σ’ ὅλα τά ἔργα σας. Γιατί, ἄν ρυθμίσουμε ἔτσι τά ζητήματα μας, οὔτε διαζύγιο θά ὑπάρξει ποτέ, οὔτε ὑποψία γιά μοιχεία, οὔτε ἀφορμή γιά ζηλοτυπία, οὔτε διαμάχες καί φιλονικίες, ἀλλά θά ἀπολαύσουμε πολλή εἰρήνη καί ὁμόνοια• καί ὅταν ὑπάρχει ὁμόνοια, θά ἀκολουθήσουν καί ἄλλες ἀρετές». Αὐτή ἡ προσευχή βέβαια μπορεῖ νά γίνεται στίς ἡμέρες μας ἀπό κάθε ὑποψήφιο πού ἐπιθυμεῖ νά παντρευτεῖ.»

Διαβάζουμε ἐπίσης σέ ἄλλη ὀρθόδοξη χριστιανική ἱστοσελίδα τά κάτωθι:

«Οἱ ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι νοσηλευτές καί ἡ Ἐκκλησία μας θεραπευτήριο. Οἱ ἱερεῖς πλησιάζουν τούς ἀσθενεῖς γιά νά τούς ἀπελευθερώσουν, νά τούς ἐπαναπροσανατολίσουν, νά τούς ἀνορθώσουν διά τῆς μετανοίας. Συμμετέχουν ὅσο μποροῦν στόν πόνο γιά νά τούς τόν ἁπαλύνουν καί νά κάνουν πιό ­ἐλαφρύ τόν σταυρό τους. Εἶναι μεγάλη ἡ παράκληση τῶν πασχόντων ὅταν κατανοήσουν τό νόημα τοῦ σταυροῦ τους. Ἡ προσωπική ἄρση τοῦ σταυροῦ νοηματιζόμενη συντελεῖ στήν ἀνόρθωση. Βλέποντας ὁ ταλαιπωρούμενος καί δοκιμαζόμενος ἄνθρωπος τήν δοκιμασία του ὡς θεῖα ἐπίσκεψη καί θεῖα παιδαγωγία μεταβάλλει τήν στάση του, ἀντιμετωπίζει τό πρόβλημα πολύ διαφορετικά, ἄν δέν γεμίζει χαρά γεμίζει πάντως ἐλπίδα. Ἡ θεία Χάρη μπορεῖ νά ὁδηγήσει σέ αὐτή τήν ὡριμότητα τό σκληρά δοκιμαζόμενο. Ἐμεῖς θά ποῦμε τόν καλό λόγο, ἀλλά ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ θά ὅλο­κληρώσει τό ἔργο αὐτό.»

Αὐτή λοιπόν τήν μή διάκριση μας (στό εργασιακό) θά τήν βροῦμε ἔμπροσθεν μας ὡς κάποια ἀδιαφορία, συνεπῶς ἁμαρτία, γι’ αὐτό καί ἡ παρέκκλιση μας ὡς κοινωνία εἶναι ἀναπόφευκτη ἀπό τήν ἀληθινή φύση τῆς ἐργασίας τῆς γυναικός μέ ντόμινο δεινῶν. Διότι τήν ἀποξενώνουμε (τήν γυνή) ἀπό τά κύρια καί βασικά πρωτεύοντα καθήκοντα της, καθήκοντα πρωτεύοντα πού εἶναι νά παιδαγωγεῖ καί νά προσφέρει τήν ἀνθρωπινή πηγαῖα μητρικήν καί ἀδερφικήν βοήθεια της στόν ἄνθρωπο, ἰδίως στόν ἱερόν θεσμό τῆς οἰκογενείας, καί ὄχι στήν παραγωγήν καί συντήρηση ἑνός κραιπαλώδους καταναλωτισμοῦ. Ἑνός κόσμου ὑπερκατα-ναλωτισμοῦ ἀπό βουνά καταναλωτικῶν σκουπιδιῶν καί ὑπηρεσιῶν πού ἔχουν ὡς ἀρχές τήν ἄχρηστη πολυλογίαν (βλέπε: κινητά τηλέφωνα), καί τήν ἀνακυκλούμενη λεπτομέρεια τοῦ κενοῦ, δηλαδή λαϊκά ὅπως θά λέγαμε: τοῦ κοπανιστοῦ ἀέρα, ἤ μιᾶς τρύπας στό νερό. Αὐτό ἔχει ὡς θλιβερό ἀποτέλεσμα τόσο νά μή λαμβάνουμε τήν εὐλογίαν τῆς ἐργασίας ὡς χώρα, ὅσο καί τήν προκοπή μας γιά νά δημιουργήσουμε ἀληθινή ἀνάπτυξη. Τό ἐργασιακό μας σύστημα ὁμοιάζει μέ τόν ἄσωτο υἱόν, πού ἔφυγε ὁ ἄσωτος ἀπό τόν πατέρα του , ἔφυγε μέσα ἀπό τήν δική του περιουσίαν, ἐσπατάλησε τά χρήματα του στίς ἀσωτίες, κυρίως μέ τίς ἁμαρτωλές γυναῖκες, καί κατέληξε νά βόσκει χοίρους καί νά τρέφεται μέ ξυλοκέρατα. Ξυλοκέρατα τῶν χοίρων πού δέν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπό τήν μάταια καί κενή κοινωνία μας στίς ἐργασιακές της σχέσεις, ἐργασιακές της σχέσεις πού συμπεριφέρεται ὡς ἡ πόρνη τῆς Βαβυλώνας, δηλαδή ἡ πόρνη ἐκείνη ἡ ἀναφερόμενη στήν Ἁγίαν Γραφήν. Ὁ ἄσωτος υἱός στήν ἀναφορά του στήν Ἁγίαν Γραφήν ἔφτασε ἐκεῖ πού ἔφθασε ἀπό τήν σπατάλη τῶν χρημάτων του, τήν ἐξάντληση τῶν πνευματικῶν καί σωματικῶν του ἐφοδίων διδόμενα στήν πορνείαν. Ξυλοκέρατα τῶν χοίρων πού μεταβλήθηκαν σέ πέννες βουτηγμένες στό μελάνι τοῦ αἵματος μίας ὑλικοβρωμοῦσης κοινωνίας. Ξυλοκέρατα τῶν χοίρων πού βίωσε ὀδυνηρά ὅπως διαβάσαμε στήν Ἁγίαν Γραφήν ὁ ἄσωτος υἱός, καί πού ἀντάλλαξε τόν ἐργασιακό πατρικό παράδεισο τοῦ πατέρα του γιά νά γίνει δοῦλος ὅλων ἐκείνων τῶν μαστροπῶν πού ὑπάρχουν καί λειτουργοῦν ὡς ἀφεντικά στόν κολασμένο κόσμο μας, ἀλλά εὐτυχῶς καί μετανόησε καί σώθηκε ἀπό τόν φοβερόν γκρεμόν πού ἀνοιγόταν ἔμπροσθεν του. Ἡ ἐργασιακή σχέση ἀναφερθεῖσα στήν Ἁγίαν Γραφήν μέ τόν ἄσωτο υἱό εἶναι ἡ κάτωθι:

19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Πατέρα ἥμαρτον στόν οὐρανό καί σέ σένα καί δέν ἀξίζω πιά νά μέ πεῖς παιδί σου κάνε μέ σάν ἕναν ἀπό τούς ὑπηρέτες σου. Δηλαδή, ὁ υἱός ἠθέλησε νά τόν πάρει πίσω ὁ πατέρας του ὄχι ὡς υἱός του, διότι δέν τό ἄξιζε (ὅπως ἔλεγε) ἀλλά ὡς ἐργαζόμενο δοῦλο του.
·

Ευαγγέλιο Κυριακής: Λουκ. ιε’ 11-32
11 Εἶπε δέ· ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς. 12 καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί· πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. 13 καὶ μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. 14 δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. 15 καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. 16 καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. 17 εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε· πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι! 18 ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ· πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου. 19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου· ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου.
Ἄσωτοι λοιπόν εἴμεθα καί ἐμεῖς ὡς ἡ κακή πλευρά τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας (καί ὄχι ὅλοι φυσικά), μία κοινωνία γεμάτες πληγές, πού καταντήσαμε νά ἔχουμε στούς ἐργασιακούς μας χώρους τά ξυλοκέρατα τῶν χοίρων γιά νά τα προσφέρουμε στό καταναλωτικό κοινό μας, ἀπασχολώ-ντας στίς ἐν λόγω ἀσχολίες μας καί τήν Ἑλληνίδα ἐργαζόμενη μάνα, σύζυγον καί ἀδερφή μας γιά τήν προώθηση αὐτῶν ὅλων τῶν ξυλοκεράτων. Ὅλα αὐτά, καί ἄλλα πολλά καί διαφορετικά μποροῦν εὔκολα οἱ πραγματικά μορφωμένοι ἐπιστήμονες μέ τίς ἐπιστημονικές ἐργασίες τους νά μᾶς τό ἐπιβεβαιώσουν καί ἀναλύσουν μέσα ἀπό τό μέχρι σήμερον βίο καί πολιτείαν τῶν ἑκάστοτε ἑλληνικῶν ὑπηρε-σιῶν, ἐπιχειρήσεων, κλπ, πού εἶχαν στό προσωπικό τους τίς Ἑλληνίδες ἐργαζόμενες, καί πού χρησιμοποιήθηκαν στειρω-τικά τά γνήσια πνευματικά καί σωματικά παραγωγικά τους προσόντα γιά νά κατασκευάσουμε μία κοινωνία ματαιο-δοξίας. Μία κοινωνία ματαιοδοξίας ναι !!, καθώς θαρρῶ ὅτι καλό, φυσικό, καί χρήσιμο παρασκευάζουμε γιά τόν συνανθρωπο μας στό γήινο κόσμο μας ἀναδύεται καί πνευματικῶς ὡς ἄρωμα στόν παράδεισο˙ καί ὅτι κακό καί βλαβερό παρασκευάζουμε, ὅπως τόν ἐπεξεργασμένο καπνό γιά τό κάπνισμα, κλπ, γλιστρᾶ στά ἔγκατα τῆς γῆς γιά νά ἐνισχύσει τίς βρωμερές ἀναθυμιάσεις στήν κόλαση, εἰσπνεόμενες ἀπό τίς δύστυχες ψυχές τῆς γῆς τοῦ πυρός, δηλαδή τούς κολασμένους. Αὐτό θά μπορεῖ νά τό βεβαιώσει καί ἡ ἐπιστήμη, ἀνακαλύπτοντας πρόσφατα οἱ καλοί ἐπιστήμονες ὅτι τόσο τά τοξικά περιττώματα τοῦ ἀνθρώπου (ἀπό τίς βλαβερές τροφές πού καταναλώνει), καί τῶν ζώων, ὅσο καί τά τοξικά τῶν χωματερῶν, πού εἶναι τόνοι σκουπιδιῶν, καταλήγουν σύν τό χρόνο βυθιζόμενα στόν πυρήνα τῆς γῆς˙ ναί! κατρακυλοῦν στά ἔγκατα τῆς γῆς!!!, ὅπως (θαρρῶ) τά κληρονομήσουν αἰωνίως ὁ «πολιτισμένος» κόσμος τῶν «μορφωμένων», καί τῶν «προοδευτικῶν», οἱ κολασμένοι τοῦ ἄλλοτε . . . «ὄμορφου» ἐπάνω κόσμου μας. Βεβαίως ὅτι προσφέρουμε παίρνουμε στόν κοσμο μας, μέ ἀποτέλεσμα καί οἱ ἐργαζόμενες Ἑλληνίδες νά λαμβάνουν ἕναν μισθό πού θά ἀνακυκλωθεῖ μέσα στό «κόσμιο» σύστημα τοῦ ἀπατηλοῦ κόσμου μας. Ἔτσι ὁ μισθός θά γυρίσει κατά 50% τουλάχιστον στό σοῦπερ μάρκετ μιᾶς βιομηχανοποιημένης ἀγοράς τῶν εἰσαγόμενων κυρίως προϊόντων, καί μέ χιλιάδες διατροφικά τοξικά καί συντηρητικά μέσα τους, καί ἴσως καί μεταλλα-γμένων, κατά 10% στήν καλλυντικήν συντήρησιν τους , ἀναμφιβόλου ποιότητας, μέ ἄγνωστες ἐπιπτώσεις μακρο-χρόνιες στήν ὑγείαν, καί κατά 40% σέ διάφορες ὑπηρεσίες ἐκπαίδευσης τῶν τέκνων (φροντιστήρια, κλπ) πού θά ἀδυνατοῦν (βάση ἱστορικῶν γεγονότων) νά ἀλλάξουν τό λάθος δρόμον στήν ἐκπαίδευση, διαιωνίζοντας τό κακό ἀπό γενιά σέ γενιά. Ἑπομένως τί;;; ποῖο τό ὄφελος γιά τήν ἑλληνικήν κοινωνίαν; πολύ φοβᾶμαι ἕνα μηδέν. Ἐάν προσέξετε εἰς βάθος, θά διαπιστώσετε ὅτι καί ὁ καλός πατέρας τοῦ ἀσώτου υἱοῦ μέσα στό κτῆμα του θά πρέπει νά εἶχε καί τά παιδιά τῶν ἐργαζομένων˙ καί τά προϊόντα του τά ἀγροτικά θά τά ἔπαιρναν σιγουρα γιά τήν διατροφήν τους, καί σχεδόν ὅλα τους θά τούς τά παρεῖχε σάν κάποιος καλός ἐργατοπατέρας, ὀρθόδοξος ὅμως ἐργατοπατέρας, καί ὄχι κτηνώδους μορφῆς, ὅπως στήν «Νέα Ἐποχή μας» πού τά παγκοσμιοποίησε ὅλα μέ δόλο καί ἀτιμίαν, ἐκμεταλλευό-μενους ὅλους γιά τό κολάσιμον ΕΓΩ του. Ἡ μόνη διαφορά μέ τούς σύγχρονους ὀρθόδοξους καλούς ἐργατοπατέρες θά ἦταν ὅτι ὁ πατέρας τοῦ ἀσώτου υἱοῦ δέν ἐπεδίωκε τήν ἀνακύ-κλωσιν τοῦ μισθοῦ (σέ χρῆμα) πού ἔδινε γιά νά πηγαίνει πίσω εἰς αὐτόν, δηλαδή ὡς πρόνοια ὑγειονομικῆς περίθα-λψης καί πραγματικῆς εὐημερίας στούς ἐργαζομένους, ἀλλά ἀποζητοῦσε ἀπό ἀδερφική ἀγάπη μόνον τήν εὐτυχίαν καί τήν ὑγείαν τῶν ἐργαζομένων του, γιά νά μήν ἀρρωσταίνουν, καί ἑπόμενο εἶναι νά μήν μποροῦν νά ἐργασθοῦν (καθώς οἱ ἐποχές μέ ἀσφαλιστικές καί ὑγειονομικές ὑπηρεσίες ἦταν διαφορετικές) παρέχοντας ἐπιπροσθέτως καί ἄπλετη ἐλεημοσύνη, γηροκομώντας καί φροντίζοντας ὁ ἴδιος τήν ἀποκατάσταση τῶν ἀναγκῶν τους. Βεβαίως γιά νά πράττη ὅλα αὐτά τά καλά, μόνον ὡς πλούσιος ἐργατοπατέρας πρός τούς ἐργαζομένους του θά μποροῦσε νά εἶναι, διότι ἐάν ἦταν φτωχός οὐδέν καλόν θά παρεῖχε στόν ἔχοντα τήν ἀνάγκην του. Ἡ φροντίδα νά διατηρήσει τά ἀγαθά του ἦταν καί ἡ φροντίδα νά παρέχει τά ἀγαθά του σέ ὅποιους ἔχουν τήν ἀνάγκην. Τί θά μπορούσανε νά κάνουν λοιπόν οἱ ὑπηρεσίες ἐργαζομένων; Κατά τήν ταπεινή μου γνώμη θά μποροῦσαν νά ὀργανωθοῦν σέ συνεταιριστικούς συνασπι-σμούς μέ προϊόντα κατευθείαν ἀπό τόν παραγωγό ἀγρότη καί παραγωγό μικροβιοτέχνη, ὅπως καί δημόσιων συμφερό-ντων παραγωγικῶν μονάδων, καί νά ἔχουν τό δικό τους ἐργασιακό σοῦπερ μάρκετ. Ἀρκεῖ ὅμως νά εἶναι σέ ἕνα μεγάλο κτίριο ὅλοι μαζί, ἀποφεύγοντας τά ἐνοίκια, καί μέσα στό δικό τους κτιριακό συγκρότημα (τύπου ΙΚΕΑ χωρίς τσιμέντα-γιά νά χρησιμοποιοῦνται καί ὡς καταφύγια σέ περιπτώσεις σεισμῶν) νά ἔχουν τό σοῦπερ μάρκετ, τό νηπιαγωγεῖο γιά τό παιδί τους, καί ἄλλες τυχόν πραγματικά χρήσιμες ὑπηρεσίες. Παράδειγμα, οἱ στρατιωτικοί τό δικό τους σοῦπερ μάρκετ, οἱ δικαστικοί, δικηγόροι, συμβολαιο-γράφοι τό ἴδιο. Οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι ἑνός ὑπουργείου τό δικό τους σοῦπερ μάρκετ, οἱ ἰδιωτικοί ὑπάλληλοι ἐπίσης κάποιου ἐπαγγελματικοῦ φορέα τό ἴδιο, καί ἔτσι τό χρῆμα τοῦ μισθοῦ τους νά ἐπιστρέφει στό φορέα τους, καί ὄχι στούς μεγαλοβιομηχάνους τῶν καρτέλ, καί ὅλων ἐκείνων πού ἐλέγχουν ἐν τέλη τήν διεθνή ἀγορά, ἀνεβοκαταβάζοντας τά χρηματιστήρια, καί δανείζοντας τίς χῶρες τίς ὑφηλίου γιά νά τίς ἐκβιάζουν ἀργότερα ἐάν δέν εἶναι ὑπάκουες μέ τίς διαταγές πού θά ἀνακοινώνουν σέ κάθε οἰκονομική περίοδο τους. Οἱ τράπεζες ἐπίσης νά ἀνήκουν στόν ἐργασιακό φορέα τους, ἐπενδύοντας τό ὅποιο κεφάλαιο εἰς ὄφελος τῶν καταθετῶν-μισθωτῶν, ἀποταμιεύοντας καί χρήματα γιά τήν κοινωνικήν πρόνοιαν, καί ὄχι ὅπως σήμερα πού οἱ ἐπενδύσεις τοῦ ἱδρῶτος μας ἀπό τίς διάφορες τράπεζες νά πηγαίνουν στούς ὀλίγους γιά τό δανεισμό χωρῶν γιά νά ἐκβιάζονται μετέπειτα, δίνοντας τους καί τό δικαίωμα κοπῆς χρημάτων= ἀέρα κοπανιστό, γιά νά τόν εἰσπράξουν ἀπό τήν πραγματι-κήν ἐργασίαν τῶν σκλάβων ὑπηκόων τους (καθώς δανεικά καί μέ τόκον), δηλαδή ἄγρια ἐκμετάλλευση ὅλων τῶν ἐργαζομέ-νων ἀνά τήν ὑφήλιον. –

———————————-