ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ

῾Ο οὐράνιος ἄνθρωπος

Τοῦ Πρωτ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΤΑΤΣΗ – ΚΟΝΙΤΣΑ

Περνοῦμε μιὰ δύσκολη περίοδο. Οἱ ἄνθρωποι εἶναι χαλαροὶ σὲ ὅλα. Στὴ σκέψη, στὶς ἐπιλογές, στὸ ἦθος, στὴν καθημερινή τους ζωή. Δὲν ὑπερμαχοῦν γιὰ ἰδέες, δὲν ἐνθουσιάζονται γιὰ εὐγενικοὺς σκοπούς, μένουν ἀδιάφοροι μπροστὰ στὴ δυστυχία τῶν συνανθρώπων τους, ζοῦν χωρὶς διάθεση προσφορᾶς καὶ δὲν θυσιάζουν τὸ παραμικρὸ ἀπ᾿ ὅσα τοὺς ἀνήκουν. Διακρίνονται γιὰ τὸν ἄκρατο ἀτομισμὸ καὶ τὴν ἀνικανοποίητη φιληδονία τους.

Ἂν κάποιος θελήσει νὰ τοὺς ἐμποδίσει σὲ κάτι ἢ νὰ τοὺς ὑποδείξει τὸν ὀρθὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἐξανίστανται, τοῦ ἐπιτίθενται, τὸν συκοφαντοῦν καὶ τὸν διασύρουν. Δὲν δέχονται κανένα φραγμὸ στὴ ζωή τους. Σ᾿ αὐτὴ τὴν ἁμαρτωλὴ κοινωνία καλεῖται ἡ ᾿Εκκλησία νὰ προβάλει τὸ χριστιανικὸ ἦθος, νὰ διδάξει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προτρέψει τοὺς καλοπροαίρετους νὰ τὸ τηροῦν, συγχρόνως δὲ νὰ δέχονται καὶ τὴ βοήθεια τῶν ἱερῶν μυστηρίων. Γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ ἡ ᾿Εκκλησία χρειάζεται ἐνάρετους καὶ θερμοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐργάζονται νυχθημερόν, μὲ ταπείνωση καὶ ἱερὸ ζῆλο. Δυστυχῶς, ὑπάρχει μεγίστη ἔλλειψη. Ἡ Ἐκκλησία μας ὑστερεῖ στὸ θέμα αὐτό. ᾿Ελάχιστοι εἶναι οἱ κληρικοί, ποὺ ὄντως ποιμαίνουν τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ. Οἱ περισσότεροι βλέπουν μόνο τὸν ἑαυτό τους, τὰ συμφέροντά τους καὶ τὴν καλοπέρασή τους. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ στοὺς μητροπολίτες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καὶ τὴ μεγαλύτερη εὐθύνη στὸ τί συμβαίνει στὴν ᾿Εκκλησία.
Εἶναι πικρὴ ἀλήθεια ὅτι ἡ ῾Ιερὰ Σύνοδος ποτέ δὲν ἀσχολήθηκε σοβαρὰ μὲ τὸ θέμα τῶν κληρικῶν καὶ εἰδικότερα ἐκείνων ποὺ εἶναι ἀδρανεῖς καὶ ἀνάξιοι. ᾿Αφήνει νὰ διαιωνίζονται ἁμαρτωλὲς καταστάσεις, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ὑποβάθμιση τοῦ ποιμαντικοῦ της ἔργου. ᾿Αλλά, δόξα τῷ Θεῷ! ᾿Εκεῖνο ποὺ δὲν κάνει ἡ Διοίκηση τῆς ᾿Εκκλησίας, τὸ κάνουν μεμονωμένοι κληρικοὶ κι ἐπίσκοποι. ᾿Ελάχιστοι εἶναι, ἀλλὰ ὑπάρχουν. ᾿Αποτελοῦν τὸ στήριγμά μας καὶ τροφοδοτοῦν τὴν ἐλπίδα μας ὅτι δὲν χάθηκαν τὰ πάντα. ῞Ενας τέτοιος κληρικός, καὶ στὴ συνέχεια ἐπίσκοπος, εἶναι καὶ ὁ π. Αὐγουστίνος Καντιώτης, ὁ πρώην μητροπολίτης Φλωρίνης, ὁ ὁποῖος κλείνει ἕναν αἰώνα ζωῆς. Ἄφησε ἐποχὴ ὁ εὐλογημένος αὐτὸς ἄνθρωπος καὶ μακάρι νὰ ἦταν μπορετὸ νὰ συνέχιζε τὸ ἔργο γιὰ ἕναν αἰώνα ἀκόμα… Γιατὶ στὶς μέρες μας δὲν ὑπάρχουν μητροπολίτες σὰν τὸν π. Αὐγουστίνο.
Θὰ σημειώσω πρόχειρα μερικὰ χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τῆς σπουδαίας καὶ μοναδικῆς γιὰ τὴν ἐποχή μας ἐκκλησιαστικῆς προσωπικότητας τοῦ π. Αὐγουστίνου·

α´. ᾿Ανεπίληπτο ἦθος
῾Ο π. Αὐγουστίνος εἶχε ἠθικὴ καθαρότητα. ᾿Επίγειος ἄγγελος. Ποτέ κανένας δὲν μπόρεσε νὰ τὸν κατηγορήσει γιὰ τὸ ἦθος του. Ὑπῆρξε κληρικὸς ποὺ δὲν ἔριχνε νερὸ στὸ κρασί του. Δὲν συμβιβάστηκε μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο καὶ προπαντὸς μὲ τοὺς ρηχοὺς ἄρχοντες τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας. ῎Εζησε κι ἔδρασε ὡς ἄνθρωπος τοῦ οὐρανοῦ καὶ ὄχι τῆς γῆς. Τὰ ἐπὶ τῆς γῆς ἔργα του —καὶ εἶναι δυσεξαρίθμητα!— ἦταν ἔμπνευση τοῦ οὐρανοῦ. ῾Η ρίζα τους ἦταν στὸν οὐρανό.
β´. ᾿Ορθόδοξος ἐπίσκοπος
῾Υπῆρξε συντηρητικός, αὐστηρότατος, ἔχοντας στὴν ἄδολη καρδιά του ἀπέραντη ἀγάπη. ῾Ο π. Αὐγουστίνος δὲν ἐνδύθηκε τὸ ράσο γιὰ νὰ καλοπεράσει καὶ νὰ ἱκανοποιήσει τὶς φιλοδοξίες του. ῎Εγινε κληρικὸς γιὰ νὰ ἐργαστεῖ καὶ τίποτα πιὸ πέρα. Νὰ προσφέρει στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τοὺς ὁποίους ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε.
γ´. Σταθερὸς
῞Ο,τι ὑποστήριζε ὁ π. Αὐγουστίνος ἦταν ὀρθόδοξο, ἁγνὸ καὶ ἀνιδιοτελές. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀναθεωροῦσε τὶς ἀπόψεις του. Τὸν χαιρόσουν καὶ ὅταν ἀπὸ ἱερὸ ζῆλο τραβοῦσε τὴν ἀνηφόρα τῆς ὑπερβολῆς. Ἤθελε τοὺς χριστιανοὺς νὰ εἶναι ἀφοσιωμένοι στὸ Θεό, νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές Του καὶ ν᾿ ἀγωνίζονται γιὰ τὴ διαφύλαξη τῆς ᾿Ορθόδοξης παράδοσης. Ὅπως ἦταν καὶ ὁ ἴδιος. Αὐτὸ ζητοῦσε μὲ ἀξιοθαύμαστη παρρησία καὶ ἀπ᾿ τὴν ῾Ιερὰ Σύνοδο τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀπ᾿ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Ἦταν ὁ φάρος τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Πάντα ἀναμμένος καὶ πάντα χρήσιμος γιὰ τὴν πορεία τῶν ᾿Ορθοδόξων.
δ´. Σφοδρὸς ἀντιοικουμενιστὴς
῾Ο π. Αὐγουστίνος ποτὲ δὲν συμφώνησε μὲ τὰ ἀνοίγματα τῶν οἰκουμενιστῶν πρὸς τοὺς ἑτερόδοξους. Θεωροῦσε τὸν οἰκουμενισμὸ προδοσία τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ τὸ κήρυττε μὲ θάρρος. Ἦταν δυσάρεστος στοὺς κοσμικοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν πλήξουν. Ὑπῆρχε πάντα λαὸς ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε. ᾿Αντίθετα, ἐκεῖνοι ἐκπροσωποῦσαν μόνο τὸν ἑαυτό τους.
ε´. ᾿Απαράμιλλος ποιμένας
Ὁ ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος, τὸν ὁποῖο ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε ὁ π. Αὐγουστίνος, ἀναφερόμενος στὸν ἀπόστολο Παῦλο, λέει· «ὁ πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ὑπομνήματα τῆς οἰκείας ἀρετῆς καταλιπών». Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν π. Αὐγουστίνο. Ἄφησε τὰ ἴχνη του σὲ ὅλα τὰ μέρη ἀπ᾿ τὰ ὁποῖα πέρασε ὡς ἱεροκήρυκας. ῞Ολοι τὸν θυμοῦνται καὶ τὸν νοσταλγοῦν.
στ´. Μεγάλος Γέροντας
Εἶναι ἀρκετὲς δεκάδες οἱ κληρικοί, ποὺ ἀκολουθοῦν τὴ γραμμὴ τοῦ π. Αὐγουστίνου. Δικές του χειροτονίες καὶ δικά του πνευματικὰ τέκνα. Τοὺς διακρίνεις ἀπὸ μακριά. Χαίρεσαι τὴν ἐξωτερική τους ἀμφίεση, τὸ συντηρητικό τους ἦθος, τὸν ἱεραποστολικό τους ζῆλο καὶ τὴν παρρησία τους νὰ διαφωνοῦν, ὅταν τὰ ἐκκλησιαστικά, ἀλλὰ καὶ τὰ πολιτικά, πράγματα δὲν εἶναι σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία. ῾Υπάρχουν ἐπίσης μοναχοὶ καὶ μοναχὲς τοῦ ἴδιου πνεύματος καὶ φυσικὰ πλῆθος λαοῦ, ποὺ ἐμπνεόταν ἀπ᾿ τὸν π. Αὐγουστίνο καὶ συνεχίζει νὰ ἐμπνέεται.

Θὰ μποροῦσα νὰ συνεχίσω καὶ μὲ ἄλλα γνωρίσματα τοῦ π. Αὐγουστίνου, ἀλλὰ δὲν εἶναι στὴν πρόθεσή μου νὰ προβάλω ἐγὼ τὴν μορφή του. ῾Υπάρχουν τὰ πνευματικά του τέκνα γιὰ νὰ ἀναλάβουν αὐτὸ τὸ ὡραῖο ἔργο. ᾿Εγὼ ἁπλῶς θέλησα νὰ πῶ δυὸ λόγια γιὰ νὰ θυμηθοῦμε τὸ μήνυμα τοῦ Γέροντα στὸν κόσμο καὶ στοὺς ὑπεύθυνους τῆς Διοίκησης τῆς ᾿Εκκλησίας. Τὸ ἔχουμε ἀνάγκη ὅλοι, γιατὶ βρισκόμαστε σὲ μιὰ πνευματικὴ καθίζηση, ἡ ὁποία συνεχίζεται, καθὼς χάσαμε τὸ ὀρθόδοξο ἦθος, μεθύσαμε μὲ τὸ κρασὶ τῶν οἰκουμενιστῶν καὶ πνιγήκαμε ἀπ᾿ τὴ μπόχα τῶν σκανδάλων.
Πρωτ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΤΣΗΣ