Πρὸ τοῦ 1912 μὲ 23 ἑλληνικὲς δραχμές ἀγόραζες μια χρυσὴ ἀγγλικὴ λίρα, μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ ἑλληνικὸ νόμισμα ἄρχισε νὰ καταρρέῃ καὶ τὴν Κατοχὴ κατέπεσε και εἶχε ἀξία ὅσο ἕνα πλατανόφυλλο.

Η ΔΡΑΧΜΗ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ «Χριστιανικῆ Σπίθα», αρ. φυλ. 270, Μάρτιος τοῦ 1964
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ὅτι στὴν ἀρχῆ τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ γράφουμε, δὲν πιστεύουμε νὰ παρεξηγηθῇ, πως δῆθεν ἀναμιγνιώμεθα στὴν πολιτικὴ και πολιτικολογοῦμε. Διότι προσπαθοῦμε πάντοτε νὰ βρισκόμεθα ὑπεράνω πολιτικῶν κομμάτων, διακαῶς ἐπιθυμοῦμε ὅλα τὰ τέκνα τῆς Πατρίδος μας, ἀσχέτως πολιτικῆς τοποθετήσεως των, νὰ εὐρίσκονται συγκεντρωμένα κάτω ἀπὸ τὰς πτέρυγας τῆς μεγάλης Μητέρας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἄλλωστε δὲν ὑπάρχει λόγος γιὰ νὰ παρεξηγηθοῦμε πῶς ἀναμιγνυόμεθα σὲ πολιτικὴ διαμάχη, διότι τὸ ἄρθρο αὐτὸ γράφεται μετὰ ἀπὸ ἕνα και πλέον μήνα ἀπὸ τὴν διεξαγωγὴ τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν, ποὺ κόπασε ἡ προεκλογικὴ ἔνταση…

Ἐνθυμεῖσθε; Ἕνα ἀπὸ τὰ κυριώτερα θέματα, ποὺ δίδετο ἡ πολιτικὴ μάχη ἦτο ἡ δραχμή.

-Μὴ τοὺς ψηφίσετε! Θὰ τινάξουν τὴν οἰκονομία τῆς Πατρίδος  μας στὸν ἀέρα. Ἡ ἀξία τῆς δραχμῆς θὰ καταπέσῃ. Ἀρχισε ἤδη νὰ καταπίπτῃ. Ἡ λίρα ὑψώνεται. Ζωηρὰ ζήτηση λιρῶν στὰ χρηματιστήρια. Ἑκατομμύρια λιρῶν ἀναγκάζεται νὰ ρίξῃ εἰς τὴν ἀγορὰ ἡ Τράπεζα, γιὰ νὰ συγκρατήσῃ τὸ νόμισμα. Ἀκόμη εὑρισκόμεθα εἰς τὴν ἀρχή…

Αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ  φώναζαν ἀπὸ τοὺς ἐξώστες καὶ ἀπὸ τὶς στῆλες τῶν ἐφημερίδων οἱ ρήτορες τοῦ ἑνὸς κόμματος. Εἰς αὐτὰ ἀπαντοῦσαν οἱ ρήτορες τοῦ ἄλλου κόμματος·

-Διαπράττετε, κύριοι, ἐθνικὸ ἔγκλημα ὑπονομεύοντες τὸ ἐθνικὸ νόμισμα. Ἐμεῖς τὸ νόμισμα ἀπὸ νόμισμα τῆς ὀλιγαρχίας θὰ τὸ κάνουμε νόμισμα τοῦ λαοῦ. Περισσότερα χρήματα εις τὶς τσέπες τῶν πτωχῶν. Δίκαια κατανομὴ τοῦ ἐθνικοῦ εἰσοδήματος. Φωνάζετε, κύριοι ὅσο θέλετε! Τὴν δραχμή θὰ προστατεύσουμε ἐμεῖς καὶ ὄχι σεῖς. Ἡ δραχμὴ δὲν κινδυνεύει. Σεῖς κινδυνεύετε. Ἡ δραχμὴ θὰ ζήσῃ. Σεῖς θὰ ἀποθάνετε…

Ἐν τῷ μεταξύ οἱ ἄλλοι τύπωσαν φεϊγ-βολὰν μὲ τὴν φωτογραφία τῆς δραχμῆς καὶ τὰ ἐσκόρπιζαν κατὰ χιλιάδες στὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά. Εἰσαγγελικὴ ἀρχὴ τῆς Θεσσαλονίκης ἐπεμβαίνει, ἔντυπα κατάσχονται καὶ μηνύσεις ὑποβάλλονται για δολιοφθορᾷ τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος. Τὸ θέμα φτάνει στὸν Ἄρειο Πάγο. Ὁ εἰσαγγελεὺς τοῦ Ἀρείου Πάγου ἀποφαίνεται, ὅτι ἡ κυκλοφορία ἐντύπων σχετικῶς μὲ τὴν ἀξία τῆς δραχμῆς δὲν ὑπάγεται εἰς ποινικὴ δίωξη. Ἀπόδημοι Ἕλληνες γράφουν ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ὅτι τέτοια ἔντυπα ἐκδίδονται καὶ κυκλοφοροῦν τὶς παραμονὲς τῶν βουλευτικῶν ἐκλογῶν καὶ σὲ ἄλλα κράτη, χωρὶς ἡ κυκλοφορία τους νὰ ὑπόκειντι εἰς ποινικὴ δίωξη. Οἱ ἐφημερίδες γράφουν καθημερινὰ καὶ εἰς κύρια ἄρθρα για τὴν δραχμή.

Τόσες φωνές, τόση μελάνη, τόσες ἐγκλήσεις καὶ ἀντεγκλήσεις, τόσος θόρυβος, τόσος πυρετὸς γιὰ τη δραχμή. Ὅλοι προστάται τῆς δραχμῆς. Καὶ κανεὶς δὲν ἤθελε νὰ κατηγορηθῇ ὡς ὑπονομευτὴς τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος.

Νὰ κατηγορήσουμε τοὺς πολιτικούς μας, διότι ἔκαναν τὴν δραχμὴ ἐπίμαχο θέμα; Ἐφ᾽ ὅσον τὸ νόμισμα εἶνε τὸ μέσον, διὰ τοῦ ὁποίου κινεῖται ἡ οἰκονομικὴ ζωὴ τῶν ἀτόμων καὶ τοῦ Κράτους, καὶ ἐκ τῆς ἀξίας αὐτοῦ ἐξαρτῶνται τὰ ἐπίγεια συμφέροντα ἑκατομμυρίων λαοῦ, ἡ συζήτηση τῶν πολιτικῶν γύρω ἀπὸ τὸ νόμισμα δὲν εἶνε περιττή, ἀλλὰ ἀναγκαία. Διότι, ὁπως μᾶς ἐπενθύμισε ἀναγνώστης πολιτικῆς ἐφημερίδος, δόγμα τῶν δασκάλων τῆς ἀναρχίας εἶνε, ὅτι ὁ καλύτερος τρόπος για νὰ καταστρέψῃ κανεὶς ἕνα κράτος εἶνε ἡ διαφθορὰ τοῦ νομίσματός του. Ἐμεῖς δε οἱ Ἕλληνες ἔχουμε πικρὰ πεῖρα τῆς πτώσεως καὶ διαφθορᾶ τοῦ νομίσματος κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Κατοχῆς. Ἐνῷ πρὸ τοῦ 1912, σὲ ἡμέρες ποὺ ἡ Πατρίδα μας εὐρίσκετο στὸ ἀπόγειο τῆς δυνάμεως καὶ εὐτυχίας της ὡς Κράτος, μὲ 23 ἑλληνικὲς δραχμές ἀγόραζες μια χρυσὴ ἀγγλικὴ λίρα, μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ ἑλληνικὸ νόμισμα ἄρχισε νὰ καταρρέῃ καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς Κατοχῆς ἔφθασε εἰς τὸ ναδὶρ τῆς καταπτώσεως του, τὰ χαρτονομίσματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους κατήντησαν πλατανόφυλλα,καὶ γιὰ νὰ ἀγοράσῃς τὸ εὐτελέστερο πρᾶγμα ἔπρεπε νὰ διαθέσῃς ἑκατομμύρια.

Νὰ γιατὶ ὁ Ἑλληνικὸς λαός εἶνε τόσο εὐαίσθητος εἰς τὸ ζήτημα τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος καὶ τρέμει μήπως, ἐξ αἰτίας τῆς ἀναξιότητος τῶν κυβερνώντων, τὸ Κράτος χρεωκοπήσῃ οἰκονομικῶς καὶ ἐπανέλθουν ἡμέρες δυστυχίας, παρόμιες μὲ τὶς ἡμέρες τῆς Κατοχῆς. Κανεὶς ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες , εἰς ὁποιαδήποτε παράταξη και ἐὰν ἀνήκῃ, ἐκτὸς τῶν ἀναρχικῶν δεν ἐπιθυμεῖ τὴν κατάρρευση τοῦ ἐθνικοῦ νομίσματος. Γι᾽αὐτὸ ἄς προσέχουν οἱ πολιτικοί μας τὰ οἰκονομικὰ τοῦ τόπου μας, καὶ ἂς ἀνοίγουν κάποτε καὶ τὸν Οἰκονομικὸν τοῦ Ξενοφῶντος….

Ἐμεῖς θὰ ἐκτελέσουμε τὸ καθῆκον μας. Ἐκ τῆς δραχμῆς λαμβάνοντες τὴν ἀφορμὴ θὰ δείξουμε ἄλλες δραχμές, ποὺ ἡ ἀξία τοὺς στὸ χρηματιστήριο τῶν πνευματικῶν  ἀξιῶν δὲν ὑπάρχει ποτὲ κίνδυνος νὰ καταπέσουν…….»