ΑΣΦΑΛΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ,

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΕΝΑΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

 

Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος χρησιμοποίησε τον Γέροντα ὡς δόλωμα στους πιστούς, ὅταν ἔπεσε ἡ δημοτικότητά του στὴν Ἑλλάδα, μετὰ τὴν δεύτερη  ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Κωνσταντινούπολη

Έκανε τὴν ἁγιοκατάταξή του Γέροντος Παϊσίου, γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ὁ ἴδιος στὰ μάτια τῶν πιστῶν! Ἀν τὸν τιμοῦσε πραγματικὰ θὰ κρατοῦσε τὴν ορθόδοξη γραμμή του, θὰ βάδιζε στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἑκκλησίας καὶ δὲν θὰ γινόταν ὁ μεγαλύτερος προδότης τῆς Ορθοδόξου πίστεως.

Ἔκανε πανηγυρική θεια λειτουργία καὶ «τίμησε» τὸν Γέροντα!!! Ἔτρεξαν καὶ οἱ πιστοί γιὰ νὰ συμπροσευχηθοῦν μαζί του. Το σχέδιό του πέτυχε. Μπῆκε σὲ μιὰ ορθόδοξη Μονή καὶ τὴν ἐμόλυνε ο αιρεσιάρχης.

Ἄραγε ἤθελε αὐτὰ τὰ πανηγύρια ο ταπεινός Γέροντας; Ἀπ᾽ ὅτι ξέρω ἀπὸ τὸν σεβαστό μας Γέροντα Αὐγουστῖνο, ποὺ στὸ ἴδιο ορθόδοξο πνεύμα κινοῦνταν καὶ οἱ δυο, δὲν τὰ ἤθελαν. Ὁ Γέροντας Παΐσιος καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος βάδισαν στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ ἦταν ἑτοιμοι νὰ πεθάνουν για τὴν Ὀρθοδοξία. Δὲν τοὺς ενδιέφερε ἡ προβολή καὶ ἡ ἁγιοποίησή τους. Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔλεγε: Ευτυχῶς φωνάζω καὶ ἐλέγχω καὶ δὲν διατρέχω τὸν κίνδυνο νὰ ἁγιοποιηθῶ.

Ὁ Γέροντας Παΐσιος πρὶν πάει στὸ Ἅγιο Ὄρος ζήτησε ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο νὰ μείνει κοντά του, ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος ὡς ἱεροκήρυκας τῶν Ἀθηνῶν ἔδιδε μάχες ἐναντίον τῶν κακῶν ἐπισκόπων, που ἦθελαν το μεταθετό. «Ἑγώ  παιδάκι μου», τοῦ ἀπήντησε, «δὲν ἔχω μοναστήρι γιὰ νὰ μείνεις κοντά μου». Ἡ ἐπίσκεψη τοῦ αιρετικοῦ πατριάρχου στον τάφο του ορθοδόξου Γέροντα, ἀσφαλῶς δεν ἦταν εὐλογία στη Σουρωτή.

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ ΩΣ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΙΣΤΗΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Γόρτυνος Ιερεμία
======

1.) Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τόν ὅσιο Παΐσιο τόν ἁγιορείτη, πού τώρα τελευταῖα ἀνακηρύχθηκε ἐπίσημα ἅγιος ἀπό τό Οἰκουμενικό μας Πατριαρχεῖο.

2.) Ἀξιώθηκα νά γνωρίσω τόν ἅγιον αὐτόν πατέρα τῆς ἐποχῆς μας καί συνεζήτησα μαζί του δυό φορές. Πολύ ὠφελήθηκα ἀπό τίς ἅγιες συμβουλές του. Μέ τήν προσευχή καί τόν ἀσκητικό του βίο καθαρίστηκε ἡ καρδιά του καί ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Σ᾽ αὐτόν τόν ἀγράμματο Μοναχό δόθηκε τό χάρισμα τῆς θεολογίας καί τό προορατικό χάρισμα. Ἀλλά τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δίδονται ὅταν ὑπάρχει ὀρθή πίστη. Ὁ ὅσιος πατήρ Παΐσιος, ὅπως ὅλοι οἱ ἅγιοι Μοναχοί, μαζί μέ τόν ἀγώνα του γιά τόν καθαρμό τῆς καρδιᾶς του, εἶχε τήν ἀγωνία γιά τήν διαφύλαξη τῆς ὀρθόδοξης πίστης καί ἐκφραζόταν μάλιστα δυναμικά καί ἀγωνιζόταν γι᾽ αὐτό. Στρεφόταν ἰδιαίτερα ἐναντίον τοῦ παπισμοῦ καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

3.) Ὁ ἅγιος Γέροντας Παΐσιος, τότε πού ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔκανε ἐκεῖνα τά τολμηρά καί βάσφημα κατά τῆς Ὀρθόδοξης πίστη μας κινήματά του, καί προσέγγισε τούς αἱρετικούς παπικούς σάν νά ἦταν καί αὐτοί ὀρθόδοξοι, ὁ πατήρ Παΐσιος ἔγραψε ἐπιστολή, στήν ὁποία χύνει τόν πόνο του γιά τό παραστράτημα αὐτό τοῦ Πατριάρχου. Σ᾽ αὐτήν τήν ἐπιστολή, πού ὑπάρχει μέχρι σήμερα, γράφει: «Ἔφθασαν – λέγει – μέχρι τό ἐρημητήριό μου θλιβερές εἰδήσεις διά τήν Ἁγίαν Ὀρθοδοξίαν μας. Ἐπόνεσα πολύ διά τήν γραμμήν καί κοσμικήν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα». Καί παρακάτω στήν ἐπιστολή του γράφει ὁ ἅγιος πατέρας γιά τόν Πατριάρχη: «Ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται παπική ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξη Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή». Καί γιά τίς ἐνέργειες αὐτές τοῦ τότε Πατριάρχου Ἀθηναγόρα γράφει στήν συνέχεια ὁ ἅγιος Παΐσιος: «Τό ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἀναπαύσῃ (ὁ Πατριάρχης) μέν ὅλα τά κοσμικά παιδιά, πού ἀγαποῦν τόν κόσμον καί ἔχουν τήν κοσμικήν αὐτήν ἀγάπην, νά κατασκανδαλίσῃ ὅμως ὅλους ἐμᾶς, τά τέκνα τῆς Ὀρθοδοξίας, μικρά καί μεγάλα, πού ἔχουν φόβο Θεοῦ». Γιά τούς φιλενωτικούς, γι᾽ αὐτούς, δηλαδή, πού θέλουν καί ἀγωνίζονται γιά τήν ἕνωσή μας μέ τόν Πάπα, λέγει ὁ ἅγιος πατήρ Παΐσιος: «Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό».

4. Συνήθως παρουσιάζουν τόν ἅγιο Παΐσιο ὡς παρήγορο τῶν θλιβομένων ψυχῶν καί πνευματικό διδάσκαλο, ἀλλά παραλείπουν πολλοί, ἴσως καί ἐπίτηδες, νά παρουσιάσουν τόν ἅγιο Γέροντα ὡς ὁμολογητή καί ἀγωνιστή τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, χωρίς τήν ὁποία δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἁγιότητα.

-* -* – *-

 «ΑΠΟΔΟΤΕ ΟΥΝ ΤΑ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΩ ΘΕΩ»

(Ματθ. 21, Μάρκ. 12. 17- Λουκ. 20, 25)

«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

Προέρχεται από τη φράση «Απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Τη φράση αυτή την χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να δείξουμε οτι πρέπει να υπακούμε στο κράτος ή να δίνουμε στον καθένα ότι του οφείλουμε.

Νομίζω ότι, στο κράτος μας οφείλουμε τελικά την δραχμή, και στους δανειστές μας το ρούβλι.
Οι δανειστές μάς δάνεισαν ευρώ! Και τώρα μας ληστεύουν τα ευρώ!! Δικά τους είναι, επόμενο ήταν να μας ληστέψουν, καθώς πρόκειται για εγκληματική οργάνωση παγκοσμίου βεληνεκές.
Εάν τελικά ο Ρώσος (κος Αλεξέι) έχει δίκιο, θα λάβουν οι δανειστές μας (εάν θελήσουν να μας πειράξουν, όπως με τους τελευταίους τραπεζικούς εκβιασμούς) το:
«Μάχαιραν έδωσες και μάχαιραν θα λάβεις».
Από το «Πάντες γαρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρα αποθανούνται» και σημαίνει πως ό,τι δίνεις παίρνεις.

Και αυτό, διότι ο Πούτιν έχει ράμματα για την γούνα τους.

Είναι μέσα στα σχέδια του (θα το δούμε ελπίζω σύντομα) να απαλλαγεί από τους τραπεζίτες-πράκτορες των σκοτεινών δυνάμεων, και των σκοτεινών συμφερόντων.

Θα πάθουν ότι προσδοκούσαν να πάθουν οι Έλληνες συνηθίζοντας το ευρώ, δηλαδή να μας παραλύσουν:
Τό παράδειγμα μέ τόν Βάτραχο καί τό ζεστό νερό
Οἱ φυσιοδῖφες μέσα ἀπό τήν παρατήρηση καί τά πειράματά τους ἀναφέρουν μία πολύ χαριτωμένη ἱστορία γιά τόν βάτραχο.
«Ἐάν πάρεις, λένε, ἕναν βάτραχο καί τόν πετάξεις μέσα σέ μία λεκάνη μέ ζεστό-καυτό νερό, ἀμέσως θά ἐνεργήσουν τά ἀντανακλαστικά του καί θά πεταχθεῖ-πηδήξει ἔξω ἀπό τήν λεκάνη. Ἐάν πάρεις ὅμως τόν ἴδιο βάτραχο καί τόν βάλεις σέ μία λεκάνη μέ νερό πού ἔχει τήν φυσιολογική θερμοκρασία περιβάλλοντος καί στήν συνέχεια κάτω ἀπό τήν λεκάνη ἀνάψεις μία ἑστία πολύ σιγανῆς φωτιᾶς ἡ ὁποία νά ζεσταίνει πολύ ἀργά καί σιγά-σιγά τό νερό προσθέτοντας π.χ. κάθε πέντε λεπτά ἐλάχιστους βαθμούς θερμοκρασία, τότε ὁ βάτραχος ὄχι μόνον δέν θά πηδήξει ἔξω ἀπό τό νερό, ἀλλά θά τοῦ ἀρέσει αὐτή ἡ πολύ μικρή σταδιακή αὔξηση τῆς θερμοκρασίας τοῦ νεροῦ, μέ ἀποτέλεσμα σιγά-σιγά νά χαλαρώνουν τό σῶμα καί οἱ μῦς του καί ὅταν τελικά ἀντιληφθεῖ ὅτι τό νερό καίει πολύ καί εἶναι ἐπικίνδυνο γι’ αὐτόν δέν ἔχει πλέον τήν δύναμη νά ἀντιδράσει γιατί ἔχει παραλύσει τελείως καί ἔχει παραδοθεῖ».
Καί στήν συνέχεια βέβαια ψήνεται καί κατόπιν πεθαίνει.

Επίσης, διαβάζουμε, πώς ενήργησαν οι σκοτεινές δυνάμεις, επειδή «χαλαρώσαμε» . Μόνο πού τωρα θα πρέπει να επαναφέρουμε όλα τα προηγούμενα καλά που χάσαμε:

Ἡ σταδιακή ἀλλοίωσις στήν κοινωνική πραγματικότητα
Βέβαια θά τό διαβάσατε ἴσως πολλές φορές μέχρι τώρα καί θά τό ξαναδιαβάσετε καί ἄλλες ὅτι «τό γάρ μυστήριον ἤδη ἐνεργεῖται τῆς ἀνομίας» (Β’ Θεσ. β’, 7) ὁ διάβολος δέν σταμάτησε ποτέ νά ἐνεργεῖ γιά νά μπορέσει νά κυβερνήσει τόν κόσμο καί νά κάνει δικούς του ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς γῆς.
Ἀλλά γιά νά μήν ξεκινήσουμε ἀπό πολύ παλιά ἄς ξεκινήσουμε ἀπό τά δικά μας τά χρόνια. Γιά νά θυμηθοῦμε λίγο πῶς εἴμασταν καί τί γινότανε πρίν μερικές δεκαετίες καί πῶς εἴμαστε καί τί γίνεται τώρα.
α) Τότε, οἱ τηλεοράσεις ξεκινοῦσαν καί ἔκλιναν τό πρόγραμμά τους, πάντοτε μέ προσευχή καί τόν ἐθνικό μας ὕμνο.
Τώρα, πρό πολλοῦ δέν ἀκούγεται οὔτε προσευχή οὔτε ἐθνικός ὕμνος.
β) Τότε, ὅλα τά μεταφορικά μέσα λεωφορεῖα, τραῖνα, τράμ, τρόλεϋ κ.λπ. εἶχαν μέσα μπροστά καί πάνω ἀπό τήν θέση τοῦ ὁδηγοῦ κάποια εἰκόνα καί σταυρό.
Σήμερα, ἔχουν ἐξαφανισθεῖ πρό πολλοῦ στά περισσότερα ἀπό αὐτά.
γ) Τότε, ὅλα τά ἀσθενοφόρα εἶχαν ἐπάνω τους σάν ἔμβλημά τους ἕνα μεγάλο κόκκινο Σταυρό.
Σήμερα, ἔχει ἐξαφανιστεῖ ἀπ’ ὅλα τά ἀσθενοφόρα καί στή θέση του ἔχει μπεῖ κάτι πού μοιάζει μέ σταυρό. Ἕνα «Χ» καί μία κάθετη γραμμή στό κέντρο τοῦ Χ.
δ) Τότε, ὅλα τά σώματα ἀσφαλείας εἶχαν ἐπάνω στήν στολή τους καί στό πηλήκιό τους τό σύμβολο τοῦ Σταυροῦ.
Σήμερα, ἔχει ἐξαφανισθεῖ σιγά-σιγά καί σταδιακά, σχεδόν ἀπ’ ὅλα τά σώματα. Μάλιστα σέ κάποια μεταβατική περίοδο, γιά νά μήν γίνει ἀμέσως ἀντιληπτό καί νά μήν ἐπαναστατήσουν κάποιοι εὐσυνείδητοι καί ζηλωτές ἀστυνομικοί, ἄφησαν ἀπό πίσω τόν Σταυρό καί τοποθέτησαν μπροστά του μιά ζυγαριά καί ἕνα στεφάνι ἔτσι πού νά εἶναι ἐμφανῆ μόνο αὐτά καί ἀπό τόν σταυρό νά φαίνονται μόνο οἱ τέσσερις ἄκρες του.
ε) Τότε, τά κοντάρια τῆς Σημαίας μας εἶχαν ἐπάνω στήν κορυφή τόν Τίμιο Σταυρό.
Σήμερα, ἐξαφανίστηκε καί αὐτό.
στ) Τότε, οἱ μαθητές ἐσέβοντο καί «ἐφοβοῦντο» τούς δασκάλους καί καθηγητάς τους.
Σήμερα, κανείς ἀπό τούς μαθητάς δέν σέβεται καί δέν φοβᾶται τούς Δασκάλους του. Ἀντιθέτως οἱ Δάσκαλοι καί οἱ Καθηγητές «φοβοῦνται» τούς μαθητάς.
ζ) Τότε, ἡ Πορνεία καί ἡ Μοιχεία ἐθεωρεῖτο ἁμάρτημα καί ποινικό ἀδίκημα.
Σήμερα, οὔτε ἁμάρτημα θεωρεῖται, οὔτε πλέον εἶναι ποινικό ἀδίκημα.
η) Τότε, ἡ ὁμοφυλοφιλία ἐθεωρεῖτο ἀποκρουστική, βδέλυγμα, κάτι τό πολύ αἰσχρό καί ἀνήθικο. Καί ἐάν κάποιοι εἶχαν τό Σοδομικό αὐτό πάθος τό ἔκρυβαν γιά νά μήν γίνουν ὄνειδος στήν κοινωνία. Κάπου-κάπου δέ νά συναντήσει κανείς κάποιο ὁμοφυλόφιλο στούς δρόμους.
Σήμερα, ἔχουν φτιάξει σωματεῖα, δέν ντρέπονται νά λένε δημόσια ὅτι εἶναι ὁμοφυλόφιλοι, πολλοί ὑπερηφανεύονται κιόλας γι’ αὐτήν τους τήν «χάρη», ἔχουν αὐξηθεῖ καί πληθυνθεῖ σέ μεγάλο βαθμό, διεκδικοῦν τά «δικαιώματά τους», ζητᾶνε ἐπίσημα νά «παντρεύονται» (στήν κυριολεξία ἡ σημασία τῆς λέξεως μιᾶς καί μόνο οἱ γυναῖκες παντρεύονται, ἐνῶ οἱ ἄνδρες νυμφεύονται), νά υἱοθετήσουν παιδιά καί ἄλλα πολλά καί κωμικοτραγικά πράγματα.
Ἡ ὁμοφυλοφιλία σήμερα δέν θεωρεῖται, ὄχι μόνο ἀνήθικο καί αἰσχρό πρᾶγμα, ἀλλά οὔτε κἄν ἁμαρτία.
Εἶναι πλέον κάτι τό «φυσιολογικό» ἤ μία «ἰδιαιτερότητα».
θ) Τότε, τό θρήσκευμα μας εὑρίσκετο στίς ταυτότητες μας καί ἦταν κατά πάντα συνταγματικό.
Σήμερα, ἔχει ἐξαφανιστεῖ καί αὐτό καί μάλιστα θεωρεῖται ἀντισυνταγματικό νά τοποθετηθεῖ ἐπάνω στήν ταυτότητα.
ι) Τότε, τά θρησκευτικά ἦταν χρήσιμα καί ἀπαραίτητα στήν ἐκπαίδευσή μας.
Σήμερα, θεωροῦνται ἄχρηστα καί ἐπουσιώδη καί σχεδόν ἔχουν καταργηθεῖ.
ια) Τότε, ὅλοι οἱ μαθητές καί κυρίως τά κορίτσια, φοροῦσαν σεμνή καί εἰδική ἐνδυμασία γιά τό σχολεῖο.
Σήμερα, οἱ μαθητές καί κυρίως τά κορίτσια φορᾶνε ὅ,τι θέλουν καί ντύνονται ὅπως τούς ἀρέσει χωρίς νά μπορεῖ νά ἐπέμβει κανείς ἤ νά τούς πεῖ ὁ,τιδήποτε σέ τέτοιο βαθμό πού ἡ μία συναγωνίζεται τήν ἄλλη ποιά θά φορέσει πιό κοντό καί πιό προκλητικό ἔνδυμα.
ιβ) Τότε, πολύ σπάνια νά ἔβλεπες γυναῖκα νά ἐργάζεται, σέ καθαρά ἀνδρικές ἐργασίες, νά καπνίζει, νά φοράει παντελόνι, νά βρίζει, νά ὁδηγεῖ μηχανή κ.λπ.
Σήμερα, πράττει ὅλα αὐτά καί ἄλλα πολλά περισσότερα.
ιγ) Τότε, οἱ ἄνθρωποι ἐκκλησιάζοντο, πίστευαν στόν Θεό καί σεβόντουσαν τούς ἱερεῖς Του.
Σήμερα; Τά γνωρίζουμε…

Πῶς φθάσαμε λοιπόν ἕως ἐδῶ; Ἔτσι ξαφνικά; Ἀπό τήν μία μέρα στήν ἄλλη; Φυσικά καί ὄχι. Εἶναι ὅλα αὐτά πού λέγαμε προηγουμένως.
Σιγά-σιγά, λίγο-λίγο, ἀνεπαίσθητα χωρίς νά τό καταλάβουμε. Μήν δίνοντας σημασία στό ἕνα, μή προσέχοντας τό ἄλλο, ἀδιαφορώντας γιά κάτι ἄλλο, φθάσαμε ἐδῶ πού φθάσαμε.
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης λέγει:
«Λόγω τοῦ ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν προσέχουν καί λένε αὐτό δέν εἶναι τίποτε, τό ἄλλο δέν εἶναι τίποτε, ἔπεσαν καί πέφτουν πολλοί στήν αἵρεση καί στήν ἀθεΐα…»