«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ», Φεβρουάριος 1960, αρ. φυλ. 224
Του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

ΜΙΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΙΣ

Ἐθνικὰ προβλήματα
Τάξις, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, τάξις καὶ ἁρμονία βασιλεύει εἰς τὸ Σύμπαν.
Οἱ ἥλιοι, οἱ πλανῆται, αἱ ούράνιαι σφαῖραι ποὺ στροβιλίζονται ἐπὶ αἰῶνας εἰς τὸ ἄπειρον, δὲν κινοῦνται ἀτάκτως, ἀλλὰ κινούνται ἐπὶ τροχιῶν, διαγράφουν κύκλους δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων πέριξ ὡρισμένου κέντρου, μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν συμπληρώνουν τὸν κύκλον των, καὶ πάλιν εἰς τὴν ὥραν των ἐκκινοῦν διὰ νέα δρομολόγια. Πῶς κατορθοῦται ἡ τάξις; Τὶς ὁ τροχονόμος, ὁ προλαμβάνων τὰς συγκρούσεις; Τὶς ὁ ἀνώτατος Ρυθμιστής; Ὑπάρχει ὁ Ρυθμιστής. Ὑπάρχει ὁ Νοῦς. Ὅλα τὰ ἀστρικὰ σώματα ὑποτάσσονται εἰς νόμους, τοὺς φυσικοὺς νόμους, τοὺς νόμους τῆς κινήσεως τῶν οὐρανίων σφαιρῶν, τοὺς ὁποίους ἔθεσεν ὁ Πάνσοφος Δημιουργός. Οὐδεμία παρέκκλησις ἐκ τῶν νόμων τούτων. Διʼ αὐτὸ τάξις καὶ ἁρμονία βασιλεύει εἰς τὸ Σύμπαν.
Τάξις καὶ ἁρμονία εἰς τὸν Οὐρανόν. Καὶ ἐδῶ εἰς τὴν γῆν; Ἐὰν ρίψωμεν ἕνα βλέμμα εἰς τὸν φυσικὸν κόσμον τῆς γῆς, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἄψυχα καὶ ἔμψυχα, πλὴν τοῦ ἀνθρώπου, θὰ ἴδωμεν καὶ ἐδῶ τάξιν καὶ ἁρμονίαν. Ὕλη, ὀρυκτά, δένδρα, ζῶα, ἡ πλάσις ὅλη, ὡς ψάλλει ὁ προφητάναξ Δαυῒδ εἰς τὸν προοιμιακὸν ψαλμὸν 103ον, ὡς πιστὴ στρατιῶτις ἐκτελεῖ τὸ θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ, ὑποτάσσεται εἰς τοὺς φυσικοὺς νόμους καὶ κινεῖται κανονικῶς καὶ εὐρύθμως. Ἰδίως δὲ εἱς ὡρισμένα εἴδη μικρῶν πτηνῶν καὶ ἐντόμων βλέπει τις τάξιν, ποὺ προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸν. Ὑψώσατε, παρακαλῶ, ἐν καιρῶ ἕαρος τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὂν καὶ ἴδετε τὰ ἀποδημητικὰ ἐκεῖνα πτηνὰ πῶς συντεταγμένα ὡς εἰς στρατιωτικὰς φάλαγγας φθάνουν εἰς τὸν προορισμόν των! Ἴδετε τοὺς πελαργοὺς πῶς διασχίζουν τοὺς αἰθέρας σχηματίζοντες τὸ περίφημον τρίγωνόν των καὶ πῶς ὁ ἀρχηγός των μὲ τὰ ἰσχυρὰ κτυπήματα τοὺ ράμφους ἀνακαλεῖ τοὺς ταραξίας εἰς τὴν γραμμὴν των! Ἐπισκεφθῆτε τὰς φωλέας των μυρμήκων καὶ παρακολουθήσατε τὴν ζωήν των. Ὅλοι ἐκεῖ ἐργάζονται διὰ τὸ συμφέρον τῆς κοινότητός των, ὅλοι πειθαρχοῦν καὶ παρουσιάζουν μίαν ἐργατούπολιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἀδικίαι, στάσεις, ἐμφύλιοι πόλεμοι εἶνε ἄγνωστοι. Ἐπισκεφθῆτε τὰς κυψέλας τῶν μελισσῶν καὶ ἐξετάσατε ἐπιμελῶς τὴν ζωὴν τοῦ σμήνους. Ὁποία τάξις! Ὅλαι αἱ μέλισσαι ὑποτάσσονται εἰς τὸ θέλημα τῆς βασιλίσσης καὶ ἐργάζονται ἀόκωνς διὰ τὸ συμφέρον τοῦ σμήνους.
Πτηνά, ἔντομα ἐν Ἁρμονία ζωῆς. Καὶ ὁ ἄνθρωπος; Ὤ! Ὁ ἄνθρωπος, ἡ κορωνὶς τῆς Δημιουργίας, ἐὰν ὑπετάσσετο εἰς τὸν ἄγραφον νόμον, τὸν ἠθικὸν νόμον, τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως, ποὺ ἐνεφύτευσεν ὡς πυξίδα τῆς ζωῆς εἰς τὰ στέρνα του ὁ Θεός, δὲν θὰ εἶχεν ἀνάγκην ἄλλων νόμων. Θὰ ἔζη εὐτυχής. Θὰ εἶχε σχηματίσει ἰδεώδη κοινωνίαν, ἡ ὁποίαν τὴν ρίζαν της θὰ εἶχεν ἐντὸς τῆς καρδίας τὴν δὲ ἐπέκτασιν τῆς ἐσωτερικῆς αὐτῆς βασιλείας πρὸς τὰ ἐξω, πρὸς εὐρυτέρους κύκλους, ὅπως εἶνε ἡ οἰκογένεια, ἡ κοινότης, ὁ δῆμος, ἡ πατρίς, ἡ ἀνθρωπότης, θὰ ἐπεδίωκε νὰ ἐπιτύχη διὰ εἰρηνικῶν μέσων, διὰ τῶν καλῶν ἔργων, διὰ τῆς ἀκτινοβολίας τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία καὶ τὰ θηρία ἡρεμώνει. Ὤ! Καὶ ἐὰν ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης ὑπετάσσετο εἰς τὸ θεῖον θέλημα, ὡς ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὑπετάχθη εἰς τὸ θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρὸς λέγων «οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω ἀλλʼ ὡς Σύ».
Ἀλλὰ δυστυχῶς! Ὁ ἄνθρωπος λόγω τῆς ἀξιοθρηνήτου ἐκείνης πτώσεως τῶν πρωτοπλάστων ἐδίχασε τὸν ἐσωτερικόν του κόσμον, ἡττήθη τὴν πλέον οἰκτρὰν ἥτταν, ὑπέταξε τὸ ἀνώτερον εἰς τὸ κατώτερον, τὸ πνεῦμα εἰς τὴν σάρκα, εἰς τὰς ζωώδεις ὁρμάς, ὁ κύριος ἔγινε δοῦλος, καὶ τὸ χείριστον, ὁ δοῦλος αὐτὸς τῶν παθῶν ἀποδειχθεὶς ἀνίκανος νὰ κυβερνήση τὸ μικρότερον βασίλειον, τὸν ἑαυτόν του, μὲ βίαια μέσα τολμᾶ καὶ ἁρπάζει τὴν ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐξουσίαν καὶ θέλει νὰ ἐπιβάλη παντοῦ τὸ ἰδικόν του θέλημα. «Ἐγὼ κυβερνήτης! Ὁ λόγος μου νόμος σας. Οἱ πάντες θὰ ὑποτάσσωνται εἰς ἐμέ, τὸ ἰδικόν μου θέλημα θὰ γίνεται, φωνάζει μὲ ἑωσφορικὴν ὑπερηφάνειαν. Ἀλλοίμονον εἰς ἐκεῖνον ποὺ δὲν θὰ ὑποταχθῆ!…». Ἐκ τῶν ρημάτων τούτων ἐγεννήθησαν τὰ τυρρανικὰ ἐκεῖνα καθεστῶτα, κάτω ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀνεστέναξαν καὶ ἀναστενάζουν ἀκόμη ἑκατομμύρια ἀνθρώπων ὑποχρεουμένων νὰ ἐκτελοῦν ἐπὶ ἀπειλῆ θανάτου τὸ θέλημα ἐγωϊστῶν, ἰδιοτελῶν, ἐγκληματικῶν ὑποκειμένων ποὺ κατώρθωσαν διὰ ποικίλων μέσων ἀπάτης καὶ ἐγκλήματος νὰ ἀνέλθουν εἰς τὴν κορυφὴν τῆς ἐξουσίας.
Ἀλλὰ τἢν κατάστασιν αὐτὴν τῆς ἀφορήτου δουλείας δὲν δέχονται ἐπʼ ἄπειρον οἱ ὑπόδουλοι λαοί. Εἶνε τόσον ἰσχυρὸν τὸ αἴσθημα τῆς ἐλευθερίας, ὥστε ὑπὸ τὴν πίεσιν αὐτοῦ καὶ τὰ σκληρότερα δεσμὰ θραύονται ὡς κλωσταὶ καὶ ἡ ἐλευθερία ἀκτινοβόλος ὡς ἥλιος ἐμφανίζεται καὶ λαοὶ καὶ ἔθνη ἐπι τῆ θέα αὐτῆς ἀνακράζουν˙ «Χαῖρε, ὤ χαῖρε, Ἐλευθεριά!».

* * *

Ἴδετε καὶ τὸ ἡμέτερον Ἔθνος. Ἐπὶ 400 περίπου ἔτη ἧτο ὑπόδουλον εἰς μίαν ἀπὸ τὰς σκληροτέρας τυραννίδας, τῶν Τούρκων. Ἐπὶ τέλους, ἧλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἀπετίναξε τὴν τυραννίδα καὶ ἠλευθερώθη καὶ ἡ ἐλευθερία, ἡ πραγματικὴ Ἐλευθερία, ποὺ ἀξίζει νὰ γράφεται μὲ Ε κεφαλαῖον, αὐτὴ ποὺ δὲν σημαίνει ἀσυδοσίαν, ἀλλʼ ὑποταγὴν τῶν πάντων εἰς νόμους ἐξυπηρετοῦντες τὸ σύνολον, αὐτὴ ἡ Ἐλευθερία ἐφώναξεν˙ «Ἕλληνες! Ἐὰν θέλετε νὰ μείνω μαζί σας, εὐνομίαν ζητῶ. Μὲ τὴν εὐνομίαν ζῶ καὶ ἀναπτύσομαι. Χωρὶς αὐτὴν ἐκπνέω καὶ εἰς τὴν θέσιν μου ἔρχεται ἡ Ἀναρχία, ὑπὸ τὴν κυριαρχίαν τῆς ὁποίας ο καθεὶς θεωρεῖ μὲν τὸν ἑαυτόν του ἐλεύθερον, ἀλλʼ οὐσιαστικῶς οἱ πάντες εἶνε δοῦλοι». Τὴν φωνὴν αὐτὴν τῆς Ἐλευθερίας ἤκουσαν οἱ ἀείμνηστοι ἐκεῖνοι ἀγωνισταὶ τοῦ 1821 καὶ διʼ αὐτὸ μόλις ἀνέπνευσαν τὸν καθαρὸν τῆς Ἐλευθερίας ἀέρα εἶπον˙ Ἀδελφοί! Ἐὰν θέλωμεν ἡμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας νὰ ἀπολαύσωμεν τὸ ὕψιστον ἀγαθὸν τῆς ἐλευθερίας, πρέπει νὰ συντάξωμεν νόμους δικαίους, καὶ εἰς τοὺς νόμους τούτους νὰ δηλώσωμεν ὑπακοὴν οἱ πάντες. Οὐδεὶς θὰ εἶνε ἰσχυρότερος τοῦ Νόμου. Βασιλεὺς πάντων ὁ Νόμος. Καὶ ἐκ τῶν ρημάτων τούτων τῶν υἱῶν τῆς ἐλευθερίας προῆλθε τὸ πρῶτον Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων, Σύνταγμα ὅπερ μὲ ἐπικεφαλίδα μοναδικὴν εἰς τὴν ἱστορίαν τῶν Συνταγμάτων τοῦ κόσμου δεικνύει τὴν ούράνιον πηγὴν ἐκ τῆς ὁποίας προέρχεται ἡ ἐλευθερία τῶν ἀνθρώπων, δεικνύει τὴν Ἁγίαν Τριάδα: ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ.
Οὕτω προῆλθε τὸ πρῶτον Σύνταγμα ποὺ καθώριζε τὴν οὐσίαν καὶ τὴν μορφὴν τοῦ Πολιτεύματος. Ἀλλʼ ἐπειδὴ κανὲν ἀνθρώπινον κατασκεύασμα δὲν εἶνε τέλειον καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἐθνῶν νέαι ἀνάγκαι ἐμφανίζονται ποὺ ἔχουν ἀνάγκην ρυθμίσεως διὰ νέων διατάξεων, αἱ ὁποῖαι χωρὶς νὰ ἀγνοοῦν τοὺς θεμελιώδεις νόμους τῆς Πολιτείας, νὰ συμπληρώνουν καὶ τελειοποιοῦν τὸ πολίτευμα, διὰ τοῦτο τὸ Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων ὑπέστη κατὰ καιροὺς ἀναθεώρησις, διὰ νὰ δυνηθῆ τὸ Κράτος νὰ ἐξυπηρετήση καλλίτερον τὸν Ἑλληνικὸν λαόν. Διότι τὸ Σύνταγμα δὲν εἶνε σκοπός, ἀλλὰ μέσον. Δὲν ἐπλάσθη ὁ Ἕλλην διὰ τὸ Σύνταγμα, ἀλλὰ τὸ Σύνταγμα διὰ τὸν Ἕλληνα.
Κατόπιν πολλῶν ἀγώνων, ἐπαναστάσεων, ἐμφυλίων πολέμων, ἐφθάσαμεν εἰς τὴν τελευταίαν μορφὴν τοῦ Συντάγματος ἡ δὲ τελευταία μορφὴ τοῦ Συντάγματος τῆς Ἑλλάδος εἶνε τὸ ὑπὸ τῆς Βουλῆς κατὰ Ἰανουάριον τοῦ 1952 ψηφισθὲν Σύνταγμα.
Καὶ ἤδη γεννᾶται τὸ ἐρώτημα: Τὸ Σύνταγμα τοῦτο ἀνταποκρίνεται ἐξ ὁλοκλήρου πρὸς τὰς ἀνάγκας τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ; Ἄλλοι ἄλλως ἄς ἐξετάσουν τὸ ἰσχύον Σύνταγμα καὶ ἄς εἴπουν τὴν γνώμην των. Ἡμεῖς ἐξετάζοντες αὐτὸ ἐξ ἐπόψεως ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς φρονοῦμεν ὅτι εἴς τινα σημεῖα εἶνε ἀτελὲς καὶ ἔχει ἀνάγκην μεταρρυθμίσεως, καὶ διὰ τοῦτο θὰ ἐκφράσωμεν ἐλευθέρως ἀπὸ τῶν στηλῶν τῆς μικρᾶς ταύτης ἐφημερίδος τὰς ἀπόψεις μας, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι καὶ ἄλλων πατριωτῶν θὰ κινήσωμεν τὸ ἐνδιαφέρον ἐπὶ τοῦ ζωτικοῦ τούτου διὰ τὸ μέλλον τοῦ ἔθνους ζητήματος.
Ἐν τῶ Συντάγματι τούτω, ἄρθρω 21, γράφεται ὅτι τὸ Πολίτευμα τῆς Ἑλλᾶδος εἶνε «ἡ Βασιλευομένη Δημοκρατία». Ποία ὅμως εἶνε ἡ ἀληθὴς ἔννοια τῶν δύο τούτων λέξεων; Δὲν εἶνε ὅτι οὐχὶ ἄλλος τις, ἀλλʼ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἶνε ὁ κυρίαρχος τοῦ οἴκου του, τὸ σπουδαιότερον ὄργανον τῆς Πολιτείας, ὅτι αὐτὸς ἀσκεῖ τὴν ἐξουσίαν, οἱ δὲ ἄρχοντες εἶνε οἱ ὑπηρέται ποὺ ἐκτελοῦν τὶς θελήσεις αὐτοῦ;
Ἀλλὰ συμβαίνει αὐτὸ ἐν τῆ πραγματικότητι; Συμβαίνει, θὰ εἴπουν πολλοὶ ἐπιπολαίως κρίνοντες τὰ πράγματα. Ἰδού, μᾶς λέγουν, ὁ λαὸς ἐκλέγει ἐλευθέρως τοὺς ἀντιπροσώπους, οἱ δὲ ἀντιπρόσωποι ὅλου τοῦ ἔθνους σχηματίζουν τὴν Βουλήν, ἡ Βουλὴ συνέρχεται καὶ ἀποφασίζει κατὰ πλειοψηφίαν ἐπὶ διαφόρων ζητημάτων καὶ ἐκδίδει νόμους. Πολὺ καλά! Καὶ οἱ νόμοι αὐτοί, ἐρωτῶμεν, ἀνταποκρίνονται ὅλοι πρὸς τὰ αἰσθήματα, τὰς ἰδίας καὶ τὰς πραγματικὰς ἀνάγκας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ; Καὶ ἐὰν νόμοι τινὲς δὲν τυγχάνουν τῆς γενικὴς ἐπιδοκιμασίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἀλλʼ ἐκφράζουν μόνον τὰς ἐπιθυμίας μειοψηφίας καὶ ἐξυπηρετοῦν τὰ συμφέροντα μικροῦ τινος ἀριθμοῦ ἀτόμων, τῶν ὁποίων μόνον αἱ φωτογραφίαι λείπουν ἀπὸ τὰ κείμενα τῶν Νόμων, τότε ποὺ εἶνε ἡ ἔννοια τῆς ἀληθοῦς δημοκρατίας; Νὰ ἔχετε τὴν ὑπομονὴν νὰ περιμένετε, κύριοι, θὰ μᾶς εἴπουν, μέχρις ὅτου παρέλθη ἡ τετραετία, νὰ γίνουν νέαι ἐκλογαὶ καὶ ἔλθη κυβέρνησις τῆς ἀρεσκείας σας, διὰ νὰ καταργήση τοὺς ἀνεπιθυμήτους νόμους. Πολὺ καλά! Ἀλλὰ τὰς συνεπείας τῶν νόμων αὐτῶν, τὴν ἠθικὴν καὶ πνευματικὴν καταστροφὴν ποὺ θὰ προέλθη ἀπὸ τὴν ἐφαρμογὴν αὐτῶν, ποῖος θὰ πληρώση; Καὶ ἐὰν ἐκεῖνοι οἱ νέοι Βουλευταὶ σκεφθοῦν τὰ ἴδια; Εἰς φαῦλον λοιπὸν κύκλον θὰ κινῆται τὸ ἔθνος ὁλόκληρον;
Ἀλλʼ ἄς ἀφήσωμεν τὴν θεωρίαν καὶ ἄς ἀναφέρωμεν μερικὰ συγκεκριμένα παραδείγματα, εἰς τὰ ὁποῖα φαίνεται ἀνάγλυφος ἡ ἀτέλεια τοὺ ἰσχύοντος ἑλληνικοῦ Συντάγματος. Ἀρχίζομεν ἀπὸ τὰ μικρότερα καὶ βαίνομεν πρὸς τὰ μεγαλύτερα.
Ἰδοὺ μία μικρὰ νῆσος τῆς Πατρίδος. Οἱ κάτοικοι, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ζοῦν ἐν πάση σεμνότητι. Γυμνὰ δὲν θέλουν, ναί, δὲν θέλουν. Εἴπατέ τους καθυστερημένους καὶ ὅ,τι ἄλλο ἡ εὐγενὴς γλῶσσά σας θέλει. Ἀλλʼ ἐν πάση περιπτώσει πρέπει νὰ σεβασθῆτε τῆν θέλησίν των ἐφʼ ὅσον εἶσθε δημοκρατικοὶ μέχρι μυελοῦ ὀστέων κατὰ τὸν τύπον ὡρισμένων χρονογράφων ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων. Καὶ ὅμως ἐν ὀνόματι τῆς Δημοκρατίας, εἶς ἤ δύο κύριοι ποὺ διευθύνουν τὸν Τουρισμὸν εἶνε ἱκανοὶ νὰ μεταβάλουν τὴν παραλίαν τῆς ὡραίας νήσου εἰς εὐρωπαϊκὴν πλὰζ διὰ νὰ μαζεύωνται ἐκεῖ ὅλα τὰ κοινωνικὰ ἀποβράσματα τοῦ ἐσωτερικοῦ καὶ ἐξωτερικοῦ καὶ ἀναιδῶς, μὲ ἀδαμιαίαν περιβολήν, μὲ κινήσεις, μὲ λέξεις, μὲ αίσχρότητας νὰ μολύνουν τὰ γαλανὰ κύματα καὶ νὰ κάμνουν τοὺς κατοίκους τῆς νήσου νὰ σταυροκοπιοῦνται πρὸ τοῦ αἰσχροῦ θεάματος. Καὶ αὐτὸ λέγεται Δημοκρατία! Εὖγέ σας! Ἀφοῦ κατωρθώσατε σεῖς δύο ἤ τρεῖς ὑπαλληλίσκοι τοῦ Κράτους ποὺ δὲν πιστεύετε τίποτε νὰ ἐπιβάλητε τὴν θέλησίν σας εἰς μίαν νῆσον κατοικουμένην ἀπὸ χιλιάδας Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.
Ἰδοὺ καὶ μία ἄλλη μεγάλη νῆσος κείμενη εἰς τὸ νοτιοανατολικώτερον μέρος τῆς Ἑλλάδος. Οἱ κάτοικοι αὐτῆς ἐργατικοί, τίμοι οἰκογενειάρχαι, δὲν θέλουν νὰ εχουν καμμίαν σχέσιν αὐτοὶ καὶ τὰ παιδιά των μὲ τὴν αἰσχρὰν χαρτοπαιξίαν. Αὐτὴ εἶνε ἡ θέλησίς των, κύριοι. Καὶ ὅμως ἐν ὀνόματι τῆς Δημοκρατίας ἔρχεται αὔριον ἡ ἐξουσία καὶ ἐγκαθιστᾶ χαρτοπαικτικὴν λέσχην, καζῖνο διεθνές, ποὺ ὄχι μόνον χαρτοπαῖκται ἄπὸ ὅλα τὰ ἔθνη, ἀλλὰ καὶ σμήνη προσώπων ὑπόπτου ἠθικῆς ὑποστάσεως ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν θὰ συρρεύσουν διὰ νὰ σκορπίσουν τὰ ἠθικὰ μιάσματα εἰς ὅλην τὴν νῆσον. Καὶ αὐτὸ λέγεται Δημοκρατία! Εὖγέ σας! Ἀφοὺ σεῖς οἱ ὀλίγοι ἔχετε τὴν δύναμιν νὰ μεταβάλλετε μίαν ὁλόκληρον νῆσον εἰς Μόντε Κάρλο.
Ἰδοὺ καὶ μία πόλις μεγάλη μὲ ἀρχαιοτάτην χριστιανικὴν παράδοσιν, μὲ ἔδρα Μητροπολίτου, μὲ λείψανα μαρτύρων τῶν πρώτων αἰώνων διαμαρτύρεται καὶ λέγει ὅτι δὲν θέλει Καρναβαλικὰς τελετὰς καὶ διασκεδάσεις. Καὶ ὅμως σεῖς ἐν ὀνόματι τῆς Δημοκρατίας ἔρχεσθε καὶ μὲ τὴν δύναμιν τῆς ἐξουσίας ἐκτελεῖτε τὸ θέλημα τῶν ὀλίγων διοργανώνοντες ἐπισήμως τὰ νεώτερα Κρόνια, Βάκχια καὶ Σατουρνάλια. Καὶ αὐτὸ λέγεται Δημοκρατία! Εὖγέ σας! Αφοὺ σεῖς οἱ ὀλίγοι κατωρθώσατε μίαν χριστιανικὴν πόλιν νὰ μεταβάλετε εἰς τόπον αἰσχρᾶς εἰδωλολατρίας.
Ἰδοὺ καὶ οἱ ξένοι, ἀνώνυμοι ἑταιρεῖαι, οἰκονομικοὶ ὀργανισμοί, κράτη πανίσχυρα ποὺ θέλουν παντοῦ νὰ ἐξαπλώσουν τὴν ἐπιρροήν των, ζητοῦν ἐπιμόνως νὰ συνάψουν συμβάσεις διὰ ζητήματα ὄχι μόνον ὑλικης φύσεως, ἀλλὰ καὶ ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς, ὡς εἶνε τὸ κονκορδάτον, ἵδρυσις ροταριανῶν ὁμίλων, ἰνστιτούτων, ἡ εἰσαγωγὴ πορνικῶν καὶ γκαγκστερικῶν ταινιῶν, θεατρικῶν θιάσων, καὶ ἄλλων σαπρῶν προϊόντων τοῦ ἐξωτερικοῦ, διʼ ὧν ἀπειλεῖται ἡ ἀλλοίωσις τῆς ὅλης ψυχοσυνθέσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ποῖοι ἐπὶ τοῦ προκειμένου εἶνε ἁρμόδιοι; Εἶνε ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι εἰς τὸν πρῶτον κίνδυνον θὰ πάρουν τὸ ἀεροπλάνον καὶ θὰ φύγουν μακρὰν ἤ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ποὺ θὰ μείνη ἐδῶ ὑπερασπιζόμενος σπιθαμὴν πρὸς σπιθαμὴν τὸ πάτριον ἔδαφος; Ὁ λαὸς ἀσφαλῶς. Καὶ ὅμως πόσας φορὰς ἐν ὀνόματι τῆς Δημοκρατίας ἐλήφθησαν ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι δὲν ἐτύγχανον τῆς γενικῆς ἐπιδοκιμασίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ὅστις ὅμως νομικῶς ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωσιν τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ὑποσχομένων καὶ ἐδέθη μὲ τὰς συμβάσεις τῶν ὀλίγων διὰ πολλὰς δεκαετηρίδας; Καὶ αὐτὸ λέγεται Δημοκρατία!
Τοιαύτας περιπτώσεις, ἀναφερόμενος εἰς οἰκονομικῆς μάλλον φύσεως ζητήματα ἔχων ὑπʼ ὅψιν ἔνδοξος στρατηγός, ὅστις ἐξ ἐφηβικῆς ἠλικίας διέτρεξε ὅλα τὰ πεδία τῶν μαχῶν τῆς Ἑλλάδος, ὀλίγον πρὸ τοῦ θανάτου του συνέγραψε καὶ ἐξέδωκεν ὡς κύκνειον ἄσμα τῆς πατριωτικῆς του ψυχῆς βιβλίον ὑπὸ τὸν τίτλον «Μελέτη ἐθνικοκαθεστωτικοῦ περιεχομένου – Ἡ ἑλληνικὴ κακοδαιμονία – ἐπείγει ἡ σοβαρὰ μεταρρύθμισις τοῦ Συντάγματος – Αθῆναι 1952». Εἰς αὐτὸ μὲ τὴν χαρακτηρίζουσαν τοὺς στρατιωτικοὺς λακωνικότητα έκφράσεως γράφει˙ Ἑλλὰς˙ «ὀνόματι δημοκρατία, πράγματι δʼ ὀλιγαρχία».
Ἐκ τῶν ἀνωτέρω ἀποδεικνύεται πόσον ἀτελὲς εἶνε τὸ σημερινὸν Σύνταγμα διὰ νὰ ἐξασφαλίση τὸ δικαίωμα τοῦ λαοῦ, ἵνα ἐπὶ ζωτικῆς φύσεως ζητημάτων αὐτὸς ὁ ἴδιος, οὐχὶ ἐμμέσως διʼ ἀντιπροσώπων, ἀλλʼ ἀπʼ εὐθείας ἐκφέρη τὴν γνώμην του καὶ ἡ θέλησις του ἐπικρατῆ τῆς θελήσεως τῶν ὀλίγων. Διὰ τοῦτο φρονοῦμεν ὅτι εἰς τὸ ἑλληνικὸν Σύνταγμα, ἐὰν δὲν θέλωμεν τοῦτο κάτω ἀπὸ τοὺς πόδας των ὀλίγων ἰσχυρῶν νὰ γίνη συντρίμμι, κατὰ τὴν ζωηρὰν ἔκφρασιν τοῦ γέρου τοῦ Μωρηᾶ, πρέπει νὰ προστεθῆ διάταξις, ὁρίζουσα, ἵνα ἐπὶ τοιούτων θεμάτων καλῆται ὁ λαὸς μιᾶς πόλεως ἤ ἐπαρχίας ἤ νομοῦ ἤ καὶ τῆς χώρας ὁλοκλήρου καὶ ἀποφαίνηται διὰ δημοψηφίσματος.
Τοιαύτη διάταξις ὑπάρχει εἰς τὸ Ἑλβετικὸν Σύνταγμα. Οἱ Ἑλβετοὶ ἐπὶ φλεγόντων θεμάτων κοινωνικῆς ζωῆς καλοῦνται εἰς δημοψήφισμα κατὰ καντόνια καὶ ἀποφασίζουν, ὡς συνέβη μὲ τὸ ζήτημα τῆς παροχῆς δικαιώματος ψήφου εἰς τὰς γυναῖκας. Προχθὲς ἀκόμη εἰς καθημερινὴν ἐφημερίδα ἐδημοσιεύθη φωτογραφία, εἰς τὴν ὁποίαν ἐφαίνετο ὁ πρόεδρος τῆς Ἑλβετίας δρ Μὰξ Πετιπιὲρ καὶ ἡ σύζυγός του ψηφίζοντες ἐπὶ κομμουνιστικῆς προτάσεως δημοψηφίσματος, ὅπως καθιερωθοῦν τρεῖς ἑβδομάδες διακοπῶν μὲ πλήρεις ἀπολαυὰς διʼ ὅλους τοὺς ἐργαζομένους. Ἡ πρότασις ἀπερρίφθη.

* * *

Ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται! Τὸ θέμα ὅπερ θίγομεν εἰς τὴν παροῦσαν στήλην εἶνε ἄξιον προσοχῆς ἐκ μέρους παντὸς πατριώτου πονούντος τὸν τόπον. Πεῖρα πικρὰ αἰῶνος καὶ πλέον καθʼ ὅν λειτουργεῖ εἰς τὴν χώραν μας τὸ λεγόμενον κοινοβουλευτικὸν πολίτευμα, ἀπέδειξεν ὅτι οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ Ἔθνους προερχόμενοι ἐκ τῶν ἐπιστημόνων οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων καὶ χλιαρᾶς ζωῆς εἶναι καὶ ἀμφιβόλων θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, τινὲς ἐξ αὐτῶν καὶ μασόνοι καὶ ὀρθολογισταὶ καὶ ἄπιστοι καὶ ἄθεοι, οἱ τοιοῦτοι ἐπὶ ζητημάτων ἠθικῆς καὶ θρησκευτικῆς ζωῆς λαμβάνουν ἀποφάσεις ἀντιθέτους πρὸς ὅσα αἰσθάνεται καὶ πιστεύει ὁ εὐσεβὴς ἑλληνικὸς λαός. Χειρότερα πλαστογραφία τῆς θελήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ δὲν δύναται νὰ ὑπάρξη. Παράδειγμα ἔστω ὁ περὶ διαζυγίου ἰσχύων νόμος, ὁ ἀντίθετος πρὸς τὰς εὐαγγελικὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἀγνὰς παραδόσεις τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ. Διὰ τοῦτο πρέπει νὰ τεθῆ τροχοπέδη εἰς τοιαύτην περιφέρειαν. Ἄς ἀποφαίνωνται οἱ κύριοι βουλευταὶ περὶ γεφυρῶν, περὶ δρόμων, περὶ πλοίων, περὶ… ἀλλὰ περὶ φλεγόντων θεμάτων ἠθικῆς, κοινωνικὴς καὶ θρησκευτικῆς σημασίας ἄς ἀποφασίζη ἀπʼ εὐθείας ὁ λαὸς διὰ δημοψηφισμάτων. Ἔχετε κύριοι ἀντίρρησιν; Τότε δὲν εἶσθε δημοκρατικοί, ἀλλὰ ὀλιγαρχικοί, οἱ ὁποῖοι ἐν ὀνόματι ψευδοῦς δημοκρατίας θέλετε νὰ ἐπιβάλλετε τὰς ἰδικάς σας ἰδέας, ἕνα τρόπον ζωῆς, ὅστις μόνον εἰς κατοίκους τοῦ Χόλλυγουντ καὶ ἄλλων διεφθαρμένων κέντρων ἁρμόζει καὶ ὄχι εἰς τὴν προσφιλῆ μας Πατρίδα τῆς ὁποίας ἰδανικὸν ὕψιστον πολικὸς ἀστὴρ αἰωνίου προσανατολισμοῦ εἶνε τὸ ΑΣΤΡΟΝ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ.