ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Δεν θα μεινει τιποτε κρυφο, ολα θα φανερωθουν

«Εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιόν μου δια Ιησού Χριστού» (Ρωμ. 2,16)

Τα κρυπτά των ανθρώπων

Από όσα διαπράτουν οι άνθρωποι, ελάχιστα συλλαμβάνει ο νόμος. Νομίζετε ότι αυτοί που βρίσκονται στη φυλακή είναι οι μόνοι εγκληματίες; Λίγοι είναι μέσα. Από τα χίλια εγκλήματα ένα πιάνει η τσιμπίδα, και από αυτά πιάνει το μικρότερο. Τα μεγαλύτερα είναι σκεπασμένα. Τα ’χει ο διάβολος κλεισμένα στο ψυγείο. Υπάρχουν εγκλήματα!… Βλέπεις το φτωχό, κλέβει πέντε κουλούρια στο δρόμο και ο ταλαίπωρος μπαίνει στη φυλακή. Και βλέπεις τον άλλο με τα μεγάλα αξιώματα να κάνει βουτιές στα δημόσια ταμεία, να κλέβει συνεχώς, να χτίζει πολυκατοικίες, να πηχτώνει τη θάλασσα από καράβια, κ’ είναι ελεύθερος και περπατάει έξω σαν κύριος. Υπάρχουν κλοπές που δεν τις έχει ανακαλύψει κανένας έφορος. Υπάρχουν συζυγικές και οικογενειακές απάτες καλυμμένες. Ο άντρας απατά τη γυναίκα, κι αυτή η δυστυχής τον θεωρεί σαν άγγελο. Το αγόρι ή το κορίτσι έχουν παραστρατήσει, κ’ οι γονείς το αγνοούν… Υπάρχουν ψευδομάρτυρες που άπλωσαν τα βρωμερά τους χέρια στο Ευαγγέλιο και έστειλαν τον αθώο στη φυλακή. Υπάρχουν εγκλήματα ασύλληπτα. Κλέφτες, πόρνοι, μοιχοί, περπατούν ελεύθεροι και τους δέχονται παντού με ανοικτές τις πόρτες. Αυτά είναι «τα κρυπτά των ανθρώπων».

Περίμενε, θα τα ξεσκεπάσει και θα τα τιμωρήσει ο Θεός

-Και που είναι ο Θεός, θα πείτε, που είναι η δικαιοσύνη;… Περίμενε, «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Το λέει καθαρά ο σημερινός απόστολος. «Κρινεί ο Θεός τα κρυπτά». Θα ξεσκεπάσει και θα τιμωρήσει ο Θεός τα κρυμμένα αμαρτήματα. Όσο κι αν παίζει το κρυφτούλι ο άνθρωπος, θα έρθει ώρα της αλήθειας. Έχουμε παραδείγματα πολλά. Κι αφήνω την αγία Γραφή, πιάνω την κοινωνία. Το είπε ο Κύριος «Δεν θα μείνει τίποτε κρυφό, όλα θα φανερωθούν. Θέλετε παράδειγμα;
Προ ετών συνέβει το εξής. Ένας κακός σύζυγος είπε στη γυναίκα του. Πάμε στο βουνό ν’ αναπνεύσουμε αέρα; Δεν υποπτεύθηκε τίποτα η ταλαίπωρη και τον ακολούθησε.

Εκεί άρχισε μια λογομαχία, κι αυτός τι κάνει. Παίρνει ένα κατσαβίδι και της κόβει το λαρύγγι! Ποτάμι το αίμα, νεκρή η γυναίκα. Μετά; Την πήρε, την κατέβασε στην παραλία την έβαλε στη βάρκα του (ήταν ψαράς), και τι τον έβαλε ο διάβολος να κάνει; (Είναι να μην υποχωρήσεις, άμα αρχίσεις τον κατήφορο, θα κατρακυλάς συνεχώς μέχρι την άβυσσο). Έδεσε λοιπόν στα πόδια της δυο άγκυρες και την φούνταρε μέσα στο πέλαγος σε χίλια μέτρα βάθος. Πήγε στο σπίτι. Τα παιδιά ρωτούσαν –Που είναι η μάνα; -Είναι στη θεία στην Αθήνα, είναι καλά εκεί… Η θάλασσα όμως δεν άντεξε το έγκλημα. Με αφρισμένα κύματα μέσα από τόσο βάθος σήκωσε το σώμα και μαζί με τις άγκυρες το πέταξε έξω. Τρόμαξε ο κόσμος, ήρθε αστυνομία, αντεισαγγελεύς, και το έγκλημα αποκαλύφθηκε. Ιδού «τα κρυπτά των ανθρώπων»! Τίποτα δε μπορεί να κρυφτεί.
Που καταντήσαμε! Θα πείτε. Και που θα φτάσουμε ακόμα! Στην αρχή είμεθα. Πρώτα, όχι άνθρωπο να σκοτώσουν, μυρμήγκι φοβούνταν να πατήσουν. Όχι ξένη περιουσία να πειράξουν, αλλά και χρυσάφι να εύρισκαν στο δρόμο δεν το άγγιζαν Όχι ν’ ατιμάσουν γυναίκα ή κορίτσι, αλλά για ένα λόγο ή ένα βλέμμα θεωρούσαν προτιμότερο να πεθάνουν. Τώρα; Όπως πίνουν το νερό, έτσι κάνουν την αμαρτία, καθώς έλεγε μια προφητεία (βλ. Ιώβ 15,16). Πέφτουν στην ατιμία, και μετά κοιμούνται ήσυχοι!

Ο κόσμος έχει αφέντη

Δεν πιστεύουν πλέον στο Θεό. Ή λένε μερικοί, ο Θεός είναι πολύ ψηλά, δεν τον νοιάζει τι γίνεται εδώ στη γη… Τι είπες, άνθρωπε; Ο κόσμος έχει αφέντη! Λοιπόν σου λέω και τελειώνω, Όπου να πας κι όπου να κρυφτείς, μη ξεχνάς, ότι υπάρχει ένα μάτι που τα βλέπει όλα, υπάρχει ένα αυτί που τ’ ακούει όλα, υπάρχει ένα χέρι που τα γράφει όλα «τα κρυπτά των ανθρώπων». Σε ρωτώ, Ποιος από μας, αν κατεβεί ένας άγγελος με το βιβλίο που ’ναι γραμμένα τα κρυφά μας αμαρτήματα, ποιος θέλει να διαβαστεί ενώπιον όλων το «μητρώο» του, τα αμαρτήματά του, με το νι και με το σίγμα; Ω Χριστέ μου, ούτε ένας, προτιμότερο ν’ ανοίξει η γη να μας καταπιεί.
Γι’ αυτό, έως ότου ζούμε στο μάταιο τούτο κόσμο, εμπρός αδέρφια μου να μετανοήσουμε. Το αμαρτάνειν είναι ανθρώπινον, το εμμένειν εν τη αμαρτία είναι σατανικόν! Αν μετανοήσουμε, ο άγγελος θα πάρει το αίμα του Χριστού μας και θα σβήσει τ’ αμαρτήματά μας. Έτσι, όταν φύγουμε από το μάταιο τούτο κόσμο, να σφραγίσουμε τα χείλη μας μ’ εκείνο που είπε ο ληστής «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23,42), αμήν.

+Επίσκοπος Αυγουστίνος

Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένης ομιλίας, η οποία έγινε στον ι. ναό Αγίου Σπυρίδωνος συνοικίας των Αθηνών την 27-6-1965.