Συνέχεια σελ. 53-56, του βιβλίου «ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ», εκδοση 1981
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου που εξαντλήθη·

ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ

 Ολίγοι; Αλλʼ εκλεκτοί αγωνισταί!

Χίλιοι! Ελάχιστος, θα μας είπητε, ο αριθμός, εάν λάβωμεν υπʼ όψιν, ότι τα 9/10 των κατοίκων της γωνίας αυτής της γης βλέπουν τηλεόρασιν. Είνε παρατηρημένον, ότι κατά τας ώρας, κατά τας οποίας προβάλλονται εκ της μικράς οθόνης αγώνες ποδοσφαίρου και προκαλείται γενικόν ενδιαφέρον, οι δρόμοι και αι πλατείαι είνε έρημοι, και όλοι, ως να τελήται μυσταγωγία, είνε συγκεντρωμένοι εις τας οικίας δια την απόλαυσιν του θεάματος. Αποδεικνυόμεθα λαός, ο οποίος ως προς την δίψαν του θεάματος υπερβάλλει τον Ρωμαϊκόν λαόν της παρακμής, ο οποίος διʼ ουδέν άλλο έζη, ειμή μόνον διʼ άρτον και θεάματα.
Και τότε μεν τα θεάματα του ιπποδρομίου έβλεπον μόνον οι κάτοικοι της Ρώμης. Αλλά σήμερον τα θεάματα, αισχρότερα και αγριώτερα των θεαμάτων της εποχής εκείνης, δια μέσου της τηλεοράσεως βλέπει αναρίθμητο πλήθος ανθρώπων. Βλέπουν χωρίς να εκτίθενται εν υπαίθρω εις τον καύσωνα του θέρους ή το ψύχος του χειμώνος. Βλέπουν εν αναπαύσει εις τους οίκους των, οι οποίοι κατά την ώραν των τηλεοπτικών εκπομπών μεταβάλλονται εις ιπποδρόμια και αρένας και οίκους ανοχής.
Και οι οφθαλμοί δεν χορταίνουν, κατά το Γραφικόν, να βλέπουν ό,τι εγκληματικόν, ανήθικον και αισχρόν. Βλέπουν χωρίς έλεγχον, χωρίς τύψιν συνειδήσεως. Ηδονίζονται, ως να πίνουν ηδύποτα και να τρώγουν εκλεκτά εδέσματα. Ούτω παρουσιάζονται τα θεάματα εις τους οφθαλμούς της συγχρόνου μοιχαλίδος και διεστραμμένης γενεάς, ενώ πρόκειται περί κοπροφαγίας.
Τι είνε, λοιπόν, εν συγκρίσει προς το μέγα πλήθος των τηλεθεατών τα χίλια άτομα, τα οποία έλαβον απόφασιν να μην βλέπουν τηλεόρασιν; Ναι, μικρός, ελάχιστος αριθμός. Αναλογεί ένας προς 9.000 τηλεθεατάς. Αλλʼ ενώ είνε ελάχιστος ο αριθμός, είνε διʼ ημάς παρήγορον σημείον, σημείον που μαρτυρεί, ότι ο κόπος δεν πηγαίνει εξ ολοκλήρου χαμένος. Δυνάμεθα και ημείς οι ελάχιστοι να είπωμεν το του Αποστόλου˙ «Ὁ κόπος ἡμῶν οὐκ ἔστι κενὸς ἐν Κυρίω» (Α Κορ. 15, 58).
Ο ελάχιστος αυτός αριθμός αποδεικνύει, ότι μέσα εις τον ελληνικόν λαόν υπάρχουν εκλεκταί, ηρωικαί ψυχαί, αι οποίαι, όταν δείξη τις εις αυτάς τας κορυφάς της ευαγγελικής ηθικής, ελκύονται από τα ύψη, και, παρʼ όλην την πίεσιν του κοσμικού περιβάλλοντος, κατορθώνουν να προχωρήσουν προς τας κορυφάς. Μία δε αναμφισβήτητος κορυφή της ευαγγελικής ηθικής είνε η εντολή του Κυρίου, η οποία συνιστά, όχι μόνον το σώμα του ανθρώπου να είνε καθαρόν από τα βδελυρά σαρκικά αμαρτήματα, αλλά και αυτή ακόμη η όρασις να είνε καθαρά από θεάματα και ινδάλματα του αμαρτωλού, πορνικού και διεφθαρμένου κόσμου. Είνε η κραυγή του προφήτου, ο οποίος παρακαλεί τον Θεόν να τον ενδυναμώση, ώστε να νικήση τον πειρασμόν των ματαίων θεαμάτων «Ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα» (Ψαλμ. 118, 37).
Ναι! Η θέα αισχρών θεαμάτων είνε αμάρτημα το οποίον καταδικάζει η ευαγγελική ηθική. Διότι εκ του οράν προέρχεται το εράν. Εκ της αισχράς οράσεως ο αισχρός έρως και αι βδελυραί και ακατανόμαστοι πράξεις. Πας οφθαλμός πρέπει να κλείεται προ των αισχρών θεαμάτων, οποία παρουσιάζονται από της μικράς και της μεγάλης οθόνης. Ναι, πας οφθαλμός!
Όταν ο περιβόητος Κρούστσεφ, αρχηγός των Σοβιέτ, επεσκέφθην την Αμερικήν και ωδηγήθη εις κινηματογράφον, όπου προεβάλλοντο αισχραί ταινίαι, επί τη θέα αυτών εκάλυψε με τας χείρας τους οφθαλμούς του, εκδηλώνων ούτω την δυσαρέσκειαν του. Άθεος αυτός, εδίδαξε τους «χριστιανοὺς» του νυν αιώνος, ότι δεν επιτρέπεται να βλέπουν τοιαύτα θεάματα.

Τα πρώτα χελιδόνια

Έλκονται από τας κορυφάς, έλκονται από το ηθικόν μεγαλείον ευγενείς υπάρξεις. Και αν ακόμη δια διαφόρους λόγους δεν δύνονται να βαδίσουν προς τας κορυφάς, αναστενάζουν δια την ηθικήν κατάπτωσιν, όπως αναστενάζει και μαραίνεται ο αετός εκείνος, ο οποίος ενώ επλάσθη δια τους αιθέρας, συνελήφθη, προσεδέθη εις πάσσαλον και είνε υποχρεωμένος να ζη ζωήν ορνιθώνος. Ο άνθρωπος επλάσθη δια τα μεγάλα και υψηλά. Αλλʼ ο ψευδής πολιτισμός των ημερών μας τον προσέδεσεν εις πασσάλους υλιστικής ζωής και τον υποχρεώνει να ζη μίαν ζωήν αισθησιασμού, η οποία δεν ανταποκρίνεται εις τας ευγενείς εφέσεις της υπάρξεως του.
Οι χίλιοι τηλεθεαταί, οι οποίοι έκλεισαν τας τηλεοράσεις των, είνε ως προς το θέμα που μας απασχολεί, θέμα καθάρσεως της ελληνικής κοινωνίας εκ των αισχρών και γκαγκστερικών εκπομπών, είνε, λέγομεν, τα πρώτα χελιδόνια, τα οποία ύστερον από βαρύτατον χειμώνα έρχονται εις την Πατρίδα μας, δια νʼ αναγγείλουν την γλυκύτατην άνοιξιν.
Ταύτα λέγοντες δεν καταλαμβανόμεθα από αισθήματα υπερβολικής τινός αισιοδοξίας. Όχι! Γνωρίζομεν, ότι η ανθρωπότης, της οποίας μέρος είνε η ιδική μας Πατρίς, διανύει περίοδον μεγάλης ηθικής κρίσεως, και ότι τα σημεία των καιρών ολονέν και πυκνώνονται, και ο διεθνής ορίζων ζοφούται επικινδύνως. Γνωρίζομεν, ότι το κακόν, το οποίον ήρχισεν από άλλας χώρας και έφθασε μέχρις ημών, διʼ έλλειψιν αντιστάσεως κατά τας πρώτας ημέρας της εμφανίσεως του, επρόλαβε και έρριψε και εδώ ρίζας βαθείας. Η εκρίζωσις αυτού είνε δύσκολος.
Αλλά «θαρσεῖν χρή». Ένα δένδρον άκαρπον, όχι μόνον άκαρπον αλλά και επιβλαβές και θανατηφόρον, ως έχει εξελιχθή η κρατική τηλεόρασις εν Ελλάδι, δεν πίπτει με ένα ή δύο άρθρα. Θα είνε αστείον να το πιστεύση τις. Αλλʼ όπως ένα δένδρον, οσονδήποτε και αν είνε ριζωμένον εις το έδαφος, ύστερον από αλλεπάλληλα κτυπήματα , που επιφέρει με τον πέλεκυν του ο υλοτόμος, δεν δύναται να μην πέση, έτσι – λέγει ο ιερός Χρυσόστομος – και ένα κακόν, το οποίον, λόγω πολυκαιρίας έχει ριζώση εις τας καρδίας των ανθρώπων, χρειάζεται πολλά κτυπήματα, «πολλὲς τσεκουριὲς» δια να συντριβή και διαλυθή. Η τηλεόρασις, η οποία έχει καταντήσει μέσον μεγίστης διαφθοράς, δεν πρόκειται να πέση μόνον με τα ιδικά μας κτυπήματα. Χρειάζεται γενική εξέγερσις και κινητοποίησις του ευσεβούς λαού μας. Οι χίλιοι πρέπει να γίνουν δέκα χιλιάδες. Και οι δέκα χιλιάδες πρέπει να γίνουν εκατόν χιλιάδες. Και δια τον σκοπόν αυτόν γράφεται το παρόν. Γράφεται δε εκ της εξής αφορμής.