ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑ

https://youtu.be/Jo6lP2g1TH4

Συνεχεῖς ἀγῶνες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης γιὰ τὴν κάθαρση τῆς Ἐκκλησίας

 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ π. ΗΛΙΑ ΥΦΑΝΤΗ

π. Ἠλία, δώσατε στὴν δημοσιότητα μιὰ ἁπλῆ ἐπιστολή, τὴν ὁποία στείλατε πρὶν ἀπὸ πάρα πολλὰ χρόνια στὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη τῆς Φλώρινας π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ποὺ τὸν κατηγορεῖτε γιὰ ἀλλαγὴ πορείας στὸ θέμα τῆς δεσποτοκρατίας. Τὸν κατηγορεῖτε ἐπίσης καὶ γιὰ ἀδυναμία νὰ σᾶς δώσῃ ἀπάντησι στὴν ἁπλῆ σας ἐπιστολή.
Σὲ σχόλιο ἀναγνώστου σας ἐπὶ αὐτῆς τῆς ἐπιστολῆς ἀπαντᾶτε·

παπα-Ηλίας:
Κι όμως ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος δεν απάντησε.
Και πιστεύω, επειδή δεν είχε τι ν’ απαντήσει.

π. Ἠλία, εἶναι ἀπορίας ἄξιο, γιατί τὸ κάνατε αὐτὸ μετὰ τὴν κοίμησι τοῦ Γέροντα! Δὲν νομίζουμε βέβαια νὰ περιμένατε ἀπάντησι ἀπὸ τὸν ἴδιο.
Θὰ πάρετε ὅμως μία ἀπάντησι. Ἀνέθεσε σὲ πνευματικά του παιδιά, νὰ συγκεντρώσουν μετὰ τὴν κοίμησί του ὅλες τὶς κατηγορίες, ποὺ ἐκτόξευσαν δημόσια οἱ ἐχθροί του, καὶ νὰ γραφῆ ἕνα μεγάλο βιβλίο μὲ τὶς δικές του ἀπαντήσεις ἐπὶ τῶν κατηγοριῶν. Ἔχει ἀφήσει πάρα πολὺ ὑλικὸ στὶς ὁμιλίες του, στὰ βιβλία του καὶ στὴν «Χριστιανικὴ Σπίθα».
π. Ἠλία, λυπούμεθα ποὺ θὰ κατατάξουμε καὶ ἐσᾶς στοὺς δημόσιους κατηγόρους τοῦ Γέροντα, ἀφοῦ τὴν ἁπλῆ ἐπιστολή, ποὺ στείλατε στὸν π. Αὐγουστῖνο πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια, τὴν ἀνεβάσατε τὸ 2011 –ἕνα δηλαδὴ χρόνο μετὰ τὴν κοίμησί του– στὸ διαδίκτυο, καὶ τὴν κυκλοφορήσατε σὰν ἀνοικτὴ πλέον ἐπιστολή. Ἡ ἀπάντησι στὸ γιατί δὲν σᾶς ἀπήντησε βρίσκεται ἐδῶ.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΠΗΝΤΗΣΕ ΤΟΤΕ, ΔΙΟΤΙ
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΑΣ ΕΣΤΑΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ

Ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶχε ἀρχές, ποὺ δὲν τὶς παραβίαζε. Δὲν ἀπαντοῦσε καὶ δὲν δημιουργοῦσε θόρυβο γιὰ κατηγορίες ποὺ διατύπωναν ἰδιωτικῶς καὶ προσωπικῶς κάποιοι ἐναντίον του.
Κάποτε βρεθήκαμε στὸ γραφεῖο του καὶ δέχτηκε τότε ἕνα τηλεφώνημα, ὄχι ἀπὸ φίλο ἀλλὰ ἀπὸ ἐχθρό. Κλείνοντας τὸ τηλέφωνο τὸν ἀκούσαμε νὰ λέῃ·
«Μᾶς κατηγορεῖ… Ἂς μᾶς κατηγορῇ καὶ αὐτός. Δὲν εἶναι οὔτε ὁ πρῶτος οὔτε ὁ τελευταῖος. Ὁ καθηγητής μας Ἀνδροῦτσος μᾶς ἔδωσε μιὰ συμβουλή· “Νὰ μὴ σᾶς κατηγορήσῃ ποτέ ἡ συνείδησί σας, γιατὶ εἶναι τρομερό”. Αὐτὲς τὶς κατηγορίες νὰ φοβόμαστε…».

Καὶ στὴν Πτολεμαΐδα σὲ κήρυγμά του ἔλεγε·
«Δὲν ἔδωσα σὲ κανέναν ἀφορμὴ γιὰ νὰ σκανδαλισθῇ ἀπὸ διάφορες ἐνέργειές μου. Καὶ μαρτυρεῖ ἡ συνείδησίς μου ὅτι διοικῶ τὴν Ἐκκλησία ὀρθοδόξως, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς κανόνας, τοὺς ὁποίους μελετῶ ἡμέρα καὶ νύκτα. Καὶ σᾶς εἶπα κατ᾿ ἐπανάληψιν· Ἐὰν –μὴ γένοιτο– παρουσιασθῶ ἀπὸ τοῦ ἄμβωνος καὶ σᾶς κηρύξω ἐναντίον τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἐναντίον τῆς Πίστεώς μας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ διαλύσετε τὶς καρέκλες καὶ νὰ μὲ κυνηγήσετε μέχρι τὸν Ἁλιάκμονα ποταμό. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ παραμένω Ὀρθόδοξος καὶ ὀρθοτομὸ τὸν λόγο τῆς ἀληθείας» (Πτολ. 4.6.1990)

Στὰ στελέχη τῆς Κατασκηνώσεως ρωτοῦσε νὰ μάθῃ, τί λέει ὁ κόσμος ἐναντίον του. Μιὰ φοιτήτρια τῶν Ἀθηνῶν ἀπήντησε, ὅτι ὁ καθηγητής της ἀναφέρθηκε στὸ πρόσωπό του καὶ τὸν χαρακτήρισε ὡς «ἀπολιθωμένο ὄν». Γέλασε καὶ εἶπε· «Τὸ ἀπολιθωμένο ὂν εἶναι σὰν μούμια καὶ δὲν μιλάει, ὁ Αὐγουστῖνος ἔχει στόμα ποὺ τοὺς ἐνοχλεῖ. Μ᾽ ἀρέσει ὅμως ὁ τίτλος. Θέλω νὰ μοῦ λέτε τὶς κατηγορίες ποὺ ἀκοῦτε, γιατὶ αὐτὰ εἶναι τὰ παράσημα, ποὺ μοῦ βάζουν οἱ ἐχθροί μου».

Πολλὰ τέτοια λόγια ἀπομαγνητοφωνημένα μποροῦμε νὰ δημοσιεύσουμε, π. Ἠλία, ποὺ δείχνουν ὅτι ὁ Γέροντας δὲν ἔδιδε βαρύτητα καὶ δὲν ἀπαντοῦσε σὲ κατηγορίες ποὺ δὲν ἔπαιρναν ἔκτασι· ἀπαντοῦσε μόνο σ’ αὐτὲς ποὺ γίνονταν δημόσια καὶ κλόνιζαν τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ σκανδάλιζαν τὸν πιστό λαό. Αὐτὲς φοβόταν καὶ αὐτὲς δὲν τὶς ἄφηνε ποτέ ἀναπάντητες. Γι’ αὐτὲς τὶς δημόσιες κατηγορίες ζήτησε νὰ γραφῇ τὸ βιβλίο μὲ τὶς ἀπαντήσεις του.

ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΑΣΙ ΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ Ο π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ,
ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΟΚΡΑΤΙΑΣ

Tὸ 1973 διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴν ἀπολυταρχία τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος μὲ τὸ σύνθημα «κάτω ἡ δεσποτοκρατία». Καὶ στὰ στελέχη τῆς κατασκηνώσεως ἔλεγε·

«Ὁ μητροπολίτης δὲν πρέπει νὰ εἶνε δεσπότης (παράγωγο τοῦ ῥήματος δεσπόζω, ποὺ σημαίνει κυριεύω), ἀλλὰ ἐπίσκοπος (ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὸ ῥῆμα ἐπισκοπῶ, δηλαδὴ παρατηρῶ ἀπὸ πάνω μὲ προσοχή). Ὁ ἐπίσκοπος πρέπει νὰ φροντίζῃ τὰ λογικὰ πρόβατα, τοὺς πιστούς, ὅπως καὶ ὁ Χριστός».
Στὶς 18.5.1990 ἡ ἐφημερίδα «ΕΣΤΙΑ» γράφει·
«Ἐξ ἄλλου, ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Αὐγουστῖνος, προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν: “Κατάπληκτος πληροφοροῦμαι ὅτι, ἀργούσης τῆς Διαρκοῦς Ἱ. Συνόδου καὶ ἄνευ ἐκτάκτου προσκλήσεως καὶ ἐγκρίσεως τῶν συνοδικῶν αὐτῆς μελῶν, ὁ δικτατορικῶς ἐπὶ 17 ἔτη (ὁμιλεῖ γιὰ τὸν ἀρχιεπίσκοπο Σεραφείμ)….
Δὲν ἀνήκω εἰς οὐδεμίαν πολιτικὴν παράταξιν καὶ δὲν εἶμαι φίλος προσώπων καὶ πραγμάτων, ἀλλὰ φίλος ἰδεῶν. Μία δὲ ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων ἰδεῶν, τὰς ὁποίας ἀπὸ πεντηκονταετίας ὑποστηρίζω σθεναρῶς ἐν μέσῳ περιπετειῶν καὶ διωγμῶν, καθὼς καὶ διὰ εἰδικοῦ συγγράμματος ὑπὸ τὸν τίτλον ῾EΛEYΘEPA KAI ZΩΣA EKKΛHΣIA᾽, εἶνε ἡ ἰδέα, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν πρέπει νὰ διοικῆται δικτατορικῶς, ἀλλὰ νὰ ἔχουν λόγον καὶ νὰ συμμετέχουν εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα σύμπας ὁ κλῆρος καὶ ὁ πιστὸς λαός, καθὼς συνάγεται τοῦτο καὶ ἀπὸ τὰ χειροτονητήρια ἔγγραφα τῶν ἀρχιερέων”».

Αὐτὸ τὸ μαρτυροῦν καὶ οἱ ἀγῶνες καὶ οἱ περιπέτειες τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου. Θὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε μερικούς:

1. Κατεδίκαζε τὸν σημερινὸ ἀνορθόδοξο τρόπο ἐκλογῆς τῶν ἐπισκόπων, χωρὶς δηλαδὴ τὴν συμμετοχὴ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ.

«Οἱ ἐκλογὲς τῶν ἐπισκόπων δὲν γινόταν τότε ὅπως σήμερα, ποὺ μαζεύονται οἱ δεσποτάδες στὴν Ἀθήνα καὶ ἐκλέγουν. Ὄχι· δὲν εἶνε αὐτὸς ὁ ὀρθὸς τρόπος. Στὰ παλιὰ τὰ εὐλογημένα χρόνια ἡ ἐκλογὴ γινόταν ἀπὸ τὸ λαό. Ὅπως δηλαδὴ τώρα ἐκλέγουμε τὸν πρόεδρο τῆς κοινότητος, τὸ δήμαρχο, τὸ βουλευτή, ἔτσι τότε, ὅταν πέθαινε ἕνας ἐπίσκοπος, μαζευόταν ὁ κλῆρος καὶ ὁ εὐσεβὴς λαός, ἄντρες – γυναῖκες, καὶ ἔκαναν ἐκλογή. Καὶ ἐκλεγόταν ἐκεῖνος ποὺ ἤθελε ὁ Θεὸς καὶ ὁ λαός· ἦταν λαοπρόβλητος καὶ θεοπρόβλητος. Σήμερα, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἐκλέγονται ἄνθρωποι ποὺ δὲν γνωρίζουν τὸ λαὸ ποὺ πηγαίνουν νὰ ποιμάνουν. Μένουν στὴν Ἀθήνα συνήθως, εἶνε κοντὰ στὸν ἀρχιεπίσκοπο, τὸν κολακεύουν καὶ τὸν θυμιατίζουν· αὐτοὶ βγαίνουν. Ἐγὼ ἀγωνίζομαι νὰ ἐπανέλθῃ ὁ εὐλογημένος τρόπος ποὺ ἐξελέγη ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος».
(Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ π. Αὐγουστίνου στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης σὲ ἀγρυπνία στὶς 7.12.1985).

Καὶ στὴν ἐφημερίδα «ΜΕΣHΜΒΡΙΝH» τῆς 12.10.1989 διαβάζουμε·
«ΣΦΟΓΓΟΚΟΛΛΑΡΙΟΙ» ΕΚΛΕΓΟΝΤΑΙ ΔΕΣΠΟΤΕΣ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ
«Χαρακτηρίζει τὴ διοίκηση τῆς ἐκκλησίας “δικτατορική” καί, σύμφωνα μὲ τὸ σύστημα φοβερῆς εὐνοιοκρατίας πού ἐπικρατεῖ, ἐκλέγονται Δεσπότες ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον οἱ παρακοιμώμενοι καί σφογγοκολλάριοι τοῦ Ἀρχιεπισκόπου….
Ὁ Σεβ. Φλωρίνης ἐπισημαίνει ὅτι στὶς ἐκλογὲς Μητροπολιτῶν παραγκωνίζονται οἱ ἄξιοι καὶ πνίγονται οἱ φωνὲς τοῦ λαοῦ, “πού ζεῖ γιὰ τὴ θρησκεία” καὶ ἔπρεπε νὰ εἰσακουσθῆ. Προτείνει μάλιστα τὴν ἄμεση συμμετοχὴ τοῦ λαοῦ στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὴν ἀνάδειξη Ἱεραρχῶν καί Ἀρχιεπισκόπου…».

2. Ἔδινε μάχες στὴν Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο ἀλλὰ καὶ στὴν Ἱεραρχία, ὅταν παραβιάζονταν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ οἱ ἐπίσκοποι δὲν βάδιζαν στὰ ἴχνη τῶν ἁγίων Πατέρων.

Διαβάστε τίτλους τῶν ἐφημερίδων·
–«Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΕΜΗΝΥΣΕ ΤΟΝ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ» («ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» 11.1.1973).
-«Πρώτη ἡμέρα χθὲς τῆς νέας Ἱ. Συνόδου. Ο ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ…» («ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ 6.10.1976).
-«ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ – ΣΑΛΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΙΛΗ ΑΦΟΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ κ. ΤΣΑΤΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΑΜΒΛΩΣΕΩΝ» («ΑΚΡΟΠΟΛΗ» 6.10.1978).
-«ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΡΩΕΙ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, τὸν θεωρεῖ ὑπεύθυνο γιὰ τὴν «ἀνταρσία» τῶν Μονῶν («ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» 22.4.1988).
– «ΘΥΕΛΛΑ ΥΠΕΡ ΚΑΝΤΙΩΤΗ» («ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» 23.4.1988).
«Ὁργὴ καὶ ἀγανάκτηση προκάλεσε στὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας τὸ θέμα παραπομπῆς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνου σὲ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο καὶ θέσης του σὲ διαθεσιμότητα, ποὺ τέθηκε προχθὲς στὴν Ἱερὰ Σύνοδο…».
-«Στὴ χθεσινὴ συνεδρίαση τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ΣΦΟΔΡΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ – ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ» 9.2.1989).
-«ΚΑΖΑΝΙ ΠΟΥ ΒΡΑΖΕΙ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ. Ὁ Σεραφεὶμ ἀπειλεῖ μὲ ἔκπτωση τὸν Καντιώτη» («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ » 18.5.1990).
-«Ο ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΖΗΤΑΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ («ΘΑΡΡΟΣ» 27.1.1990).

Καὶ ἕνα ὁλόκληρο δημοσίευμα («ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ» 25.4.1988)
«ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ Ο ΠΙΣΤΟΣ ΛΑΟΣ
Ἠλεκτρισμένη ἀτμόσφαιρα σὲ λαὸ καὶ κλῆρο ἔχει δημιουργήσει τὸ θέμα παραπομπῆς τοῦ Σεβ. Μητροπολίτη Φλωρίνης Αὐγουστίνου σὲ ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο καὶ θέσης του σὲ διαθεσιμότητα, ποὺ τέθηκε στὴ συνεδρία τῆς 21ης Ἀπριλίου στὴ Διαρκῆ Ἱερὰ Σύνοδο.
Ὁ Σεβ. Φλωρίνης θεωρήθηκε ἀπὸ τὴ Δ.Ι.Σ. ὡς κύριος ὑποκινητὴς τῆς ἀνταρσίας τῶν Μονῶν (σ.σ. ἐλάχιστα μοναστήρια ἔχουν συγκαταθέσει [συγκατατεθῆ] μέχρι τώρα στήν παραχώρηση τῆς περιουσίας τους) πού μέ τή στάση τους μέχρι τώρα ἔχουν καταστήσει οὐσιαστικὰ τὸ Προσύμφωνο Ἐκκλησίας-Πολιτείας ἀνενεργό. Ὁ Σεβ. Φλωρίνης κατηγορήθηκε ἐπίσης γιὰ τὴν ἀρθρογραφία του σὲ ἐκκλησιαστικὰ ἔντυπα, μέ τήν ὁποία “τορπίλλιζε” τὸ Προσύμφωνο καὶ τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ὅρων του ἀπὸ τὰ μοναστήρια, καὶ ζητοῦσε ἄμεση σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας ὡς μόνο ἁρμόδιας γιὰ νὰ ἀποφασίση ἐπὶ τοῦ θεμελιώδους γιὰ τὰ δίκαια τῆς Ἐκκλησίας θέματος.
Ὅπως τόνιζαν χθὲς ἔγκυροι ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες, “ἡ προσπάθεια αὐτὴ νὰ βγῆ ἀπὸ τὴ μέση ὁ Σεβ. Αὐγουστῖνος θὰ ἀποτύχη παταγωδῶς ἂν ἐπιχειρηθῆ ἀπό ῾κάποιους᾽ νὰ πραγματοποιηθῆ. Κι αὐτὸ γιατὶ ὁ πιστὸς λαὸς τοῦ Θεοῦ συμπαραστέκεται μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις στὸ γηραιότερο ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἔχει ἀποδείξει πολλάκις στὸ παρελθὸν ὅτι εἶναι ἴσως ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους ποὺ μάχονται, παρὰ τὶς ὁποιεσδήποτε συνέπειες, γιὰ τὰ δίκαια καὶ τὴν ἐλευθερία τῆς Ἐκκλησίας. Πέντε φορὲς ἔχει διωχθῆ στὸ παρελθὸν ὁ εὐθαρσὴς αὐτὸς ἱεράρχης· ἀλλὰ ὁ λαὸς ἐμπόδισε καὶ καταδίκασε τοὺς διῶκτες του καὶ τὸν στήριξε μὲ ὅλες του τίς δυνάμεις”.

3. Ἦταν ἐναντίον τοῦ τρόπου λειτουργίας τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων, ποὺ καταδίκαζαν τοὺς ἱερεῖς μόνο μὲ τὴν ψῆφο τοῦ Μητροπολίτη….

Στοὺς ἱερεῖς του ἦταν αὐστηρὸς μὲ τὰ λόγια, ζητώντας νὰ μὴ σκανδαλίζουν τὸν λαὸ καὶ νὰ μὴν παίρνουν τυχερά, ἀλλὰ ἦταν πατέρας. Τοὺς θεωροῦσε ὡς μικροὺς ἐπισκόπος στὶς ἐνορίες τους. Τοὺς ἐπαινοῦσε καὶ τοὺς τιμοῦσε ὅταν ἀγαποῦσαν τὸ ποίμνιό τους. Ἔκανε σὲ κάποιους πολύτεκνους σπίτια καὶ ἵδρυσε εἰδικὸ ταμεῖο γιὰ τὴν ἔκτακτη ἐνίσχυση τῶν κληρικῶν.
Σὲ πάρα πολλοὺς ἔδωσε τὸ ὀφίκιο τοῦ οἰκονόμου. Τοὺς ἔδινε τόσο πολλὴ ἐλευθερία κινήσεως, ποὺ κάποιοι ἄγαμοι κληρικοὶ πίστευαν ὅτι εἶναι ἱκανοὶ νὰ γίνουν καὶ ἐπίσκοποι. Καὶ φέρθηκαν ἀχάριστα ἀπέναντί του καὶ τὸν φόρτωσαν μεγάλο σταυρὸ πρὸ τῆς παραιτήσεώς του, μὲ τὶς ἀπαράδεκτες ἐνέργειές τους.
Ἕνας ἱερέας, παρασυρόμενος ἀπὸ τὸν σκοπιανὸ Τσαρκνιὰ καὶ ἀπὸ κάποιον ἄλλο παπᾶ, ἔγραφε ἄρθρα καὶ κατηγοροῦσε τὸν ἐπίσκοπό του στὸν τοπικό τύπο. Ὁ Γέροντας τί ἔκανε; Ἕνα χρόνο πρὶν ἀπὸ τὴν παραίτησή του πῆγε ἐν καιρῷ βαρυτάτου χειμῶνος στὸ χωριό του καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ ὀφίκιο τοῦ οἰκονόμου!
Γιὰ ποιά δεσποτοκρατία κατηγορεῖτε τὸν π. Αὐγουστῖνο, π. Ἠλία; Ποιός δεσπότης θὰ ἀνεχόταν νὰ τὸν κατηγορᾶ παπᾶς δικός του καὶ ἀντί νὰ τὸν στείλῃ σὲ Ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο, νὰ τὸν τιμήσῃ κιόλας;
Ἄλλο παράδειγμα: Ἕνας παπᾶς, παρασυρόμενος ἀπὸ τὸ ποτό, ξέφευγε ἀπὸ τὰ ὅρια καὶ μεθοῦσε. Τὸ πῆραν εἴδηση 2-3 ἄτομα τοῦ χωριοῦ καὶ τὸν κερνοῦσαν μέχρι ποὺ νὰ μεθύση, γιὰ νὰ σπάζουν πλάκα εἰς βάρος του. Τὸ ἔμαθε ὁ ἐπίσκοπος. Τὸν κάλεσε καὶ μία καὶ πολλὲς φορὲς καὶ τὸν συμβούλεψε μὲ ἀγάπη. Στὸ τέλος, ἐπειδὴ δὲν συμμορφωνόταν, τοῦ εἶπε αὐστηρά· «Ἂν δὲν μπορῇς νὰ κόψῃς τὸ πιοτό, μπές στὸ σπίτι σου, κλεῖσε τὰ παντζούρια τοῦ σπιτιοῦ σου, καὶ πιὲς καὶ σκάσε· μὴ βγαίνεις ἔξω καὶ σκανδαλίζεις τὸ λαό».
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν αὐστηρὸς σ᾽αὐτοὺς ποὺ παρεκτρέπονταν, ἀλλὰ ἦταν πατέρας. Δὲν τὸν ἔστειλε στὰ ἐκκλησιαστικὰ δικαστήρια. Προσπάθησε ὅσο μποροῦσε νὰ τὸν διορθώσῃ, ἀλλὰ τὸ πάθος του ἦταν ἰσχυρό. Μόνος του ὁ παπᾶς ἔβγαλε τὰ ῥάσα καὶ ἔκανε γιὰ κάποια χρόνια τὸν λαχειοπώλη. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ νεαροῦ παιδιοῦ του, συγκλονίστηκε, θέλησε νὰ ἐπανέλθη στὸν κλῆρο. Ἀπευθύνθηκε στὸν μητροπολίτη Κοζάνης, ἀπὸ ὅπου ἦταν ἡ καταγωγή του, καὶ ἐπανῆλθε στὶς τάξεις τοῦ κλήρου, ἀφοῦ δὲν εἶχε ἐκκλησιαστικὴ ποινή ἀπὸ τὸν π. Αὐγουστῖνο.

Καὶ στὴν Πτολεμαϊδα ἔλεγε:
_«Ὡς πρὸς τὸ θλιβερὸ γεγονὸς ἐγὼ ἔκλαψα χθὲς. Μακάρι νὰ εἴχαμε ἁγίους ἱερεῖς, ἀλλὰ οὐδείς συγκεντρώνει τὰ ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ καὶ τὰ διανοητικὰ προσόντα γιὰ νὰ γίνῃ ἱερεύς. Τὸ πιστεύω αὐτό. Ἂν περνούσαμε κόσκινο –εἴμεθα 10.000;–, ἀμφιβάλλω ἂν βρισκόταν ἄξιος ἱερεύς. Καὶ εἴμεθα 100 δεσποτάδες; ἂν περνούσαμε τὸ κόσκινο, ἀμφιβάλλω ἐὰν βρισκόταν ἕνας ἄξιος ἐπίσκοπος. Εἴμεθα τάλαινες ἐμεῖς, ὅπως λέγει ὁ ὑμνωδός. Ἐν τούτοις ὅμως στὴν περίπτωσι τοῦ ἱερέως, μὲ ἀγάπη καὶ στοργὴ συμπεριφέρθηκα καὶ ἔκλαψα χθὲς πικρῶς…».

Καὶ ἕνα τελευταῖο παράδειγμα:
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἦταν Συνοδικός καὶ πρόεδρος ἐπὶ τῶν νομοκανονικῶν, πρόεδρος δηλαδὴ τῶν ἐκκλησιαστικῶν δικαστηρίων. Θὰ δίκαζε ἕναν ἱερέα, ποὺ ὁ ἐπίσκοπός του ζητοῦσε τὴν καθαίρεσί του. Ἦρθε ὁ γραμματέας τῆς ἱερᾶς συνόδου νὰ τὸν ἐνημερώσῃ γιὰ τὴν ὑπόθεσι, στὴν οὐσία γιὰ νὰ τὸν προκαταλάβῃ γιὰ τὴν καταδίκη τοῦ παπᾶ. Ἀλλὰ βρῆκε μπροστά του τοῖχο. Εἶπε, ὅτι ξέρει γιὰ τὴν ὑπόθεσι τοῦ παπᾶ καὶ μελέτησε καλὰ τὴν δικογραφία του.
Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἔβγαλε ἀθωωτικὴ ἀπόφασι γιὰ τὸν ἱερέα, λόγω ἐλλείψεως μαρτύρων. Μόνο ἡ μαρτυρία τοῦ ἐπισκόπου δὲν ἐπαρκοῦσε γιὰ νὰ καταδικάσῃ τὸν παπᾶ, καὶ τὸν ἀθώωσε.Ὁ ἱερέας περίμενε ἐναγώνιος ἔξω ἀπὸ τὴν αἴθουσα τῶν δικαστηρίων καὶ ὅταν ἔβγαινε ὁ π. Αὐγουστῖνος ρώτησε, γιὰ νὰ μάθῃ τὴν ἀπόφασι, καὶ ὁ Γέροντας τοῦ ἀπήντησε· Ἐμεῖς εἴμαστε πατέρες καὶ ὄχι τιμωροί.