ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ

_______

___________

«EΩΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙ ΥΠΕΡ ΣΟΥ» (Σοφ. Σειραχ)

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Στὸν κόσμο τῆς ἀνομίας ὑπάρχει καὶ βασιλεύει ἡ ἀδικία. Οἱ οἰκονομικὰ ἰσχυροὶ καὶ διάφορες ἄλλες σκοτεινές δυνάμεις πιέζουν τοὺς ἀδυνάτους. Δάκρυα τρέχουν ἀπό τὰ`μάτια τῶν ἀδικημένων. Στεναγμοὶ ἀκούονται παντοῦ. Ἡ κοινωνικὴ ἀδικία, ἀδηφάγον θηρίον, διὰ τῶν σκληρῶν αὐτῆς ὀδόντων καταβροχθίζει τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀδυνάτους. Ἡ ἀνομία ὑψώνει θρασεῖαν τὴν κεφαλήν. Οἱ πολλοὶ ἀπὸ δειλία καὶ ἰδιοτελεία ἀποφεύγουν τὴν μετ᾿ αὐτῶν σύγκρουσιν. Ἀλλ᾿ ὁ πιστὸς θὰ σιωπήσῃ; Ὄχι. Θ᾿ ἀγωνισθῇ, μ᾽ ὅλη τὴν δύναμή του, κατὰ τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας καὶ ἀνομίας, θὰ διαμαρτυρηθῇ, θὰ ἐπαναλάβῃ εἰς μυρίας περιπτώσεις τὸ τοῦ Ἠσαΐου «Δικαιοσύνην μάθετε, οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς» (Ἠσ. 26,9), καὶ τὸ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου «Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18). Καὶ ἐπειδὴ εἰς ἐποχὰς παρακμῆς ἡ διαφθορὰ καὶ ἡ ἀδικία διεισδύουν καὶ μέχρι τοῦ θυσιαστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, ὁ πιστὸς δὲν θὰ μείνῃ ἀπαθὴς πρὸ τῆς καταπτώσεως τῆς Ἐκκλησίας του, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸν τομέα αὐτὸν θ᾿ ἀγωνισθῇ αἴρων τὴν μακαρίαν φωνὴν τοῦ Παύλου «Εἰͺτις οὐ φιλεῖ τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. μαρὰν ἀθᾶ» (Α΄ Κορ. 16,22). Τὸ ὅραμα μιᾶς κοινωνίας, ἐν τῇ ὁποίᾳ ὁ Χριστὸς θὰ βασιλεύῃ ἐν παντί, εἶνε πάντοτε ἐνώπιον τοῦ πιστοῦ, ἐμπνέει καὶ ἠλεκτρίζει καὶ ἀναδεικνύει τοῦτον ἀκατανίκητον καὶ ἀκαταμάχητον ἀγωνιστήν, θεωροῦντα ἑαυτὸν μακάριον, ἐὰν ἔνεκεν δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας διωχθῇ καὶ μαρτυρήσῃ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. Ὁ πιστὸς δὲν ἡσυχάζει, ἕως ὅτου δῃ καὶ τὸ τελευταῖον φρούριον τῆς πλάνης καὶ τῆς ἁμαρτίας νὰ καταρρέῃ καὶ ἐπὶ παντὸς ὀχυρώματος τοῦ σατανᾶ νὰ ὑψώνεται νικηφόρος ἡ ἔνδοξος σημαία τοῦ σταυροῦ.

Διὰ τῶν ἀνωτέρω ἐδώκαμεν μίαν γενικὴν εἰκόνα τοῦ μετώπου, εἰς τὸ ὁποῖον καλεῖται ν᾿ ἀγωνισθῇ ὁ πιστὸς τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως. Ἤδη δὲ γεννᾶται τὸ ἐρώτημα· Γίνεται σήμερον ἀγὼν εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ δραστηριότητος; Ἡ Ἐκκλησία ἀγωνίζεται σήμερον ὅσον πρέπει; Ἐὰν ῥίψωμεν τὸ βλέμμα εἰς τὴν κοινωνίαν, θὰ ἴδωμεν, ὅτι ὑπάρχουν Χριστιανοὶ οἱ ὁποῖοι καταβάλλουν προσπαθείας, ἀγωνίζονται δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν διὰ τὸν ἁγιασμόν των· ἀλλὰ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται διὰ τὴν ἐπικράτησιν τοῦ εὐαγγελίου εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς κοινωνικῆς, ἐθνικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, πόσοι ὑπάρχουν; Σπάνιον ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν τὸ φαινόμενον χριστιανοῦ ἀγωνιστοῦ, μὲ ὅλον τὸ πλάτος καὶ τὸ βάθος τοῦ νοήματος τὸ ὁποῖον περικλείει ἡ λέξις. Ἐλλείπει ἡ πνοή, ἐλλείπει ἡ ἀγωνιστικὴ διάθεσις, ἐλλείπει ἡ ὁρμὴ καὶ ὁ ἅγιος ἐνθουσιασμὸς πρὸς καθαίρεσιν τῶν πυργωμάτων τῆς ἀπιστίας καὶ τῆς ἁμαρτίας. Δυστυχῶς εἰς τὴν ἔλλειψιν τῆς ἀγωνιστικότητος συνετέλεσε καὶ ἐσφαλμένη, θρησκευτικὴ ἀγωγὴ ἐν Ἑλλάδι, ἡ ὁποία περιώρισε τὴν θρησκευτικὴν ζωὴν εἰς μονὴν τὴν ἐποικοδομητικὴν ἐργασίαν, τὴν ὁποίαν πρέπει νὰ κάνῃ ἐπὶ τοῦ ἑαυτοῦ του ὁ πιστός. Οὕτως εἰς πᾶσαν προτροπήν, ἵνα οἱ πιστοὶ ἀναλάβουν ἀγῶνα γενικωτέρας μορφῆς, ἀκούει τις τὸ ψυχρὸν τοῦτο ῥῆμα· «Ἡμεῖς τὴν ψυχήν μας νὰ κοιτάξωμεν· τί κάνουν οἱ ἄλλοι δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει». Ἀλλ᾿ εἰς τοὺς τὰ τοιαῦτα λέγοντας ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος ἀπαντᾷ· «Μή μοι ἐκεῖνο τὸ ῥῆμα λέγε, τὸ πολλῆς γέμον ἀναλγησίας· Τί δέ μοι μέλει; τὰ ἐμαυτοῦ μεριμνῶ. Τότε γὰρ μάλιστα μεριμνήσεις τὰ σά, ὅταν τὰ σὰ ζητῇς ἐν τῷ τοῦ πλησίον συμφέροντι. Διὸ καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγεν· “Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἑτέρου” (Α΄ Κορ. 10,24) » (Ἑ.Π. Μἂὼὃὸ 55,254).
Ὀρθῶς ἐγράφη, ὅτι ἐὰν σήμερον οἱ Χριστιανοὶ δὲν ἀγωνίζωνται, ὅπως ἡγωνίζοντο οἱ Χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων, τοῦτο ὀφείλεται εἰς ἔλλειψιν ζώσης πίστεως. Ἐὰν αὕτη ὑπῆρχεν ἐν οἵῳ βαθμῷ ὑπῆρχε τότε, ὁ κόσμος θὰ ἔμενεν ἔκθαμβος πρὸ τῶν θαυμαστῶν ἀποτελεσμάτων αὐτῆς ἐν τῇ συγχρόνῳ ζωῇ, ἥτις θὰ ὑφίστατο βαθεῖαν τὴν ἐπίδρασιν τοῦ χριστιανικοῦ πνεύματος εἰς ὅλας τὰς ἐκφάνσεις αὐτῆς. Δυστυχῶς χλιαρότης ἐπικίνδυνος βασιλεύει εἰς τὰς τάξεις τῆς χριστιανικῆς παρατάξεως. Οἱ Χριστιανοὶ ὑπεστείλαμεν τὰς σημαίας μας ἐνώπιον τοῦ κόσμου· δὲν ἀγωνιζόμεθα ὅπου πρέπει, ὅπως πρέπει καὶ ὅσον πρέπει. Ἂς ἀναλογισθῶμεν, τίνος εἴμεθα στρατιῶται, ὑπὸ ποίαν σημαίαν στρατευόμεθα, ποῖον νέφος μαρτύρων τῆς πίστεως περιστοιχίζει ἡμᾶς, καὶ ὑπὲρ ποίων ἀρχῶν καὶ αἰωνίων συμφερόντων διεξάγεται ὁ χριστιανικὸς ἀγών. Ἐὰν δὲν εἴμεθα λιποτάκται ἢ προδόται, ἀλλὰ μέλη τῆς ἐν τῷ κόσμῳ στρατευομένης Ἐκκλησίας, ἂς «ἀναλάβωμεν τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ» (Ἐφ. 6,13) καὶ ἂς ἀνανεώσωμεν τὰς νίκας καὶ τοὺς θριάμβους τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας. Ἐν τοιούτῳ εὐγενεῖ ἀγῶνι Κύριος προπορεύσεται μεθ᾿ ἡμῶν καὶ συνεκπολεμήσει ἡμῖν καὶ δώσει τὴν νίκην καὶ τοὺς ἀμαραντίνους στεφάνους εἰς τοὺς ἐνδόξους ἀγωνιστὰς τῆς στρατιᾶς του.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου. Ἐδημοσιεύθη ὁλόκληρη στὴν Χριστιανικὴ Σπίθα αρ. φυλ.619, τὸν Ἰούνιο τοῦ 2004.