ΠΩΣ ΔΙΕΛΥΘΗ ΕΝΑΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ AΠΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, στὸ περιοδικό «ΑΓΑΠΗ» τὴν Κατοχή.
Κοζάνη 25.12.1943, ἀρ. Φυλ. 4

(Η Γάλλοι πάντα ἴδιοι. Η φωτογραφία σύγχρονη)

Έχουν περάσει 200 περίπου χρόνια αφ’ ότου στην Γαλλία είχε ιδρυθεί ένας Σύλλογος. Τα μέλη του ήταν όλοι άπιστοι. Συγκεντρώνονταν κάθε βράδυ και είχαν σκοπό να αποδείξουν ότι η Αγία Γραφή είναι ένα βιβλίο ανάξιο προσοχής, το οποίο περιέχει μόνον ανοησίας που δεν μπορούν να σταθούν εμπρός εις το φως της ερεύνης των σοφών των κεφαλών. Οι συγκεντρώσεις του περιέργου αυτού σωματείου εγίνοντο ανελλιπώς και κάθε ένας άπιστος προσπαθούσε να διακωμωδήσει το βιβλίο που περιέχει τον λόγον του Θεού.
Κάποτε ήλθε στην συγκέντρωση ο πολύς Διδερότος.
Τον υπεδέχθηκαν όλοι με χειροκροτήματα. Ήτο ο μεγάλος αρνητής της πίστεως, ήτο ο μεγαλύτερος υλιστής, ο οποίος την μεγαλοφυΐαν του διέθεσε για να κλονίσει τὶς αιώνιες αξίας της ζωής. Ήτο εκείνος ο οποίος έλεγε ότι «εάν τα χέρια μου δεν έχουν σχοινιά, θα πλέξω τα έντερα των ιερέων για να απαγχονίσω τους βασιλείς της γης». Αυτός, λοιπόν, έκαμε την επίσκεψή του στην συγκέντρωση των απίστων. Μεγαλύτερο σύμμαχο κατά της πίστεως δεν θα εύρισκαν άλλο. Γι’ αυτό τον υπεδέχθηκαν με αφάνταστο ενθουσιασμό. Τώρα – είπαν – θα δοθεί το μεγαλύτερο κτύπημα κατά της Βίβλου.
Ο Διδερότος εκάθησε. Η συνεδρίασις άρχισε.

Οι νεαροί προσπάθησαν να επιδείξουν τὶς γνώσεις τους ενώπιον του διασήμου απίστου. Ελέχθηκαν πολλά εναντίον της Αγίας Γραφής. Ο Διδερότος ἄκουγε. Αλλά σὲ μία στιγμή – έχουν και οι άπιστοι τὶς στιγμὲς της ανανήψεώς των, κατά τὶς οποίες βλέπουν καθαρώτερα – σηκώνεται και απευθυνόμενος προς την ομήγυρη των απίστων λέγει: «Κύριοι! Σας ἄκουσα. Τα επιχειρήματά σας δεν με κλονίζουν. Η Αγία Γραφή, όσα και αν λέγονται ἐναντίον της, είναι μεγάλο βιβλίο. Οφείλω να ομολογήσω χάριν τῆς αληθείας, ότι κανεὶς, ούτε στὴν Γαλλία, ούτε σὲ κανένα ἄλλ`σημείο του κόσμου, ποὺ είναι τουλάχιστο σ᾽ εμένα γνωστό, δὲν μπόρεσε ποτέ νὰ ἀποκτήσει τὸ μεγάλο τάλαντο νὰ γράφει και να ομιλεί με τόση τέχνη ὅπως οι αλιείς και οι τελώναι, ποὺ ἔχουν γράψει τα βιβλία τῆς Αγίας Γραφῆς. Πρέπει να ομολογήσωμε ότι κανεὶς ἀπὸ ἐμάς δὲν είναι σὲ θέσι να γράψει κάποια διήγηση ὅπως αὐτές, οἱ οποιες είναι τόσο απλὲς και συγχρόνως τόσο υψηλές, όσο ζωηρές και συγκινητικές».
Αυτὰ ο Διδερότος είπε και εκάθησε. Όλοι τώρα σιωπούν, όλοι γίνονται σοβαροί και αισθάνονται την αλήθεια των λόγων του. Και σιωπηλοί, ο ένας κατόπιν του άλλου φεύγουν, εγκαταλείπουν την αίθουσαν και δεν επανέρχονται πλέον.
Έτσι διαλύθηκεν ο σύλλογος αυτός των απίστων.