ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΑΟΥΜ 23 Δεκεμβρίου
Ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου τῆς 23-12-1984

ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΠΡΙΟΝΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΒΟΥΒΟΙ

ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ ΜΑΝΑ, ΑΝΟΙΞΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Σήμερα 23 Δεκεμβρίου εἶνε ἑορτὴ ἑνὸς ἁγίου, τοῦ ἁγίου Ναούμ. Τί ἦταν ὁ ἅγιος Ναούμ; Δὲ᾿ θὰ διηγηθῶ τὸ βίο του τόσο μόνο λέγω, ὅτι ἦτο καὶ αὐτὸς ἕνας ἄνθρωπος ὅπως εἴμεθα καὶ ἐμεῖς, ἄνθρωπος μὲ σάρκες καὶ μὲ κόκκαλα, ἀλλὰ ἐν τούτοις ἁγίασε. Δηλαδὴ τί θὰ πῇ ἁγίασε; Ἐπίστεψε στὸ Χριστὸ ὡς Θεό. Καὶ αὐτὸ ποὺ ἐπίστεψε δὲν τὸ κράτησε μυστικὸ μέσ᾿ στὴν καρδιά του, ἀλλὰ τὸ κήρυξε σ᾿ ὅλο τὸν κόσμο. Πῆρε ἕνα ῥαβδὶ καὶ πῆγε στὴ Σερβία, ἐπῆγε στὴ Βουλγαρία, ἐπῆγε στὴ Ῥουμανία, περιώδευσε ὅλα τὰ Βαλκάνια, μαζὶ μὲ τοὺς διδασκάλους του, τὸν ἅγιο Κύριλλο καὶ Μεθόδιο, καὶ μὲ τὴ διδασκαλία του καὶ μὲ τὰ θαύματά του καὶ μὲ τὴν ἅγια ζωή του ἔφερε κοντὰ στὸ Χριστὸ χιλιάδες ἀνθρώπων. Καὶ τὸ σκήνωμά του εἶνε στὴν Ἀχρίδα. Ἐκεῖ ὅπου εἶνε κτισμένο τὸ περίφημο μοναστήρι, τὸ μοναστήρι τοῦ ἁγίου Ναούμ. Τὸν τιμοῦν λοιπὸν καὶ οἱ Σέρβοι, τὸν τιμοῦν καὶ οἱ Βούλγαροι, τὸν τιμοῦν κ᾿ οἱ Ῥουμᾶνοι, τὸν τιμοῦν καὶ τὰ Βαλκάνια τὸν τιμοῦν, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως ἐδῶ στὸ μικρὸ χωριό σας, τὸ Ἀρμενοχώρι, τιμᾶται ὁ ἅγιος Ναούμ, ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ ὁποίου εἶνε κτισμένη ἡ ἐκκλησία σας

Λοιπόν, στὸν αἰῶνα αὐτὸ νὰ πιστεύωμε στὸ Χριστό. Νὰ πιστεύωμε ὅπως ἐπίστευε ὁ Ναούμ καὶ τὴν πίστι μας αὐτὴ νὰ μὴ τὴν κρύβουμε, ἀλλὰ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε. Δὲ ᾿λέγω, νὰ πάρῃς τὸ ῥαβδί σου καὶ νὰ πᾷς στὴ Σερβία καὶ στὴ Βουλγαρία καὶ στὰ Βαλκάνια νὰ κηρύξῃς τὸ Χριστό. Εἶσαι πατέρας; Εἶσαι μάνα; Κήρυξε τὸ Χριστὸ στὸ σπίτι. Ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου πατέρα, ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου μάνα καὶ μίλα γιὰ τὸ Χριστό στὰ παιδιά σου. Καὶ νὰ ξέρῃς ὅτι θὰ γεράσῃς, θὰ πεθάνῃς καὶ θὰ ξεχάσουν πολλὰ πράγματα τὰ παιδιά, θὰ ξεχάσουν πολλὰ· ἕνα δὲ᾿ θὰ ξεχάσουν, τὴ μάνα τους ποὺ τοὺς εἶπε τὰ ἅγια λόγια. Ἐγὼ τοὐλάχιστον δεσπότης ἔγινα, γράμματα ἔμαθα, ξέχασα τί μοῦ ᾿παν στὰ σχολειά· θυμᾶμαι ὅμως τὰ λόγια ποὺ μοῦ εἶπε ἡ γιαγιά μου γιὰ τὸ Χριστό.

Μιὰ ἀγράμματος γιαγιά, ποὺ μ᾿ ἔπαιρνε στὴν ἀγκαλιά της καὶ μ᾿ ἔβαζε νὰ κάνω τὸ σταυρὸ καὶ μοῦ μιλοῦσε γιὰ τὴν πίστι μας. Τὰ λόγια τῆς γιαγιᾶς μου τὰ θυμᾶμαι μέχρι σήμερα. Λοιπόν, μάνα, ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου· Σοῦ ᾿δωσε τὴ γλῶσσα ὁ Θεὸς γιὰ νὰ λὲς «Δόξα σοι, ὁ Θεός», σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα ὁ Θεὸς νὰ λὲς «Ἐλέησόν με, ὁ Θεός», σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα νὰ λὲς «Εὐχαριστῶ σοι, ὁ Θεός», σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα νὰ λὲς «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» (Λουκ. 23,42). Σοῦ ἔδωσε τὴ γλῶσσα νὰ μιλᾷς γιὰ τὸ Χριστό· ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου! τὴν καρδιά σου ἄνοιξε! μίλα γιὰ τὸ Χριστὸ τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες. Καὶ νά ᾿σαι βέβαια, ὅταν πιὰ ἐσὺ θά ᾿σαι σκόνη μέσ᾿ στὸν τάφο, τὸ παιδάκι σου θὰ θυμᾶται τὴν ἅγια ἡμέρα, θὰ θυμᾶται τὴν ἅγια μάνα. Κ᾿ ἐσύ, πατέρα, ἄνοιξε τὸ στοματάκι σου· κ᾿ ἐσὺ ὁ ἄνδρας καὶ ἐσὺ ἡ γυναίκα, ἀνοίξετε τὸ στοματάκι σας. Οἱ χιλιασταὶ ὅλη μέρα πριόνια, πριόνια τὰ στόματά τους!  Οἱ ἄπιστοι πριόνι τὸ στόμα του, οἱ Χριστιανοὶ βουβοί! λὲς καὶ δὲν ἔχουν γλῶσσα. Ἔχουν γλῶσσα γιὰ γάμους, ἔχουν γλῶσσα γιὰ πολιτική, ἔχουν γλῶσσα γιὰ τόσα πράγματα ἀπὸ τὸ πρωῒ μέχρι τὸ βράδυ. Γλῶσσα γιὰ τὸ Χριστὸ δὲν ἔχουνε. Λοιπόν, ὅπως ὁ Ναοὺμ μὲ τὴ γλῶσσα του ἐκήρυξε παντοῦ τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, ἔτσι κ᾿ ἐσεῖς νὰ κηρύξετε παντοῦ μέσα ἐδῶ στὴν πόλι, στὸ χωριό σας, τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ πίστι ἀκράδαντον. Καὶ τότε ὅλοι μας ἀνεξαιρέτως, μὲ λόγια καὶ μὲ πράξεις θὰ τιμήσουμε τὸν Χριστό, τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ ὑμνοῦμε εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.