Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 29-30

ΟΤΑΝ ΚΗΡΥΧΘΗ ΔΙΩΓΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ,

ΠΟΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ;

Γεννᾶται λοιπὸν τὸ ἐρώτημα· ἐμεῖς εἴ­μεθα προετοιμασμένοι γιὰ Ἐκκλησία κατακομβῶν; Ὅταν πέσῃ τὸ κόσκινο τοῦ διωγμοῦ, ὅπως στὴν Ἀλβανία καὶ σὲ ἄλλες χῶρες, πόσοι θὰ μείνουμε;
Mιὰ κορυφὴ τοῦ Θαβὼρ εἶνε ἐδῶ πέρα· ἀλλὰ θὰ λείψῃ αὐτὴ ἡ κορυφή. Tώρα εἶστε πολλές. Ὅταν ἀρχίσῃ ὁ διωγμός, ἀπὸ τὶς ὀγδόντα – ἑκατὸ ποὺ εἶστε ἐδῶ, ―νὰ μὴ σᾶς φανῇ παράξενο― ζήτημα ἄν μείνετε δέκα· πέντε ἂν μείνετε. Θὰ φύγουν, θὰ φύγουν, θὰ φύγουν. Θὰ τὰ δῆτε αὐτά. Ἐγὼ δὲ θὰ ζῶ πλέον γιὰ νὰ δῶ αὐτὰ τὰ τραγικὰ γεγονότα. Τὰ ἔζησα αὐτὰ τὰ γεγονότα, καὶ τὰ ξέρουν ἐδῶ πέρα ὅσοι εἶνε. Θὰ βγῇ ἕνα βιβλίο, τὸ ὁποῖο θὰ περιγράφῃ τὰ πρὸ σαράντα ἐτῶν συμβάντα· ὄχι γιὰ τὴ δόξα τὴ δική μου, ἀλλὰ γιὰ νὰ τιμήσουμε τὰς περιστάσεις ἐκείνας. Ἦρθε ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία, ἐνῷ εἶχα σαράντα – πενήντα κον-τά μου, ὅλοι μὲ ἐγκατέλειψαν – πλὴν ἑνὸς προσώπου, τοῦ Γεωργίου Παφίλη. Mόνο αὐτὸς δὲν μὲ ἐγκατέλειψε· ἔμεινε σταθερὸς καὶ ἀκλόνητος. Ὅλοι μὲ ἐγκατέλειψαν.
Λοιπόν, μὴ νομίζετε ὅτι στὸ Θαβὼρ θὰ περάσετε ὅλη σας τὴ ζωή. Θά ᾿ρθῃ ἡ ἐγκατάλειψις καὶ ὁ διωγμός. Kαὶ θὰ πεινάσωμε καὶ θὰ γυμνητεύσωμε, τὰ πάντα θὰ ὑποστοῦμε γιὰ τὸ Χριστό. Θὰ ἔχωμε ἐμεῖς τὸν ἡρωϊσμὸν τῶν μαρτύρων αὐτῶν; Τότε θὰ παρουσιασθοῦν καὶ νέοι νεομάρτυρες. Τοιοῦτοι νεομάρτυρες παρουσιάζονται στὴ Ῥωσία καὶ στὴν Ἀλβανία. Τὸ τί συμβαίνει στὶς χῶρες αὐτὲς εἶνε ἄγνωστον.
Tώρα ἐμεῖς πήγαμε στὴν ἐκκλησία, λειτουργηθήκαμε, ἀκούσαμε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ κήρυγμα, καὶ ἐπιστρέψαμε στὰ σπίτια μας ὑπὸ ἐλεύθερον ἥλιον τέλος πάντων, μολονότι ἔμμεσος εἶνε ὁ διωγμὸς ἐναντίον τῶν ἰδεῶν τοῦ Εὐαγγελίου. Μετὰ θ᾿ ἀρχίσῃ καὶ ὁ ἄμεσος διωγμός. Πᾶς Χριστιανὸς θὰ καταδιώκεται, ἀκόμα καὶ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἂν θὰ κάνῃ.
Δὲν τὰ λέγω αὐτὰ διὰ νὰ σᾶς σκορπίσω τὴν ἀπογοήτευσι. Σᾶς τὰ λέω, γιατὶ εἶνε καθρέφτης αὐτός, εἰς τὸν ὁποῖο καθρεφτιζόμεθα, γιὰ νὰ φθάσωμε καὶ ἐμεῖς στὰ ὕψη τῶν ἁγίων· ἀλλὰ καὶ γιατὶ πρέπει νὰ ξέρετε τὴν ἀλήθεια.
Πολλὰ λόγια ἔχομε πεῖ, πάρα πολλὰ λόγια, καὶ ὀλίγη οὐσία ὑπάρχει. Δὲν μιλοῦσαν γιὰ τὸ Xριστὸ ἐκεῖνοι· καὶ ὅμως ἡ συναναστροφή των ἤτανε καθαρῶς χριστιανική. «Ἄνευ λόγου κερδηθήσονται». Aὐτὸ εἶνε. Ἐπῆλθε μία κρυάδα στοὺς Χριστιανούς, ψυγεῖο ἔγινε ὁ τρόπος τῆς ζωῆς τους. Τίς οἶδε τὰς βουλὰς τοῦ Θεοῦ; Tίς οἶδε ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ νέκρα ποὺ ὑπάρχει σήμερα στὴν Ἑλλάδα τί θὰ βγάλῃ ὁ Θεός;