Θαυματα της προσευχης

απο τη ζωη του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιωτου

α. http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=50918#more-50918 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΥΜΑ

β. http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=38151

Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 103-104

ΚANTE ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΚΑΙ ΘΑ ΔΗΤΕ ΘΑΥΜΑΤΑ

Tὸ πρωὶ ποὺ σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή; Ψάλλετε τῷ Θεῷ;

Προσευχή, παιδιά, «ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α΄Θεσ. 5,17). Θὰ δοῦμε θαύματα – θὰ δῆτε θαύματα, παιδιά, στὴ ζωή σας.
Tώρα στὰ γηρατειά μου, κάθομαι καμμιὰ φορὰ καὶ θυμοῦμαι τὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Θεὸς στὴ ζωή μου καὶ δακρύζω. Θαύματα· μικρὸ παιδὶ πῶς ἐσώθηκα!
Εἴχαμε ἕνα κῆπο μικρὸ ἐκεῖ στὸ σπιτάκι, καὶ ἦταν τότε τὰ πηγάδια ἀνοιχτά. Κ᾿ ἐγὼ μικρὸς ἤμουν πολὺ ζωηρός. Ξαφνικά, ἐκεῖ ποὺ ἔτρεχα, γλιστρῶ καὶ πέφτω κάτω στὸ στόμιο τοῦ πηγαδιοῦ. Τὸ σῶμα μου τὸ μισὸ σχεδὸν κοιτοῦσε μέσα στὸ πηγάδι, εὐτυχῶς ἡ ἰσορροπία τοῦ σώματός μου ἦταν πρὸς τὰ ἔξω. Λίγο τι καὶ θὰ ἔπεφτα μέσα. Ἀφοῦ ἔβλεπα σὰν καθρέπτη τὸ νερό. Μόλις κατώρθωσα καὶ γλύτωσα. Ἂν ἔπεφτα μέσα, θὰ εἶχα πνιγῆ.
Kάποια προσευχὴ μὲ ἔσωσε. Ἔχω κι ἄλλες πολλὲς περιπτώσεις, μεγάλες. Βλέπει ὁ ἄνθρωπος θαύματα στὴν προσευχή.
Λοιπὸν ἔτσι νὰ κάνετε κ᾿ ἐσεῖς, καὶ ὁ Κύριος θὰ σᾶς σώ­ση καὶ ἀπὸ σωματικοὺς κινδύνους καὶ ἀπὸ πνευματικοὺς κινδύνους· μεγάλα καὶ θαυμαστὰ θὰ ποιήσῃ ὁ Κύριος. Μεγάλα ἐν Χριστῷ. Ὄχι ἐμεῖς οἱ μικροὶ καὶ ἀνάξιοι, ἀλλὰ ἡ δύναμις τοῦ Κυρίος, «ἡ θεία χάρις ἡ πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» (ἀκολ. χειροτ.).
Ὁ Θεὸς θὰ δώσῃ τὴ χάρι, ὅταν ὑπάρχῃ ταπείνωσι, ἀγάπη, συναίσθησι ὅτι εἴμεθα ἕνα μηδενικό. Καὶ τὰ μηδενικὰ ἀξιοποιοῦνται. Διαβάστε τὸ βιβλίο «Ἀκολούθει μοι». Ἐκεῖ, στὸ τέλος, γράφει· Τὰ μηδενικὰ ἀξιοποιοῦνται, ὅταν ὑπάρχῃ μπροστὰ ἡ μονάδα (σ. 461). Ἂν ἔχῃς ἕνα μηδενικό, γίνεται δέκα· ἂν ἔχῃς δύο μηδενικά, γίνεται ἑκατό· ἂν ἔχῃς τρία μηδενικά γίνεται χίλια. Ἡ συναίσθησι τῆς μηδαμινότητός μας ὅ­ταν ἔχουμε μπροστὰ τὸν Ἕνα. «Ἐν τῷ Θεῷ ποιήσομεν δύναμιν» (Ψαλμ. 59,14).
Θὰ τὰ δοῦμε αὐτά. Δὲν εἶνε μῦθος ὁ χριστιανισμός, ἀλλὰ εἶνε μία πραγματικότης τὴν ὁποία τὴν αἰσθανόμεθα· καὶ καθένας Χριστιανὸς εἶνε ἕνας μικρὸς Χριστός.
Λοιπὸν εἴμεθα σύμφωνοι; Πνευματικοὶ ἄνθρωποι νὰ εἶστε, νὰ προσεύχεσθε καὶ γιὰ μᾶς καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία ὁλόκληρη.
Ἄντε στὸ καλό, στὴν εὐχὴ τοῦ Χριστοῦ· καὶ δὲν πειράζει, παιδάκι μου, θὰ τραβήξωμε ἐμεῖς τὸ δρόμο μας. Ὁ Χριστὸς «λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει» (Α΄ Πέτρ. 2,23), καὶ οἱ ἀπόστολοι ἔλεγαν· «λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν» (Α΄ Κορ. 4,12).