ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΩΣΗ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΠΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ!!!

• Σάπια ἡ κοινότητα τῶν προτεσταντων, μὲ τὶς παπαδίνες καὶ τὶς ἐπισκοπινες καὶ τὴν ὁμοφυλοφιλία. Σάπια καὶ τῶν παπικῶν μὲ τὶς παιδαιραστίες καὶ τὰ φρικτα τους σκάνδαλα. Μία ΕΚΚΛΗΣΙΑ λάμπει καὶ εἶναι ἡ παρηγοριὰ τοῦ κόσμου! Εἶναι ἡ ἙΚΚΛΗΣΙΑ τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ, ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!!! Πολεμεῖται ἀγριως ἀπὸ ἐσωτερικοὺς καὶ ἐξωτερικοὺς ἐχθρους. Οἱ ἐσωτερικοί μπῆκαν στὴν μάντρα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, μὲ τὴν βοήθεια τῶν μασόνων.
• Νὰ γίνουμε ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ ἀγωνιστοῦμε, γιὰ νὰ διαφυλάξουμε τὴν πίστη μας. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ κλυδωνίζεται ἀλλὰ οὐ καταποντίζεται. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ χαθῇ, ὁμως οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τῆς Ἐλλάδος μπορεῖ νὰ χάσουν τὴν Ὀρθοδοξία. Ὁ Γέροντας ἀγωνιστὴς ιεράρχης τῆς Φλώρινας π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἔλεγε: «Ἡ Ἐκκλησία δὲν θὰ χαθεῖ, ἐμεῖς ὅμως μπορεῖ νὰ χάσουμε τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ὅπως τὴν χάσαμε στὴν Μικρά Ἀσία, ποὺ εἶχε 80 Μητροπόλεις καὶ πάρα πολλὰ Μοναστήρια. Αὐτὸ ἰσως νὰ συμβῆ καὶ στὶς μέρες μας, ἀν μείνουμε ἀδιάφοροι στὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Νὰ φύγη ἡ Ὀρθοδοξία ἀπὸ τὴν Ἐλλάδα καὶ νὰ ἀνθήση στὴν Μαγαδασκάρη…». Ὅταν ὁ Γέροντας ἔλεγε τὰ παραπάνω λόγια, δὲν ὑπῆρχε ορθόδιξος ἐπίσκοπος στὴν Μαγαδασκάρη. Σήμερα ὑπάρχει καὶ ὅπως ἀκοῦμε εἶναι εὐλαβῆς.

Η εκλεκτη Θεολογος Καθηγητρια Λαμπρινη Ι. Μαστρογιαννη μας διαφωτιζει για την Ιερωσυνη των γυναικων

Του Καθηγητου Δρος Νικολαου Χ. Χαρακακου
Καθηγητου Θεολογιας- φιλολογου
Διδακτορος Θεολογιας και Φιλοσοφιας

Δεν διακρινεται μονον για το διδακτικο εργο της η εκλεκτη Θεολογος Καθηγητρια Λαμπρινη Ι. Μαστρογιαννη. Εξ ισου διαλαμπει και δια την λαμπραν επιδοσιν της στο συγγραφικο εργο. Ετσι καθιστα την Ορθοδοξον Θεολογιαν πνευματικο κτημα μας.
Θα εστιασθουμε σε ενα απο τα βιβλια της. Ειναι »Η Ιερωσυνη των γυναικων», εκδ. Νεκταριος Παναγοπουλος, Αθηναι 1999. Θεμα αρκουντως συζητησιμο και προσφερομενο για παμφθηνη εκμεταλλευση απο τον μηδενιστικο φεμινισμο.
Η Καθηγητρια Μαστρογιαννη διεξερχεται το ζητημα της Ιερωσυνης των γυναικων, που δεν υπαρχει εις την Ορθοδοξον Εκκλησιαν, με διεξοδικα θεολογικα επιχειρηματα, των οποιων η αδιασειστη δομη εδραζεται επι της Αγιας Γραφης και της Ορθοδοξοπατερικης Παραδοσεως.
Επισημαινοντας την θεση της γυναικας στην κοινωνια, υπενθυμιζει οτι Πρωτος και Μονος ο Κυριος ημων Ιησους Χριστος κατωχυρωσε την αξιολογικη οντοτητα της γυναικας. Συγκεκριμενως παρατηρει: »Ο Χριστος ανυψωσε την γυναικα και τον γαμο. Ο Χριστος διδαξε την εξισωση των φυλων» (σελ.7). Επικεντρωνεται, ετσι, σε μια Χριστιανικη Οντολογια του γυναικειου φυλου.
Υπονοωντας τις επηρεαζομενες απο φεμινιστικες υλιστικες δοξασιες γυναικες, οσες βεβαιως επηρεαζονται, θεωρει τις αντιδρασεις των εναντιον της »υποτιμησεως» της γυναικας ακαιρες. Τονιζει χαρακτηριστικως: »Ζητουν ολα αυτα που εδω και 2.000 χρονια ο Χριστος διδαξε σε μια εποχη, που περιφρονουσαν τις γυναικες. Γιατι ο Χριστος θεωρησε ανδρες και γυναικες ισοτιμους συντροφους» (σελ.8). Επομενως οι διχως Πιστιν και αναφορα στον Χριστο φεμινιστικες αντιδρασεις δεν ειναι μονον ολοκληρωτικως ακαιρες, αλλα εωλες, ανεδαφικες και αστηρικτες.
Ανατρεχοντας η συγγραφευς στην θεση της γυναικας εις την Ορθοδοξον Εκκλησιαν, περαν της αναφορας της στο συγχρονο κατηχητικο, διακονικο, εκπαιδευτικο κ. α. ρολο της γυναικας, εστιαζεται εις την πληθυν των γυναικειων φυσιογνωμιων μεσα στην Εκκλησια. Γραφει: »Ατελειωτη σειρα γυναικειων μορφων στη ζωη της Εκκλησιας. Μαρια η μητερα του Ιακωβου, Ιωαννα του Χουζα, Τρυφωσα, Τρυφαινα, Ταβιθα, Χλοη, Συντυχη, Περσις, Πρισκιλλα, Λωιδα, Μαριαμ, Κλαυδια, Ιουνια, Ευοδια, Ιουλια, Δαμαρις, Ευνικη, Απαρια. Χριστιανες μητερες, διακονισσες, μαρτυρες, μοναχες, ιεραποστολοι με κορυφαια τη μητερα του Κυριου.
» Μεταξυ των Αγιων αυτων γυναικειων μορφων ειναι η Αγια Φοιβη και Ολυμπιαδα διακονισσες, η Αγια Αικατερινη η Φιλοσοφος, η Αγια Μακρινα η Μοναχη, η Αγια Νινα η Ιεραποστολος, η Αγια Μονικα η Μητερα και η Αγια Ολγα η πριγκιπισσα» (σελ.9).
Η Πληρης Καταξιωσις της Γυναικας εις την Ορθοδοξον Χριστιανικην Πιστιν ειναι η Θεοτοκος Παναγια ως Νεα Ευα, που εφερε στον κοσμο τον Χριστο ως Νεο Αδαμ, διαδραματιζοντας καθοριστικο ρολο στην επ αγαθω του ανθρωπου Ενανθρωπησι Του.
Αναλυοντας τις σχεσεις διακρισεως και ισοτητος μεταξυ γυναικας και ανδρος, η Καθηγητρια Μαστρογιαννη αποσαφηνιζει την ουσια απο την μερικοτητα. Ακριβολογει γραφοντας: »Η Διακριση (…) δε δηλωνει υποτιμηση της γυναικας. Η Διακριση αυτη ορισθηκε απο Αυτον τον Θεο και ειναι μερος του Θειου σχεδιου» (σελ.12).Εξ αλλου διευκρινιζει οτι μεταξυ γυναικων και ανδρων » (…) υπαρχουν ειδολογικες διαφορες (ψυχολογικες, ανατομικες, βιολογικες)» (αυτοθι). Αριστα εντοπιζει την εν Χριστω ισοτητα: »Στον Χριστιανισμο δεν υπαρχει διαφορα μεταξυ ανδρος και γυναικος ως προς τα ψυχοπνευματικα χαρισματα. Ως προς τα σωματικα- ψυχικα χαρισματα, ως προς τα σωματικη διαπλαση υπαρχει. Κατα τον Ιωαννη τον Χρυσοστομο η διαφορα αυτη κανει την ισοτιμια» (σελ.13). Η Χριστιανικη ισοτιμια γυναικας και ανδρος ειναι ουσιαστικη.
Η συγγραφευς κατεχει αψογως το θεμα της. Γι αυτο συμπεραινει οτι »δεν εχουμε διαιρεση ουτε αντιθεση μεταξυ των δυο φυλων αλλα διακριση» (σελ.14). Επομενως »η μη χειροτονια των γυναικων ειναι θεμα ταξεως» (αυτοθι).Ο Χριστιανισμος τιμα το γυναικειο φυλο προσδιοριζοντας του αλλες αποστολες.
Η Καθηγητρια Μαστρογιαννη μας χαριζει την αυθεντικη Χριστιανικη πνευματικοτητα της διαφωτιζοντας μας επι ενος ακανθωδους θεολογικου προβληματος.