Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
(Ἀπόσπασμα «Χριστιανικῆς Σπίθας», ἀρ. φ. 93 Απρίλιος 1949)

ΘΑ ΣΩΘΗ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΟΝΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΓΙΑ ΝΑ ΚΕΡΔΗΘΗ Η ΜΑΧΗ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΜΑΧΗΤΑΙ, ΠΟΥ Θ᾽ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ Σ᾽ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ

Χριστιανοὶ Ἕλληνες! Πολλάκις ἀπὸ τῆς πρώτης ἀπελευθερώσεώς της (1829) διὰ ἐκλεκτῶν του δούλων ἐπεσκέφθη τὴν Πατρίδα μας ὁ Κύριος καὶ τὴν ἐκάλεσε νὰ τεθῆ ὑπὸ τὴν χρηστόν Του ζυγόν. Ἄς κλαύσωμεν καὶ ἄς πενθήσωμεν, διότι δὲν ἔτεινε πάντοτε ἡ Ἑλλὰς ὦτα εὐήκοα εἰς τὰς Θεϊκὰς προσκλήσεις. Ἀλλὰ καὶ ἄς εὐχαριστήσωμεν τὸν Κύριον διότι ὑπάρχει ἀκόμη εἰς τὴν διάθεσίν μας ἐλάχιστον περιθώριον χρόνου (καὶ γε ἐν τῆ ἡμέρα σου ταύτη) τὸ ὁποῖον δυνάμεθα νὰ ἐκμεταλλευθῶμεν ἐντατικῶς, νὰ πολλαπλασιάσωμεν τὰς δυνάμεις μας διὰ νὰ σώσωμεν τὴν Ἑλλάδα μας, νὰ τὴν σώσωμεν διὰ τοῦ μόνου Σωτῆρος της, Τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ πρὸς τοῦτο χρειάζονται ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΜΑΧΗΤΑΙ. Ἡ μάχη ἡ ὁποῖα θὰ δοθῆ εἰς ὅλους τοῦς τομεῖς τῆς ζωῆς τοῦ Ἔθνους διὰ νὰ κερδηθῆ ἡ Ἑλλὰς ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ, θὰ εἶναι σκληρὰ καὶ ἐπίμονος. Τὰ δαιμόνια ποὺ 120 χρόνια ἐφώλιασαν εἰς τὸν τόπον τοῦτον δὲν εἶνε εὔκολον νὰ ἐκβληθοῦν. Διότι κυρίως ἐτράφησαν καὶ ἐγιγαντώθησαν ἐξ αἰτίας τῆς ἀδρανείας καὶ τῆς χλιαρότητος τῶν ὀργάνων τῆς Ἐκκλησίας, μιᾶς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐγέννησε ἄλλοτε Μ. Βασιλείους καὶ Χρυσοστόμους.
Εἴθε ἀπʼ ἄκρου εἰς ἄκρου τῆς Ἑλλάδος νʼ ἀκουσθῆ ἰσχυρὰ ἡ ἐγερτήριος σάλπιγξ, ἡ ὁποία θὰ ἐγείρη ἐκ τοῦ ὕπνου τὰς κοιμωμένας συνηδείσεις, θὰ κινητοποιήση τοὺς πάντας καὶ τὰ πάντα διὰ τὴν ριζικὴν ἐπιστροφὴν τοῦ Ἔθνους πρὸς τὸν Χριστόν.
Ἄλλως, ἐὰν ἐξ ἀμελείας μας χαθῆ καὶ τὸ ὀλίγον χρονικὸν διάστημα, τὸ ὁποῖον μᾶς δίδει ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, τότε, χωρὶς νὰ εἶμαι προφήτης, ἀλλὰ στηριζόμενος ἐπάνω εἰς τὸν ἀδιάψευστον λόγον τοῦ Θεοῦ, βλέπω Δὲν βλέπετε σεῖς; Τί; … Εἶνε σκοτεινὴ ἡ εἰκών, ὥστε ἀποστρέφω τοὺς ὀφθαλμούς, κλαίω γονατίζω, γονατίσετε καὶ σεῖς καὶ ἄς προσευχηθῶμεν ἀδελφοί, ὅλοι ὅσοι πονοῦμεν τὸν τόπον, ἄς προσευχηθῶμεν μὲ ἀναστεναγμούς, μὲ δάκρυα, μὲ λυγμούς: Κύριε, Σῶσον τὴν Ἑλλάδα. Μὴ συναπολέσης μετʼ ἀσεβῶν τὴν Πατρίδα μας.
ΕΛΛΑΣ! «Εἰ ἔγνως καὶ σύ, καὶ γε ἐν τῆ ἡμέρα σου ταύτη, ΤΑ ΠΡΟΣ ΕΙΡΗΝΗΝ ΣΟΥ!»