«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ»τοῦ Νοέμβριος 1961, φυλ. 242 (Ἀπόσπασμα)
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ»

Ὅλοι ποὺ ἀγαπᾶμε τὴν εἰρήνη νʼ ἀφήσουμε τὴν ἀδράνειά μας, τὴν μοιρολατρίαν μας καὶ νὰ ἐγερθῶμεν εἰς πάγκοινον καὶ ἔντονον διαμαρτυρίαν κατὰ τῶν φιλοπολέμων, κατὰ τῶν ἐμπόρων τοῦ θανάτου». Καὶ ἰδοὺ φωναὶ εἰρήνης ὑψώνονται.
Στο Λονδίνο ὁ φιλόσοφος Ράσελ με πολλοὺς ἄλλους νηστεύει καὶ κάθεται εἰς κεντρικὴν ἀρτηρίαν τῆς πόλεως διαμαρτυρόμενος.
Μαθηταὶ δημοτικοῦ σχολείου ἀποστέλλουν συγκινητικὴ ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς μεγάλους τῆς γῆς. «Σεῖς, γράφουν οἱ μαθηταί, ζήσατε τὴν ζωήν σας. Ἀφήσατε καὶ ἡμᾶς τοὺς μικροὺς νὰ ζήσωμεν. Μὴ θέλετε νὰ μᾶς καύσητε. Τόσον σκληροὶ εἶσθε;…»
9.235 ἐπιστήμονες τῆς Ἀμερικῆς ὑπογράφουν δήλωσιν καὶ παρακαλοῦν νὰ παύσουν αἱ πυρηνικαὶ δοκιμαί. Καὶ τὰ συγκινητικώτερα˙ 29 γυναῖκες ξεκινοῦν ἀπὸ τὸν Ἅγιο Φραγκῖσκο, διαπλέουν τὸν Ὠκεανόν, ἀποβιβάζονται εἰς τὴν Εὐρώπη καὶ ἀπὸ χώρα εἰς χώρα φθάνουν εἰς τὴν Μόσχαν καὶ φωνάζουν: Κάτω ὁ πυρηνικὸς πόλεμος! Καὶ ἀναγκάζουν τὴν σύζυγον τοῦ ἐρυθροῦ δικτάτορος νὰ εἴπη˙ Ἐὰν ἡμεῖς αἱ γυναῖκες ἐκυβερνούσαμεν τὸν κόσμον, οὐδέποτε θὰ ἐγίνετο πόλεμος.
Τέλος ἕνας πιστὸς χριστιανὸς ἐκ Λιβάνου κατασκευάζει σταυρὸν ὕψους 3 μέτρων καὶ βάρους 42 κιλῶν καὶ αἴρων τὸν σταυρόν του, πρὸς διαμαρτυρίαν κατὰ τῶν νέων σταυρωτῶν τῆς ἀνθρωπότητος, σιωπηλὸς διαβαίνει ἀπὸ χώρας εἰς χώραν…
Ὅλες οἱ χῶρες κατὰ τὸ μᾶλλον ἤ ἧττον διαμαρτύρονται. Καὶ ὲδῶ εἰς τὴν Ἑλλάδα τί κάμνομεν; Ἆ! ἐδῶ εἰς τὴν μακαρίαν χώραν μας οἱ βάτραχοι τῆς Ἀποκαλύψεως κοάζουν τὸ «βρεκεκὲξ κοὰξ κοὰξ» τοῦ Ἀριστοφάνους. Ἀλλὰ περὶ τῶν βατράχων τούτων, τῶν ἐσχάτως ἐν Ἑλλάδι ἐμφανισθέντων, θὰ εἴπωμεν εἰς προσεχὲς φύλλον.