ΒΑΣΙΛΕΥΣ  ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΩΝ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ

Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται,
Νεώτερος δόκιμος ἑρμηνευτὴς τῆς Βίβλου, δίδων μεταφορικὴν καὶ πνευματικὴν ἑρμηνείαν εἰς τὸν 23ον ψαλμὸν καὶ συσχετίζων αὐτὸν μὲ τὸν λόγον τῆς Ἀποκαλύψεως «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω…» (Ἀπ. 3,20), παρατηρεῖ, ὅτι ὁ Χριστός, ὁ Βασιλεὺς τῶν αἰώνων καὶ Κύριος τῆς δόξης, ἵσταται καὶ πνευματικῶς ἔξωθεν ὄχι πλέον τοῦ ναοῦ ἀλλὰ τῆς καρδίας ἑκάστου ἀνθρώπου, καὶ κρούει τὴν θύραν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ. Ζητεῖ νὰ εἰσέλθῃ εἰς αὐτήν, διὰ νὰ ἐγκαταστήσῃ ἐν τῷ ἀνθρώπῳ τὸ κράτος τῆς βασιλείας του, νὰ ἐκδιώξῃ ἐκεῖθεν τὸν ἄρχοντα τοῦ σκότους ―ὁ ὁποῖος ἐπικρατεῖ δυστυχῶς εἰς τὰς περισσοτέρας καρδίας―, καὶ νὰ βασιλεύσῃ εἰς αἰῶνας αἰώνων. Πᾶς ἄνθρωπος πιστεύων εἰς τὸν Χριστὸν εἶνε ἕνας πνευματικὸς ναός, τὸν ὁποῖον δὲν δύναται νὰ καταλύσῃ ἡ κακία τῶν ἀντιχρίστων. Αὕτη δύναται νὰ κρημνίζῃ μόνον χειροποιήτους ναούς. Καὶ ἂν ἀκόμη ὑποθέσωμεν, ὅτι ὁ διάβολος μὲ τὰ ὄργανά του κατορθώσῃ κάποτε νὰ κρημνίσῃ ὅλους τοὺς ναοὺς ποὺ ἀνεγείρουν οἱ Χριστιανοί, καὶ πάλιν ὁ Χριστός, ὡς βασιλεὺς κραταιὸς καὶ αἰώνιος, θὰ βασιλεύῃ εἰς τοὺς πνευματικοὺς ναούς, ὁποῖοι εἶνε αἱ καρδίαι τῶν ἀνθρώπων. Χαρὰ δὲ καὶ ἀγαλλίασις ἐπικρατεῖ εἰς τὰς καρδίας τῶν πιστῶν ποὺ ἔχουν ἐν ἑαυτοῖς τὸν βασιλέα Χριστόν, ἔστω καὶ ἂν στερῶνται τοῦ πλούτου καὶ τοῦ μεγαλείου τῶν βασιλέων τοῦ κόσμου τούτου.
Καὶ ὅσον μὲν διαρκεῖ ἀκόμη ἡ παροῦσα ζωή, ὁ Χριστός, ἐπειδὴ σέβεται τὴν ἐλευθερίαν τῶν λογικῶν του δημιουργημάτων, εἶνε βασιλεὺς ἐκείνων μόνον οἱ ὁποῖοι ἐλευθέρως τὸν πιστεύουν, τοῦ ἀνοίγουν τὴν θύραν τῆς καρδίας των καὶ τὸν δέχονται νὰ ἐνθρονισθῇ ἐν αὐτῇ. Κατὰ τὴν ἡμέραν ὅμως τῆς δευτέρας παρουσίας του καὶ καθ᾽ ὅλην τὴν ἐπέκεινα αἰωνιότητα ὁ Χριστὸς θὰ ἀναγνωρισθῇ παρὰ πάντων. Θὰ εἶνε παγκόσμιος βασιλεύς. Ὅλοι τότε θὰ πέσουν καὶ θὰ τὸν προσκυνήσουν.

Τότε ἐνώπιον αὐτοῦ «πᾶν γόνυ κάμψει ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Φιλ. 2,10-11). Καὶ τότε οἱ μὲν Ἡρῷδαι καὶ Ἄνναι καὶ Καϊάφαι καὶ διῶκται καὶ ἀρνηταὶ καὶ προδόται καὶ πᾶς ὅστις ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ἐστάθη ψυχρὸς ἢ καὶ ἀντέστη εἰς αὐτὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν του, θὰ τρέμουν ὡς φύλλα φθινοπωρινά. Αἱ φωναὶ δὲ τῶν μυριάδων ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ἡνωμέναι μὲ τὰς φωνὰς τῶν σεσωσμένων, ἀπαντῶσαι εἰς τὸ ἐρώτημα «Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;», θὰ λέγουν· «Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης».

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

‘Aπόσπασμα ἀπὸ τὸ περιοδικὸ «Σπίθα» φ. 513/Δεκέμβριος 1994