ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ

Ἀπὸ τὴν διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλου

Θέλουν νὰ τὴν καταργήσουν ἀπὸ τὰ σχολεῖα

[ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ]

Ἀπό τήν προσευχή παίρνουμε κουράγιο κ. Φίλη !

http://www.tideon.org/index.php/2012-02-03-08-08-55/2012-02-28-20-22-19/2012-05-18-09-54-46/8267-2016-06-27-21-27-28

Ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης, πού συνεχῶς «βάλλει κατά ριπάς», κυρίως σέ θέματα Ὀρθόδοξης πίστης καί ζωῆς, μᾶς «διαφώτισε» ὅτι: «δέν εἶναι» -δά- «καί ἁμαρτία μιά μέρα νά μήν ξεκινήσει μέ προσευχή στό Σχολεῖο» ! Και «ἄς μήν ἔχουμε καί τόση ὁμοιομορφία», «δέν θέλουμε φετφάδες». (ΥΟUTUBE…..)

Ἄς μάθει, λοιπόν, ὁ κ. Φίλης, ὅτι εἶναι ἀπύθμενη ἡ Χάρη, ἡ χαρά, ἡ δύναμη καί τό κουράγιο γιά τίς δυσκολίες τῆς κάθε ἡμέρας, πού παίρνει τό κάθε παιδί ἤ ὁ Δάσκαλος πού ξεκινάει τή μέρα του μέ τήν πρωϊνή προσευχή….

Ἄς μάθει ὁ κ. Φίλης, ὅτι ἡ πρωϊνή προσευχή δέν εἶναι μιά τυπική διαδικασία, ἕνας ἐπιβεβλημένος «φετφάς», ὅπως ὁ ἴδιος τήν ἀποκάλεσε, σάν αὐτούς πού κατά γράμμα ἀκολουθοῦν μοιρολατρικά οἱ μουσουλμάνοι, άλλά μιά ἐνσυνείδητη πράξη ἐλευθερίας, εὐγνωμοσύνης, ὁμολογίας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ , καί συνειδητοποίησης τῶν πολύτιμων ἀξιῶν τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας.

Διαβάστε περισσότερα http://www.tideon.org

 Η θερμη πιστι και ζωντανη προσευχη μετακινει ορη

συντριβει τον εωσφορο, νικα τους απιστους

 

 

Ήταν ένας βασιλεύς εις την Αίγυπτον και εις την Αλεξάνδριαν ήτον Πατριάρχης, το όνομά του Ιωακείμ αγιώτατος άνθρωπος, καλός, ευλαβής, σοφός. Ο βασιλεύς εκείνον τον ηγάπησε περισσώς και κοντά εις την αγάπην οπού τον είχεν ο βασιλεύς εβγήκεν ένας Εβραίος και έγινεν Τούρκος και κοντά οπού ετούρκεψε έγινε και βεζίρης. Λέγει ο Εβραίος του βασιλέα: Βασιλέα μου πολυχρονεμένε, τι τον αγαπάς τόσον τον Πατριάρχην αυτόν; Και ο βασιλεύς αποκρίνεται προς τον τρικατάρατον τον Εβραίον και τον λέγει: Επειδή ο Πατριάρχης είνε καλός άνθρωπος, ευλαβής, σοφός, και δια τούτο τον αγαπώ. Λέγει πάλιν ο Εβραίος προς τον βασιλέα: Βασιλέα μου, επειδή λέγεις ότι τον αγαπάς τον Πατριάρχην, κράξε τον να έλθη εις το παλάτιόν σου και να έλθω και εγώ να συνομιλήσωμεν μαζί με αυτόν, και να ιδής πως θα τον κάμω να μείνη αναπολόγητος. Έπειτε κράζει ο βασιλεύς τον Ιωακείμ εις το παλάτιον και και ήρχισεν ο Εβραίος να φιλονεική με τον Πατριάρχην. Λέγει ο Εβραίος: Πατριάρχη, δεν λέγει ο Χριστός εις το Ευαγγέλιον ότι όποιος από σας τους χριστιανούς έχει πίστιν, να σηκώνει τα βουνά από τον τόπο τους; Λοιπόν επρόσταξεν ο βασιλεύς τον Πατριάρχην να σηκώσει ένα βουνόν από τον τόπο του και τότε να πιστεύσουν εις αυτόν.

 

Και λοιπόν τι κάνει ο ευλογημένος Πατριάρχης; Προστάζει και συνάζει τους ευλογημένους τους χριστιανούς και κάνει δέησιν εις τον Άγιον Θεόν τρεις ημέρας και τρεις νύκτας και έπειτα τελειώνοντας ο Πατριάρχης και οι χριστιανοί την δέησίν τους και άρχισεν ο Πατριάρχης να θυμιάζει το βουνόν εκείνο, το οποίον ήτο μεγάλο έως εξ ώρας του μάκρους. Και του λέγει του βουνού ότι εγώ ο ανάξιος δούλος του Χριστού μου σε προστάζω, βουνόν, να σηκωθής από αυτού και να έλθης εις την Αίγυπτον. Και ω του θαύματος! Εκόπηκε το βουνόν εκείνο και έγινεν εις τρία εις τιμήν της Αγίας Τριάδος και εκίνησε και ήλθε κατεπάνω εις την Αίγυπτον. Έπειτα φωνάζει ο βασιλεύς τον Πατριάρχην και του λέγει: Δια το όνομα του Θεού, Πατριάρχη, πρόσταξε το βουνόν να σταθή να μη μας πλακώση. Και ευθύς ο Πατριάρχης έτρεξε μετά θερμών δακρύων και επρόσταξε το βουνόν και εστάθη επάνω εις την Αίγυπτον. Και το βουνόν εκείνο το ονομάζουν έως σήμερον Ντουρντάς. Και εις αυτό το θαύμα επίστευσαν λαός πολύς, χιλιάδες έξ. Λέγει δε πάλιν ο τρισκατάρατος Εβραίος του βασιλέως: Βασιλέα μου, ήξευρε ότι οι χριστιανοί λέγουν εις την γλώσσαν τους στάσου, βουνόν… και επίστευσαν πάλιν εξ χιλιάδες. Λέγει και άλλον λόγον ο Εβραίος τον βασιλέα: Βασιλέα μου, ήξευρε και ετούτο, ότι οι χριστιανοί λέγουν πως λέγει το Ευαγγέλιον τους πως όποιος έχει πίστιν να πίη ένα ποτήρι φαρμάκι και δεν αποθαίνει. Και έπειτα ο βασιλεύς πρόσταξε τον Εβραίον και κάμνει ένα ποτήρι φαρμάκι, οπού δεν ευρίσκονταν χειρότερον εις τον κόσμον. Και πάλιν λέγει ο Εβραίος άλλον λόγον του βασιλέα: Βασιλέα μου, ήξευρε και ετούτο, ότι οι χριστιανοί έχουν τον σταυρόν και σταυρώνουν το πικρόν και γίνεται γλυκόν. Πρέπει λοιπόν να προστάξετε τον Πατριάρχην, όταν θα του δώσης το φαρμάκι να το πίη, να μη κάμη τον σταυρόν του ούτε απάνω του ούτε απάνω εις το ποτήριον. Και έπειτα επήρεν ο βασιλεύς το ποτήριον εις το χέρι του και το έδωσε του Πατριάρχη και του λέγει: Να ετούτο το ποτήριον, να το πίης και να μη κάμης τον σταυρόν σου ούτε επάνω σου ούτε εις το ποτήριον. Και ο ευλογημένος Πατριάρχης θέλησε να τους γελάσει και να τους πομπεύσει εις τον κόσμον δια να τους κάμη μασκαράδες. Τότε λέγει του βασιλέα: Βασιλέα μου, καλά με προστάξατε να το πίω ετούτο το ποτήριον, μα δεν με είπες πόθεν να το πίω το ποτήριον. Και κάμνει με το χέρι του από το πλευρόν και από κάτω και από επάνω και ευθύς έπιε το ποτήριον. Και ο πανάγαθος Θεός ευθύς άνοιξέ του μίαν τρύπαν εις την δεξιάν πλευράν και εχύθη του ποτηρίου το φαρμάκι και έμεινεν άβλαβος. Και έπειτα μέσα εις εκείνο το ποτήριον έμεινε παραμικρόν και το εξέπλυνε και λέγει τον βασιλέα: Βασιλέα μου πολυχρονεμένε, εγώ έπια τον καρπόν, πρόσταξε τον Εβραίον να πίη και αυτός και εάν δεν αποθάνη, να πιστεύσωμεν εις αυτόν. Και ο τρισκατάρατος Εβραίος δεν ήθελε να το πίη. Και τον επίεσεν ο βασιλεύς μεγάλως και το έπιεν το ποτήριον ο Εβραίος και έσκασεν ο τρισκατάρατος και επήγεν εις την αιώνιον κόλασιν και καίεται μαζί με τον τρισκατάρατον διάβολον. Καταλαμβάνετε λοιπόν, παιδιά μου, τι δύναμιν έχει ο πανάγιος Σταυρός. Όμως με του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού το όνομα να πηγαίνετε εις τον παράδεισον.