ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΜΑΣΟΝΟΙ ΚΑΙ ΡΟΤΑΡΙΑΝΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ

ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν Χριστιανική Σπίθα τοῦ 1962
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Διαμαρτυρία Φοιτητῶν τῆς Θεολογίας στὸν ροταριανό ὑπουργό παιδείας

«…Ἱδοῦ μία ἐπιτροπὴ φοιτητῶν Θεολογίας ἐπισκέπτεται τὸν νῦν Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων διὰ νὰ διαμαρτυρηθῆ διὰ τὴν ἀπόφασιν τοῦ Ἀνωτάτου Συμβουλίου Ἐκπαιδευτικοῦ Προγραμματισμοῦ (Α.Σ.Ε.Π.), ὅπως περιορίση τὴν διδασκαλίαν τῶν Θρησκευτικῶν εἰς 1 ὥραν ἑβδομαδιαίως. Μία ὥρα=καμμία ἐν τῆ πραγματικότητι, διότι τὴν ὥραν αὐτὴν κάποια ἐκδρομή, κάποια ἐπίσκεψις ὑψηλοῦ ξένου καὶ εἴ τι ἄλλο ἔκτακτον γεγονὸς ἐν τῆ ζωῆ τοῦ σχολείου θὰ τὴν καταβροχθίση πρὸς δόξαν τοῦ ἑλληνο-χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ! Οἱ φοιτηταὶ διὰ τὴν περικοπὴν αὐτὴν ἤθελον νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ ἐπʼ εὐκαιρία νὰ ἐκθέσουν τὰ αἰτήματά των. Δὲν γνωρίζομεν προσωπικῶς τὸν κ. Ὑπουργόν. Ἀκούσαμεν ὅμως, ὅτι εἶνε λίαν μορφωμένος, ὅτι γνωρίζει γλώσσας, ὅτι εἶνε γνώστης τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων κ.λ.π. Πολὺ καλῶς. Ἀλλʼ ἀκριβῶς διʼ αὐτὸ καὶ ὁ λόγος μας πρέπει νὰ εἶνε αὐστηρότερος.
Ἀξιότιμε κ. Ὑπουργὲ τῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων! Ἐνώπιόν σας εἴχατε ἐκλεκτοὺς νέους τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι ἐχρειάσθησαν πολὺν ἡρωισμὸν διὰ νʼ ἀκολουθήσουν τὴν Θεολογίαν. Ἐὰν εἶσθε πιστός, ὅπως λέγετε, ἐπὶ τῆ θέα τῶν νέων αὐτῶν θὰ ἔπρεπε νὰ συγκινηθῆτε βαθύτατα. Θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποκλιθῆτε πρὸ τῶν ἡρώων τούτων τοῦ πνεύματος καὶ νὰ εἴπητε: Παιδιά, σᾶς συγχαίρω μὲ ὅλην μου τὴν καρδίαν, διότι εἰς ἐποχὴν ἀκράτου ὑλισμοῦ, ἠκολουθήσατε τὴν Θεολογίαν, ἡ ὁποία δὲν σᾶς προσφέρει ὑλικὰς ἀπολαυάς, ἀλλὰ μυκτηρισμὸν καὶ χλεύην ἐκ μέρους τῶν ἀπίστων καὶ ἀθέων. Εἰς τὴν χώραν μας, τῆς ὁποίας ἀπʼ ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς οἱ ἄνθρωποι διακρίνονται διὰ τὴν εὐσέβειάν των, ἡ Θεολογία πρέπει νὰ τιμᾶται ὡς ἡ πρώτη ἐπιστήμη, ὡς αὕτη εἰκονίζεται εἰς τὴν πρόσοψιν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου…
Αὐτὰ τὰ ὀλίγα λόγια ἐὰν ἐλέγατε εἰς τὴν ἐπιτροπὴν τῶν φοιτητῶν, τὰ παιδιά, ποὺ παντοῦ ἀκούουν εἰρωνείας, θὰ ἐνθουσιάζωντο τόσον, ὥστε θὰ ἐχειροκρότουν, θὰ σᾶς ἐσήκωναν εἰς τὰ χέρια των καὶ θὰ ἐφώναζαν: Ἰδοὺ ἐπὶ τέλους ἕνας Ὑπουργὸς τοῦ Ἑλληνικοῦ Βασιλείου ποὺ ἔχει πνεῦμα Θεοῦ καὶ τιμᾶ τὸν Θεολογίαν. Δυστυχῶς ὅμως, κ. Ὑπουργέ, δὲν ὡμιλήσατε οὕτως. Ἀλλὰ πῶς ὡμιλήσατε; Δὲν ἤμην παρὼν νὰ σᾶς ἠκούσω. Γνωρίζω ὅμως ὅτι τὰ παιδιὰ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὸ γραφεῖόν σας τελείως ἀπογοητευμένα καὶ καταγανακτισμένα. Λέγουν, ὅτι μὲ περιφρόνησιν ὡμιλήσατε περὶ τῆς ἱερᾶς Ἐπιστήμης, περὶ τῆς συμβολῆς τοῦ ράσου εἰς τοὺς ἐθνικοὺς ἡμῶν ἀγῶνας, περὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, καὶ μὲ νοσταλγίαν ἐξεφράσθητε διὰ τὸν ἀρχαῖον κόσμον, ἕνα κόσμον, κ. Ὑπουργέ, ποὺ παρʼ ὅλην τὴν διανόησίν του, ἐσάπιζε μέσα εἰς τὴν ἀκολασίαν καὶ τὴν διαφθοράν. Καὶ μόνον ὁ Χριστὸς ἔσωσε καὶ ἀνέστησε τὴν Ἑλλάδα ἐκ τοῦ χάους, διὰ νὰ συνεχίση τὴν ζωήν της ἐπὶ χίλια καὶ πλέον ἔτη ὡς Βυζαντινὴ Αὐτοκρατορία μὲ παγκόσμιον ἀκτινοβολίαν. Δὲν μᾶς ἔσωσε, λοιπόν, ὁ κλασσικισμός. Ὁ Χριστιανισμὸς μᾶς ἔσωσε, κ. Ὑπουργέ. Οἱ νέοι, ἐξ ὅσων ἤκουσαν ἐκ τοῦ στόματός σας ἔφριξαν καὶ ἐθεώρησαν καθῆκον διὰ μηνύσεώς των νʼ ἀναφέρουν ταῦτα εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον. Τώρα ἕν ἐκ τῶν δύο συμβαίνει. Ἤ εἶνε ψευδῆ ὅσα οἱ νέοι καταγγέλουν ἤ εἶνε ἀληθῆ. Ἐὰν εἶνε ψευδῆ, ἡμεῖς πρῶτοι θὰ φωνάξωμεν, ὅτι τοιοῦτοι νέοι ψευδολόγοι, συκοφαντοῦντες ἕνα Ὑπουργόν, καμμίαν θέσιν δὲν πρέπει νὰ ἔχουν μεταξὺ τῶν σπουδαστῶν τῆς Ἱερᾶς Ἐπιστήμης. Ἐὰν ὅμως εἶνε ἀληθῆ, τότε μετὰ λυπης μας πρέπει νὰ σᾶς εἴπωμεν, κ. Ὑπουργέ, ὅτι οὐδεμίαν θέσιν ἔχετε εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Ἐθνικῆς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων. Ἄς διεξαχθοῦν, λοιπόν, ἀνακρίσεις ἐπὶ τῆς ὑποβληθείσης μηνύσεως τῶν φοιτητῶν πρὸς ἀπόδειξιν τῆς ἀληθείας.
Δυστυχῶς τὰ ὅσα εἴπατε ἐν τῆ Βουλῆ ἐπὶ τοῦ δημιουργηθέντος ζητήματος, κ. Ὑπουργέ, δὲν ἱκανοποίησαν τὸν εὐσεβῆ λαόν. Μερικὰ δὲ ἐκ τῶν λεχθέντων προεκάλεσαν τὸν σκανδαλισμόν. Διότι εἴπατε μὲν ὅτι δὲν ἔχετε σχέσιν μὲ τὸν Μασονισμόν, ἀλλὰ συγχρόνως ἀπεκαλύψατε τὴν τρομερὰν ἀλήθειαν, ὅτι πολλοὶ ἀξιότιμοι βουλευταί, τόσον ἐκ τῆς συμπολιτεύσεως ὅσον καὶ ἐκ τῆς ἀντιπολιτεύσεως ἀνήκουν εἰς μασονικὰς στοὰς χωρίς, ὅπως εἴπατε, ἡ ἰδιότης των ὡς μασόνων νὰ εἶνε τι τὸ ὑποτημιτικόν. Τὸ θεωρεῖτε ἀδιάφορον. Τὶ εἴπατε, κ. Ὑπουργέ; Ἀδιάφορον ἡ Μασονία; Ἐὰν διὰ σᾶς καὶ τοὺς ἀνήκοντας εἰς τὰς Στοὰς εἶνε ἀδιάφορον, διὰ τὰ πιστὰ ὅμως τῆς Ἐκκλησίας τέκνα δὲν θεωρεῖται ἀδιάφορον. Τοὐναντίον ὁ Μασονισμὸς θεωρεῖται εἴς ἐκ τῶν θανασίμων ἐχθρῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ συμφώνως πρὸς ἀπόφασιν τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ληφθεῖσαν ἐν ἔτει 1933 ὑπὸ τὴν προεδρίαν τοῦ σοφοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καλοῦνται ἅπαντες οἱ ὁπωσδήποτε ἐμπλακέντες εἰς τὰ δίκτυα τῆς Μασονίας νὰ ἐγκαταλείψουν τὰς Στοάς, ἐὰν θέλουν νὰ εἶνε χριστιανοί. Χριστιανισμὸς καὶ Μασονισμὸς ἐκηρύχθησαν ἀσυμβίβαστα. Καὶ σεῖς, κ. Ὑπουργέ, κωφεύων εἰς τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱ. Συνόδου, διακηρύττετε ἐκ τοῦ ἐπισήμου βήματος τῆς Βουλῆς ὅτι εἶνε ἀδιάφορον; Εἶνε ὡσὰν νὰ λέγητε, ὅτι ἕν δραστικὸν δηλητήριον εἶνε ἀδιάφορον διὰ τὴν ὑγείαν σας. Ἀποροῦμεν πῶς οὔτε εἴς ἐκ τῶν βουλευτῶν τῆς ἐθνικῆς ἀντιπροσωπείας μας ἠγέρθη νὰ διαμαρτυρηθῆ διὰ τὸν χαρακτηρισμὸν τῆς Μασονίας ὡς ἀδιαφόρου διὰ τὴν θρησκευτικὴν καὶ ἐθνικὴν ζωὴν τοῦ τόπου μας.
Εἴπατε, κ. Ὑπουργέ, ὅτι δὲν ἔχετε σχέσιν μὲ τὴν Μασονίαν. Ἀλλʼ ὑπὸ χριστιανοῦ τινος προσεκομίσθη ἡμῖν κατάλογος, δημοσιευθεὶς καὶ εἰς ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν, ἐν τῶ ὁποίω φέρεσθε ὡς ἀνήκων εἰς τὸ Ρόταρυ. Ἀλλὰ τὸ Ρόταρυ, κατόπιν ἐμπεριστατωμένης ἐκθέσεως τοῦ τότε Σεβ, Μητροπολίτου Φιλίππων καὶ Νεαπόλεως νῦν δὲ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Χρυσοστόμου, ἐκηρύχθη ὑπὸ τῆς Ἱεραρχίας ὡς ὕποπτος κίνησις καὶ συνεπῶς πᾶς πιστὸς ἀκούων τὴν φωνὴν τῆς Ἐκκλησίας ὀφείλει νὰ ἀπέχη τῶν συνεδριάσεων τῶν κατὰ πόλεις ροταριανῶν ὁμίλων. Τὸ Ρόταρυ ἐξ ἐπόψεως ὀρθοδόξου κρινόμενον εἶνε, κ. Ὑπουργέ, τὸ νηπειαγωγεῖον τοῦ Μασονισμοῦ.
Ὑπουργὸς δὲ ἀνήκων εἰς τὸν Μασονισμὸν ἤ τὰς παραφιάδας αὐτοῦ, ὅπως εἶνε τὸ Ρόταρυ, δὲν νομίζομεν ὅτι δύναται νὰ κατέχη τὸ Ὑπουργεῖον Θρησκευμάτων καὶ νὰ ἔχη σχέσιν μὲ τὴν Ἐπίσημον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος.
Ἰδοὺ διατὶ οἱ νέοι ἐλθόντες εἰς ἐπαφὴν μὲ τὸν ἁρμόδιον Ὑπουργὸν καὶ ἄλλους ἐπισήμους ἐκπροσώπους τῆς πολιτείας διαπιστώσαντες τὸ πνεῦμα αὐτῶν ἐδοκίμασαν πικρίαν καὶ ἠσθάνθησαν ἀγανάκτισιν…»