ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΕΘΑ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΜΕ

ΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΠΑΡΕΚΤΡΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ κ.κ. ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΝ
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, ἀπὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα», αριθμ. φυλ. 248-249, Μαϊος Ἰουνιος 1962

«...Ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης θεωρεῖται ὡς κανὼν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως. Διὰ τοῦτο ἡ συνείδησις τοῦ λαοῦ φρικιᾶ καὶ ἐπὶ τῆ σκέψει ἀκόμη, ὅτι ὁ Πατριάρχης δύναται καὶ ἐπʼ ἐλάχιστον νὰ παρεκκλίνη ἐκ τῶν γραμμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Πατριάρχης ἐτάχθη νὰ εἶνε ὁ βράχος, ἐφʼ οὗ νὰ θραύωνται ὅλα τʼ ἀβυσσαλέα καὶ ἀφρίζοντα κύματα τῆς πλάνης.

Λύομεν τὴν σιωπήν. Γνωρίζοντες τὴν ὑψηλὴν ἰδέαν, τὴν ὁποίαν ἔχει ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς περὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἱστάμεθα καὶ ἡμεῖς μὲ αἰσθήματα εὐλαβείας ἀπέναντι αὐτοῦ καὶ ὁ κάλαμός μας, ὁ τόσον ὀξὺς πρὸς ἄλλας κατευθύνσεις, ὑπῆρξε πάντοτε συγκρατημένος, προκειμένου νὰ κρίνωμεν ἐνεργείας Πατριαρχικάς. Οὐκ ὀλίγαι δὲ ὑπῆρξαν αἱ περιπτώσεις, καθʼ ἅς ἐσιωπήσαμεν, ἵνα μὴ διὰ τῆς ἀρθρογραφίας μας δώσωμεν ἀφορμὴν ἀνιέρου ἐπιθέσεως εἰς τοὺς καραδοκοῦντες ἐχθροὺς τῆς Πίστεως. Φοβούμεθα τὸ ἁμάρτημα τοῦ Χάμ. Ἀλλὰ τὴν σιωπήν, τὴν ὁποίαν ἐτηρήσαμεν μέχρι τοῦδε, δὲν δυνάμεθα νὰ ἐξακολουθήσωμεν. Εἰς λύσιν σιωπῆς πιεζόμεθα ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν. Ἔσωθεν μὲν ὑπὸ τῆς συνειδήσεώς μας, ἡ ὁποία ἐξανίσταται. Ἔξωθεν δὲ ὑπὸ εὐλαβῶν τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν τέκνων, τὰ ὁποῖα πολλαχόθεν πρὸς ἡμᾶς ἀπευθυνόμεθα ἐκφράζουν τὴν ἀπορίαν των διὰ τὴν σιωπήν μας.
Θὰ λύσωμεν, λοιπόν, τὴν σιωπήν μας καὶ θὰ ἐκφράσωμεν τὴν ταπεινήν μας κρίσιν. Εὐτυχῶς, ὑπὲρ τῆς ἐλευθέρας διατυπώσεως τῶν γνωμῶν ἐπὶ θεμάτων ποὺ συγκλονίζουν τὰ πνεύματα τῶν Ὀρθόδόξων, θερμὸν συνήγορον εὕρομεν τὸν θεοφιλέστατον ἐπίσκοπον Μελόης κ. Αἰμιλιανόν, μόνιμον ἀντιπρόσωπον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχεῖου παρὰ τῶ Π.Σ.Ε. ἐν Γενεύη, ὅστις πιστότερον παντὸς ἄλλου διερμηνεύων τὰς σκέψεις τῆς Ὑμετέρας Παναγιότητος γράφει εἰς τὸ ἐπίσημον ὄργανον τοῦ Πατριαρχείου «Ἀπόστολος Ἀνδρέας» τὰ ἐξῆς: «Ἄς ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι οἱ πιστοί μας νὰ ἐκφράζουν τὰς σκέψεις των καὶ νὰ ὑποδεικνύουν τὰ συμπτώματα τῶν γεγονότων, ἀναφέροντες τοὺς λόγους καὶ τὰς αἰτίας, ποὺ προὐκάλεσεν τὴν σύγχρονον ἀποστασίαν καὶ τὴν ἀναστάτωσιν τῆς μεταπολεμικῆς κοινωνίας. Ἄς ἀφεθοῦν ἐπίσης ἐλεύθεροι νὰ συζητοῦν τὰ ὑπὲρ καὶ τὰ κατὰ τῆς πνευματικῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς. Διότι αὐτὸ ἀποτελεῖ τὸ οὐσιῶδες προνόμιον ἑνὸς χριστιανοῦ, τὸ ὁποῖον μόνον εἰς ἀπολυταρχικὰ καὶ μοναρχικὰ συστήματα δὲν ἀναγνωρίζεται ὡς δικαίωμα» (Ἴδε φύλλον 17 Μαΐου 1961). Ἐκ τῶν γραφομένων σας, λοιπόν, λαμβάνομεν τὸ δικαίωμα, ἵνα ἐκφέρωμεν καὶ ἡμεῖς τὴν κρίσιν μας ἐπὶ ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων…»

Συνεχιζεται

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΣ ΚΑΙ Ο »ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ»

ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ «ΣΥΝΟΔΟΥ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!

«Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν» (Λόγια του αγίου αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου)
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Έχοντας κατά νου ότι «Η αλήθεια δεν είναι ύβρις» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης), και ακόμη ότι όταν οι Πατέρες μιλούν για την πτώση του Αδάμ δεν εξετάζουν τον Αδάμ ως άνθρωπο, αλλά ως ένα «Αρρωστημένο-διεστραμμένο νου» (Ι. Ρωμανίδης), συνεχίζουμε και ευχόμαστε τα παραπάνω λόγια του αποστόλου μας, να μας βοηθήσουν να σχηματίσουμε μια πρώτη ζωηρή εικόνα για ό,τι συνέβη τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως εκείνες τις ημέρες, με τον ποιο επίσημο τρόπο, οι 10 αρχιερείς μας διεκήρυξαν προς όλους τους ανθρώπους (Ορθοδόξους Χριστιανούς, αλλά και προς κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως), την βασική αρχή του Οικουμενισμού που είναι η πίστη στον «Ένα Θεό», ή αλλιώς στον « Ένα Οικουμενικό Θεό»!
Σε παλαιά ομιλία του ο Οικουμενικός μας πατριάρχης, κκ. Βαρθολομαίος (στο «6ο Παγκόσμιο Συνέδριο Θρησκείας και Ειρήνης», προς τους εκπροσώπους διαφόρων Θρησκειών, στην πόλη RIVA DEL GARDA της Ιταλίας, στις 4/11/1994) είπε:
«Πρέπει να συμβάλωμεν ώστε να φέρωμεν εις το προσκήνιον τας πνευματικάς αρχάς του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης Πράγματι, δια τον λόγον αυτόν, συγκεντρωθήκαμεν εδώ! Αυτός είναι ένας τρόπος, δια του οποίου ημείς οι κληρικοί δυνάμεθα να βοηθήσωμεν αυτούς οι οποίοι κυβερνούν. […] Αλλά τούτο δυνάμεθα να επιτύχωμεν μόνον εάν είμεθα ηνωμένοι εν τω πνεύματι του ενός Θεού, »Δημιουργού των πάντων, ορατών τε και αοράτων». Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάνται και Εβραίοι, Μουσουλμάνοι και Ινδουϊσταί, Βουδδισταί και Κομφουκιανισταί είναι καιρός όχι μόνον δια συμφιλίωσιν, αλλ’ ακόμη και δια συμμαχίαν και συνεργασίαν, δια να συντελέσωμεν εις την απομάκρυνσιν της ανθρωπότητος από τους ψευτοπροφήτας του εξτρεμισμού και της μη ανεκτικότητας» (Περιοδικό «Ορθοδοξία» του Πατριαρχείου, τεύχος ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1994).
Αδελφοί, αν τώρα κατοπτρίσουμε τα λόγια του Οικουμενικού μας στον καθρέπτη των λόγων του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου που λέγει: «Σὺ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς εἷς ἐστι· καλῶς ποιεῖς· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσι καὶ φρίσσουσι» (Ιακ. 2,19), δηλ. «Εσύ πιστεύεις ότι ένας είναι ο Θεός. καλά κάνεις. Και τα δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν», θα σχηματιστεί το ψευδές είδωλο της δήθεν «Αγίας και μεγάλης Συνόδου»!

Χριστιανέ μου! Και εσύ που πιστεύεις, ότι ένας είναι ο αληθινός Θεός· και καλά κάμνεις…. Δεν σκέπτεσαι ότι και τα δαιμόνια πιστεύουν εις την ύπαρξιν του αληθινού Θεού, αλλ’ όμως δεν ωφελούνται από αυτήν! Γιατί άραγε;
Χριστιανέ μου! Τελικά ο Οικουμενισμός ορίζεται ως «Πίστη» και αυτών ακόμη των δαιμονίων ή όχι;
Χριστιανέ μου φυσικά ναι! μα με την διαφορά ότι τα «δαιμόνια πιστεύουν και φρίττουν», ενώ ο οικουμενιστής άνθρωπος της δήθεν αγάπης, όχι… γιατί τα έργα τους είναι πονηρά!

Αδελφοί,«Ὑποτάγητε τῷ Θεῷ, ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ᾿ ὑμῶν» [Άγιος Απόστολος Ιάκωβος (Ιακ. δ´ 7)]… Και τελικά, <<Ποιός βάσκανος νοῦς σοφίσθηκε αὐτὴν τὴν ἀλλαγὴ καὶ κατέστρεψε σὲ μεγάλη ἔκταση τὴν[…] ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σὲ τοπικὸ καὶ σὲ ὑπερτοπικὸ ἐπίπεδο;>> (π. Θεόδωρος Ζήσης)…

ΕΠΙΜΕΤΡΟ

Αιτούμενοι τις πρεσβείες πάντων των αγίων και του αποστόλου Ιακώβου του Αδελφοθέου (+ 23 Οκτωβρίου), στην προσπάθειά μας να ερευνήσουμε-από μια Ορθόδοξη σκοπιά- την αξία του ανθρώπου και ειδικότερα την περιεκτικότητα του όρου «Πρόσωπο» βάζουμε μια σπουδαία λέξη, ως «λέξη κλειδί». Τη λέξη «Καθρέπτης»!
Εάν βάλω ένα βάζο μπροστά σ’ ένα καθρέπτη, πάνω ακριβώς στην λεία επιφάνεια του-εκεί που αντανακλά το φως- θα σχηματιστεί ένα ψευδές είδωλο, και εν προκειμένω το είδωλο του βάζου… αλλά και ό, τι άλλο βάλω π.χ. το πρόσωπο ενός ανθρώπου, πάλι το ψευδές είδωλό του πρόκειται να σχηματιστεί. Καθρέπτης ή Κάτοπτρο τέλος θα μπορούσε να θεωρηθεί και οτιδήποτε άλλο φανερώνει με διαυγή τρόπο τα χαρακτηριστικά ενός συνόλου, όπως π.χ. του «Σώματος» της Εκκλησίας μας, ή μιας κατάστασης, όπως π.χ. αυτής που έχει διαμορφωθεί μετά την «Αγία και μεγάλη Σύνοδο» της Κρήτης. Και, Ας μην ξεχνάμε ότι όπως «Η τηλεόραση είναι καθρέφτης της κοινωνίας» (Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 19 Ιουλίου 2010), έτσι και οι εκατοντάδες βίντεο -εικόνες των συμποσίων της Εκκλησίας μας με τους πάση φύσεως βαζο-ειδωλολάτρες του Π.Σ. ΑΙ., είναι πάλι ένας καθρέπτης που αναλύει την πρωτοφανή αποστασία των επισκόπων μας, από την ζωντανή πίστη του Χριστού μας.
Αλήθεια αδελφοί που φτάσαμε σήμερα; Μπροστά τα μάτια μας να γίνονται τόσες προδοσίες! Αλλά εκεί που ο νους μας δεν φτάνει και δεν θέλει να φτάσει- γιατί απλά εγώ δεν τον βάζω να σκεφτεί-, εκεί δηλαδή που δεν αντανακλά το φως του Χριστού, αναγκαστικά θα σχηματιστεί ένα ψευδές Χρηστο-είδωλο, το είδωλο δηλ.του αντιχρίστου, που απ’ ότι ακούσαμε έρχεται για να πάρει την θέση του-στην ιστορία- και ως «Πρόσωπο»!!!
Ας σταθούμε λοιπόν για λίγο μπρος στα λόγια της «Μίας Αγίας Γραφής», για να εξετάσουμε το «Πρόσωπο» της «Αγίας και Μεγάλης Συνόδου», ή καλύτερα του «Ειδώλου» αυτής….
Αλήθεια αδελφοί, <<Ποιός βάσκανος νοῦς σοφίσθηκε αὐτὴν […] καὶ κατέστρεψε σὲ μεγάλη ἔκταση τὴν[…] ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ σὲ τοπικὸ καὶ σὲ ὑπερτοπικὸ ἐπίπεδο;>> ….

ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ
ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2016