Kαι αν ακομα η κοινωνια εινε Σοδομα και Γομορρα

Ὦ Θεέ μου, τί ὡραῖο Εὐαγγέλιο μᾶς ἄφησες! Εἶνε ἀθάνατο. Ὅπως ὁ ἥλιος δὲν παλιώνει, ἔτσι καὶ τὸ Εὐαγγέλιο δὲν παλιώνει. Εἶνε αἰώνιο. Ἐσεῖς λοιπὸν ἔχετε μεγάλο ῥόλο νὰ παίξετε στὴν κοινωνία. Νὰ ᾿ρθῆτε σὲ ῥῆξι μὲ τὸ δαιμονικὸ κόσμο. Νὰ πᾶτε κόντρα μὲ τὸ ῥεῦμα. Νὰ κρατήσετε τὴν ἁγνότητά σας. Νὰ διώξετε μακριὰ τοὺς ἀπατεῶνες καὶ τοὺς ἐκμεταλλευτὰς τῆς παρθενικῆς σας ζωῆς. Ἀλλιῶς, πρὸς τί ἔρχεσθε ἐδῶ; Δὲν γίνεται νὰ εἶστε καὶ μὲ τὸ διάβολο καὶ μὲ τὸ Θεό. Ἅμα σᾶς ἀρέσῃ ἡ κοσμικὴ ζωή, πηγαίνετε στὸν κόσμο· ἐσεῖς θὰ πονέσετε καὶ θὰ κλαύσετε.
Kανένας δὲ μετάνοιωσε, ποὺ ἔζησε χριστιανικὴ ζωή· ἀντιθέτως πολλοὶ ἔκλαυσαν καὶ μετανόησαν φρικτά, ποὺ ἔφυγαν ἀπὸ τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ. Καὶ σᾶς συμβουλεύω τὸ ἑξῆς. Πρέπει νὰ δημιουργήσετε ἕνα δικό σας περιβάλλον. Αὐτὸ λέει κ᾿ ἕνας μεγάλος ἰατροφιλόσοφος, ὁ Καρρέλ. Αὐτὸς ἔγραψε ἕνα βιβλίο ποὺ φέρει τὸν τίτλο «Ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς ὁ ἄγνωστος». Τὸ παγκοσμίου φήμης βιβλίο, εἶνε μεταφρασμένο σὲ πολλὲς γλῶσσες. Ἐκεῖ λέει, μὲ ποιόν τρόπο μπορεῖ νὰ σωθῇ ὁ κόσμος.
Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τὴ δύναμι νὰ δημιουργῇ ἕνα δικό του περιβάλλον, ὥστε κανείς νὰ μὴ μπορῇ νὰ τὸν ἐπηρεάσῃ. Ὁ ἄνθρωπος, ἔστω καὶ μόνος, ἔστω καὶ μέσα στὴν πιὸ διεφθαρμένη κοινωνία, μπορεῖ νὰ καλλιεργῇ γύρω του ἕνα καθαρὸ κλίμα.
Καὶ ἂν ἀκόμα μείνῃς ἕνας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἂν ἀκόμη τὸ περιβάλλον σου εἶνε Σόδομα καὶ Γόμορρα καὶ κατακλυσμός, μπορεῖς ἂν θέλῃς, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, νὰ ζήσῃς ἠθικὸν βίον, σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο.
Φτειάξτε παρέες, λέει ὁ Καρρέλ, δυὸ – δυό, τρεῖς – τρεῖς. Δημιουργῆστε παρέες σ᾿ ὅλη τὴν κοινωνία· καὶ μέσα στὸ Σικάγο, στὴ Νέα Ὑόρκη, στὸ Παρίσι, στὴν Ἀθήνα, παντοῦ· σὲ κάθε πόλι καὶ χωριό. Δημιουργῆστε παρέες, συντροφιὲς – συντροφιές καὶ ζῆστε τὴ χριστιανικὴ ζωή. Οἱ ὀλίγες αὐτὲς συντροφιὲς καὶ οἱ συνομιλίες οἱ χριστιανικὲς θὰ δημιουργήσουν ἕνα ἰσχυρὸ ῥεῦμα ἀντιστάσεως.
Ἀλλὰ γιατί νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ νὰ θαυμάζουμε τὰ λόγια ἑνὸς ἐπιστήμονα, ποὺ εἶνε ἕνα μηδενικὸ μπροστὰ στὸ Χριστό; Τὸ εἶπε ὁ Χριστός· «Ὅπου εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20).
Φτειάξτε τέτοιες ὁμάδες, ποὺ θὰ εἶνε μαζί σας ὁ Χριστός· ἔτσι θὰ σταθῆτε. Τώρα παίζετε μιὰ μὲ τὸ Χριστὸ μιὰ μὲ τὸν κόσμο. Δὲν εἶστε σταθερές.

Ὀργανωθῆτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Νὰ κάνετε ἁλυσίδα. Τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ, τοὺς πρώτους αἰῶνας, οἱ Χριστιανοὶ ἦταν ἑνωμένοι, εἶχαν ἁλυσίδα· τρεῖς, τρεῖς, τρεῖς…, πρὸς τιμὴν τῆς ἁγίας Τριάδος. Ὅπως στὴ Ῥωσία· ἐκεῖ ἕνα μικρὸ ἀθῷο παιδάκι, χαριτωμένο, πῆγε στὸν παπᾶ καὶ τοῦ λέει·
—Θέλω νὰ σοῦ πῶ κάτι στὸ αὐτί.
―Τί ἔχεις νὰ μοῦ πῇς; ρωτᾷ ὁ παπᾶς.
―Νά, λέει ὁ μικρός, τώρα γινήκαμε τρεῖς. Στὴ γειτονιά μου εἶνε ἄλλα δυὸ παιδιά, ποὺ συμφωνοῦν μὲ τὶς ἰδέες τὶς χριστιανικές, καὶ γινήκανε τρεῖς.
Λοιπὸν κ᾿ ἐσεῖς, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ναζωραίου, νὰ ὀργανωθῆτε κατὰ τριάδας. Σᾶς βάζω κανόνα· καθένας ἀπὸ σᾶς ὄχι μόνος του, ἀλλὰ τρεῖς-τρεῖς, τρεῖς-τρεῖς. Εἶστε 130; νὰ γίνετε 400, 500. Εἶστε σύμφωνοι;