Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. σελ.

Tι μπορουμε να πετυχουμε με τον αγωνα

Θὰ σᾶς ἀναφέρω μερικὰ παράδειγμα, γιὰ νὰ δῆτε τί μπορεῖ νὰ πετύχῃ ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἀγωνίζεται.
Ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, πλὴν ἑνὸς καὶ τῶν κομμουνιστῶν, ψήφισε ὑπὲρ τοῦ γυμνισμοῦ. Εἶπαν, ὅτι ὁ γυμνισμὸς εἶνε πρόοδος, εἶνε ἐξέλιξις, εἶνε εἶδος ἀνωτέρου πολιτισμοῦ, κι ὅτι μποροῦν πλέον ἐλεύθεροι νὰ κινοῦνται οἱ γυμνισταί. Ὡς δικαιολογία ἔφεραν, ὅτι θὰ πέσῃ συνάλλαγμα στὴν πατρίδα μας.
Kαημένη πατρίδα ποῦ κατήντησες! Εἶνε σὰν μιὰ γυναίκα νὰ πουλάῃ τὸ κορμί της γιὰ τὸ παραδάκι. Ὅπως εἶνε ἄτιμο πρᾶγμα μιὰ γυναίκα νὰ πουλάῃ τὸ σῶμα της γιὰ τὸ παραδάκι, ἔτσι ἄτιμο πρᾶγμα εἶνε νὰ παραδίδουμε τὰ ἀκρογιάλια μας καὶ τὰ ἅγια χώματά μας, ποὺ εἶνε ποτισμένα μὲ αἵματα μαρτύρων καὶ ἡρώων, στὰ ἔκφυλα ὄντα τῆς Εὐρώπης γιὰ τὸ συνάλλαγμα.
Παρουσιάστηκε ἕνα κοπάδι γυμνιστῶν, ὁλόγυμνοι, σὲ κάποιο νησάκι κοντὰ στὴν Αἴγινα. Πᾶνε στὴν ἀστυνομία οἱ κάτοικοι γιὰ νὰ διαμαρτυρηθοῦν καὶ λέει ἡ ἀστυνομία·
—Ἔχουμε ἐντολὴ νὰ τοὺς προστατεύσουμε.
—Βρέ ἀμάν, λένε, τί ἀστυνομία εἶστε ἐσεῖς;… Καλά, λένε· ἐφ’ ὅσον ἐσεῖς δὲν ἔχετε διάθεσι νὰ προστατεύσετε τὰ ἤθη, θὰ τὰ προστατεύσουμε ἐμεῖς.
Χτύπησε τὴν καμπάνα ὁ παπᾶς, μαζευτήκανε ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά, τοὺς ἀπεδοκίμασαν ἀγρίως μὲ φωνὲς «αἶσχος» κ.τ.λ., καὶ σηκωθήκανε καὶ φύγανε, καὶ ξαλάφρωσε τὸ νησί.
Ἂν δὲν τό ᾿καναν αὐτὸ οἱ Χριστιανοί, τώρα θὰ ἦταν στὸ νησάκι αὐτὸ οἱ γυμνισταί.
Παρουσιάστηκε στὴν Ξάνθη ἄλλο κακό. Ἕνα αἰσχρότατο ἔργο. Οἱ κινηματογράφοι, ποὺ πήγαιναν νὰ κλείσουν, ζωντάνεψαν, διότι ἐπέτρεψε τὸ κράτος νὰ παρουσιάζουν σκληρὸ πορνό.
Πῆγαν λοιπὸν στὴν Ξάνθη, γιὰ νὰ παρουσιάσουν ἕνα τέτοιο αἰσχρότατο ἔργο, καὶ ἡ ἀστυνομία πάλι τοὺς παρεῖχε προστασία. Κάποιοι δραστήριοι Χριστιανοὶ ἑνὸς χριστιανικοῦ συλλόγου μαζεύτηκαν ἔξω ἀπὸ τὸν κινηματογράφο, διαμαρτυρήθηκαν, δημιουργήθηκε ταραχὴ μεγάλη, ἅρπαξαν «φραγγέλλιο» (Ἰωάν. 2,15) καὶ ἔτσι οἱ ἐπιχειρηματίες ἀναγκάστηκαν νὰ τὸ ἀποσύρουν.
Tί λέτε, ἔκαναν καλά αὐτοὶ ποὺ ἔδιωξαν τοὺς γυμνιστάς; ἔκαναν καλὰ αὐτοὶ ποὺ διαμαρτυρήθηκαν ἔντονα καὶ δὲν ἄφησαν νὰ παιχτῇ τὸ αἰσχρότατο ἔργο;
Οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἶνε ἀγωνιστικοί, πρέπει νὰ ἀγωνίζωνται.

Παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν

Θέλετε νὰ σᾶς ἀναφέρω ἕνα παράδειγμα, γιὰ νὰ δῆτε τί μπορεῖ νὰ γίνῃ ἐξ αἰτίας τῆς ἀδρανείας τῶν Χριστιανῶν;
Δὲν μὲ μέλει, λέει ὁ ἄλλος· τὸ σπίτι μου νὰ μὴ πειράξουν, τὴ γυναῖκα μου νὰ μὴ πειράξουν, τὰ παιδιά μου νὰ μὴ πειράξουν, τὰ συμφέροντά μου καὶ τὸ μαγαζάκι μου νὰ μὴ πειράξουν, τὸ πορτοφόλι μου νὰ μὴ πειράξουν, καὶ τὰ ἄλλα δὲν μ᾿ ἐνδιαφέρουν καθόλου… Εἶνε ἕνα τρελλοκομεῖο ὁ κόσμος.
Θὰ σᾶς ἀναφέρω γιὰ ἕνα δεσπότη ἐκλεκτό, τὸν Προκόπιο Κεφαλληνίας.
Αὐτὸς εἶνε ἅγιος ἄνθρωπος. Ἔχει κομποσχοίνι, προσεύχεται ὅλη νύχτα, νηστεύει, ὅλα αὐτὰ τὰ κάνει. Ἀλλὰ εἶχε τὸ «ἐλάττωμα» νὰ εἶνε ἐθνικόφρων. Μιλοῦσε στὰ χωριὰ ὅπου πήγαινε. Δὲν ἔκανε βέβαια καλὰ σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο. Ἀλλ᾿ ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲν ἔκανε καὶ καμμιὰ ἁμαρτία· φώναζε «Ἑλλάς» ὅπου καὶ ἂν πήγαινε. Τὸν ἐμίσησαν λοι­πὸν γι᾿ αὐτὸ κάποιοι τρομερά. Καὶ τί εἶπαν· ὅτι πῆρε πριόνι καὶ πριόνισε τὰ πόδια τοῦ ἁγίου (Γερασίμου). Τί φοβερὸ εἶνε ἡ συκοφαντία! Ψέμα εἶνε αὐτό. Τὸν μηνύσανε, ἔγινε δικαστήριο. Τρεῖς φορὲς ἀπηλλάγη καὶ ἀθῳώθη· ἀπὸ τὸ πρωτοδικεῖο, ἀπὸ τὸ ἐφετεῖο, ἀπὸ τὸν Ἄρειο Πάγο. Μετά, τί τοῦ εἶπαν πλέον· Δὲν θὰ πατήσῃς στὸ νησί, δὲν σὲ θέλουμε!…
Kαὶ ἐνῷ στὴν Κεφαλονιὰ εἶνε δυὸ χιλιάδες καὶ τρεῖς χιλιάδες μαζί του, εἶνε ὅμως χριστιανοὶ νερόβραστοι, ἐνῷ οἱ ἄλλοι, οἱ ἐχθροί του εἶνε μαχητικοί. Αὐτός, ἀθῷος ἄνθρωπος, πῆρε τὸ μπαστούνι του καὶ πῆγε στὴν Κεφαλονιά. Μόλις τὸ μάθανε οἱ ἐχθροί του, οἱ σκορπιοὶ καὶ τὰ φίδια, κατέλαβαν τὴ μητρόπολι καὶ τὸν διώξανε· τὸν πετάξανε ἀπὸ τὴ μητρόπολι. Αὐτοί, ὅταν μπαίνανε στὴ μητρόπολι, βλαστημοῦσαν τὸν ἅγιο Γεράσιμο, τὸ Χριστό, τὴν Παναγία, τὰ πάντα. Καὶ οἱ λεγόμενοι Χριστιανοὶ δὲν τοῦ συμπαραστάθηκαν.

Δὲν σᾶς θέλω ψευτοχριστιανούς

Ἐδῶ στὴν περιφέρειά μας δὲν θέλω τέτοιους Χριστιανούς. Σ’ αὐτές, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες ἀνάλογες περιπτώσεις, θέλω τοὺς Χριστιανοὺς ἀγωνιστάς.
Τώρα θέλω νὰ σᾶς ρωτήσω· Ἂν ἐδῶ στὴν περιφέρειά μας παρουσιασθοῦν παρόμοια κρούσματα καὶ χρειαστῇ ἀγώνας ―γιατὶ δὲν πρέπει ἡ Ἐκκλησία μας νὰ εἶνε ἀμπέλι ξέφραγο―, ἐσεῖς ἔχετε διάθεσι νὰ μιμηθῆτε ἐκείνους τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Αἰγίνης ποὺ ἐξεδίωξαν τοὺς γυμνιστάς; Ἔχετε διάθεσι νὰ μιμηθῆτε τοὺς ἄλλους γενναίους ἀνθρώπους ποὺ διαμαρτύρονται;
Ἔχετε ἀγωνιστικὴ διάθεσι;
Σᾶς ἐρωτῶ. Ἂν μοῦ πῆτε ναί, καλῶς. Ἂν μοῦ πῆτε ὄχι, ἐ­λεύθεροι εἶστε. Δὲν σᾶς κάλεσα πάντως ἐδῶ, γιὰ νὰ περάσουμε ἕνα εὐχάριστο ἀπογευματινό. Θέλω νὰ ξέρω ἂν ἔχετε ἀγωνιστικὸ πνεῦμα. Δὲν ἀπευθύνομαι στοὺς ἄλλους, ποὺ δὲν ἐξομολογοῦνται καὶ δὲν κοινωνοῦν, ἀλλὰ σ᾿ ἐσᾶς. Στὸν αἰῶνα ποὺ ζοῦμε πρέπει νὰ εἶστε ἀγωνισταί. Νὰ πολεμῆτε μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Ἐὰν ἐσεῖς ἔχετε διάθεσι ν᾿ ἀγωνιστῆτε, τότε ὑπάρχει ἐλπὶς νὰ νικήσωμε· ἐὰν δὲν ἔχετε διάθεσι, θὰ μᾶς σαρώσῃ τὸ κῦμα τῆς ἀπιστίας, τῆς ἀθεΐας καὶ ὅλων τῶν αἱρέσεων.
Σᾶς ἐρωτῶ λοιπόν· ἔχετε διάθεσι νὰ γίνετε ἀγωνιστικοὶ Χριστιανοί;