Μητροπολιτης Φλωρινης Αυγουστινος Καντιώτης:

«Ὁ Παπας προσπαθει να διχαση τους Ορθοδοξους. Θελει  να φαγωθουν μεταξυ τους». Εμεις ενωμενοι θα αγωνιστουμε

Ἡ πάγια σκοτεινὴ γραμμὴ: «διαίρει και βασίλευε» εἶναι στόχος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων. Ἄς μὴ πέσουμε στην παγίδα τους.

Έκκληση για δημιουργια ενωμενου αντιοικουμενιστικου μετωπου Μηνυμα της πεμπτης Συνοδου της Επαρχιας Ρασκας και Πριζρενης στην εξορια

14-06-2017

Πιστεύομεν … εἰς μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν…

.

 Ευσεβή λαέ, αυτά τα λόγια του Ιερού Συμβόλου της Πίστεως, μας κάλεσαν σήμερα σε αυτή την ιερά εκκλησιαστική, λαϊκή και προσευχόμενη Σύνοδο, ώστε να μαρτυρήσουμε την Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, δηλαδή την μοναδικότητα, την ενότητα και την συνοδικότητα αυτής της Εκκλησίας στην Ορθόδοξη Πίστη και στο Θεάνθρωπο Χριστό, μέσω της συνοδικής ομολογίας και της προστασίας της Ορθόδοξης Πίστης.
Η συνοδικότητα στην Ορθόδοξη Πίστη αποτελεί τον ουσιαστικό χαρακτήρα της ίδιας της Εκκλησίας. Η ύπαρξη στην Εκκλησία σημαίνει την ενότητα της Πίστεως και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Πρωτίστως, την ενότητα της Πίστεως και την ενότητα στην Ορθόδοξη Πίστη, και μόνο τότε την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Η διατήρηση αυτού του είδους της ενότητας στην Πίστη,     μας ενώνει πνευματικά και συναθροίζει, όχι μόνο στη σημερινή Σύνοδο, αλλά επίσης πάντα και παντού.

Η Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, ακριβώς χάρη στην αμετάβλητη Πίστη στο Θεό και τον Κύριο μας Ιησού Χριστό. Μέσω της μιας και μοναδικής Πίστης στο Χριστό, κι η Εκκλησία παραμένει πάντα μία και μοναδική. Εμείς, συναθροισμένοι σήμερα μαρτυράμε, επιβεβαιώνουμε και διατηρούμε τέτοια εξαιρετικότητα και τέτοια ενότητα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Συναθροιστήκαμε σήμερα επίσης, στη δύσκολη αυτή στιγμή, για να παρηγορηθούμε με αυτή την κοινή Πίστη, η οποία είναι η δική μας και η δική σας, σύμφωνα με τα λόγια του Αγίου Αποστόλου Παύλου (Ρωμ. 1,12).

Η Ορθόδοξη Πίστη αποτελεί εκείνη την πνευματική φλόγα ή την πνευματική εστία, όπου θερμαίνουμε τις ψυχές μας, με την οποία ανάβουμε τις λυχνίες του νου μας, ώστε να (φωτισμένοι από το φως της αληθινής γνώσης του Θεού, η οποία περιλαμβάνεται στην Ορθόδοξη Πίστη) διασχίσουμε όλο το σκοτάδι αυτού του κόσμου και να αποκτήσουμε την μακαριότητα της Βασιλείας του Χριστού. Η ύπαρξη σήμερα στο μέτωπο για την προστασία της Ορθόδοξης Πίστεως σημαίνει την ύπαρξη στον τρομερό τόπο. Υποστηριζόμενοι από τη χάρη του Θεού, τηρούμε τη γραμμή προστασίας της Ορθόδοξης Πίστεως επί σειρά ετών, και ειδικά σε αυτόν τον τόπο της ιεράς ορθόδοξης συνάθροισης στο κοινόβιο του Αγίου Νικολάου στη Λόζνιτσα, για πέμπτη κατά σειρά φορά. Σε αυτές τις συναθροίσεις, ως σε μια πνευματική φρουρά, με κάθε προσοχή παρακολουθώντας τα γεγονότα στην Εκκλησία (τα οποία συχνά είναι δραματικά, ακόμη και τραγικά) κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο – προστατεύουμε την Ορθόδοξη Πίστη μέσω της ομολογίας, ενώ καταδικάζουμε τις αιρέσεις και τις ψεύτικες διδασκαλίες. Όλα όσα είναι αρμονικά με την πατερική Πίστη, και τα οποία συμβάλλουν στη δική της ενίσχυση και στη δική της εξάπλωση στη δόξα του Θεού – τα εγκωμιάζουμε, υποστηρίζουμε και ακολουθούμε. Όλα όσα είναι αντίθετα σ’ αυτή την Πίστη, και τα οποία βλάπτουν την Εκκλησία του Χριστού – τα απορρίπτουμε και κατακρίνουμε. Στην ορθόδοξη Πίστη ενισχυόμαστε, και καταδικάζουμε τις αιρέσεις. Εδώ πρώτον, επαναλαμβάνουμε την αγιοπατερική και ορθόδοξη μας θέση σχετικά με τη μεγαλύτερη καταστροφή και την καταδίκη της εποχής μας – την αίρεση του οικουμενισμού, την οποία καταδικάσαμε και αναθεματίσαμε στην πρώτη Σύνοδο εδώ το 2013. Με την ευκαιρία αυτή, θυμίζουμε αυτή μας την πράξη και πάντα και παντού αναθεματίζουμε και απορρίπτουμε την αίρεση του οικουμενισμού ως ψεύτικη διδασκαλία, η οποία είναι ξεκάθαρα αντίθετη στην Ορθόδοξη Εκκλησία, δηλαδή αντίθετη στην εκκλησιαστική, συνοδική και αγιοπατερική διδασκαλία και την εκκλησιαστική παράδοση.

Σύμφωνα με αυτή τη στάση, συναθροισμένοι σήμερα κάτω από τον Ουρανό του Θεού, μπροστά στο Θεό, μπροστά στους αγγέλους και μπροστά σε όλους τους Αγίους του Θεού (την αξιότιμη μνήμη των οποίων γιορτάζουμε σήμερα), με ολόκληρη την χριστιανική συνείδηση, δηλαδή με τη βαθιά ορθόδοξη συνείδηση, καταδικάζουμε τη συνάθροιση της Κρήτης που πραγματοποιήθηκε πέρσι το 2016 κατά την εβδομάδα της Πεντηκοστής, εξαιτίας των αιρετικών της αποφάσεων. Εδώ, στην περσινή Σύνοδο, εκ των προτέρων έχουμε προβλέψει τα κακά αποτελέσματα της συνάθροισης της Κρήτης, τα οποία έγιναν στην πραγματικότητα. Διότι, καθώς η κακή (ή καλή) μέρα από το πρωί φαίνεται, ούτω ήταν δυνατόν να προβλεφθεί (βάσει των προσυνοδικών, εξίσου μην ορθοδόξων διασκέψεων) ότι στην Κρήτη θα γίνει μια προσπάθεια επιβολής της αίρεσης του οικουμενισμού στην Εκκλησία με την δικαιολογία της ψεύτικης συνοδικότητας. Πιο λεπτομερή ανάλυση αυτής της αιρετικής συνάντησης και των δικών της μην ορθοδόξων, βλαβερών αποφάσεων, βρίσκεται καθώς στο περσινό συνοδικό Μήνυμα της Λόζνιτσας, ούτω στην επίσημη στάση της Επαρχίας μας για τη συνάθροιση της Κρήτης. Σ’ αυτή τη άτυχη συνάθροιση της Κρήτης, συμμετείχαν οι Προκαθήμενοι των Τοπικών Εκκλησιών, δηλαδή και ο Πατριάρχης Ειρηναίος μαζί με τους υποταγμένους του επισκόπους. Μέσω της συμμετοχής στη συνάθροιση της Κρήτης, όλοι αυτοί έχουν σφραγίσει την αιρετική και οικουμενιστική τους δραστηριότητα, τον αντιεκκλησιαστικό προσανατολισμό, και την πρόθεση να καταπατούν περαιτέρω την Πίστη των Αγίων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Στη συνάθροιση της Κρήτης, άρχισε η πραγματοποίηση των χειρότερων προβλέψεων του Αγίου Πατέρα Ιουστίνου (Πόποβιτς), αυτού του αμείλικτου επικριτή της ανθρωπιστικής και αιρετικής κινήσεως, ονομαζόμενης “οικουμενισμός“. Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι από την Κρήτη, μετά την Πεντηκοστή το 2016, σαν από κάποιο επίκεντρο, εξαπλώθηκε ο πραγματικός πνευματικός σεισμός, που επικίνδυνα τίναξε την Ορθόδοξη Εκκλησία με στόχο να διαταράξει και να καταστρέψει τα δογματικά της θεμέλια. Η κακή οικουμενιστική αναταραχή, από την συνάθροιση της Κρήτης, επεκτείνεται μανιωδώς εντός της Εκκλησίας, ενώ το υπόλοιπο πνευματικά υγιές ορθόδοξο μέρος του συνετού ποιμνίου του Χριστού τώρα όλο και περισσότερο νιώθει τον οικουμενισμό ως ένα ξένο σώμα, το οποίο προσπαθεί όσο πιο βαθιά να διατρυπήσει τον πνευματικό ιστό του μυστηριακού Σώματος της Εκκλησίας, σαν ένα δηλητηριώδες τσίμπημα. Πλήθος ορθοδόξων πιστών μπερδεύτηκε, επειδή η κρητική “συνοδική“ επιβολή της αιρέσεως του οικουμενισμού στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η παράβαση της Ορθόδοξης Πίστης, προκαλούν την παράβαση της εκκλησιαστικής ειρήνης και του εκκλησιαστικού συστήματος, την καταπάτηση ολόκληρης της υπόλοιπης εκκλησιαστικής παράδοσης, την εξαφάνιση και τη γελοιοποίηση του ιεραρχικού συστήματος και των πνευματικών αρχόντων – εξαιτίας της δικής τους προδοσίας της Πίστεως. Διότι, η πνευματική βαρύτητα της εκκλησιαστικής εξουσίας προέρχεται από την Ορθοδοξία της. Όταν χάσει την Ορθοδοξία και την πίστη στα Ιερά Ορθόδοξα Δόγματα, η εκκλησιαστική ιεραρχία μεταβάλλεται σε αντιεκκλησιαστική αναρχία, χάνει την βαρύτητά της και το σκοπό ύπαρξης και πράξης, δηλαδή γίνεται αιτία αναρχίας, μεγάλης βλάβης και χάους στην Εκκλησία. Η μην ορθόδοξη συνάθροιση στην Κρήτη αποτελεί τραγικό παράδειγμα και τρομερή μαρτυρία τέτοιας κατάστασης. Η κατάσταση αυτή γίνεται όλο και πιο δραματική, και η προσδοκία ότι όλα αυτά που έχουμε αναφέρει αποτελούν μόνο την αρχή αυτού του αιρετικού και καταστρεπτικού κύματος, που κινήθηκε στην συνάθροιση της Κρήτης, είναι πραγματική.

Παρά τα τραγικά αυτά γεγονότα, παρηγοριόμαστε με τα λόγια του Αγίου Αποστόλου, τα οποία εκπληρώνονται σε αυτές τις δύσκολες μέρες. Σήμερα είμαστε μάρτυρες του γεγονότος ότι, εκεί όπου πλεόνασε η αμαρτία (της αιρέσεως) υπερπερίσσεψε η χάρη (Ρωμ. 5,20) της ομολογίας. Επομένως, το υγιές μέρος του κλήρου, των πιστών και της ιεράς εκκλησιαστκής ιεραρχίας,  οδηγούμενο από την ορθόδοξη του συνείδηση, ξεσηκώθηκε για την προστασία της Ορθόδοξης Πίστεως και εναντίον της αίρεσης του οικουμενισμού και της οικουμενιστικής Ψευδοσυνόδου της Κρήτης. Η οδύνη, την οποία προκάλεσε ο οικουμενιστικός πνευματικός πυρετός της Κρήτης σε κάθε ορθόδοξη ψυχή, διευκολύνει αυτή την αφύπνιση πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών, οι οποίοι με τα σοφά, ιερά, αγιοπατερικά και ορθόδοξα λόγια, σκληρά και με επιχειρήματα, καταδικάζουν την οικουμενιστική αίρεση. Ακόμα περισσότερο χαιρόμαστε, επειδή πολλοί δεν χρησιμοποιούν μόνο λόγια, αλλά σύμφωνα με την κανονική παράδοση της Εκκλησίας διακόπτουν τη λειτουργική και διοικητική κοινωνία με τους προκαθημένους και τους επισκόπους, που γονάτισαν μπροστά στην οικουμενιστική αίρεση, μπροστά στον σημερινό Βάαλ και μπροστά στο Χρυσό Μοσχάρι της σημερινής, αντιχριστιανικής παγκοσμιοποίησης. Οι Ορθόδοξοι διακόπτουν την κοινωνία με τους μην ορθοδόξους ψεύτικους ποιμένες, διότι είναι ενήμεροι για τα εξής – όλοι όσοι παραμένουν στην πνευματική, λειτουργική και διοικητική κοινωνία με τους οικουμενιστές, επίσης φέρουν ευθύνη για την ασεβή πράξη ομολογίας και εξάπλωσης της οικουμενιστικής αίρεσης.

Όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, που καταδικάζουν τον οικουμενισμό και διακόπτουν την κοινωνία (χωρίς αποδοχή του ακραίου σχισματικού προσανατολισμού) με οικουμενιστικούς προκαθημένους, επισκόπους και ιερείς, τους χαιρετούμε εγκάρδια σαν αληθινούς χριστιανικούς αδελφούς και σύμμαχους στο μέτωπο προστασίας της Ορθόδοξης Πίστης. Η αίρεση του οικουμενισμού αμείλικτα επιτίθεται στα ίδια τα θεμέλια της Εκκλησίας, στην εκκλησιαστική ενότητα και την συνοδικότητα, ειδικά στη συνοδικότητα μέσα στην αμετάβλητη Ορθόδοξη Πίστη. Ως εκ τούτου, με κάθε προσοχή και αφοσίωση, προσκαλούμε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς να διατηρήσουμε την αληθινή ορθόδοξη συνοδικότητα, μέσω της δημιουργίας του ενωμένου μετώπου, στο ομολογητικό ανδραγάθημα προστασίας της Πίστεως μας. Όντας βαθιά ενήμεροι πόση ευθύνη έχουν σήμερα όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, πρέπει να παραμελήσουμε κάθε μηδαμινό πράγμα και όλες τις λεπτομέρειες, που δεν έχουν τον ουσιαστικό δογματικό χαρακτήρα (στην ενδεχόμενη μας διαφωνία). Βλέποντας τον ψιλό στόχο προστασίας και διατήρησης της Πίστεως και της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πρέπει να έχουμε όχι μόνο την ενότητα στην Πίστη, αλλά και την ενότητα στη μάχη για την Πίστη. Προσκαλούμε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς να ενωθούμε γύρω από τον ψηλό και ιερό στόχο διατήρησης της Ορθοδοξίας με βάση τα εξής δύο κριτήρια:

1. η σαφής και αναμφίβολη καταδίκη της αίρεσης του οικουμενισμού

2. η διακοπή της λειτουργικής και διοικητικής κοινωνίας (σύμφωνα με τον ΙΕʹ κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου Κωνσταντινουπόλεως) με τους ψεύτικους ποιμένες της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, οι οποίοι φανερά ή σιωπηρά αποδέχονται και κηρύσσουν την αίρεση του οικουμενισμού.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι οι περιστάσεις και η κατάσταση διαφοροποιούνται στο ορθόδοξο μέτωπο μεταξύ των Τοπικών μας Εκκλησιών, όλες οι λεπτομέρειες σχετικά με τρόπο εφαρμογής των δύο αναφερόμενων κριτηρίων και των κατευθυντήριων γραμμών, πρέπει να λυθούν κατά ποιμαντική και χριστιανική συνείδηση όλων των κληρικών και των πιστών, εάν αυτοί δέχονται όλα όσα έχουμε αναφέρει. Δεν πρέπει να δώσουμε χώρο στους εχθρούς της Πίστεως, δεν πρέπει να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας και τον καιρό στις φιλονικίες μεταξύ μας – όσον αφορά τις λεπτομέρειες που δεν έχουν δογματικό χαρακτήρα. Αλλά, μέσω της ενότητάς μας στην Ορθόδοξη Πίστη, πρέπει να κατευθύνουμε συνοδικώς όλες τις ικανότητές μας προς τη δημουργία και τη διατήρηση ενότητας στην κοινή μας μάχη για την Πίστη και την Εκκλησία, δηλαδή πρέπει να τηρούμε την ενότητα στα δύο αναφερόμενα κριτήρια – στην καταδίκη της οικουμενιστικής αίρεσης και την διακοπή της κοινωνίας με τους ψεύτικους πνευματικούς ποιμένες (οικουμενιστές), παραμένοντας πάντα εντός της Εκκλησίας, εντός των δογματικών και κανονικών της συνόρων. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουμε από την Ιερά αυτή Συνάθροιση σε όλους τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, οι οποίοι τηρούν την πατερική Πίστη.

Εμείς, οι Ορθόδοξοι Σέρβοι, εκτός από την προστασία της Πίστεως, ως ιερότατη μας ευθύνη (κατά την ορθόδοξη μας συνείδηση) νιώθουμε τη διατήρηση και την προστασία την ιερότατη μας περιοχή του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων. Επομένως, με την ευκαιρία αυτή, όπως και προηγουμένως, καταδικάζουμε την άτυχη προδοσία της Ιεράς μας Χώρας, πολύ πριν από την αντισυνταγματική και προδοτική συμφωνία των Βρυξελλών (αλλά και περαιτέρω). Καταδικάζουμε και το κάθε καθεστώς – προηγούμενο, τωρινό, και μελλοντικό, το οποίο πράττει την προδοσία αυτή, Θεός φυλάξοι! Με μεγάλη οδύνη, συμπεραίνουμε ότι από το Πατριαρχείο στο Βελιγράδι προδίδεται η Ορθόδοξη Πίστη, ενώ από το πολιτικό καθεστώς στο Βελιγράδι προδίδονται το Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Η εκκλησιαστική εξουσία ενώθηκε με την κρατική εξουσία σε μια γενική προδοσία των πολυτιμότατων πνευματικών και υλικών θησαυρών του λαού μας, δηλαδή στην προδοσία της Εκκλησίας μας και της πατρίδας μας. Για αυτό το λόγο, ο σερβικός λαός σήμερα νιώθει τη μεγαλύτερη ντροπή και την τραγωδία, επειδή μπροστά στα δικά μας μάτια βλέπουμε πως τωρινό, κακό, αντιχριστιανικό και αντισερβικό σύνθημα “ειρήνη, ενότητα και συνεργασία“ του Πατριαρχείου στο Βελιγράδι και του κυβερνώντος καθεστώτος, βασίζεται στην προδοσία της Ορθοδοξίας, του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων, και ολόκληρης της Σερβίας. Τα φιλοδυτικά καθεστώτα των παγκοσμιοποιητών στο Βελιγράδι μεταβάλλονται, και το κάθε επόμενο καθεστώς πράττει ακόμα μεγαλύτερη προδοσία της Σερβίας και των εθνικών συμφερόντων, ενώ το Πατριαρχείο στο Βελιγράδι σωπαίνοντας “ευλογεί“ όλα αυτά, και γι’ αυτό ανταμείβεται με “τριάντα αργύρια“ από το καθεστώς και τους άλλους παράγοντες της παγκοσμιοποίησης. Είναι τρομερή αυτή η διπλή προδοσία των μεγαλύτερων ιερών θησαυρών αυτού του λαού, δηλαδή της ιεράς Πίστης μας και του ιερού Κοσσυφοπεδίου μας. Αλλά εμείς, συναθροισμένοι εδώ σήμερα, δεν έχουμε τη δύναμη να οδηγήσουμε τους προδότες ενοποιών της Θείας Δικαιοσύνης. Ο Θεός οδηγεί όλα ενοποιών της δικής Του Δικαιοσύνης, και γι’ αυτό, αυτή ονομάζεται Θεία Δικαιοσύνη. Θυμίζουμε ότι ο πνευματικός πατέρας του λαού μας – ο Άγιος Σάββας της Σερβίας, μας άφησε την ιερά και αμετάβλητη Ορθόδοξη Πίστη σαν κληρονομιά, και ότι οι άμεσοι του διάδοχοι, οι Άγιοι Αρχιεπίσκοποι της Σερβίας, είχαν δημιουργήσει την έδρα της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Για αυτό, προσκαλούμε όλους τους προδότες της Πίστης και της πατρίδας, καθώς εκείνους που φοράνε ράσα, ούτω εκείνους που κυβερνούν το κράτος (οι οποίοι χωρίς φόβο, ντροπή και δισταγμό καταστρέφουν τον πνευματικό και υλικό θησαυρό του Αγίου Σάββα της Σερβίας) να φέρουν ευθύνη μπροστά στο Θεό, μπροστά στους αγίους μας προγόνους, και μπροστά στην φωτεινή μας ιστορία. Με την ευκαιρία αυτή, τους στέλνουμε τα ίδια τα λόγια, τα οποία έστειλε ο Άγιος Νικόλαος Αχρίδος στους προηγούμενους υπογράφοντες του Κονκορδάτου με το Βατικανό από την προηγούμενη, επίσης “φιλοευρωπαϊκή“ κυβέρνηση: βαρύ είναι το χέρι του Αγίου Σάββα της Σερβίας.

Παραμένοντας στην προσευχόμενη ενότητα στο Θεό, μετά τιμής,

Ο Προκαθήμενος της προσευχόμενης, εκκλησιαστικής και λαϊκής Συνόδου στη Λόζνιτσα κοντά στο Τσάτσακ:

+ ο Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία   Αρτέμιος

• + ο Χωρεπίσκοπος Σταροράσκας και Λόζνιτσας   Νικόλαος
• + ο Χωρεπίσκοπος Νοβόμπρδου και Παννονίας   Μάξιμος
• + ο Χωρεπίσκοπος Μπαραγιέβου και Χβόσνου   Ναούμ

στις 11 Ιουνίου, το έτος 2017 του ελέους του Θεού

  (μετέφρασε στα ελληνικά ο Μάρκο Πεϊκοβι)