Τῆς ἁγ. μεγαλομάρτ. Μαρίνης (Μᾶρκ. 5,24-34)
Δευτέρα 17 Ἰουλίου 2017
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

ΠΟΥ ΕΙΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΜΑΣ;

(Δύο γυναῖκες, αἱμορροοῦσα καὶ ἁγία Μαρίνα)

«Θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην…» (Μᾶρκ. 5,34)

Πολλά, ἀγαπητοί μου, ἔχω νὰ σᾶς πῶ τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα. Ἀλλὰ ἀπ᾽ ὅλα τὰ θέματα θὰ μιλήσω γιὰ ἕνα· γιὰ τὴ γυναῖκα.
Πολλοὶ λένε, Ἀνάθεμα στὴ γυναῖκα!… Ὅλα τὰ κακὰ τ᾽ ἀποδίδουν σ᾽ αὐτήν. Ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ὅτου ἦλθε ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο, ἡ γυναίκα τὸν πίστεψε, τὸν ἀγάπη σε, παρουσίασε ἁγιότητα, ἀ νῆλθε σὲ ὕ­ψος καὶ συχνὰ νίκησε τὸν ἄνδρα.
Θὰ σᾶς παρουσιάσω δύο γυναῖκες ὡς ὑποδείγματα ἀρετῆς, ποὺ πρέπει νὰ μιμούμεθα ὅλοι καὶ ἰδιαιτέρως οἱ γυναῖκες. Ἡ μία εἶνε ἡ αἱμορροοῦσα τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου, καὶ ἡ ἄλλη ἡ ἁγία Μαρίνα ποὺ ἑορτάζουμε. Καὶ οἱ δύο μᾶς λένε· Πιστεύετε στὸ Χριστό!

* * *

⃝Ἂς δοῦμε τὴν πρώτη. Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα; (βλ. Μᾶρκ. 5,24-34). Ὁ Χριστὸς ἔφθασε σὲ μιὰ πόλι, τό ᾽μαθε ὁ κόσμος κ᾽ ἔγινε συναγερμός. Ἦταν τόσος ὁ συνωστισμός, ποὺ μῆλο νά ᾽ρρι­χνες δὲν ἔπεφτε κάτω. Σὲ μιὰ στιγμὴ ὁ Χριστὸς σταματᾷ, γυρίζει πίσω καὶ λέει· –Κάποιος μὲ ἄγγιξε. Οἱ μαθηταὶ τοῦ λένε· – Κύριε, ἐδῶ γίνεται «πατεῖς με πατῶσε», σ᾽ ἀγγίζουν ὅλοι, κ᾽ ἐσὺ λὲς Κάποιος μὲ ἄγγιξε;… –Κάποιος μὲ ἄγγιξε μ᾽ ἕνα ἰδιαίτερο ἄγγιγμα· αἰσθάνθηκα ὅτι βγῆκε ἀπὸ πάνω μου δύναμις. Τότε μιὰ γυναίκα τόλμησε, παρουσιάστηκε μπροστά του καὶ λέει· –Κύριε, συχώρεσέ με· ἐγὼ εἶμαι ἡ ἁμαρτωλὴ ποὺ σὲ ἄγγιξα. Μάθε τὴν ἱστορία μου. Ἤμουν ἄρρωστη ἀπὸ γυναικεία πάθησι· δώδεκα χρόνια ἔχανα αἷμα ἀπὸ τὰ σπλάχνα μου κι ἀπ᾽ τὴν αἱμορραγία στράγγισα. Πῆγα σὲ γιατρούς, πῆρα φάρμακα, μὰ δὲν ἔγινε τίποτα. Ὅταν ἄκουσα ὅτι ἦρθες, εἶπα μέσα μου· «Ὁ Χριστὸς θὰ μὲ κάνῃ καλά, ἂν μπορέσω ν᾽ ἀγγίξω ἔστω τὴν ἄκρη τοῦ ἱματίου του». Μὲ τὴν πίστι αὐτὴ σὲ πλησίασα, σὲ ἄγγιξα, κι ἀμέσως ἡ αἱμορραγία σταμάτησε. Χίλιες δόξες νὰ ᾽χῃς! εἶπε ἡ γυναίκα. Καὶ ὁ Χριστὸς τῆς εἶπε· «Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου» (Μᾶρκ. 5,34).
Ἡ γυναίκα αὐτὴ εἶνε ἀξιοθαύμαστο παράδειγμα πίστεως. Αὐτὴ μᾶς λέει· Πιστεύετε στὸ Χριστό· ἂν πιστεύετε, θὰ δῆτε θαύματα.
⃝ Τὸ ἄλλο παράδειγμα εἶνε ἡ ἁγία Μαρίνα, ποὺ ἑορτάζει. Νὰ ποῦμε σύντομα τὸν βίο της;
Γεννήθηκε στὰ νότια μέρη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, στὴν ἐπαρχία τῆς Πισιδίας, τὸν 3ο αἰῶνα, ἐ πὶ καίσαρος Αὐρηλίου Κλαυδίου τοῦ Β΄ (268-269 μ.Χ.), διώκτου τῶν Χριστιανῶν. Ὁ πατέρας της λεγό­ταν Αἰδέσιος κ᾽ ἦταν εἰδωλολάτρης ἱερεύς. Ἡ μητέρα της πέθανε νωρίς, τὴν ἄφησε δώδεκα χρονῶν ὀρφανή. Ὁ Αἰδέσιος τὴν ἐμπιστεύθηκε σὲ μιὰ Χριστιανὴ γυναῖκα, ἡ ὁποία τὴν ἀνέθρεψε, τὴν κατήχησε στὴ χριστιανικὴ πίστι, κι ὅταν ἡ κόρη μεγάλωσε τὴν βάπτισε, κ᾽ ἔτσι ἔγινε Χριστιανή. Ἀλλ᾽ αὐτὸ κρατήθηκε μυστικό· γιατὶ τότε, ἂν μάθαιναν ὅτι εἶσαι Χριστιανός, τὸ πλήρωνες μὲ θάνατο. Ἦταν τότε δεκαπέντε χρονῶν καὶ τὴν συγκινοῦσαν τὰ μαρτύρια τῶν Χριστιανῶν· ζήλευε τοὺς ἁγίους μάρτυρες καὶ λαχταροῦσε νὰ τοὺς μιμηθῇ.
Τὸ ἔμαθε ὅμως ὁ ἔπαρχος τῆς περιοχῆς, ὁ Ὀλύμβριος, ἔστειλε νὰ τὴ συλλάβουν καὶ τὴν ἔρριξε στὴ φυλακή. Ὅταν μετὰ ἀπὸ μέρες τὴν κάλεσε νὰ παρουσιαστῇ ἐνώπιόν του, ἐντυπωσιάστηκε ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της· ἡ ἁ γία Μαρίνα ἔλαμπε ἀπὸ κάλλος. Ὁ ἔπαρχος τὴν κοίταζε· θαύμασε, καὶ τῆς εἶπε πὼς θέλει νὰ τὴν κάνῃ γυναῖκα του. Ἀλλὰ ἡ κόρη εἶχε δώσει ἀλ λοῦ τὴν καρδιά της, ἀγαποῦσε τὸ Χριστό· ἀρ νήθηκε τὴν πρότασι καὶ ὡμολόγησε ὅτι εἶ νε Χριστιανή. Ὁ Ὀλύμβριος προσπάθησε μὲ ὑ πο σχέσεις καὶ ἀπειλὲς νὰ τὴν πείσῃ ν᾽ ἀρ νη θῇ τὸ Χριστό, ἀλλὰ στάθηκε ἀδύνατον. Καὶ ἀ πὸ τότε ἄρχισε τὸ μαρτύριό της, τὰ «πολυώδυνα βάσανα», ποὺ ψάλλουμε σήμερα (αἶνοι). Ποιά γλῶσσα μπορεῖ νὰ τὰ περιγράψῃ;
Τὴν ἔδεσαν, τὴν τέντωσαν καὶ τὴ χτυποῦ σαν ἀμείλικτα μὲ ῥαβδιὰ ποὺ τσάκιζαν τὸ σῶ μα, καὶ τὸ αἷμα της κοκκίνιζε τὸ χῶμα. Μετὰ τὴν κρέμασαν, τὴν καταξέσχιζαν ἐπὶ ὧρες, καὶ τέλος τὴν ἔρριξαν στὴ φυλακή. Τότε ἔγινε με γάλος σεισμός, ποὺ συγκλόνισε τὸ δεσμωτήριο. Παρουσιάστηκε ἕνας δράκοντας ποὺ σύρθηκε ἐκεῖ ἀπὸ κάποιο σημεῖο· κα θὼς σερνόταν στὸ ἔδαφος, ἔκανε ἀνατριχιαστικὸ ἦχο καὶ φάνηκε ν᾽ ἀνάβῃ ὁλόγυρά της φωτιά. Ἐκείνη ἔνιωσε φόβο καὶ προσ ευχόταν. Ὁ δράκοντας πῆρε τὴ μορφὴ μαύρου σκύλου. Ἡ ἁγία ὅμως, ἀφοῦ τὸν ἅρπαξε ἀπὸ τὶς τρίχες του, τὸν νίκησε τελειωτικὰ χτυπώντας τον στὸ κεφάλι καὶ στὴ ῥάχη μ᾽ ἕνα σφυρὶ ποὺ βρέθηκε κοντά της.
Μετὰ ἀπ᾽ αὐτό, τὴν ἔφεραν πάλι γιὰ ἀνάκρισι μπροστὰ στὸν ἔπαρχο. Ὁ Ὀλύμβριος δι έταξε νὰ τὴν καῖνε μὲ ἀναμμένες λαμπάδες καὶ νὰ τὴ βάλουν μὲ τὸ κεφάλι κάτω μέσα σ᾽ ἕ να δοχεῖο μὲ νερό. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ἔμεινε ἀ βλαβής, κι αὐτὸ ἔκανε πολλοὺς νὰ ἑλκυσθοῦν στὸ Χριστὸ μὲ τόσο πόθο ὥστε μαρτύρησαν δι᾽ ἀποκεφαλισμοῦ. Θυ μωμένος μετὰ ἀπ᾽ ὅ λα αὐ τὰ ὁ ἡγεμόνας διέταξε νὰ κόψουν τὴν κεφαλή της· ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.
Στὴν πατρίδα μας τιμᾶται καὶ ἑορτάζεται σὲ πολλὰ μέρη, καὶ κάνει θαύματα μεγάλα. Στὴν Ἀθήνα, στὴ Θεσσαλονίκη καὶ ἀλ λοῦ ὑ πάρχουν ἐκκλησίες της, ὅπου συρρέουν οἱ πιστοί.

* * *

Τόσο ἡ αἱμορροοῦσα ὅσο καὶ ἡ ἁγία Μαρίνα μᾶς λένε, Πιστεύετε! Πιστεύουμε σήμερα;
Ἂν ποῦμε ὅτι πιστεύουμε, λέμε ψέματα. Πᾶμε στὴν ἐκκλησία, ἀνάβουμε ἕνα κεράκι, προσκυνοῦμε τὴν εἰκόνα τῆς ἁγίας, κάνουμε καὶ καμμιὰ προσευχή, ἀλλὰ ἡ πίστι μας δὲν εἶνε ὅπως τὴ θέλει ὁ Χριστός. Μέσα σὲ χίλιους, ζήτημα ἂν ὑπάρχῃ ἕνας ποὺ νὰ πιστεύῃ.
–Ἔ μά, δέσποτα, εἶσαι πολὺ αὐστηρός…
Θ᾽ ἀναφέρω λοιπὸν μερικὲς περιπτώσεις.
⃝ Σ᾽ ἕνα χωριὸ ἀρρώστη σε κάποιος βαρειά. Ὁ παπᾶς ἦταν καλὸς κι ὅ ταν τό ᾽μαθε πῆγε νὰ τὸν δῇ. Χτυπάει τὴν πόρ τα στὸ σπίτι του μία, δύο, τρεῖς φορές· κανείς δὲν παρουσιάζεται. Κάποτε ἀνοίγει τὸ παράθυ ρο ἡ γυναίκα τοῦ ἀρρώστου καὶ τοῦ λέει· Φύγε, φύγε! Τὸν ἔ διωχνε. –Γιατί; –Μὴ μπαίνεις στὸ σπίτι, γιατὶ μέσα ἔχουμε τώρα τὸ μάγο…
Λοιπὸν ἐρωτῶ· Αὐτὴ ποὺ πιστεύει στὰ μά για εἶνε Χριστιανή; Καὶ δυστυχῶς ὀργιάζουν τὰ μάγια. Πῆγες στὰ μάγια; δὲν εἶσαι Χριστιανός, δὲν πιστεύεις στὸ Χριστό. Ἡ γυναίκα τοῦ εὐαγγελίου ἔτρεξε κ᾽ ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ· ποῦ εἶνε λοιπὸν ἡ δική μας πίστι;
⃝ Θέλεις ἄλλο παράδειγμα; Σὲ ἄλλο χωριὸ ζοῦσε ἕνα κορίτσι κ᾽ ἔπεσε στὰ χέρια της ἕνα βιβλιαράκι μὲ τὸν βίο τῆς ἁγίας Μαρίνας. Ὅ ταν τὸ διάβασε καὶ εἶδε πῶς ἡ ἁγία Μαρίνα ἀ γάπησε τὸ Χριστὸ παραπάνω ἀπὸ κάθε ἄλλο, καὶ δὲν δέχθηκε νὰ γίνῃ γυναίκα τοῦ ἐπάρχου, κ᾽ ἔμεινε ἀκλόνητη μέχρι μαρτυρίου, εἶπε· Θέ λω κ᾽ ἐγὼ νὰ γίνω σὰν τὴν ἁγία Μαρίνα. Καὶ ἀ ποφάσισε ν᾽ ἀφοσιωθῇ στὸ Θεό. Πάει λοιπὸν καὶ λέει στὴ μάνα της· –Θέλω νὰ γίνω σὰν τὴν ἁγία Μαρίνα. –Τί δηλαδή; –Δὲν θὰ παντρευ τῶ, θὰ γίνω καλόγρια. – Καλόγρια; Σὲ σκότωσα! Θὰ σὲ παντρέψω μὲ τὴ βία…
Τί Χριστιανὴ εἶν᾽ αὐτή; Ἔχουμε ἐδῶ χιλιάδες χαριτωμένα κορίτσια, καὶ δὲν τολμᾷ οὔτε ἕνα νὰ γίνῃ καλόγρια. Εἴμαστε ἡ μόνη μητρόπολις στὴ Μακεδονία ποὺ δὲν ἔχουμε γυναικεῖο μοναστήρι. Φώναξα, φώναξα. Μπᾶααα…
Ὑποπτεύονται τὸ κατηχητικὸ σχολεῖο καὶ δὲν τὰ στέλνουν, φοβοῦνται μὴν τὶς κάνουμε καλόγριες. Ἐνῷ αὐτὸ δὲν γίνεται ἀπὸ τὸ κατη χητικὸ σχολεῖο· αὐτὸ εἶνε μέσα, εἶνε κάτι μυστικό, κάτι ἱερό. Εἶνε Χριστιανοὶ αὐτοί;
Σήμερα ἡ ἁγία Μαρίνα παραπονεῖται καὶ κλαίει· Ψεῦτες! οὔτε μία ἀπὸ σᾶς δὲν δίνει τὸ κορίτσι της στὸ Χριστό. Ἀλλοῦ βλέπεις μοναστή ρια μὲ πλῆθος μοναχές· πᾶς στὴν Τῆνο, σα ράν τα – πενήντα νέες γυναῖκες, κατηχήτρι ες, δα σκάλες, ὑπέροχες νέες, ἀφωσιωμένες στὸ Θεό. Ἐδῶ; οὔτε μία. «Ὄχι, καμμία νὰ μὴ γίνῃ· μακριὰ τὸ κακὸ ἀπ᾽ τὸ σπίτι μας!…». Λοιπὸν ποῦ εἶνε ὁ Χριστιανισμός μας; Στὸ ἕ να σπίτι εἶνε μέσα ὁ μάγος, στὸ ἄλλο μιὰ κοπέλλα θέλει ν᾽ ἀφοσιωθῇ στὸ Θεὸ καὶ ἡ μάνα ἀπειλεῖ νὰ τὴ σκοτώσῃ.
Θὰ μοῦ πῇς· Καλά, θὰ γίνουμε ὅλες καλο γριές; Δὲν εἶπα τέτοιο πρᾶγμα. Θέλω νὰ παν τρεύωνται τὰ κορίτσια. Παντρέψου νὰ χαρῇς τὴ ζωή σου, γιατὶ καὶ ὁ γάμος εἶνε μυστήριο· ἀλλὰ νὰ παντρευτῇς ὅπως θέλει ὁ Χριστός.

* * *

Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς πῶ τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα· καὶ νὰ μὴ προσ κυνοῦμε μόνο τὴν εἰκόνα τῆς ἁ γίας. Εἶνε ντροπή μας, ὅτι στὴν περιφέρειά μας δὲν ὑπάρχει ἕνα μοναστήρι. Θέλω νὰ ἱ δρύσω ἕνα μοναστήρι. Μπρὸς μπρός, κουράγιο!
Ἐλπίζοντας ὅτι τὰ φτωχὰ λόγια, ποὺ σᾶς εἶ πε ὁ γέρων ἐπίσκοπος μὲ πόνο καὶ μὲ δάκρυ, θὰ βροῦν ἀντίκρυσμα μέσ᾽ στὶς καρδιές σας, εὔχομαι διὰ πρεσβειῶν τῆς ἁγίας Μαρίνης νὰ ἔχετε τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑ περ υψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Μαρίνης τῆς ὁμωνύμου κοινότητος Φλωρίνης
τὴν 17-7-1989, ἡμέρα Δευτέρα πρωί, μὲ ἄλλο τίτλο. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 19-6-2017.