Κτυπησατε αλυπητα την αμελεια, η οποια νεκρωνει την πνευματικη ζωη και παραπεμπει εις το αυριο ο,τι πρεπει να γινη σημερα. Ειναι λυπηρο το σημερα να το παιρνη ο διαβολος και το αυριο, το αβεβαιο, να το διδωμε εις τον Κυριο

Τέλος επιστολής του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου σε συνεργάτες του στην Κοζάνη, ἀπὸ τὴν Κύμη στὶς 9 Σεπτεμβρίου 1950,. Εἶναι πολύ επίκαιρη για τους σημερινούς αγωνιζομένους χριστιανούς

…Ο καιρός της ζωής μας, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, είναι «συνεσταλμένος», πολύ ολίγος, και μέσα εις τον ολίγο αυτόν χώρον έχωμεν να εκτελέσωμεν ύψιστον έργον, την σωτηρίαν την ιδικήν μας και την σωτηρίαν των αδελφών μας. Μετ’ ολίγον κόνις, σκιά, όνειρον… Ας εργασθώμεν λοιπόν με ζήλον.

Επιμένεται εις την γραμμήν που χαράξετε. Κτυπήσατε αλύπητα την αμέλειαν, η οποία νεκρώνει την πνευματικήν ζωήν και παραπέμπει εις το αύριον ό,τι πρέπει να γίνη σήμερον. Είναι λυπηρόν το σήμερον να το παίρνη ο διάβολος και το αύριον, το αβέβαιον, να το δίδωμεν εις τον Κύριον…
Αφοσιωθήτε τώρα εις την μελέτην του βιβλίου των Πράξεων, προσπαθούντες δια της προσευχής να εισδύσητε εις το βαθύτερον νόημα των γραφομένων. Και ένας στίχος, όταν τον αισθανθώμεν, αρκεί να μας σώση, να μας ανοίξη τον παράδεισον, να μας αποκαλύψη μυστήρια που δεν βλέπουν οι άπιστοι που είναι τυφλοί…
–Χαιρετισμούς θερμούς εις όλους ανεξαιρέτως τους αδελφούς, τους οποίους παρακαλώ να μείνετε ηνωμένοι, διότι μια μικρά ομάς πιστών δύναται να διαλύση συντάγματα δαιμόνων και να ανακαινίση χωριά και πόλεις. Αχ! Πότε θα ίδωμεν τοιούτους χριστιανούς;

Εύχεσθαι και υπέρ εμού, παλαίοντος προς πολλάς δυσκολίας. Η υγεία μου, ως φαίνεται, βαίνει βελτιούμενη. Η εργασία μου ακόμη εδώ δεν άρχισε. Διότι μόλις σήμερον θα τακτοποιηθώ εις δωμάτιον κ.λ.π.

Με πατρικήν αγάπην
και εγκαρδίους ευχάς
Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης