ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΝΑ ΠΑΥΣΗ Η ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΔΗΜΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΗΣ ΛΟΓΟΥΣ·

Απόσπασμα Χριστιανικής Σπίθας, του 1962, φυλ 251, του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμος τῶν 2.000.000 ἀποσπάθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ δώθηκε στὸν πατριάρχη!

«…Ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός τῆς Εὐρώπης, τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Αὐστραλίας, ὁ ὁποῖος μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγες δεκαετίες ἐκκλησιαστικῶς ἐξαρτᾶτο ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπεσπάσθη ἀπ’ αὐτὴν καὶ ἐδώθη εἰς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀπόλυτόν του κρίσι ἐκλέγει καὶ Ἀρχιεπισκόπους καὶ Ἐπισκόπους διὰ νὰ διοικοῦν πνευματικῶς τὸ ἐκ δύο περίπου ἑκατομμυρίων ἀποτελούμενον ποίμνιον τῶν ἀποδήμων Ἑλλήνων.
Καὶ τώρα γεννᾶται τὸ πελώριον ἐρώτημα·
Συμφέρει εἰς τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησίαν μας μιὰ τέτοια ἐκκλησιαστικὴ κατάτμησι; Τὸ παρὸν ἄρθρον θʼ ἀποδείξη, ὅτι οὔτε ἐθνικῶς οὔτε θρησκευτικῶς συμφέρει ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ διαίρεσις(*).

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ ΑΠΟ ΤΟ 1962

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙ Ο ΑΠΟΔΗΜΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΑ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ. ΔΕΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΡΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

(Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης)

1) Ὁ οἰκουμενικὸς πατριάρχης, δεν μιλᾶ τὴ γλώσσα τῆς ἀληθείας καὶ δὲν συγκινεῖ τὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων
Οἱ ἄξιοι πατριάρχαι ὁμολογοῦσαν τὴν Ἑλληνικη καταγωγή τους καὶ ὑπερασπίζονταν τα δικαιώματα τοῦ ποιμνίου τους
Τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ὅπως εἶνε σήμερα, δὲν μπορεῖ δυστυχῶς νὰ λαλήση τὴν φωνὴν ἐκείνη, ἡ ὁποῖα μπορεῖ νὰ συγκινήση τὶς καρδιὲς τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Οἱ ἐπὶ σειρὰν αἰώνων σκληρῆς δουλείας ἀοίδιμοι Πατριάρχαι, ὅσες φορὲς ἐνεφανίζοντο ἐνώπιον τῶν πλέον ἀπολυταρχικῶν Σουλτάνων, εἶχαν τὸ θάρρος νὰ λέγουν˙ «εἴμεθα Ἕλληνες τὴν καταγωγὴν καὶ ὡς πνευματικοὶ αὐτῶν ἀρχηγοὶ ὑποστηρίζομεν τὰ ὑπὸ τῆς ἐξουσίας καταπατούμενα δίκαιά των. Ὑπεραμυνόμεθα αὐτῶν μέχρι θανάτου…». Ἔτσι μιλοῦσαν ἐνώπιον τῶν Σουλτάνων οἱ ἄξιοι Πατριάρχαι.

2) Σημερινος πατριάρχης ἂν καὶ ἑλληνας, εὐκαίρως ἀκαίρως ἀκούγεται νὰ λέει ὅτι εἶναι Τοῦρκος!

Τὸ νὰ ὁμολογῇ κάποιος τὴν ἐθνικήν του καταγωγὴν δὲν ἀποτελεῖ ἔγκλημα, ἀφοῦ καὶ αὐτὸς ὁ κορυφαῖος Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, ὁ ὁποῖος διεκήρυττε, ὅτι «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θήλυ˙ πάντες γὰρ ὑμεῖς εἶς ἐστε ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 28), δὲν ἀρνεῖτο τὴν προγονικήν του καταγωγήν, ἀλλʼ ἐνώπιον ἀρχόντων διεκήρυττεν «ἀνὴρ Ἰουδαῖος εἰμι» (Πράξ. 21, 39 καὶ 22, 3).

Ἀλλʼ ὁ σημερινὸς Πατριάρχης, ἄν καὶ ἔλκη τὴν καταγωγήν του ἐξ Ἑλλάδος, ἄν καὶ ἐγεννήθη ἐπὶ ἑλληνικοτάτης χώρας, τῆς Ἠπείρου, ἐν τούτοις ὑπὸ τὴν φοβίαν τῶν Τούρκων ἐπισήμων καὶ ἀνεπισήμων, ἀλλὰ καὶ Ἑλλήνων ἀκόμη, εὐκαίρως ἀκαίρως, ἀκούεται νὰ λέγη «εἶμαι Τοῦρκος», ἐκθειάζει τὸ μεγαλεῖον τῆς «μεγάλης πατρίδος του Τουρκίας» καὶ ἔχει ἀναρτήσει εἰς αἴθουσαν τῶν Πατριαρχίων μεγάλην φωτογραφία τοῦ Κεμάλ, ὁ ὁποῖος ὁσονδήποτε «μέγας» καὶ ἄν θεωρῆται ὑπὸ τῶν ὁμοεθνῶν του δὲν παύει νὰ εἶνε ὁ δήμιος ἐξολοθρευτὴς ἑκατομμυρίου Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ποιὰ ἡ ἀνάγκη τῆς ἀναρτήσεως τῆς φωτογραφίας τοῦ Κεμάλ, τὴν στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποία σὲ πολλὰ σπίτια καὶ μέγαρα Τούρκων δὲν ὑπάρχει; Ἀλλʼ ὁ Ἀθηναγόρας καὶ τοὺς Τούρκους ἀκόμη ὑπερβάλλει σ’ ἐπαίνους καὶ κολακείας, ἡ δὲ ὑπερβολὴ αὐτή, ὅπως παρετηρήθηκε καὶ ἀπὸ ἄλλους, δὲν ἐπιτυγχάνει τοῦ ἐπιδιωκομένου σκοποῦ, ἀλλὰ μᾶλλον προκαλεῖ τὴν δυσπιστίαν τῶν Τούρκων διὰ τὴν εἰλικρίνειαν τῶν αἰσθημάτων του. Οἱ Τοῦρκοι θὰ ἐκτιμοῦσαν τὸν Πατριάρχην, ὅταν θὰ μιλοῦσε σ’ αὐτοὺς ὄχι μὲ γλῶσσαν Εὐρωπαίου διπλωμάτη, ἀλλὰ μὲ τὴν γλῶσσαν ἑνὸς Παύλου Ἀποστόλου.

3) Ὁ πατριάρχης κόλακας καὶ ὑμνητὴς τῆς Τουρκίας!

Ὁ Πατριάρχης παντοῦ καὶ πάντα κολακεύει τοὺς πολιτικοὺς ἄρχοντας τῆς Τουρκίας καὶ ψάλλει τὸ μεγαλεῖον «τῆς μεγάλης πατρίδος Τουρκίας». Περὶ δὲ τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἰχθύος ἀφωνότερος.
Ἐὰν τώρα ὑποτεθῆ, ὅτι ὁ νῦν Πατριάρχης παίρνει ἄδεια ἀπὸ τὴν Τουρκικὴ κυβέρνησι καὶ βγαίνει ἀπὸ τὴν Κων]πόλι καὶ ἐπισκέπτεται τὶς ἀκμάζουσες ἑλληνικὲς Κοινότητες τῆς Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας καὶ λειτουργεῖ στοὺς ναοὺς των, περιμένετε μὲ τοὺς λόγους του νὰ θερμάνη τὶς καρδίες τῶν ἀποδήμων Ἑλλήνων καὶ νὰ τονίση τὶς ὑποχρεώσεις, τὶς ὁποίες ἔχουν ἔναντι τῆς ἰδιαιτέρας των Πατρίδος καὶ νὰ ἐλέγξη καὶ στηλιτεύση τὶς ἀδικίες καὶ τὰ ἐγκλήματα τὰ ὁποία διέπραξαν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος οἱ κακοί τους γείτονες, οἱ ὁποῖοι καὶ τοὺς τάφους τῶν Πατριαρχῶν ἀνέσκαψαν καὶ τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ ἐβεβήλωσαν; Νὰ εἶσθε βέβαιοι, ὅτι ὑπὲρ τῆς ταλαιπώρου καὶ ἀδικημένη μας πατρίδας καμμία φωνὴ δὲν θὰ ἀκούετο ἐκ τῶν πατριαρχικῶν χειλέων. Ὁ Πατριάρχης θὰ περιώδευεν ὡς ἀντιπρόσωπος τῆς «μεγάλης πατρίδος Τουρκίας»(*).

4) Οἱ ἐπίσκοποι, ποὺ ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὸ οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο, δὲν θερμαίνουν τὸ πατριωτικὸ συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων;

Ἀλλὰ καὶ ὁ νῦν ἐν Ἀμερικῆ ὑπὸ τοῦ Ἀθηναγόρα διορισθεὶς Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος, Τοῦρκος καὶ αὐτὸς ὑπήκοος, ἀποβλέπει μία τῶν ἡμερῶν νὰ διαδεχθῆ τὸν Ἀθηναγόραν εἰς τὸν πατριαρχικὸν θρόνον, πολὺ προσέχει ἐξ ἄκρας εὐγενείας νὰ μὴ θίξη τὴν ἀγαπητήν του πατρίδα Τουρκία καὶ ὅταν ἀκόμη αὐτὴ ἀδικεῖ καταφόρα τὴν μικρή μας πατρίδα Ἑλλάδα. Πῶς θὰ τολμήση νὰ ὁμιλήση εὐθαρσῶς ἐνώπιον τοῦ κοινοῦ, ὅταν γνωρίζη, ὅτι οἱ ἐν Ἀμερικῇ πολυάριθμοι πράκτορες τῆς Τουρκίας θὰ σπεύσουν πάραυτα νὰ ἐνημερώσουν τὴν Τουρκικὴ κυβέρνησι, ὁποία καὶ θὰ χαρακτηρίση αὐτὸν ὡς ἀνεπιθύμητον;
Νὰ χάση ὁ ἄνθρωπος τὴν ὑποψηφιότητά του ὡς Πατριάρχου; Πολλὰ ζητεῖτε!
Ἐφʼ ὅσον λοιπὸν στὸν Ἰάκωβο καὶ καὶ σὲ κάθε ἄλλο ἐπίσκοπο τοῦ ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ Εὐρώπης, Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας βόσκει ἡ φιλοδοξία νὰ γίνουν Οἰκουμενικοὶ Πατριάρχαι, θὰ καταπίνουν τὴν γλῶσσάν των, θὰ καταπνίγουν τὰ αἰσθήματά των καὶ θὰ πλειοδοτοῦν εἰς ἐπαίνους καὶ κολακείας καὶ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς Τούρκους, προκειμένου νὰ καταλάβουν τὸν ἐπίφθονον θρόνον.
Καὶ ἐρωτοῦμε˙ Μὲ τέτοιους ἀρχιεπισκόπους καὶ ἐπισκόπους τοῦ ἀποδήμου Ἑλληνισμοῦ μὲ ἐξάρτησι ἐκ Κων]πόλεως εἶνε δυνατὸν νὰ θερμανθῇ τὸ πατριωτικὸν συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων;

Ὁ ἐθνισμὸς καὶ διεθνισμός, μποροῦν ἁρμονικὰ νὰ συνυπάρχουν στὴν καρδία τοῦ πιστοῦ.

Ἡ οἰκουμενικότητα δὲν ἀποξενώνει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ καταγωγή.

Μία ἀντίρρησις

Ἀλλʼ ἀκούω ἐκ τῶν κύκλων τοῦ Φαναρίου ἀντίρρησι˙ «Αὐτὰ ξεύρετε νὰ λέγετε σεῖς οἱ ἐθνικόφρονες, τὰ ἀγύριστα κεφάλια, ποὺ καμμία συμφορὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους δὲν σᾶς συνέτισεν, ἀλλʼ ἐπιμένετε τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Κων]πόλεως νὰ ἐξυπηρετῆ τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα τῆς Ἑλλάδος. Τὸ Πατριαρχεῖον, πρέπει νὰ τὸ ἐννοήσετε, τὸ Πατριαρχεῖο εἶνε Οἰκουμενικὸ καὶ ὡς ἔτσι πρέπει νʼ ἀγκαλιάση ὅλο τὸν κόσμον…».
Πρὸς τοὺς κυρίους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ ρίψουν σ’ ἐμᾶς τὴν κατηγορία τοῦ σωβινιστοῦ καὶ νὰ παρουσιάσουν τοὺς ἑαυτούς των ὡς μόνους σκεπτομένους χριστιανικῶς στὸν σύγχρονο κόσμο ἔχομεν συντόμως νʼ ἀπαντήσωμεν τὰ ἐξῆς:
Κύριοι! Περισσότερον ἀπὸ ἐσᾶς ἐμεῖς θέλομεν ἡ Ἐκκλησία νὰ ἵσταται ὑπεράνω φυλετικῶν καὶ ἐθνικῶν φραγμῶν καὶ ὡς φιλόστοργος μητέρα νὰ ἀγαπᾶ ὅλα τὰ τέκνα της. Ἀλλὰ μεταξὺ ὑμῶν καὶ ἡμῶν ὑπάρχει μία διαφορὰ καὶ ἡ διαφορὰ αὐτὴ εἶνε ἡ ἐξῆς:

Σεῖς μὲν ἀπὸ δειλία καὶ ἀνθρωπαρέσκεια, γιὰ νὰ μή πῶ κάτι χειρότερο, ἀποφεύγετε νὰ ὁμολογήσητε, ὅτι εἶσθε Ἕλληνες καὶ νὰ ὑποστηρίξητε σθεναρῶς τὰ δίκαια τοῦ ἀδικουμένου τούτου Ἔθνους, καὶ ἀκολούθως δικαιολογούμενοι προβάλλετε ὡς προκάλυμμα τῆς δειλίας σας τὸν διορθόδοξον καὶ διεθνῆ χαρακτῆρα τοῦ Πατριαρχείου, ἡμεῖς δέ, χωρὶς νὰ ἀρνούμεθα τὴν Οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας μας, χωρὶς νὰ μισοῦμε καὶ νὰ ἀποστρεφώμεθα κανένα Ἔθνος καὶ ὑπὲρ αὐτῶν ἀκόμη τῶν διωκτῶν καὶ τῶν δημίων μας προσευχόμενοι, κατὰ τὴν Κυριακὴν ἐντολήν, δὲν καταργοῦμεν ὅμως τὴν πρὸς τὴν ἰδιαιτέραν μας πατρίδα ἀγάπην, δὲν ἀποξενωνόμεθα τῆς κατὰ σάρκα καταγωγῆς μας, δὲν ἐπιλανθανόμεθα τῆς ἱστορίας μας καὶ τοῦ προορισμοῦ τοῦ Ἔθνους μας, φρονοῦντες, ὅτι τὸ νὰ εἶνε κάποιος Ἕλληνας δὲν σημαίνει, ὅτι μισεῖ τʼ ἄλλα ἔθνη, ἀλλʼ ὅτι ἐθνισμὸς καὶ διεθνισμός, τὰ δύο αὐτὰ ρεύματα τῆς ζωῆς, μποροῦν ἁρμονικῶς νὰ ρέουν καὶ νὰ συνυπάρχουν εἰς τὴν καρδία τοῦ πιστοῦ. Διότι, ὅπως λέγει ὁ κορυφαῖος τῶν νεωτέρων Ἑλλήνων θεολόγων ἀοίδιμος Ἀνδροῦτσος, «ἡ σύνδεσις τῆς Ὀρθοδοξίας μετὰ τοῦ Ἐθνισμοῦ οὐ μόνον δὲν ἀναιρεῖ τὸν καθόλου καὶ ὑπερεθνῆ χαρακτῆρα τοῦ χριστιανισμοῦ, τὸν περιεπόμενον ὑπὸ τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ τοὐναντίον εἶνε καὶ περιφανὲς αὐτοῦ γνώρισμα, δεικνύουσα ὅτι ὁ χριστιανισμὸς παρὰ τὸν ὑπερεθνῆ αὐτοῦ τύπον συνάπτεται οὕτως ἐσωτερικῶς μετὰ τοὺ ἐθνικοῦ βίου τῶν λαῶν ἑκάστων, ὥστε δημιουργοῦνται ἴδιοι τύποι διακρινόμενοι μὲν ἀλλήλων διατηροῦντες ὅμως ἀλώβητον τὴν ἐνιαίαν τῆς Ὀρθοδοξίας οὐσίαν» (Ἰδὲ Καινὴ Διδαχή, Τόμος Β΄ Ἀθῆναι 1920, σελ. 305).

Μὲ τέτοιο πατριάρχη καὶ ἐπισκόπους φανταστῆτε τί διάβρωσι θὰ ὑποστῇ ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός!

Συνεπῶς, κύριοι, δὲν παρίσταται ἀνάγκη νʼ ἀρνηθοῦμε τὴν πατρίδα μας διὰ νὰ γίνουμε κήρυκες τῆς οἰκουμενικότητος τοῦ κ. Ἀθηναγόρα, εἰς τὴν ὁποία ἡ Ἑλλὰς ὡς Ἔθνος θὰ ὑποστῆ τελείαν ἐξάτμησιν ὑπὲρ τῆς μεγάλης πατρίδος Τουρκίας!
Μὲ ἀρχιεπισκόπους καὶ ἐπισκόπους κάπως ἔτσι κατηχουμένους ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε ποιὰ διάβρωσι θὰ ὑποστῇ ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός, ὁ ὁποῖος καὶ ἔξωθεν ἔχει τὰς ἀφορμὰς διὰ τὴν μείωσιν καὶ κατάψυξιν τῶν πατριωτικῶν του συναισθημάτων;

Θρησκευτικοὶ λόγοι ἀπαιτοῦν νὰ μὴ ἐξαρτᾶται ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός ἀπὸ τὸ οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο…

Θρησκευτικοὶ λόγοι ἀπαιτοῦν νὰ μὴ ἐξαρτᾶται ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός ἀπὸ τὸ οἰκουμενικὸ πατριαρχεῖο…
Ἀλλʼ ἐκτὸς τῶν ἐθνικῶν λόγων, ἕνεκα τῶν ὁποίων ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀμερικῆς καὶ Αὐστραλίας πρέπει νὰ παύση νὰ ἐξαρτᾶται ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὑπάρχουν καὶ θρησκευτικοὶ λόγοι, οἱ εξῆς:…….»

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

(*) Στο πρῶτο μέρος τῆς «Χριστιανικῆς Σπίθας» ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης καταγγέλει την δολοφονικη ἐκκλησιαστική κατάτμηση της Ἑλλάδος 1. σε νέες χωρές, 2. σε ἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία τῆς Κρήτης και ἀπόσπαση ἀπο τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος και 3. διαχωρισμός τῶν νησιων τοῦ Αἰγαιου!!! Αὐτὰ μόνο σατανικός και μασονικός και ανθελληνικός  δάκτυλος θὰ τα ὑπονοοῦσε.

• Πέρασαν 55 χρόνια ἀπό τότε που ἔγραψε την «Χριστιανικὴ Σπίθα» ὁ ἱεροκήρυκας τῆς Κατοχῆς π. Αυγουστῖνος Καντιώτης, Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπῶν και Εορδαίας και εἶναι ὅσο ποτὲ ἐπίκαιρη. Ἀν ρίξουμε μια ματιά στα προβλήματα που δημιουργεῖ στὴν Ἑλλάδα και τὸν ἀπόδημο Ἑλληνισμο ὁ Βαρθολομαῖος βλέπουμε πόσο ἐπικινδυνος εἶναι στὴν  Ἐκκλησία, στην Πατρίδα και στον ἀπόδημο Ἑλληνισμό  καὶ αὐτὰ ποὺ γράφη στὴν «ΣΠΙΘΑ» ὁ Γέροντας