ΑΘΑΝΑΤΕ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ

Θρησκευτικός ή πολιτικός γάμος;

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, μιλώντας για το αληθινό νόημα της συζυγίας και της οικογένειας, τονίζει την αξία του μυστηρίου του γάμου, που ενώνει με τα θεία δεσμά του Χριστού τον άνδρα και την γυναίκα, ενισχύοντας τον ευλογημένο αγώνα τους με την θεία χάρη, που τους οδηγεί με ασφάλεια στην Βασιλεία του Θεού.
http://www.pemptousia.gr/2017/09/thriskeftikos-i-politikos-gamos/

Αθάνατε Καντιώτη (Άγιε Επίσκοπε Φλωρίνης π. Αυγουστίνε). Πάντοτε μιλούσες και ήξερες τι έλεγες.Μιλούσες στις καρδιές΄ΟΛΩΝ.Δεν σε πτούσε τίποτε,δεν σε φόβιζε τίποτε,ήσουνα ΕΛΕΎΘΕΡΟΣ διότι είχες ως γνώμονα τον κανόνα της πίστεως,τον Λόγο του Θεού, το ΕΥΑΓΓΕΛΙΌ του. Γι` αυτό ο λόγος του ΣΉΜΕΡΑ, μετά τον θάνατό του, δείχνεις ως λόγος Προφητικός;, διότι το Ευαγγέλιον «το αυτό και χθες και ΣΗΜΕΡΑ και εις τους αιώνας».
Ήταν δυνατόν ποτέ να φοβηθεί κάτι;
Αιωνία του η μνήμη.Την ευχή του να έχουμε,πάντοτε.

ΝΕΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ

https://orthodoxyplus.blogspot.gr/2017/09/blog-post_16.html

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων (ΠΕΘ) χαιρετίζει την πρωτοβουλία των γονέων που επιστρέφουν στα σχολεία τα αντορθόδοξα «βιβλία» των Θρησκευτικών

Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων χαιρετίζει θερμά την αυθόρμητη, θαρραλέα, ομολογιακή, αγωνιστική και ακτιβιστική πρωτοβουλία των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών γονέων και κηδεμόνων των μαθητών/τριών των σχολείων της χώρας, οι οποίοι επιστρέφουν στα σχολεία, τους «Φακέλους του μαθητή για το μάθημα των Θρησκευτικών», ζητώντας να διδαχθούν τα παιδιά τους την πίστη τους ανόθευτη χωρίς μείξεις και χυλοποιήσεις με ξένες θρησκείες.

Την συνέχεια ‘εδω: http://www.petheol.gr/nea/epethchairetizeitenprotobouliatongoneonpouepistrephounstascholeiataantorthodoxabibliatonthreskeutikon

Η ΔΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Ο δήμαρχος της ακριτικής Δράμας, διερμηνεύοντας τη θέληση και το φρόνημα της πλειοψηφίας των συμπολιτών του, απέστειλε μία ευγενική μεν, πεπαρρησιασμένη δε, επιστολή στον ολετήρα της πάλαι ποτέ Εθνικής μας παιδείας( που διά τας αμαρτίας μας κατέχει το σχετικό υπουργικό θώκο), με αιτία και αφορμή τη διδακτέα ύλη των «νέων Θρησκευτικών» της Δ Τάξεως του Δημοτικού Σχολείου, που υπηρετεί άριστα και αποδοτικά το συγκρητιστικής υφής πανθρησκειακό «ιδεώδες» συντελώντας, κατ αυτόν τον τρόπο, στη θρησκευτική, εθνική και πολιτιστική ισοπέδωση και ομογενοποίηση του ελληνικού λαού.

Η εν λόγω ομολογιακή παρέμβαση αποτελεί όαση εν μέσω της αυχμηράς ερήμου του συγχρόνου ωχαδελφισμού, ραγιαδισμού, δενμεμελισμού που εν πολλοίς διατρέχει τη δομή της νεοελληνικής κοινωνίας, από κεφαλής έως και ποδών αυτής, και διαμορφώνει και χαρακτηρίζει την όλη στάση και συμπεριφορά της απέναντι σε ακανθώδη, φλέγοντα και ζέοντα ζητήματα που απειλούν την εθνικοθρησκευτική μας υπόσταση και αλλοιώνουν την εθνικοθρησκευτική μας ταυτότητα.

Κυρίως, όμως, η συγκεκριμένη λεβέντικη επιστολή που πληροί αφάτου χαράς και αγαλλιάσεως κάθε ελληνική ψυχή που δονείται από τα εθνικοθρησκευτικά ιδεώδη, αποτελεί κόλαφο για τη στάση, εν προκειμένω, της λεγόμενης διοικούσας Εκκλησίας και μέτρο συγκρίσεως. Δίκαιη οργή και ιερά αγανάκτηση συνέχει τις ψυχές των ορθοφρονούντων συμπατριωτών μας που δεν έχουν μετατραπεί σε μπέηδες του καναπέ, λάτρεις της τηλε-τύφλωσης, στομαχόφρονες, ραγιάδες και δενμεμέληδες, για την «αντίδραση» της «επίσημης» Εκκλησίας, της εκκλησιαστικής ηγεσίας τουτέστιν, απέναντι στη μετάλλαξη των Θρησκευτικών. Είναι νωπή , ακόμη, η τραγελαφική, «διπλωματική», αντινομική και προδοτική στάση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου και της «τριμελούς εξ αρχιερέων επιτροπής» που ανέλαβαν την υποχρέωση να δώσουν μάχες για την κατοχύρωση του ορθοδόξου χαρακτήρα του μαθήματος και την αποτροπή της μεταλλάξεώς του σε πολυθρησκειακό-πανθρησκειακό έκτρωμα. Δεν έφθανε η μέχρι τώρα επιεικώς αχαρακτήριστη στάση της απέναντι στο λεγόμενο «αντιρατσιστικό νόμο», απέναντι στο θεατρικό βοθρόλυμα «corpus christi», απέναντι στο αίσχος του «συμφώνου συμβίωσης» των σοδομιτών και γενικότερα απέναντι στον επιχειρούμενο, νομοθετικό και μη, αποχριστιανισμό και αφελληνισμό του λαού μας!
Ναρκοθέτησε και ακύρωσε με την προαναφερθείσα στάση της το θεοφιλή αγώνα της ΠΕΘ και του πιστού κλήρου και λαού υπέρ της διασφαλίσεως του ορθοδόξου προσανατολισμού του μαθήματος των Θρησκευτικών. Μετέβαλλε ΑΡΔΗΝ στάση καταπροδίδοντας τις αρχές της. Σύρθηκε πίσω από την άθεη και αντίχριστη Πολιτεία και τη σέχτα του δυσώνυμου ΚΑΙΡΟΥ. Συμβιβάσθηκε ενόχως. Σκανδάλισε σφόδρα, απογοήτευσε, πίκρανε όσους διατηρούσαν την ελπίδα οτι θα αποτελούσε ανάχωμα στην επιχείρηση ροκανίσματος των εθνικοθρησκευτικών μας ριζών. Έψυξε τον ιερό ζήλο του λαού του Θεού και μάρανε την αγωνιστική του διάθεση.
Η σχετική ευθύνη βαρύνει, πρωτίστως και κυρίως, τον οιακοστρόφο της νηός της κατ Ελλάδα Εκκλησίας. Για μία ακόμη φορά αποδείχθηκε κατώτερος των περιστάσεων. Ανίκανος να διαχειρισθεί το όλο ζήτημα επωφελώς για την Εκκλησία και το Έθνος. Φοιτήσας στο επάρατο, απαισίας μνήμης, σεραφειμικό φροντιστήριο του συμβιβασμού και του ραγιαδισμού αναδείχθηκε και αποδείχθηκε «άξιος» μαθητής εκείνου.
Της ελλαδικής Εκκλησίας ηγείται στις χαλεπές και πονηρές ημέρες μας ένας λαγωός και όχι ενας λέων. Ανίκανος να δώσει ομολογιακές μάχες, δέσμιος, προφανώς, μιας στρεβλής, εν προκειμένω, συλλογιστικής,
δορυφορείται, εν πολλοίς, από ομόφρονες και ομότροπους ιεράρχες, σεραφειμικής νοοτροπίας και τακτικής, αρχιεργάτες της ήττας.
Από κοντά και οι «τρεις ιεράρχες», απλώς και μόνο «θρόνων διάδοχοι» εκείνων αλλά όχι και «τρόπων μέτοχοι», καθώς διεφάνη από τις δηλώσεις τους και τη συμπεριφορά τους. Τα μέλη της «τριμελούς, εξ αρχιερέων, επιτροπής» που θα έδιναν τη μάχη για την κατοχύρωση του ορθοδόξου χαρακτήρα του μαθήματος. Οι μητροπολίτες Ύδρας (γνωστός επιπλέον και από τα ουζάκια με τον ολετήρα υπουργό…), Μεσσηνίας (no comments…) και Μεσογαίας Νικόλαος, στον οποίο πολλοί(μεταξύ των οποίων και ο γράφων) είχαν στηρίξει πολλές ελπίδες επάνω του! Δυστυχώς, οι ελπίδες κατέρρευσαν μαζί με το κύρος του εν λόγω επισκόπου μετά τις γνωστές, επιεικώς απαράδεκτες και «διπλωματικες» δηλώσεις του. Νεροκουβαλητές του Γαβρόγλου και του Γιαγκάζογλου κατάντησαν…
Και οι υπόλοιποι επίσκοποι, μέλη της ΙΣΙ, πώς αντέδρασαν; Αν δεν ρίχνουν, κάποιοι απ αυτούς, καμία ανέξοδη ντουφεκιά, περιστασιακά σε κανένα κήρυγμά τους σε πανηγυρίζοντα ναό και αν δεν προβαίνουν σε καμία πλατωνική διαμαρτυρία, ουδέν έτερον! Αντί να κηρύξουν αγία ανυπακοή, αντί να προτρέψουν γονείς και παιδιά να αρνηθούν να διδαχθούν τα νεοταξίτικα σκουπίδια των «καιριτών», αντί να κατεβάσουν στο δρόμο το λαό, στο «άγιο πεζοδρόμιο», αυτοί αρκούνται σε άσφαιρα πυρά! Αλλώ πώς να αναλάβουν πιο ενεργείς πρωτοβουλίες όταν ο συνεπίσκοπός τους του Βόλου περιθάλπει υπό τας πατρικάς του αγκάλας τους «καιρίτες» στη «θεολογική -ακαδημαική σφηκοφωλιά» που έχει συστήσει εδώ και χρόνια και όταν η συντακτική επιτροπή του επίσημου εκκλησιαστικού περιοδικού «ΘΕΟΛΟΓΙΑ» έχει βραχυκυκλωθεί από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους Μεσσηνίας Χρυσόστομο (no comments…), Ιλίου Αθηναγόρα, Χ.Σταμούλη, Μ.Κωνσταντίνου, Θ.Γιάγκου, Μ.Μπέγζο; (Σχετικά πρόσφατα έπαψε να κατέχει τη θέση του διευθυντή ο πολύς Γιαγκάζογλου…).
Η Εκκλησία της Ελλάδος, σε επίπεδο ηγεσίας κυρίως, επί των ημερών του νυν αρχιεπισκόπου (μόλις πρόσφατα απέσπασε τα εύσημα των ψευτοπροοδευτικών κύκλων της συμφοράς και της παρακμής εξ αιτίας των δηλώσεών του με αφορμή τον αγιασμό σε σχολείο των Αθηνών στο οποίο φοιτούν και πολλά παιδιά αλλοδαπών) διέρχεται ένα δράμα. Το δράμα της σκανδαλώδους προδοσίας των αρχών της διά του ενόχου συμβιβασμού με τους νεκροθάφτες των ιδανικών του Έθνους.. Το παν κρημνίζεται από τη λαίλαπα της Νέας Τάξης και οι υποτιθέμενοι πνευματικοί ηγέτες του λαού θεώνται, πλην ολίγων εξαιρέσεων, απαθώς τα γενόμενα. Και κάποιοι από αυτούς πλειοδοτούν και από πάνω σε αγαπολογία, σχεσιολογία, μεταναστολαγνεία, καθιστάμενοι, κατ αυτόν τον τρόπο, εκλεκτοί και ηγαπημένοι των συστημικών ΜΜΕ και του νεοταξιτικου κατεστημένου γενικότερα, με υποκάρδιο πόθο τους, ενδεχομένως, τη μελλοντική αναρρίχησή τους στην επίφθονη αρχιεπισκοπική καθέδρα. Αποτελεί κατάντημα ολκής για την ελλαδική Εκκλησία και ευτελισμό του κύρους του επισκοπικού αξιώματος να προβάλλονται σαν γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις οι στρεβλές και οθνείες ιδεοληψίες ενίων «προοδευτικών» επισκόπων εις βάρος της ακίβδηλης αγιογραφικής και αγιοπατερικής παρακαταθήκης και διδαχής.

H αξία εξάρσεως, επαίνου και τιμής παρέμβαση του τοπάρχη της Δράμας, αποτελεί μέτρο συγκρίσεως για την ηγεσία της ελλαδικής Εκκλησίας και μέτρο κρίσεως για την πλειοψηφία των επισκόπων της. Η επιστολή εκ Δράμας συνετέλεσε στην αποκάλυψη του δράματος της ηγεσίας της Ελλαδικής Εκκλησίας.