Επισκοπος Αυγουστινος Καντιωτης:

Ο ασυμβιβαστος ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ για το Χριστο και την Ελλαδα.

http://antiparakmi.blogspot.com/2010/08/blog-post_28.html

Αναρτήθηκε από Μαχητής Θεσσαλονίκης στις 28.8.2010

Όπως πληροφορηθήκαμε από το περιβάλλον του, σήμερα (Σάββατο 28 Αυγούστου) τα χαράματα, ο αγωνιστής επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης ξεκίνησε την πορεία του για τον Παράδεισο.
Έτυχε να συναντήσω και να ακούσω τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη πριν αρκετές δεκαετίες.
Ήταν συνάντηση με έναν ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ.
Είναι δύσκολο να μιλήσεις για αληθινούς επαναστάτες:
που έχουν το σθένος να βαδίζουν ασυμβίβαστοι στη ζωή τους.
που η καθαρότητα της ψυχής, τους δίνει το δικαίωμα να ελέγξουν την αυθαιρεσία της εξουσίας.
Επαναστάτες που απευθύνονται στο Θεό στο Β’ ενικό πρόσωπο γιατί Αυτός είναι ο καθοδηγητής και ο προστάτης τους σε κάθε τρικυμία. Και Αυτόν μόνον υπηρετούν. Και σε αυτόν μόνον λογοδοτούν.
Ο λόγος του επισκόπου π.Αυγουστίνου Καντιώτη δεν άφηνε ασυγκίνητο κανέναν.
Έβγαινες από την εκκλησία έχοντας υποστεί σοκ από το κήρυγμά του.
Λόγος έντονα συναισθηματικός, απλός αλλά και τόσο ελεγκτικός ταυτόχρονα.
Σου παρουσίαζε το Ευαγγέλιο σαν να το ζεις μπροστά σου, σαν να ‘ταν εκεί δίπλα ο Χριστός και να λαμβάνουν μέρος εκείνη την ώρα τα γεγονότα. Αλλά και το συσχέτιζε τόσο άμεσα με την καθημερινή πραγματικότητα για να δεις ποιο είναι το φως και ποιο το σκοτάδι στη ζωή μας.
Από τη μια λιτός, ασκητικός, έδινε όλα τα χρήματά του σε φιλανθρωπίες.

Παρά το ότι είχε την πιο φτωχή μητρόπολη, την γέμισε με ιδρύματα (γηροκομεία, οικοτροφεία στέγες κλπ), έχτισε σπίτια στους τσιγγάνους και κατόρθωσε να τους πείσει να μην κλέβουν. Έχτισε εκκλησίες, μοναστήρια, κατασκηνώσεις, αδελφότητες, ατελείωτη δραστηριότητα.
Στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής είχε μαζέψει όλα τα ορφανά και έδινε γεύματα κάθε μέρα. 3000-4000 μερίδες καθημερινά αν θυμάμαι. Βέβαια συγκινούσε με τον λόγο και το παράδειγμά του, γι αυτό και ο κόσμος παρά το ότι ήταν κατοχή έδινε τα λιγοστά τρόφιμα που είχε στον μαχητικό ιερωμένο.
Τα έβαλε με τον Βασιλιά (όταν πληροφορήθηκε ότι πήγε να δώσει προνόμια στη Μασωνία) και σταμάτησε να τον μνημονεύει- σε 1-2 εβδομάδες ο βασιλιάς έβγαλε ανακοίνωση ζητώντας συγνώμη και επαναφέροντας την προηγούμενη κατάσταση.
Τα έβαλε με την Χούντα επειδή δεν δεχόταν να κηρύττουν πολιτικά μέσα στην εκκλησία. Προσπάθησαν να τον βγάλουν τρελό. ΔΕΝ δέχθηκε την επιτροπή των ψυχιάτρων που έστειλε η Χούντα. Τον είχαν καλέσει και στο στρατοδικείο αν θυμάμαι καλά (στο Ρουφ) και αρνήθηκε να πάει.
Τα έβαζε με τον κομμουνισμό για τις διώξεις που έκανε στη Ρωσία και για την αθεϊα που πρέσβευε.
Τα έβαζε με την Κυβέρνηση όταν πήγαιναν να περάσουν αντιεκκλησιαστικούς νόμους (εκτρώσεις, αυτόματο διαζύγιο κλπ).
Θυμάμαι ακόμη τον λόγο του σε εκδήλωση διαμαρτυρίας στη Φλώρινα όταν πήγαν να περάσουν τον νόμο για τις εκτρώσεις: «Κάθε παιδί στην κοιλιά της μητέρας του είναι ένας Χριστός. Και κάθε φορά που σκοτώνουν ένα αγέννητο παιδί σκοτώνουν το Χριστό».
Θυμάμαι όταν ο κ.Σαρτζετάκης πήγε στην Φλώρινα σε επίσημη επίσκεψη. Ο κ.Σαρτζετάκης ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε μόλις υπογράψει τον νόμο για τις εκτρώσεις (ενώ αν δεν τον υπέγραφε θα πήγαινε σε δημοψήφισμα).
Ο π.Αυγουστίνος ΑΡΝΗΘΗΚΕ να τον δεχθεί και μάλιστα όταν του ανακοίνωσαν ότι θα έρθει την Κυριακή στην δοξολογία ΔΕΝ ΠΑΡΑΒΡΕΘΗΚΕ αλλά πήγε σε άλλο ναό.
Τα έβαλε με τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ για την αντιεκκλησιαστική διοίκηση της Ιεραρχίας (ουσιαστικά αποφάσιζε ο Αρχιεπίσκοπος και καλούνταν στο τέλος κάθε μήνα να υπογράψουν οι Ιεράρχες). Επίσης τον κατακεραύνωνε για την ατολμία του.
Τα έβαλε με Οκουμενικούς Πατριάρχες για την επιδίωξή τους να «εναγκαλίζονται» και να «συμπροσεύχονται» με τον Πάπα.
Εξέδιδε την «ΣΠΙΘΑ» και δεκάδες άλλα έντυπα, έγραψε δεκάδες βιβλία, όλα σε απλή γλώσσα. Απαγόρευσε από τους ιερείς του να παίρνουν «τυχερά» (χρήματα από τέλεση μυστηρίων-ακολουθιών).
Χριστός και Ελλάδα. Αυτά ήταν τα διαμάντια που έλαμπαν στην ψυχή του.
Αγώνες για την Μακεδονία, αγώνες για την Βόρειο Ήπειρο και την Κύπρο,
μια ζωή αγώνες, αγώνες, αγώνες.

Σε ένα κήρυγμά του έλεγε·
«Εγώ θα φύγω. Πού θα πάω;
Όπου και αν πάω, αν δω ότι η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ κινδυνεύει θα κάνω επανάσταση θα χτυπήσω συναγερμό.
Δεν θα αφήσω την Εκκλησία του Χριστού ούτε στους αθέους ούτε στους μασόνους ούτε στους οικουμενιστάς…».
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=14869

Σπάνιο να γνωρίζεις άνθρωπο με τόσο καθαρή ψυχή
και σπάνιο να γνωρίζεις έναν τόσο ασυμβίβαστο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ.
«Καλό Παράδεισο» Επίσκοπε και πατέρα μας.

Η πορεία σου φάρος και κεραυνός στη ζωή μας.

_______________

Σεπτεμβρίου 12, 2017 στις 10:01 μμ

ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ από τον φεουδαρχισμό ο καπιταλισμός. Είναι κρύφιος και ύπουλος. Πολλές φορές παρουσιάζεται και με τα κουρέλια τού ζητιάνου, για να ελκύσει τη συμπάθεια των ανόητων. Κηρύττει πτωχεύσεις, προβαίνει σε δόλιες χρεοκοπίες, για να καταβρόχθιση τις μικροκαταθέσεις εκείνων πού είχαν την αφέλεια να πιστέψουν στις υποσχέσεις του μαμωνά.

Έπειτα, η μεν γη εύκολα διανέμεται και περιέρχεται στους πολλούς, άλλα το χρήμα; Ποιος τρόπος μπορεί να βρεθεί, ώστε το χρήμα να μη συσσωρεύεται επικίνδυνα σε ορισμένα οικονομικά συγκροτήματα, αλλά ν’ ανοίγουν οι κρουνοί και με δικαία αναλογία να διασκορπίζεται και να διανέμεται σε όλη την κοινωνία; Εδώ σπάζουν τα κεφάλια τους οι μεγαλύτεροι κοινωνιολόγοι.

Πολλοί από τούς οικονομολόγους και κοινωνιολόγους φθάνουν μέχρι το σημείο να προτείνουν την τελεία κατάργηση του χρήματος ως μέσου συναλλαγής. Αλλ’ είναι αυτό εύκολο; Και ποιά κατάσταση θα προκύψει μετά απ’ αυτό; Νέες απορίες, νέα προβλήματα.

Να σβήσουν τα πάθη!

ΛΕΝΕ, ότι ο Λυκούργος, ο σοφός νομοθέτης τής αρχαίας Σπάρτης, θέλοντας να καταπολεμήσει τον εύκολο πλουτισμό, πού αποβαίνει εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, θέσπισε ως προς τα νομίσματα της Σπάρτης να μην είναι μικρά και ελαφρά, αλλά μεγάλα και βαρειά. Μ’ αυτό τον τρόπο νόμιζε ότι θα λυθεί το πρόβλημα.

Αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Χωρίς ν’ αρνούμεθα, ότι με νομοθετικά μέτρα θα μπορούσαμε να πετύχουμε κάποια μεταρρύθμιση των οικονομικών όρων και συνθηκών προς ανακούφιση τού συνόλου, εν τούτοις πρέπει να καταλάβουμε ότι: Εφόσον στην καρδιά όλων των ανθρώπων ελλοχεύει η ιδιοτέλεια, η φιλαργυρία και η πλεονεξία, το κοινωνικό κακό, πού επί αιώνες μαστίζει την ανθρωπότητα, μπορεί ίσως με ριζοσπαστικά και σκληρά μέτρα να περιστέλλεται αρκετά και μερικές εξωτερικές εκδηλώσεις του να κόβωνται, αλλά το κακό, πολυμήχανο, θα βρίσκει πάντοτε νέους τρόπους για να εξακολουθεί το έργο τής αδικίας υπό νέες μορφές.

 (Από το βιβλίο ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ; του τ.Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη, σελ. 89-106)