Α΄. ΑΠΑΝΤΗΣH ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ,

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ

ΠΟΥ ΜΕ ΔΥΟ ΑΛΛΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ, ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ ΠΑΥΛΟ ΤΟ 1971 ΕΠΑΥΣΑΝ ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ, ΕΞ’ ΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑΤΩΝ

(Το απόσπασμα αυτό της ομιλίας, με την φωνή του Γέροντος, θα το βρείτε και ηχητικά στο You Tube, με την ονομασία· «ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑ»)

«Και σήμερον αγαπητοί μου η Ορθοδοξία πολεμείται, πολεμείται σφοδρός.
Εχθροί της Εκκλησίας είναι εν πρώτοις οι υλισταί, παντός χρώματος και πάσης αποχρώσεως, οι οποίοι έχουν σβήσει από το λεξικόν της ζωής των την λέξη Θεός.
Εχθροί της Ορθοδοξίας μας είναι οι μασώνοι, οι οποίοι δεν πιστεύουν εις τον εν Τριάδι Θεό, αλλά εις τον διάβολο· διότι κάτω από τον αρχιτέκτονα και το τρίγωνο υπάρχουν οι σκοτεινές δυνάμεις του Άδου.
Εχθροί της Ορθοδοξίας είναι οι χιλιασταί, οι γιαχωβάδες, οι οποίοι μισούν θανασίμως τας ιεράς εικόνας και βεβηλώνουν τας εικόνας.
Εχθροί της Εκκλησίας είναι ακόμα οι μοντέρνοι θεολόγοι και οι ιεροκήρυκες και οι επίσκοποι και οι οιονδήποτε άλλου αξιώματος, οι οποίοι δεν πιστεύουν εις την Ορθοδοξίαν και προσπαθούν κατά ποικίλους τρόπους να επιφέρουν αλλοιώσεις και να καινοτομήσουν. Εχθροί είναι άπαντες αύτοι. Αλλά αγαπητοί μου, είναι ανάγκη να καταλάβουμε, είναι ανάγκη να είπωμεν το δίδαγμα της Εκκλησίας μας το οποίο παρέχει σήμερον;
Ότι η Ορθοδοξία είναι αήττητος. Διότι, η Ορθοδοξία είναι δένδρο, είναι δένδρον το οποίον δεν το εφύτευσε άνθρωπος, είναι δένδρο που το φύτευσεν ο Θεός. Και το δένδρο που εφύτευσε ο Θεός όλοι οι δαίμονες να βγούν από την κόλαση, δεν μπορούν να το ξερριζώσουν. Θα υπάρχει πάντοτε το ευσκιόφυλλον και πολύκαρπον και ευώδες τούτο δένδρο της Ορθοδοξίας. Τέλος, ας μη λησμονώμεν ότι κάτω από την σκιάν του δένδρου αυτού, εκτός του ότι οφείλομεν θρησκευτικήν ευγνωμοσύνην οφείλομεν και εθνικήν ευγνωμοσύνην, διότι κάτω από την σκιάν του δένδρου αυτού της Ορθοδοξίας χρόνια ολόκληρα, σκοτεινά και απαίσια η φυλή μας ανέπνεε. Κάτω από το δένδρον αυτόν και ημείς θα ζήσωμεν αγαπητοί. Σ’ αυτήν εγεννήθημεν, την Ορθοδοξίαν, σ’ αυτήν αναπνέωμεν, σ’ αυτήν ζώμεν και αν παρουσιαστεί ανάγκη.., διότι δεν αποκλείεται, οι χρόνοι κυλούν, οι αιώνες κυλούν μεγάλα γεγονότα θα εξελιχθούν εις τον κόσμο και η Ορθοδοξία θα διωχθεί. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, και Μεθόδιοι και Ταράσιοι και Ειρήνε και Θεοδώρε· Υπάρχουν και κορίτσα μικρά, υπάρχουν παιδία και γέροντες ασπομάλλιδες, υπάρχει λαός ολόκληρος, οι οποίοι εάν παρουσιασθεί ανάγκη θα γίνει κίνημα υπέρ της αγίας μας Ορθοδοξίας. Με τους ολίγους αρχιερείς, με τους ολίγους ιερείς, με τους μοναχούς του Αγίου Όρους, με τας γυναίκας και τα παιδία, θα υψώσωμεν λάβαρον· λάβαρον μέγα στην μεγαλωστή και θα διδάξωμεν ότι δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάς επαρχία του Πάπα. Δεν θα γίνει ποτέ η Ελλάς παράρτημα του ενός και του άλλου. Η Ελλάς θα παραμείνει χώρα Ορθόδοξος, προς τιμήν της Αγίας Τριάδος, ην παίδες υμνείτε εις πάντας τους αιώνας» (Κυριακή της Ορθοδοξίας 7-3-1971)

Β΄. ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ

Ομότιμου Καθηγητού της Θεολογικής Σχολή ΑΠΘ

Παναγιωτατε, εδω και τωρα Δημοσιος

διαλογος… (Θα τολμησετε;)

1. Εμολύνθη ο πατριάρχης από τον εναγκαλισμό του πάπα.

Όσοι τιμούν και σέβονται τον Φώτη Κόντογλου γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνον ο εξαίρετος αγιογράφος που εζωογόνησε την βυζαντινή αγιογραφία, μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού της από την δυτική αναγεννησιακή τέχνη· δεν είναι μόνο ο εξαίρετος λογοτέχνης, αναγνωρισμένος και προ της στροφής του στην ορθόδοξη πατερική γραμμή. Υπάρχει και μία τρίτη πτυχή που ολοκληρώνει την εικόνα του, μία τρίτη διάσταση, που την παρουσιάζει ωραιότατα ο μακαριστός Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης στο βιβλίο του Ο Φώτης Κόντογλου στην τρίτη διάστασή του(*). Ο Φώτης Κόντογλου εκτός από αγιογράφος και λογοτέχνης είναι επίσης και ομολογητής της Ορθοδόξου Πίστεως, την οποία εστήριξε με πληθώρα άρθρων αλλά και με συγγραφή ειδικού βιβλίου Τι είναι η Ορθοδοξία και τι είναι ο Παπισμός(**), όταν ο Παπισμός στις αρχές της δεκαετίας του 1960 με συμμάχους τον φιλοπαπικό πατριάρχη Αθηναγόρα, πολλούς καθηγητάς Θεολογικών Σχολών και ευαρίθμους επισκόπους, προσπάθησε να αλώσει την Ορθοδοξία, να επιτύχει αυτό που επεδίωκε επί αιώνες και εξακολουθεί αταλάντευτα να επιδιώκει και σήμερα.
Ο Φώτης Κόντογλου έσπευσε να συμπαρασταθεί στον γηραιό αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο B’ Χατζησταύρου (1962-1967), ο οποίος αντέδρασε σθεναρά στα σχέδια και στα ανοίγματα του Αθηναγόρα. Ήθελε με τα άρθρα του να διαφωτίσει το ορθόδοξο πλήρωμα, το οποίο προσπαθούσαν μισθωτοί ποιμένες να το παραδώσουν στον λύκο του Παπισμού. Εκτός του μνημονευθέντος βιβλίου του κυκλοφορεί και το βιβλίο του Αντιπαπικά, μία συλλογή ανοικτών επιστολών και άρθρων που δημοσιεύθηκαν στον Ορθόδοξο Τύπο μεταξύ 1963 και 1970 και εκδόθηκαν από τις ομώνυμες εκδόσεις το 1993, με επιμέλεια του επίσης ομολογητού της Ορθοδοξίας βυζαντινολόγου καθηγητού Κωνσταντίνου Καβαρνού.
Ο Φώτης Κόντογλου δεν δίστασε με θαραλλέα και σκληρή γλώσσα να ελέγξει τον ίδιο τον πατριάρχη Αθηναγόρα και πολλούς αρχιερείς του Οικουμενικού Θρόνου, οι οποίοι, ενώ εγνώριζαν καλώς οποίαι έχιδναι κρύπτονται εις τας σκοτεινάς στοάς του Βατικανού και πόσα δεινά έχει υποστή η Ορθοδοξία μας από τους σκληρούς ευδαδέλφους της Ρώμης(***) σπεύδουν να υποτάξουν την Ορθόδοξη Εκκλησία εις τον Πάπαν, διχάζοντες το ορθόδοξον ποίμνιον, το οποίο νιώθει αποτροπιασμόν και εις μόνην την σκέψιν ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ενηγκαλίσθη τον πάπαν και εμολύνθη από το βδέλυγμα τούτο της ασεβείας(****).

2. Η Οικουμενιστική μόλυνση έχει προχωρήσει

Από τον μολυσμένο εναγκαλισμό του πατριάρχου Αθηναγόρα με τον πάπα Παύλο Στ’ τον Ιανουάριο του 1965 στα Ιεροσόλυμα πέρασαν ήδη σαράντα τέσσερα χρόνια. Η μόλυνση έχει προχωρήσει τώρα πολύ περισσότερο. Η απεσχισμένη και αιρετική Εκκλησία της Ρώ¬μης αναγνωρίζεται τώρα ως αδελφή Εκκλησία με έγκυρα μυστήρια και σώζουσα Χάρη· οι μεγάλες και πάμπολλες αιρετικές πλάνες της που ελέγχθηκαν από μεγάλους Αγίους Πατέρας, τον Μ. Φώτιο, τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, τον Άγιο Μάρκο Ευγενικό, τον Άγιο Νικόδημο Αγιορείτη, τον Άγιο Αθανάσιο Πάριο, τον Άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως και πολλούς άλλους, αντιμετωπίζονται τώρα ως νόμιμες διαφοροποιήσεις που δεν χρήζουν διορθώσεως. Οι ιεροί κανόνες που απαγορεύουν τις συμπροσευχές με αιρετικούς διαστρεβλώνονται ερμηνευτικά ή ακυρώνονται ως μη ισχύοντες για την σύγχρονη εποχή, και ο πάπας, αντί να αναθεματίζεται σύμφωνα με την Παράδοση και την σύσταση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού τον Πάπα να καταράσθε, γίνεται δεκτός στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου θυμιαζόμενος και ευλογούμενος με τροπάρια και ύμνους, ως άγιος, συμπροΐσταται της Ορθοδόξου Θείας Λειτουργίας και φέρων ωμοφόριο ανταλλάσσει λειτουργικό ασπασμό με τον πατριάρχη και απαγγέλλει το Πάτερ ημών. Η ιεροκανονική και πατερική Παράδοση καταπατήθηκε και εξουθενώθηκε με έργα και πράξεις, αφού προηγουμένως δια πατριαρχικού κειμένου αποκηρύχθηκαν οι ομολογηταί Άγιοι Πατέρες που έσωσαν την Ορθοδοξία από τον Παπισμό ως όργανα του αρχεκάκου όφεως, δηλαδή του Διαβόλου, χρήζοντες των προσευχών μας και του ελέους του Θεου(*****).

3. Αντί να προβληματισθούν ενοχλήθηκαν και απειλούν

Για την εξέλιξη αυτή ανησυχούντες και αγωνιώντες, όπως ο Φώτης Κόντογλου, ο οποίος σήμερα, εάν ζούσε, θα έγραφε πιο σκληρά αγωνιστικά κείμενα, συντάξαμε, τα μέλη μιας άτυπης Σύναξης κληρικών και μοναχών ένα νηφάλιο και σοβαρό θεολογικό κείμενο την γνωστή πλέον πανορθοδόξως Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού, που έγινε ενθουσιωδώς δεκτή από το ορθόδοξο ανά την Οικουμένη πλήρωμα και ελπίζουμε να καταστεί πλέον οικουμενικό συμβολικό κείμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Χαρήκαμε, γιατί είχε οικουμενική αποδοχή. Δεν περιμέναμε όμως να ενοχλήσει τόσο πολύ και να εξοργίσει τους υποστηρικτάς του παναιρετικού Οικουμενισμού. Περιμέναμε να τους προβληματίσει, να θεωρήσουν τα γραφόμενα ως έκφραση αδελφικής ανησυχίας, να τους προσανατολίσει στην σκέψη ότι μπορεί να έχουμε δίκαιο εμείς που ανησυχούμε και να βρίσκονται αυτοί σε λάθος δρόμο. Να επιχειρήσουν ακόμη με ανάλογο νηφάλιο και σοβαρό θεολογικό λόγο να ανατρέψουν τις θέσεις της Ομολογίας και να υποδείξουν τα δικά μας λάθη. Η διαφορά άλλωστε μεταξύ ενός ορθοδόξου και ενός αιρετικού είναι ότι ο μεν ορθόδοξος δέχεται τα υποδεικνούμενα λάθη και ευθυδρομεί, ενώ ο αιρετικός εγωιστικά νομίζει ότι είναι αλάθητος, όπως ο πάπας, και συνεχίζει να κακοδρομεί μέσα στην πλάνη. Η δική μας σιγουριά και βεβαιότητα για την ορθότητα των θέσεών μας στηρίζεται στο ότι δεν καινοτομούμε, δεν διατυπώνουμε νέες διδασκαλίες, νέα δόγματα, δεν προσθέτουμε ούτε αφαιρούμε, αλλά ακλινώς ακολουθούμε όσα μας παρέδωσαν οι Άγιοι Πατέρες.
Αντί, λοιπόν, να προβληματιστούν και να ανακρίνουν εαυτούς, άρχισαν να εκφράζονται προσβλητικά εναντίον των συνταξάντων και υπογραψάντων την Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού με κορυφαίο τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος σε ομιλία του την Κυριακή 29 Αυγούστου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρθηκε στην Ομολογία Πίστεως, το νόημα της οποίας παρερμήνευσε και διαστρέβλωσε· μεταξύ δε των όσων είπε διεπίστωσε και εξήγγειλε και τα εξής: Προσεχώς θα πάρουν την δέουσαν απάντησιν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, διότι αυτά τα πράγματα είναι απαράδεκτα

4. Τα απαράδεκτα πράγματα στο χώρο των Οικουμενιστών

Με αμείωτο και αυξημένο τον σεβασμό προς το αξίωμα του πατριάρχου του Γένους, λόγω των δυσχερών ιστορικών περιστάσεων, από τις οποίες βέβαια θα εξέλθει όχι συμμαχώντας με τους κοσμοκράτορες του αιώνος τούτου και απεμπολώντας την κληρονομία της Ορθοδοξίας, αλλά με την κραταιά χείρα του Υψίστου, ο οποίος υψώνει κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων κατά την λειτουργική ευχή της ακολουθίας του όρθρου, και με την εν ουρανοίς συμμαχία και πρεσβεία όλων των Αγίων Πατέρων, ιδιαιτέρως δε των Μαρτύρων και Ομολογητών της Πίστεως, επισημαίνουμε ότι τα απαράδεκτα πράγματα πρέπει να αναζητηθούν αλλού και όχι στην κατά πάντα πατερική και ορθόδοξη Ομο¬λογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού. Θα μπορούσαμε αντλώντας από την πρόσφατη ιστορία του Οικουμενισμού να παραθέσουμε αναρίθμητο κατάλογο απαραδέκτων πράξεων και ρήσεων των Οικουμενιστών, τον οποίο ήδη ετοιμάζουν μέλη της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών. Σημειώνουμε απλώς ενδεικτικά ελάχιστα από αυτά· είναι απαράδεκτο πράγμα η αποδοχή της αιρετικής Ρώμης ως αδελφής Εκκλησίας. Είναι απαράδεκτο πράγμα η αναγνώριση του Βαπτίσματος των Παπικών. Είναι απαράδεκτες οι αποφάσεις της Μικτής Επιτρο¬πής του Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στο Balamand του Λιβάνου το 1993, που αθωώνουν την Ουνία και εκκλησιοποιούν τον Παπισμό. Είναι απαράδεκτα τα κείμενα του Porto Alegre, της Ελούντας και της Ραβέννας. Είναι απαράδεκτες οι συμπροσευχές με τους αιρετικούς. Είναι απαράδεκτοι οι μεικτοί γάμοι και η παρουσία αναδόχων αιρετικών στο μυστήριο του Βαπτίσματος. Είναι απαράδεκτη η ανοχή της συμμετοχής αιρετικών ακόμη και στο μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας, χωρίς να τιμωρούνται οι διαπράττοντες, ενώ αφορίζονται και τιμωρούνται οι ορθοδόξως αγωνιζόμενοι. Είναι απαράδεκτο πράγμα η περιφρόνηση και η σχετικοποίηση των ιερών κανόνων, και όχι μόνο απαράδεκτο αλλά και βλάσφημο το να θεωρούνται οι Άγιοι Πατέρες, οι δήθεν προκαλέσαντες το σχίσμα, ως θύματα του αρχεκάκου όφεως. Είναι απαράδεκτο πράγμα η κακοποίηση της συνοδικής παραδόσεως της Εκκλησίας με προσυνοδικές και προπαρασκευαστικές επιτροπές, που εργάζονται επί δεκαετίες απομονωμένες και εν κρυπτώ, και η παρουσίαση των προειλημμένων αποφάσεων ως δήθεν πανορθοδόξων αποφάσεων. Θα τελειώσω όμως εδώ, γιατί είναι ατέλειωτη η σειρά των απαραδέκτων πραγμάτων των Οικουμενιστών.

5. Ευπρόσδεκτη η θεολογική απάντηση· απτόητοι στις απειλές.

Ως προς την πατριαρχική εξαγγελία ότι προσεχώς θα πάρουμε την δέουσαν απάντησιν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν την εκλαμβάνουμε ως απειλή λήψεως πειθαρχικών και δικαστικών μέτρων, αλλά ως απάντηση με θεολογικές θέσεις και επιχειρήματα, ως άνοιγμα θεολογικού διαλόγου, τον οποίο προσδοκούμε με χαρά. Συζητούμε με τους αιρετικούς επί δεκαετίες και διστάζουμε να συζητήσουμε με τους αδελφούς μας Ορθοδόξους; Θα είναι καλή ευκαιρία, ακόμη και σε δημόσιο τηλεοπτικό διάλογο ή σε οποιοδήποτε χώρο, να διαλεχθούμε Ορθόδοξοι και Οικουμενισταί επί ίσοις όροις, με ίσο αριθμό ομιλητών και με ελεύθερο ακροατήριο, να μας δοθεί ελεύθερη πρόσβαση στα ραδιόφωνα και τους τηλεοπτικούς σταθμούς της Εκκλησίας, από τους οποίους έχει αποκλεισθεί ο ορθόδοξος πατερικός λόγος με άνωθεν επεμβάσεις. Γιατί φοβούνται την αλήθεια;
Αν πάντως η απάντηση του Οικουμενικού Πατριαρχείο εκτραπή σε δικαστικές διώξεις και απειλές, δεν πρόκειται να κάμψει το φρόνημα των πεπεισμένων αγωνιστών, όπως αποδεικνύει περίτρανα η εκκλησιαστική ιστορία, εκτός ίσως από ελαχίστους δειλούς και καιροσκοπούντας, που κλίνουν δεξιά και αριστερά ως κάλαμοι υπό ανέμου σαλευόμενοι, υποκύπτοντες στην πρώτη πίεση και απειλή. Φαντασθείτε τι θα γινόταν, αν τους επεσείετο η απειλή του θανάτου, όπως στην περίπτωση των Αγίων Μαρτύρων, ή των βασάνων, της φυλακής, του εξευτελισμού, της συκοφαντήσεως, όπως στην περίπτωση των Αγίων Ομολογητών, Μαξίμου και των μαθητών του, Μαρτίνου πάπα Ρώμης, Ιωάννου Δαμασκηνού, Γρηγορίου Παλαμά, Μάρκου Ευγενικού. Ελπίζουμε να μην υπάρξουν άλλοι σαν τον πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, ο οποίος δεν άντεξε τη φυλακή, στην οποία τον έκλεισαν οι λατινόφρονες, και μετεβλήθη από υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, σε διώκτη των Ορθοδόξων, ιδιαίτερα των μοναχών του Αγίου Όρους.

6. Στενοχωρηθήκαμε για την δειλία του μητροπολίτου Γόρτυνος.

Τον αναπλήρωσαν άλλοι.

Στενοχωρηθήκαμε γι’ αυτό και λυπηθήκαμε με την απόσυρση της υπογραφής εκ μέρους του μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου, αμέσως μόλις ο πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος βρέθηκε στην Πελοπόννησο, προσκεκλημένος του μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλεξάνδρου. Λυπηθήκαμε για δύο λόγους· εν πρώτοις γιατί εκλώτσησε, ελάκτισε μία καλή ευκαιρία να ομολογήσει την ορθόδοξη αλήθεια, έχασε τον στέφανο της Ομολογίας, όπως ο ένας από τους Αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες στην παγωμένη λίμνη της Σεβαστείας. Αμέσως και εδώ ήλθε η αναπλήρωσή του από δεκάδες νέων υπογραφών κληρικών και μοναχών και από χιλιάδες λαϊκών. Από τον σεβασμιώτατο μητροπολίτη Δρυϊνουπόλεως και Πωγωνιανής κ. Ανδρέα, ο οποίος τυπικά δεν προσυπέγραψε την Ομολογία Πίστεως, ουσιαστικά όμως την υπέγραψε φαρδιά-πλατιά με το ομολογητικό έγγραφο που έστειλε προς τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο ζητώντας να ασχοληθεί επί τέλους σοβαρά η Ιεραρχία στην τακτική της συνεδρία του Οκτωβρίου με το θέμα του πρωτείου και του αλαθήτου του πάπα, που πρόκειται να συζητηθεί στην ολομέλεια της Μικτής Επιτροπής του Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών στην Κύπρο. Επιβεβαιώνει ο μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως και αποδέχεται τις ανησυχίες που εκφράσαμε στην Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού. Ο δεύτερος λόγος της λύπης και της πικρίας μας απέναντι στον μητροπολίτη Γόρτυνος κ. Ιερεμία έγκειται στο ότι δεν αρκέσθηκε στην απόσυρση της υπογραφής του είτε από δειλία είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο. Αυτό είναι συγγνωστό· στον πόλεμο δεν περιμένεις από τους δειλούς να ανδραγαθήσουν, ούτε τους συμβουλεύεσαι σε πολεμικά θέματα, όπως λέγει η Παλαιά Διαθήκη: Μετά γυναικός περί της αντιζήλου αυτής και μετά δειλού περί πολέμου…μη έπεχε επί τούτοις περί πάσης συμβουλίας(******) Προχώρησε δυστυχώς και στην διατύπωση υβριστικών και σκληρών χαρακτηρισμών εναντίον όσων συνέταξαν την Ομολογία Πίστεως, ονομάζοντάς τους λαθροκαπήλους της αμωμήτου ημών πίστεως και πλανεμένους!!! Τι να είπη κανείς; Αγαπούμε τον μητροπολίτη Γόρτυνος και δεν προσχωρούμε εδώ σε άλλες κρίσεις. Δεν πιστεύουμε αυτά που είπε. Μήπως ο δημοσιογράφος τα απέδωσε κακώς; Θα επανέλθουμε.

7. Η απάντηση του Φώτη Κόντογλου από την θριαμβεύουσα Εκκλησία.

Τελικώς, επειδή με τον τίτλο υποσχεθήκαμε την απάντηση στον πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο να την δώσει από την θριαμβεύουσα Εκκλησία, εκπροσωπώντας τους Αγίους Μάρτυρας και Ομολογητάς, ο αείμνηστος Ομολογητής της Ορθοδοξίας, Φώτης Κόντογλου, θα παραθέσουμε μία από τις ανοικτές επιστολές που έστειλε προς τον πατριάρχη Αθηναγόρα, όπου φαίνεται ποιοί διαπράττουν απαράδεκτα πράγματα και ποιοί επί δεκαετίες τώρα απειλούν και εκφοβίζουν, ευτυχώς με ελαχίστους πεπτωκότας, θυσιάσαντας, θυμιάσαντας, λιβελλοφόρους (lapsi, sacrificati, thurificati, libellatici).

Το κείμενο του μακαριστού Κόντογλου έχει ως εξής(*******):

«Η επιθυμία της υμ. Παναγιότητος και των συν υμίν να υποταχθή η Ορθόδοξος Εκκλησία εις τον Πάπαν και η εκ μέρους σας ανεξήγητος σπουδή, επλήρωσε την καρδίαν μας αφάτου θλίψεως και αθυμίας. Τα ώτα μας ακόμη συρίζουν από το φρικτόν τούτο άκουσμα.
Η Ορθόδοξος ποίμνη εδιχάσθη. Οι μεν σας ηκολούθησαν, εις τον ολισθηρόν δρόμον τον απάγοντα εις την απώλειαν, οι δε παρέμειναν εδραίοι και ασάλευτοι εις την Ορθόδοξον πίστιν των πατέρων των, αποτροπιαζόμενοι και εις μόνην την σκέψιν ότι ο Οικουμ. Πατριάρχης ενηγκαλίσθη τον Πάπαν και εμολύνθη από το βδέλυγμα τούτο της ασεβείας.
Εκείνοι οίτινες σας ηκολούθησαν ήσαν εκ των προτέρων προδικασμένοι να σάς ακολουθήσουν, όντες υλόφρονες, ματαιόδοξοι, άπιστοι, και ξενόδουλοι κόλακες και κολακευόμενοι. Έσπευσαν λοιπόν να συνταχθώσι με τον κόσμον, με τον αμαρτωλόν κόσμον της επιγείου ανέσεως, της άνευ ταλαιπωριών και αγώνος ζωής, εις την ώδε μένουσαν πόλιν, μη επιζητούντες την μέλλουσαν, ως ανύπαρκτον και μη πιστευτήν εις αυτούς.
Οι άλλοι όμως, οι πιστοί, παρέμειναν ασάλευτοι εις την Ορθόδοξον πίστιν, εις την χώραν της πενίας, των στερήσεων, των πειρασμών, των διωγμών, βέβαιοι όντες ότι εν μέσω αυτών παρίσταται ο Κύριος, ο ειπών ότι η Εκκλησία Αυτού θα είναι συνδεδεμένη με το μαρτύριον, την περιφρόνησιν, την πτωχείαν, τον εμπαιγμόν, τα οποία θα είναι η αντιμισθία της σθεναράς ομολογίας των εις τούτον τον κόσμον. Εις τα ώτα των ηχούν ημέρας και νυκτός οι παρήγοροι λόγοι του Χριστού. Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν. Ο διωγμός, η κακοπάθησις και ο θάνατος είναι ο ευλογημένος κλήρος των γνησίων μαθητών του Χριστού. Το πανάγιον στόμα του είπεν ακόμη: Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν βιασταί εις την παράταξιν των αμάχων, οι οποίοι έσπευσαν να συνθηκολογήσουν με το ψεύδος, δια να ζήσουν εν ησυχία και απολαύσει των εγκοσμίων αγαθών;
Και σεις οι ποιμένες του λαού τι είδους ποιμένες είσθε; Τα πρόβατα τα οποία σάς ενεπιστεύθη ο Χριστός τα παραδίδετε εις τους λύκους. Συναυλίζεσθε με τους άρχοντας του κόσμου τούτου του παρερχομένου, διότι εζηλώσατε την δόξαν αυτών και ουχί την δόξαν του Θεού.
Υπετάξατε την πίστιν εις τους αμαρτωλούς ανθρώπους των κοσμικών επιθυμιών, οίτινες οδηγούνται από τον σατανάν. Παρεδόθητε και παρεδώσατε τα πρόβατα εις τον άρχοντα του κόσμου τούτου, εις τον κατέχοντα την ύλην, τον χρυσόν, τας εφευρέσεις και τας μηχανάς, αι οποίαι καταπλήττουν τα πλήθη, ως θαύματα του αντιχρίστου. Παρεδόθητε και παρεδώσατε τα πρόβατα εις την ψευδώνυμον γνώσιν, την κενήν απάτην, την διδασκομένην εις τας χώρας της αθεΐας και της απογνώσεως, όπου ουκ εστίν ουδέ οσμή της αιωνίου ζωής και της αληθούς γνώσεως, της γνώσεως του Θεού.
Και ταύτα, διότι δεν είσθε οι ποιμένες οι καλοί, οι θυσιάζοντες την ζωήν αυτών υπέρ των προβάτων και οδηγούντες αυτά εις τους ευώδεις λειμώνας της αθανάτου ζωής. Σεις είσθε οι μισθωτοί ποιμένες, και κατά το πανάγιον στόμα του Κυρίου ο μισθωτός ποιμήν ουκ εστί ποιμήν (Ιω. ι, 13). Είσθε μισθωτοί των αρχόντων του κόσμου τούτου, δια την δόξαν και τον πλούτον των οποίων εργάζεσθε.
Και άπαξ είσθε οι δούλοι τοιούτων κυρίων, είσθε οπλισμένοι με τα όπλα της βίας, με τα οποία απειλείτε τα πιστά πρόβατα του Χριστού, δια να τα αναγκάσητε να σάς ακολουθήσουν.
Αλλά αυτά τα μακάρια πρόβατα απεκδέχονται το μαρτύριον ως λύτρωσιν και ως αψευδές σημείον ότι θα λάβουν τον αμάραντον στέφανον από τον αγωνοθέτην Κύριον Ιησούν Χριστόν.
Ναί! Είμεθα έτοιμοι να μαρτυρήσωμεν μετά χαράς και αγαλλιάσεως υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως, την οποίαν κρατούμεν ως τον μέγιστον θησαυρόν. Μακαρίζομεν τους εαυτούς μας, διότι θα διωχθώμεν και θα αποθάνωμεν υπέρ πίστεως και αληθείας.
Ακονίσατε την μάχαιραν της αισχύνης. Αποστείλατε τα όργανα της βίας, τα οποία σάς δορυφορούν και με τα οποία είναι πάντοτε πάνοπλος η αποστασία. Αποστείλατέ τα εναντίο μας. Ήδη εις το Άγιον Όρος ενεφανίσθη το αιματωμένον και αποτρόπαιον φάσγανον της βίας, δια να ενσπείρη τον τρόμον εις τας αγίας καρδίας των γερόντων, των ασκητών και των ερημιτών, οι οποίοι έζησαν εν δοκιμασίαις, εν στερήσει, εν τελεία απαρνήσει του σαρκίου των, δια να ευαρεστήσουν τον Κύριον. Το φρικτόν πρόσωπον της βίας εμφανίζεται ως το της μυθικής κεφαλής της Μεδούσης εις τον αγιασμένον κήπον της Παναγίας. Και όπισθεν αυτού του βδελύγματος της βίας ευρίσκεσθε σεις, οι ποιμένες οι μισθωτοί, οι τρίδουλοι των αρχόντων του σκοτεινού κόσμου του χρήματος, της αθεΐας, του εκφυλισμού και πάσης ακολασίας.
Σπαράξατε τους αθώους, τους αγίους ομολογητάς, αφού εγίνατε λύκοι σεις οι ίδιοι οι ποιμένες.
Σπαράξατε την Ορθοδοξίαν μέσα εις το Κολοσσαίον εις το οποίον παρίστανται οι Καίσαρες, της σημερινής κακούργου αθεΐας. Είναι καιρός όμως ν’ αποβάλετε την δοράν του προβάτου, καθ’ όσον αυτή δεν απατά πλέον κανένα. Ο ποιείτε ποιήσατε τάχιον(********)!

_____________________

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Ο Φώτης Κόντογλου στην τρίτη διάσταση του, εκδ. Ιερού Κοινοβίου Οσίου Νικοδήμου, Γουμένισσα 2003.
2. Φώτης Κόντογλου, Τι είναι η Ορθοδοξία και τι είναι ο Παπισμός εκδ. οίκος Αστήρ, Α και E. Παπαδημητρίου, Αθήναι 1964.
3. Φωτιου Κοντογλου, Αντιπαπικά, εκδ. Ορθοδόξου Τύπου, Αθήναι 1993, σελ. 10¬12.
4. Αυτόθι, σελ. 15.
5. Βλ. τη βλάσφημη πατριαρχική δήλωση εις περιοδ. Επίσκεψις 30-11-1998.
6. Σοφ. Σειρ. 37, 11.
7. Ο.Τ., Απρίλιος 1965.
8. Φωτίου Κόντογλου, Αντιπαπικά, σελ. 15-17.