«ΚΑΙ ΕΠΙ ΓΗΣ ΕΙΡΗΝΗ»

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου του 1980

———

——

EYXEΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

«…Εὐχόμεθα τήν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων νὰ ἔρθη στὰ σπίτια καὶ στὶς καρδιές μας ὁ Χριστὸς καὶ νὰ μείνη μαζί μας ὄχι μόνο κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ καινούργιου χρόνου, ἀλλα γιὰ ὅλη μας τὴν ζωή («Σαλπιγξ Ὀρθοδοξίας», 1984, σελ. 348)

* * *

«Καὶ Θεὸς ἀνθρώποις  ἐκ Παρθένου πεφανέρωται μορφωθεὶς τὸ καθ᾽ ἡμᾶς καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα…» (Ἡ Ἐκκλησία)
«Ὁ Θεὸς ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος)

«Ἐπὶ τῇ χαρμοσύνω ἑορτῇ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ εὔχομαι, ὅπως καὶ ἡμεῖς, κλῆρος καὶ λαός, ἀπαρνούμενοι τὴν ζωώδη ἀλογία καὶ ὑπερβαίνοντες τὴν φυσικὴν ἀδυναμία, ἀνεβοῦμε εἰς τὸ ὕψος τοῦ προορισμοῦ μας καὶ φθάσωμε ἄπαντες, διὰ τῆς καθάρσεως ἀπό τῶν παθῶν καὶ τοῦ θείου φωτισμοῦ, εἰς τὴν κατὰ χάριν θέωσιν, ἡ ὁποία εἶναι ἡ ὑψίστη προοπτικὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως». («Σαλπιγξ Ὀρθοδοξίας», 1998, σελ. 325)

* * *

«…Εὐχόμεθα τὸ «Νέο Βρέφος» τῆς Βηθλεέμ νὰ φέρῃ καὶ τὴν δική μας ἀνανέωσι· καὶ ὅσο ὁ κόσμος χρόνο μὲ χρόνο γηράσκει καὶ παλιώνει ἠθικῶς καὶ φυσικῶς, τόσο οἱ πιστοὶ νὰ ζοῦν πάντοτε τὴν ἀνάπλασι, ποὺ ἦλθε νὰ φέρη ὁ ἐνανθρωπήσας Λόγος στὸ θνητό μας γένος, καθὼς καὶ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννησι μέσα στὴν Ἐκκλησία».

(Σάλπιγξ Ὀρθοδοξίας», σελ. 350, 1989

«ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ», σελ. 53, ἐκδ. 1998
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Ελλας πρωτη διακονος του χριστιανισμου

ΜΕ ΕΞΟΧΟΥΣ ποιητὰς καὶ φιλοσόφους, οἱ ὁποῖοι –κατὰ τὴν γνώμην τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας– ἐφωτίζοντο μὲ κάποιες ἀκτῖνες ἀληθείας ἀπὸ τὸ ἀνέσπερον φῶς ποὺ «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰωάν. 1, 9), ἡ Ἑλλὰς προητοιμάζετο διὰ νὰ χαιρετίσῃ τὸν Λυτρωτὴν τοῦ κόσμου.
Καὶ τὸν ἐχαιρέτισε! Πρώτη αὐτὴ ἐξ ὅλων τῶν ἐθνῶν. Ἀνοίξατε, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον καὶ μελετήσατε ἐπισταμένως τὸ κεφάλαιον 12, στίχους 20 – 30 κ.ἑ. Μέσα εἰς τοὺς στίχους τοῦ κεφαλαίου τούτου περιγράφεται ἡ πρώτη συνάντησις τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ῾Ελλάδος.

Τὸ ἱερὸν κείμενον λέγει ὅτι Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶχον ἐπισκεφθῇ τὰ Ἰεροσόλυμα, ἐπεθύμησαν νὰ ἴδουν τὸν Ἰησοῦν. Δύο μαθηταί, ὁ Φίλιππος καὶ ὁ Ἀνδρέας (ο οποῖος ἀργότερα ἐκήρυξε καὶ ἐμαρτύρησεν ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους, πολιοῦχος ἀναδειχθεὶς τῆς πρωτευούσης τῆς Πελοποννήσου), ἀναλαμβάνουν νὰ φέρουν εἰς ἐπαφὴν μὲ τὸν Διδάσκαλόν των τοὺς Ἕλληνας. Καὶ ὅταν ὁ Χριστὸς ἐπληροφορήθη ὅτι Ἕλληνες τὸν ζητοῦν, ἡ θεία καρδία του ἐσκίρτησεν ἀπὸ χαρά, τὸ πνεῦμά του προεῖδε τὰς μεγάλας ὑπηρεσίας, τὰς ὁποίας θὰ προσέφερεν εἰς τὴν διάδοσιν τοῦ εὐαγγελίου του ἡ Ἑλλάς, καὶ τὰ πανάχραντα χείλη του προέφεραν λόγους, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν όχι μόνον ἀναφαίρετον τίτλον δόξης διὰ τὴν μικράν μας πατρίδα, ἀλλὰ καὶ θείαν ἐντολήν, ἡ ὁποία καθώρισε τὴν ἀποστολὴν τοῦ ἔθνους μας διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Ἰδοὺ οἱ ἀθάνατοι λόγοι τοῦ Κυρίου· «Ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Δηλαδή· Ἔφθασεν ἡ ὥρα τῆς δόξης μου. Ὁ σταυρός μου, ποὺ θὰ ὑψωθῇ εἰς τὸν Γολγοθᾶν, ὡς θεῖος μαγνήτης θὰ ἑλκύσῃ ὀπαδοὺς πολλοὺς ἐξ ὅλων τῶν ἐθνῶν τῆς γῆς. Οἱ Ἕλληνες, ἰδοὺ οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ προσέλθουν καὶ θὰ μὲ ὑπηρετήσουν! Καὶ ὡς ὑπηρέται πιστοὶ τοῦ πνεύματός μου θὰ δοξασθοῦν ἀνὰ τὰ πέρατα τοῦ κόσμου.
Αὐτοὶ οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου, ἀνεκτίμητος περγαμηνὴ τοῦ ἔθνους μας, θὰ ἔπρεπε νὰ τυπωθοῦν εἰς πινακίδας, ν᾽ ἀναρτηθοῦν εἰς τὰ σχολεῖα καὶ τὰ γραφεῖα, νὰ τοιχοκολληθοῦν, καὶ νὰ γίνουν θέμα βαθυτάτης μελέτης παρ᾽ ὅλων τῶν Ἕλλήνων, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε πρέπει νὰ τοὺς λησμονήσουν.