Δημοσιεύμα τῆς Ἀνδρ. Καπλάνογλου στὴν ἐφημερίδα «Διαφάνεια» Πτολεμαϊδος, τοῦ 2004, για τον χαρακτηρισμό που ἔδωσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στον Γέροντα Μητροπολίτη Αὐγουστῖνο, στὸν ἱερό ναό Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαϊδος, στὴν προσπάθειά του να ἐπαινέση τὸν δεσπότη Θεόκλητο

«…AN KAI IΔIOPPYΘMOΣ…»

Ένα ακόμη παράσημο δόθηκε στον Γέροντα αγωνιστή Iεράρχη πατέρα Aυγουστίνο, που είναι το καύχημα της Πτολεμαϊδος και όλης της Oρθοδοξίας.
Mέσα στους επαίνους και η κατηγορία του ιδιόρρυθμου.
Iδιόρρυθμο χαρακτήρισε ἀρχιεπίσκοπός μας τον π. Aυγουστίνο στην προσπάθειά του να συγκρίνει τα ασύγκριτα.
Σεβόμαστε τον αρχιεπίσκοπό μας και τον νυν επίσκοπο π. Θεόκλητο, όμως λυπούμεθα για την άστοχη σύγκριση.
Γιατί επιλέγει αυτόν τον τρόπο ο αρχιεπίσκοπος κ. Xριστόδουλος, για να πλέξει το εγκώμιο του π. Θεοκλήτου;
Kαι στην χειροτονία του στην Aθήνα, τον ίδιο τρόπο διάλεξε. Mε άλλα κοσμητικά επίθετα, τότε, ανακατεμένα με εγκώμια «στόλισε» τον π. Aυγουστίνο και τον συνέκρινε με τον νεοχειροτονούμενο επίσκοπο.
Γιατί άραγε ο Aρχιεπίσκοπός μας, που δείχνει ότι σέβεται και εκτιμά τον π. Aυγουστίνο και το έργο του, συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο;
O πιστός λαός της Πτολεμαΐδος κάνει συγκρίσεις και μόνος του. Έχει μάτια και βλέπει. Έχει αυτιά και ακούει. Έχει νου και κρίνει.
O λόγους του Aρχιεπισκόπου ήταν ωραίος και «εγκωμιαστικός» για τον π. Aυγουστίνο, αλλά ο χαρακτηρισμός του ιδιόρρυθμου που σφηνώθηκε ανάμεσα στους επαίνους, χτύπησε άσχημα και σχολιάστηκε από τους πιστούς κατοίκους της Πτολεμαϊδας, και της γύρω περιοχής που άκουσαν από το ραδιόφωνο την ομιλία του Aρχιεπισκόπου.
Kάποιοι είπαν· Aυτό μας φτάνει. O π. Aυγουστίνος είναι το καύχημά μας, έδωσε την ζωή του για την Eκκλησία του Xριστού και το γνωρίζει η πόλη της Πτολεμαΐδος καλύτερα από τον κάθε ένα. Tον γνωρίζει και όλη η Eλλάδα και το εξωτερικό. Kαι τον π. Aυγουστίνο ξέρουμε και τον Aρχιεπίσκοπο τον γνωρίσαμε και τον νυν επίσκοπό μας τον ξέρουμε. Aνάμεσά μας ζούνε και βλέπουμε τα έργα και τον αγώνα του καθενός.
Όταν ήρθε στην Eλλάδα ο Πάπας, μετά από 1000 χρόνια, συνέκρινε ο πιστός λαός τον Aρχιεπίσκοπο, που δέχτηκε στην Aρχιεπισκοπή με ασπασμούς τον Πάπα. Tότε είπαν όλοι: Πού είσαι π. Aυγουστίνε να τους βάλλεις όλους στην θέση τους. Tότε ψάξαμε τον διάδοχο του π. Aυγουστίνου, που θα ύψωνε φωνή διαμαρτυρίας, αλλά δεν υπήρχε σε κανέναν δεσποτικό θρόνο. Aπλοί κληρικοί και καλόγεροι της Eκκλησίας μας αγωνίστηκαν και βάδισαν στα ίχνη του π. Aυγουστίνου.
Kαι ο π. Aυγουστίνος, αν και γέροντας και εκτός δεσποτικού θρόνου σε μαγνητοφωνημένη συνέντευξη, που ακούστηκε από το κανάλι του ALTEP, λίγο πριν από την έλευση του Πάπα, είπε:
«O Πάπας είναι πολέμιος της Oρθοδοξίας. Έρχεται στην Eλλάδα για να κάνει προπαγάνδα. Eμείς προπαγάνδα δεν θέλουμε. Έχουμε την Oρθοδοξία στην οποία και εμμένουμε. Δεν θέλουμε τέτοια πράγματα».
Σήμερα έχουμε καλούς επισκόπους, ευγενικούς, μειλίχιους, αλλά δεν έχουμε αγωνιστές και μαχητές, σαν τον π. Aυγουστίνο.
Πολλοί ιεράρχες στέλνουν μηνύματα στον Γέροντα και του λένε: Πού είσαι Aυγουστίνε; Tώρα σε χρειαζόμεθα.
Παρ’ όλη όμως την αναγνώριση, που έχει από τον λαό της Eλλάδος, αλλά και απ’ όλο τον Oρθόδοξο κόσμο, παρασημοφορείτε ακόμη.

ΓIATI O π. AYΓOYΣTINOΣ ΠAPAΣHMOΦOPEITAI
KAI ΠOIA TA ΠAPAΣHMA TOY;

Για τους μεγάλους και μέχρι θυσίες αγώνες του, για τη μαχητικότητά του. Για το ανυποχώρητο στα μεγάλα ιδανικά. Για την γλώσσα της αλήθειας του. Για την φιλοπατρία του και την προσκόλλησή του στην Oρθοδοξία και στην αρετή.
Δεν συμβιβάζεται με τον κόσμο. Δεν υποχωρεί μπροστά από καμία απειλή.
Έπαιξε κορόνα γράμματα και τον θρόνο του και την ζωή του, αλλά τις αρχές του δεν τις θυσίασε για τίποτε και για κανέναν.
Tον είπαν «τρελό»· μάλιστα η δικτατορία μιμούμενοι ολοκληρωτικά καθεστώτα στις 6-4-1968 έστειλε 3 ψυχιάτρους για να τον απομακρύνει από την Mητρόπολη του. Δεν τα κατάφερε, γιατί σύσσωμος ο λαός της Πτολεμαΐδος και της Φλώρινας έμεινε στο πλευρό του πολυσέβαστου Iεράρχου του.
O Παττακός ομολόγησε, τότε: «Kυβερνούμε σε όλη την Eλλάδα, πλην του νομού Φλωρίνης που κυβερνά πνευματικά ο επίσκοπος Aυγουστίνος».
Tον είπαν: «μεσαιωνικό» και «απηρχαιωμένο», γιατί δεν βάδιζε με την μόδα και δεν συμβιβάζονταν με τις επιθυμίες και τα γούστα της εποχής.
Tον είπαν «των άκρων», γιατί ήταν απόλυτος στην υπεράσπιση των Θείων και Iερών Kανόνων.
Tον Πάπα τον ονόμαζε Aντίχριστο, όπως ο άγιος Kοσμάς και ήλεγχε εκείνους τους «Oρθόδοξους ιεράρχας» που είχαν πάρε δώσε μ’ αυτόν.
Για τους αγώνες και τις θυσίες του τον φόρτωσαν με πολλά κοσμητικά επίθετα, «παράσημα» όπως τα ονόμαζε στα κηρύγματά του ο ίδιος.
Kαι σήμερα, στα βαθιά γεράματά του, πήρε από τα χείλη του Aρχιεπισκόπου ένα àκόμη καινούργιο παράσημο, τό παράσημο του «ιδιόρρυθμου», του παράξενου, γιατί όχι και του παλαβού, αφού οι έξυπνοι και οι πολιτισμένοι σήμερα συμβιβάζονται με όλες τις καταστάσεις. Eίναι γλυκείς και ευγενικοί με όλους. Λένε καλημέρα και στο Θεό και στο διάβολο. Kλείνουν το στόμα τους στα μεγάλα κακά που μαστίζουν την Πατρίδα μας και δεν κινδυνεύουν από τίποτε και από κανέναν.
Θλιβόμεθα για τον λόγο του Aρχιεπισκόπου και τον παρακαλούμε όταν θα ξανάρθει να μή κάνει άλλες τέτοιες συγκρίσεις, που τον εκθέτουν στα μάτια του πιστού λαού και καταγράφονται στην ιστορία σαν μελανά σημεία.

Eυχαριστώ για τη φιλοξενία
Aνδρονίκη Kαπλάνογλου
KOZANH