• ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟ ΜΑΣΟΝΟΥΣ, ΣΤΙΣ 19-20.4.2018 ΣΤΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ, για τα 70 χρονια απο την εκλογη του Αθηναγορα στον οικουμενικο θρονο και για την ιδρυση του Π.Σ.Ε. (Παγκοσμιο Συμβουλιο αιρετικων).  ΑΝΤΙΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ
• Ἀποκαλυπτήρια και καταγγελεῖες τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου: «Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, κατ᾽  δὲν ὑπάρχει. Ὑπάρχει μόνο ἕνα πρόσωπο, ποὺ ἔγινε πατριάρχης μὲ τὴν βοήθεια τῶν μασόνων τῆς Ἀμερικῆς καὶ τὴν ἔγκριση τῆς Τουρκίας».

ΦΥΛΑΚΕΣ, ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ

Ἀπό τὴν «Χριστιανικὴ Σπίθα», φυλ. 268 τοῦ 1964 και από το βιβλιο «Ἀντιπαπικά» τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

«Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία» (Ἰωσήφ Βρυέννιος)

 

«Καὶ πάλιν, ἀγαπητοί μας ἀναγνῶσται, ἐκ τῆς μικρᾶς μας σκοπιᾶς, τὴν ὁποίαν κρατοῦμε θὰ φωνάξωμε πρὸς τὸν εὐσεβῆ ὀρθόδοξο ἑλληνικὸ λαό τό· Φύλακες, γρηγορεῖτε! Τὸ ὕψιστο καθῆκον ἀπέναντι τῆς ὀρθοδόξου πίστεώς μας δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ ἠσυχάσωμε, ἀλλὰ μᾶς ὑποχρεώνει νὰ ῥήξωμε καὶ ἡμεῖς φωνὴ διαμαρτυρίας διʼ ὅσα κατὰ τὰς ἡμέρας αὐτὰς συμβαίνουν εἰς βάρος τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τὸ θέμα, διὰ τὸ ὁποῖο θὰ διαμαρτυρηθῶμε, εἶνε ἡ τακτικὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπέναντι τῶν Παπικῶν. Πλέον συγκεκριμένως˙ Εἶνε ὁ… πατριάρχης Ἀθηναγόρας. Διότι, μὴ ὑπαρχούσης δυστυχῶς εἰς τὸ Φαναρί ἰσχυρᾶ φυσιογνωμία Ἱεράρχου, ἱκανοῦ νʼ ἀντισταθῆ εἰς αὐθαιρέτους καὶ ἀντικανονικὰς ἐνεργείας ἑνὸς ἀνθρώπου, Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον κατʼ οὐσίαν δὲν ὑπάρχει. Ὑπάρχει μόνο ὁ Ἀθηναγόρας, ποὺ διοικεῖ τὸ ἱστορικὸ τοῦτο Πατριαρχεῖο κατὰ τρόπο ἀπολυταρχικό, ἐπὶ μεγίστη ζημία τῆς Ὀρθοδοξίας. Εἰς ἄλλους καιρούς, κατὰ τοὺς ὁποίους ζοῦσαν ὑπέροχοι Ἱεράρχαι εἰς τὸ Φανάρι, πατριάρχης ὅπως ὁ Ἀθηναγόρας ὄχι μόνον δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ σταθῆ ἐπὶ τοῦ Θρόνου, ἀλλὰ καὶ θὰ εἰσήγετο εἰς ἐκκλησιαστικὸ δικαστήριο ἐπὶ παραβάσει Ἱερῶν Κανόνων καὶ θὰ ἐστέλλετο εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, διὰ νὰ ἐκπλύνη διὰ δακρύων εἰλικρινοῦς μετανοίας τὰ κανονικὰ ἐγκλήματά του…

ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ «ΣΠΙΘΑΣ», γιὰ τὴν ἄφρωνα καὶ ἀχαλίνωτη τακτικὴ τοῦ Πατριάρχου

Ἡ «Σπίθα» δὲν εἶνε ἡ πρώτη φορὰ ποὺ ἠσχολήθη μὲ ἀντικανονικὰς ἐνεργείας τοῦ Ἀθηναγόρου. Ἀπὸ δωδεκαετίας καὶ πλέον δὲν ἐπαύσαμε νὰ κτυποῦμε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου ἐξ αἰτίας τοῦ Πατριάρχου τούτου. Ἐν μέσῳ σιγῆς νεκροταφείου ἡ «Σπίθα» ἤγειρε φωνὴν διαμαρτυρίας καὶ ἐλέγχου. Ἐὰν δὲ ἀπὸ τότε ἀκούετο, δὲν θὰ εὑρισκόμεθα σήμερα πρὸ τῶν τελευταίων θλιβερῶν ἐξελίξεων, ποὺ ἐδημιούργησε ἡ ἄφρων καὶ ἀχαλίνωτος τακτικὴ τοῦ Πατριάρχου. Διότι τὸ κακὸ θὰ εἶχε παταχθῆ εἰς τὴν ῥίζαν του. Τί πρῶτο καὶ τί ὕστερον νὰ ἀναφέρωμε ἐξ ὅσων γραπτῶς καὶ προφορικῶς ἠλέγξαμε τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα;
Ἡ «Σπίθα» ἤλεγξε τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, διότι, σὲ ἐπίσημο πατριαρχικὸ ἐγγράφο, σύγγραμμα κορυφαίου διδασκάλου τοῦ Πνευματισμοῦ, Σατανικοῦ συστήματος, ἐχαρακτήρισε ὡς «περισπούδαστο», γεγονός, τὸ ὁποῖο ἔγινε εὐρέως γνωστὸ μεταξὺ τῶν πνευματιστῶν τῆς Ἑλλάδος οὐκ ὀλίγον ἐνίσχυσε τὴν κίνησίν των.
Ἡ «Σπίθα» ἤλεγξε δεύτερον τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, διότι,

ἐνῷ ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος διʼ ἐγκυκλίου της τὴν αἰσχρὰν ἔκθεσιν γυμνῶν σαρκῶν Ἑλληνίδων εἰς τὰ περιβόητα καλλιστεῖα κατεδίκασεν ὡς πρᾶξιν ποὺ ἀντιβαίνει τὴν Χριστιανικὴν Ἠθικήν, ὁ Πατριάρχης ἄνοιξε τὶς πόρτες τοῦ Πατριαρχείου καὶ ἐδέχθη τὴν στὰρ-Ἑλλὰς καὶ ἐφωτογραφήθη μʼ αὐτήν, ἡ δὲ φωτογραφία σκοπίμως ἐδημοσιεύθη εἰς ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα πρὸς ἐνίσχυσι τῆς κοσμικῆς ἀπόψεως ὅτι τὰ καλλιστεῖα δὲν ἀπαγορεύονται ἀφοῦ καὶ ἕνας Πατριάρχης τὰ εὐλογεῖ.
Ἡ «Σπίθα» ἤλεγξε τρίτον τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, διότι εἰσῆλθε σὲ τζαμὶ καὶ συμπροσηυχήθη μετὰ Ὀθωμανῶν.
Ἡ «Σπίθα» ἤλεγξε τέταρτον τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, διότι ἐτέλεσε ἐπιμνημόσυνη δέησι καὶ ἐδεήθη νὰ κατατάξη ὁ Θεὸς ἀβαπτίστους, Ὀθωμανούς, ἐν σκηναῖς τῶν ἐκλεκτῶν καὶ ἁγίων…
Ἀλλὰ καὶ ἐσχάτως, ὅταν μέσα στὴν Ἀθήνα ἔγινε ἐπιδρομὴ Μασόνων, οἱ ὁποῖοι ἐκ περάτων τῆς γῆς ἦλθαν γιὰ νὰ κάνουν διεθνὲς συνέδριο, ὁ συντάκτης τῆς «Σπίθας» εἰς σύσκεψι ἀντιπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων θρησκευτικῶν σωματείων ἠγέρθη καὶ εἶπε, ὅτι ἐφʼ ὅσον ἐπίμονοι φῆμαι, ποὺ δὲν διαψεύθηκαν, λέγουν ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καὶ τὸ πρῶτον ὄργανον αὐτοῦ, ὁ Ἀμερικῆς Ἰάκωβος, εἶνε Μασόνοι, ἡ Μασονία θὰ ὑψώνη θρασεῖαν τὴν κεφαλήν, καυχωμένη, ὅτι μεταξὺ τῶν ἐκλεκτῶν μελῶν αὐτῆς ἔχει καὶ κορυφὰς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πρὸς τὸν Πατριάρχη λοιπὸν Ἀθηναγόρα, εἴπαμε τότε, ὅτι πρέπει νὰ στραφῆ ἡ σύσκεψίς μας καὶ νʼ ἀπευθύνη τηλεγραφικῶς πύρινον πρὸς τὸν Πατριάρχην τὸ ἐρώτημα:
Τί ἀντιπροσωπεύει τὸ Φανάρι; Τὸ φῶς ἢ τὸ σκότος;
«Παναγιώτατε, οἱ ἐδῶ συνελθόντες Μασόνοι καυχῶνται ὅτι καὶ σεῖς εἶσθε Μασόνος. Παρακαλοῦμε διαψεύσατε σκανδαλώδη φήμη, ποὺ σείει τὰς χριστιανικὰς συνειδήσεις». Δυστυχῶς ὅμως εἰς τὰς συσκέψεις ἐκείνας ἐπεκράτησε ἡ σκοπιμότης, γιὰ νὰ μὴ ἐκτεθῆ τὸ Πατριαρχεῖο!
Φῶς ἤ σκότος; Ἰδοὺ τὸ ἐρώτημα τὸ ὁποῖο ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχου ἐπιμόνως ἀπηυθύναμε πρὸς τὸ Φανάρι ἐρωτῶντας τοὺς ἐκεῖ Ὀρθοδόξους˙ τί ἀντιπροσωπεύει πλέον τὸ ἐκεῖ Πατριαρχεῖο; Ἐὰν τὸ Πατριαρχεῖο τοῦτο, τὸ ὁποῖο θεωρεῖται ὁ ὀφθαλμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐσκοτίσθη ὥστε νὰ μὴ διακρίνη μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, μεταξὺ ἀληθείας καὶ πλάνης, μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ κακοδοξίας, τοῦτο διὰ τὸν Ὀρθόδοξο κόσμο θὰ σημάνη μεγάλη πνευματικὴ συμφορά. Διότι καὶ ἐδῶ μπορεῖ νὰ ἔχη ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ˙ «Εἰ τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 23).

Συνεχίζεται