13.5.2018, Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ (Πράξ. 16,16-34)
Ὁμιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Καντιώτου στον Ἀπόστολο

H MAΓΕΙΑ

«Διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπε· Παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῆς» (Πράξ. 16,18)

Ἂς προσπαθήσουμε, ἀδελφοί μου, νὰ πάρουμε κάποιο δίδαγμα ἀπ᾿ ὅσα ἀκούσαμε σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Τυφλοῦ.
Ἀνοίγω τὸν ἀπόστολο, ποὺ εἶνε ἕνας καθρέφτης τῆς ἐποχῆς μας. Τί βλέπουμε ἐκεῖ; Μιὰ ἁμαρτία, ποὺ ἐξακολουθεῖ δυστυχῶς νὰ διαπράττεται καὶ σήμερα. Ποιά εἶνε ἡ ἁμαρτία αὐτή;

* * *

Τὰ χρόνια ἐκεῖνα, λέει, ἕνα φτωχὸ κορίτσι κατοικοῦσε σὲ μιὰ μεγάλη πόλι τῆς Μακεδονίας, τοὺς Φιλίππους.
Οἱ Φίλιπποι εἶχαν μέγαρα, δικαστήρια, θέατρα, στρατῶνες. Ἀλλὰ μιὰ νύχτα ἔγινε σεισμὸς καὶ καταστροφή. Τώρα ἂν πᾷς ἐκεῖ, θὰ βρῇς μόνο σπασμένα μάρμαρα καὶ ἀρχαιολόγους νὰ σκάβουν. Λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὴν Καβάλα, στὴν παλαιὰ Ἐγνατία ὁδό, βρίσκονται τὰ ἐρείπια.
Αὐτὰ θὰ πάθουμε καμμιὰ ὥρα κ᾿ ἐμεῖς, ἂν δὲν μετανοήσουμε. Κάθε φορὰ λ.χ. ποὺ χτυ­πᾷ ἡ καμπάνα, σαλπίζουν ἄγγελοι· μὰ στὴν ἐκ­κλη­σία ποιός ἔρχεται; Ἕνας στοὺς ἑκατὸ ἐκκλησιάζεται. Θὰ τ᾿ ἀφήσῃ αὐτὸ ὁ Θεὸς ἀτιμώρητο; Αὐτὰ εἶνε γραμμένα· διαβάστε Ἀποκάλυψι καὶ θὰ τὰ δῆτε. Καὶ χτίζε σὺ τὰ σπίτια καὶ τὰ παλάτια σου· δὲν θὰ μείνῃ τίποτε, χωράφια θὰ γίνουν καὶ θὰ κατοικοῦν ἄγρια θηρία…
Φτωχὸ λοιπὸν τὸ κορίτσι. Ἐν τούτοις δὲν δούλευε στὰ χωράφια μὲ τὸν πατέρα της, δὲν ἔσκαβε, δὲν ἔβοσκε γίδια. Καὶ ὅμως εἶχε χρήματα. Χωρὶς νὰ δουλεύῃ, κέρδιζε ὅσα κανένας ἄλλος στοὺς Φιλίππους! Μήπως εἶχε περιουσία; ἀμπέλια, χωράφια, ἐργαστήρια; Ὄ­χι. Αὐτὴ εἶχε κάποιο ἄλλο «ἐργοστάσιο», ποὺ ἐκμεταλλεύεται τοὺς ἀφελεῖς καὶ ἀνοήτους. Ποιό εἶν᾿ αὐτό; Εἶνε τὸ ἐργοστάσιο τῆς μαγείας. Μικρὴ δουλειὰ εἶν᾿ αὐτή;
Μάγισσα ἦταν ἡ κόρη. Καὶ τὴν ἐκμεταλλεύονταν τ᾿ ἀφεντικά της. Ἔβγαζαν χρήματα ἀπ᾿ ὅλη τὴν πελατεία της, μικροὺς καὶ μεγάλους, πλουσίους καὶ φτωχούς, ἀσήμους καὶ ἐπισήμους. Ἦταν γνωστή. Ὅταν εἶχε κανεὶς καμμιὰ δυσκολία, ὅταν ἀρρώσταινε παιδί, ὅ­ταν κάποιος χανόταν, ὅταν εἶχαν κάποια ἀπορία, ἔτρεχαν σ᾿ αὐτήν. Ἦταν τρόπον τινὰ ἕνα μαντεῖο Δελφῶν στοὺς Φιλίππους, μιὰ ἱέρεια τοῦ θεοῦ Ἀπόλλωνος. Καὶ ἔβγαζε χρήματα πολλά· γιὰ κάθε ἀπάντησί της ἔπεφταν χρυ­σᾶ νομίσματα.
Ἀλλὰ μιὰ μέρα ἦρθε ἐκεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Βγῆκε τότε ἡ μάγισσα καὶ τί ἔκανε; Μήπως τὸν κατηγοροῦσε, τοῦ πετοῦσε πέτρες, τὸν ἔφτυνε; Ὄχι. Τὰ δαιμόνια φοβοῦν­ται τοὺς ἀξίους ἀπεσταλμένους τοῦ Κυρίου. Ἐκφραζόταν κολακευτικά. Βλέπετε, ἔλεγε, αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἦρθαν; εἶνε ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ «καταγγέλλουσιν ἡμῖν ὁδὸν σωτηρίας» (Πράξ. 16,17).
Ὁ ἀπόστολος κατάλαβε τὴν πονηρία τοῦ δαίμονος. Ὁ Παῦλος δὲν ἤθελε συστάσεις ἀ­πὸ τὸ πονηρὸ πνεῦμα. Κ᾿ ἐπειδὴ κουράστηκε νὰ τὴν ἀκούῃ, διέταξε τὸ δαιμόνιο νὰ βγῇ. Κι ἀ­μέσως βγῆκε, καὶ ἡ κόρη ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη ἔπαψε νὰ μαντεύῃ καὶ νὰ κάνῃ μάγια.
Ὅταν τὸ εἶδαν αὐτὸ τ᾿ ἀφεντικά της, ὠργίστηκαν. Ἔπιασαν τὸν ἀπόστολο Παῦλο καὶ τὸν συνοδό του τὸν Σίλα καὶ τοὺς ἔρριξαν στὶς φυλακές. Ἐδῶ σταματῶ.

* * *

Αὐτὰ γίνονταν ἐκεῖ τότε. Σήμερα τί γίνεται; Προώδευσε, λένε, ἡ ἀνθρωπότης!… Ποῦ προώδευσε; Ἔχει πρόοδο στὰ ὑλικὰ ἀλλὰ καὶ στὰ δαιμονικά. Τότε, στὰ χρόνια τῶν ἀποστό­λων, ὑπῆρχε μαγεία· ἀλλὰ καὶ σήμερα ὑπάρχει. Κι ὄχι μόνο σὲ ἐπαρχίες· καὶ στὶς πρωτεύ­ουσες, μὲ τὰ πανεπιστήμια καὶ τὶς ἀκαδημίες, μὲ σοφοὺς καὶ ἀξιωματούχους, μὲ ἄρ­χοντες καὶ κυβερνῆτες, ὑπάρχει μαγεία. Ναί, ὑπάρχει· μάγοι καὶ μάγισσες κάνουν «χρυσὲς δουλειές».
Ἡ μαγεία εἶνε διαφόρων εἰδῶν· ὑπάρχει λα­­ϊκὴ καὶ «ἐπιστημονικὴ» μαγεία, λευκὴ καὶ μαύρη μαγεία.
⃝ Ἡ λαϊκὴ μαγεία δρᾷ στὰ κατώτερα στρώματα. Ἔχουμε τοὺς ἀμόρ­φωτους μάγους καὶ μάγισσες. Ἔχουμε ἔπειτα τὶς πλανόδιες γύφτισ­σες, ποὺ γυρίζουν καὶ «λένε τὴ μοῖρα» στὸν ἕ­­να καὶ τὸν ἄλλο. Ἔ­χουμε καὶ κάτι γραΐδια ἀ­γράμματα καὶ ἀστοιχείωτα, ποὺ ἔγιναν σκεύη τοῦ διαβόλου καὶ ξεγελοῦν νέους καὶ νέες, κόσμο καὶ κοσμάκη. Λένε, ὅτι μποροῦν νὰ δοῦν δῆθεν τὸ μέλλον, πότε ἀπὸ τὰ φλιντζάνια τοῦ καφέ, πότε ἀπὸ τὰ χαρτιά, πότε ἀπὸ τὰ ἄστρα, πότε ἀπὸ τὸ νερό, πότε ἀπὸ λεκάνες, πότε ἀπὸ κόκκαλα ζῴων, πότε ἀπὸ τὸ λάλημα τοῦ πετεινοῦ… Ἔτσι ἐξαπατοῦν τοὺς ἀφελεῖς.
⃝ Μερικοὶ ἔχουν κακία καὶ ἀσκοῦν τὴ μαύρη μαγεία. Προτιμότερο νὰ πατήσῃς σκορπιὸ παρὰ νὰ πέσῃς σὲ κάτι τέτοιους. Αὐτοὶ δὲν λένε μόνο τὸ μέλλον· προσπαθοῦν νὰ κάνουν καὶ κακό. Φτειάχνουν ἀνθρωπάκια μικρὰ ἀπὸ κερί, ὁμοιώματα γυναικῶν ἢ ἀντρῶν ποὺ θέλουν νὰ βλάψουν, τὰ καρφιτσώνουν, τὰ πετοῦν σὲ αὐλὲς σπιτιῶν, καὶ προσπαθοῦν ἔτσι νὰ χωρίσουν ἀντρόγυνα, νὰ κάνουν ζημιὰ σὲ νέους καὶ νέες, νὰ διαλύσουν συνοικέσια, νὰ ταράξουν σπίτια…
⃝ Κάτι ἄλλοι ὄχι μόνο μὲ ἐνέργειές τους ἀλλ᾿ ἀκόμη καὶ μὲ τὸ βλέμμα κάνουν κακό. Τὸ μάτι τους εἶνε σὰν τῆς ὀχιᾶς. Ὑπάρχουν πα­ραδείγματα. Ἂν λόγου χάριν τὸ μάτι ἑνὸς τέτοιου βάσκανου ἀνθρώπου, ποὺ ἔχει ἠλεκτρι­σμὸ τῆς κολάσεως, πέσῃ σὲ ἄνθρωπο ἢ ζῷο, εἶνε σὰ νὰ πέφτῃ κεραυνός· ψοφάει τὸ ζῷο, ἀρρωσταίνει τὸ παιδί… Ἡ Ἐκκλησία γι᾿ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ἔχει εἰδικὴ εὐχὴ στὸ Εὐχολόγιο κατὰ τῆς βασκανίας.
⃝ Ἀκόμη χειρότερα μπερδεύονται τὰ πρά­γματα ὅταν οἱ μάγοι χρησιμοποιοῦν ἱερὰ ἀν­τικείμενα (εἰκόνες, κεριά, λιβάνια…), ἀνακατεύουν μὲ τὰ σατανικὰ λόγια «προσευχές», ἢ λένε πὼς βλέπουν τὴν Παναγία ἢ διαφόρους ἁγίους. Τότε εἶνε ἡ μεγάλη ἀπάτη.
⃝ Ἀλλ᾿ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀγύρτες τῆς μαγείας ἔχουμε καὶ τὴν αὐτοδιαφημιζομένη ὡς «ἐπιστημονικὴ» μαγεία. Αὐτὴ εἶνε ἐφωδιασμένη μὲ διπλώματα, προβάλλεται ὡς ἐπάγγελμα ποὺ προσφέρει ὑπηρεσίες, διαφημίζεται μὲ τὰ γνωστὰ μέσα, καὶ ἀγρεύει τὰ θύματά της ἀ­κόμα καὶ μεταξὺ τῶν ἀριστοκρατικῶν κύκλων καὶ τῶν ὑψηλὰ ἱσταμένων τῶν ἀστικῶν κέντρων. Πρὸς παραπλάνησιν ἀλλάζει ὄνομα. Λέγεται πνευματισμός, ἀστρολογία κ.λπ.. Ἀλ­λὰ «τί Γιάννης, τί Γιαννάκης»· τὸ ἴδιο εἶνε. Ἐ­δῶ ἀνήκουν τὰ μέντιουμ, τὰ πράσινα τραπέζια, καὶ ἄλλοι τρόποι ἐπικοινωνίας μὲ τὰ δαιμόνια. Ὅλα αὐτὰ εἶνε σατανικά.

* * *

Τὰ λέμε αὐτά, ἀγαπητοί μου, γιὰ νὰ μὴν πέ­σῃ κανεὶς στὴν παγίδα. Ὡς Χριστιανὸς καὶ ὡς Χριστιανὴ μὴν ἔχεις καμμιά σχέσι μὲ τὴ μαγεία. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θὰ πᾷς ἐκεῖ, εἶσαι ἐ­κτὸς χριστιανισμοῦ, ξεβαφτίζεσαι. Ἡ Ἐκκλησία γιὰ ὅποιον πάῃ σὲ μάγο ἢ μάγισσα ἔχει ἐ­πιτίμιο – πόσο νομίζετε; Γιὰ πορνεία ἢ μοιχεία ὁρίζει 5 – 6 χρόνια ἀποχὴ ἀπὸ τὴ θεία κοι­νωνία· ἂν ὅμως πέσῃ κανεὶς στὴ μαγεία, 20 χρόνια θὰ μείνῃ μακριὰ ἀπὸ τὸ ἅγιο ποτήριο! Ἀπ᾿ αὐτὸ νὰ καταλάβῃς, πόσο βαρὺ ἁ­μάρτημα εἶ­νε. Γι᾿ αὐτὸ μακριὰ ἀπ᾿ τοὺς μάγους! Καὶ νὰ δι­αφωτίζῃς καὶ ἄλλους.
Ὅ,τι καὶ νὰ σοῦ συμβῇ, ποτέ μὴν καταφύ­γῃς στὸ μάγο! Κι ἂν ἀκόμη σοῦ λέῃ ὅτι θὰ σοῦ δώσῃ τὸν καλύτερο γαμπρὸ ἢ τὴν καλύτερη νύφη· κι ἂν σοῦ πῇ πὼς θὰ σοῦ κάνῃ καλὰ τὸ παιδί· κι ἂν σοῦ στρώσῃ τὸ σπίτι μὲ χρυσάφι, κι ἂν σοῦ δίνῃ ὅλη τὴ γῆ μὲ τὰ βασίλειά της, κι ἂν σοῦ χαρίζῃ τὸν οὐρανὸ μὲ τ᾿ ἄστρα, ἐσὺ ποτέ μὴν πᾷς καὶ προσκυνήσῃς τὸ σατανᾶ. Προτίμησε νὰ πεθάνῃς φτωχὸς μὲ τὸ Χριστό, παρὰ πλούσιος μὲ τὸ διάβολο. Ἔχεις πλοῦτο καὶ γιατρὸ τὸ Θεό, τὴν Παναγία, τοὺς ἁγίους. Ἔχεις φάρμακο τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας. Δὲν σὲ φτάνουν αὐτά; Ἂν πιστεύ­ῃς, γονάτισε καὶ ζήτησε τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, χωρὶς ν᾿ ἀπορρίπτῃς καὶ τὰ φάρμακα ποὺ δίνει ἡ ἐπιστήμη.
Ἔχε πίστι στὸ Θεό. Ἐξομολογεῖσαι; κοινωνεῖς τὰ ἄχραντα μυστήρια; διαβάζεις τὴν ἁγία Γραφή; κρατᾷς στὰ χέρια σου τὸν τίμιο σταυρό; ἔχεις ἀγάπη στὴν καρδιά σου; Τότε μὴ φο­­βᾶσαι. Ἀλλοίμονο, ἂν πιστέψουμε ὅτι ὁ δι­άβο­λος εἶνε πιὸ ἰσχυρός. Τρέμει. Τὸν καίει ὁ Χριστός, τὸν καίει ὁ σταυρός, τὸν καίει τὸ Εὐ­αγγέ­λιο, τὸν καίει ἡ θεία κοινωνία. Ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στὸς τί εἶπε· «Θὰ σᾶς δώσω τὴ δύναμι, νὰ πα­τᾶ­τε πάνω σὲ φίδια καὶ σκορπιούς…, καὶ νὰ μὴν παθαίνετε τίποτα» (Λουκ. 10,19). Ἔχε λοιπὸν κοντά σου τὸ Χριστὸ καὶ μὴ φοβᾶσαι κανένα. Αὐτὸν νὰ πιστεύῃς, αὐτὸν νὰ λατρεύῃς, αὐ­τὸν ν᾿ ἀ­γαπᾷς εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Κωνσταντίνου & Ἑλένης Ἡλιουπόλεως – Ἀθηνῶν τὴν 7-6-1964.