Λαοθαλασσα στα Γιαννιτσα για τη Μακεδονια: 10.000 κοσμου στο δρομο

Την Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018 πραγματοποιήθηκε στα Γιαννιτσά πορεία διαμαρτυρίας για την Μακεδονία, την οποία διοργάνωσαν 72 Πολιτιστικοί και Αθλητικοί Σύλλογοι και Φορείς του Δήμου Πέλλας και της ευρύτερης περιοχής…

Την συνεχεια: https://aridaianews.blogspot.com/2018/07/10000.html

Γκαλοπ στην Σπαρτη για το Μακεδονικο

https://youtu.be/ZPwfXelGg8Q

Συγκεντρωση και πορεια στη Φλωρινα για τη Μακεδονια

——-

——–

Χιλιάδες ήταν και πάλι οι Φλωρινιώτες που συγκεντρώθηκαν το απόγευμα της Δευτέρας στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας, για να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στη συμφωνία Κοτζιά – Ντιμιτρόφ.
Τη νέα αυτή κινητοποίηση διοργάνωσαν πολιτιστικοί και αθλητικοί σύλλογοι της Φλώρινας.
Χαιρέτησαν ο πρόεδρος της προσωρινής συντονιστικής επιτροπής Γιώργος Τσαλαγιώργος και ο γενικός αρχιερατικός επίτροπος της Μητρόπολης π. Δημοσθένη Παπαδόπουλο, ενώ αμέσως μετά αναγνώστηκε το ψήφισμα της συγκέντρωσης.
κολούθησε ειρηνική πορεία σε κεντρικούς δρόμους.
Αίσθηση προκάλεσε και η παρακάτω ιστορία που διάβασε ο Πέτρος Γώγος προς τους συγκεντρωμένους.

ΥΠΟΣΤΟΛΗ ΣΗΜΑΙΑΣ – ΕΠΑΡΣΗ ΓΡΑΒΑΤΑΣ

Του είχα υποσχεθεί να το καταγράψω και δεν τήρησα την υπόσχεσή μου. Μου διηγήθηκε την ιστορία πρίν 20 χρόνια και κάθε φορά που τον συναντούσα ένιωθα άβολα. Ευτυχώς έφυγε πριν μερικούς μήνες από τη ζωή για να συναντήσει τους προγόνους του και δεν πρόλαβε να δει τα χάλια μας.

«…Το 1919 ήρθε στο χωριό Κρατερό χαρτί για επιστράτευση. Παλιές πατριαρχικές οικογένειες με τον «γέρο» να κάνει κουμάντο σε γιούς νύφες κι εγγόνια. Από το σπίτι έφυγαν 3 παιδιά για τη Μικρασία. Δυο χρόνια μετά το ένα γύρισε με κομμένα και τα δυο πόδια κάτω απ το γόνατο. «Δόξα τω Θεώ ήρθε, άλλα δεν γύρισαν ποτέ» έλεγε ο «γέρος» . Ένα χρόνο μετά την καταστροφή, ο ταχυδρόμος έφερε ένα χαρτί. Ό γέρος δεν ήξερε γράμματα, φώναξε τον γραμματέα του χωριού να διαβάσει. Το χαρτί έλεγε ότι απονέμεται στο «παιδί» αριστείο ανδρείας και να στείλει χαρτιά για πολεμική σύνταξη.» Ήταν δίκαιο αλλά δεν έγινε πράξη.

«…Ο «γέρος» πήρε το χαρτί και το έσκισε. Από την πατρίδα δεν παίρνομε δίνομε είπε (το αγράμματο εθνίκι κατά τον καρανίκα, ο σλαβομακεδόνας κατά την «εφημερίδα των συντακτών»). Όταν ο γέρος κατέβηκε την άλλη μέρα στο καφενείο όλοι σηκώθηκαν όρθιοι. Τα χρόνια πέρασαν, οι «γέροι» πέθαναν μετά τον εμφύλιο, η οικογένεια σκόρπισε σε Καναδά και Αυστραλία και στο χωριό έμεινε το «παιδί» μόνο του. Το ΄53 ήρθε στο χωριό η Φρειδερίκη να δεί τα σπίτια των ανταρτόπληκτων που χτίστηκαν μετά το κάψιμο του Κρατερού για 3η φορά. Κάποιος της ανάφερε την περίπτωση και βγάλαν σύνταξη στο «παιδί» για να μπορέσει να ζήσει…»

Ευτυχώς ο θείος μας άφησε πριν μερικούς μήνες και δεν πρόλαβε να δεί τον Αλέκση με τη γραβάτα του Ζάεφ στο χέρι. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να καθίσει στην πλατεία να πιεί καφέ μαζί με «το 80% των γηγενών» που πανηγυρίζουν κατά τον κ. Λιάνη. Ευτυχώς δεν πρόλαβε να δεί τη γραβάτα το Ζάεφ να ανεμίζει στον ιστό της σημαίας…

I.Π.