«ΧΡΙΣΤΙΣΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» φυλ. 273, Ἰούνιος 1964
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Κατιώτου

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΩΝ

»Η ΑΜΒΛΩΣΙΣ»

Κοινωνικὰ θέματα

ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΙ

Ἀστικόν, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶσται, ἀστικὸν χαρακτηρίζεται τὸ ἡμέτερον κοινωνικὸν καθεστώς. Καὶ διὰ τοῦ χαρακτηρισμοῦ τούτου τὸ καθεστὼς διαστέλλεται ἀπὸ ἄλλα καθεστῶτα, παλαιότερα καὶ νεώτερα, τὰ ὁποῖα, ἀνακηρύσσοντα τὸ κράτος ὡς ὑπερτάτην ἀξίαν χάριν τοῦ ὁποίου τὰ πάντα πρέπει νὰ θυσιάζωνται, περιορίζουν μέχρις ἀσφυξίας τὴν ἐλευθερίαν τῶν πολιτῶν, ἐπιδιώκουν δὲ διὰ βιαίων μέσων ὅπως δημιουργήσουν ἕνα ὡρισμένον τύπουν πολίτου, ἕνα «καλοῦπι» ἀπὸ τὸ ὁποῖον πρέπει ὅλοι νὰ περάσουν διὰ νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ κατὰ πάντα ὁμοιομορφία, καθʼ ὅν τρόπον ἐξ ὡρισμένων τύπων «καλουπίων» ἐργοστασίων πλινθοποιΐας ἐξέρχονται πανομοιότυπα κατασκευάσματα. Τὸ ἀστιὸν ὅμως καθεστώς, ποὺ κατηγορεῖ τὰ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα διὰ τὸν σφαγιασμὸν τῆς ἐλευθερίας, καυχᾶται διὰ τὴν ἐλευθερίαν τῶν πολιτῶν, διὰ τοὺς δημοκρατικοὺς θεσμούς, διὰ τὴν δυνατότητα ποὺ ἔχει πᾶς ἄνθρωπος νὰ ἀναπτύξη τὴν προσωπικότητά του, καυχᾶται διὰ τὰ ἀνθρωπιστικὰ ἤ καὶ χριστιανικὰ ἰδεώδη του. Τοιοῦτον παρουσιάζουν τὸ ἀστικὸν καθεστὼς οἱ ῥήτορες, ἐκθειάζονες τὰ μεγαλεῖά του…
Ἀλλʼ ἐνῶ τὸ ἀστικὸν καθεστὼς ἐν τοῖς λόγοις παρουσιάζεται ὅτι σέβεται τὴν ἀνθρωπίνην προσωπικότητα καὶ ὑποστηρίζει τὰ ἀνθρωπιστικὰ ἤ τὰ χριστιανικὰ ἰδεώδη, ἐν τοῖς πράγμασι παρουσιάζεται πολὺ διάφορον. Ὑπάρχουν δὲ περιπτώσεις, κατὰ τὰς ὁποίας ἡ ἀντίθεσις τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος πρὸς τὴν ἠθικὴν καὶ θρησκευτικὴν τάξιν εἶνε τόσον ἔκδηλος, ὥστε διερωτᾶταί τις ἐπὶ ἐδάφους τίνος ἐπικρατείας εὑρίσκεται. Ἐπικρατείας ἡ ὁποία πιστεύει εὶς τὸν Θεὸν ἤ ἐπικρατείας ἡ ὁποία ἀναφανδὸν ἔχει ἀναπετάσει τὴν σημαίαν τῆς ἀθεΐας καὶ τοῦ ὑλισμοῦ;

Αὐτὴ ἡ μεταξὺ θεωρίας καὶ πράξεως ἀντίθεσις, αὐτὴ ἡ ἀντινομία εἶνε ἐκείνη ἡ ὁποία ἐκθέτει τὰ ἀστικὰ καθεστῶτα εἰς τὰ ὄμματα τῶν ἐπικριτῶν των ὡς καθεστῶτα ὑποκριτικά, καθεστῶτα τὰ ὁποῖα δὲν πιστεύουν εἰς τὰ ἰδεώδη ὑπὲρ τῶν ὁποίων κόπτονται. Αὐτὴ ἡ ἀντινομία προκαλεῖ τὸν πόνον παντὸς ἐλευθέρου ἀνθρώπου πεινῶντος καὶ διψῶντος τὴν δικαιοσύνην, παντὸς πατριώτου ὁ ὁποῖος δὲν θέλει νὰ ἴδη νὰ καταλύεται ἡ ἐλευθερία καὶ δια βοῶντα καὶ κράζοντα ἁμαρτήματα σεσηπότων ἀστικῶν καθεστώτων νὰ ἐπέλθη ὡς τιμωρὸς νέμεσις ἡ μάστιξ ὁλοκληρωτικοῦ καθεστῶτος.
Ὄχι μόνον τὸ φαίνεσθαι, ἀλλὰ καὶ τὸ εἶναι πρέπει νὰ ἔχη ἕνα καθεστὼς τὸ ὁποῖον διακηρύσσει ὅτι πιστεύει εἰς τὰ ἀνθρωπιστικὰ η χριστιανικὰ ἰδεώδη. Τὸ νὰ ὑποκρίνεται ἕν ἄτομον εἶνε βεβαίως μισητόν. Ἀλλὰ τὸ νὰ ὑποκρίνεται ἕν ὁλόκληρον κράτος εἶνε ἀσυγκρίτως μισητότερον. Ὑποθέσατε ὅτι ἕν κατάστημα τροφίμων φέρει τὴν ἐπιγραφὴν «κατάστημα ἡ ὑγεία». Ἀνύποπτος ὁ πελάτης, ποὺ βλέπει τὴν ἐπιγραφήν, νομίζει ὅτι ὅλα τὰ τρόφιμα τοῦ καταστήματος εἶνε καθαρὰ καὶ ὑγιεινὰ καὶ μὲ τὴν βεβαιότητα αὐτὴν εἰσέρχεται εἰς τὸ κατάστημα ποὺ ἀγοράζει τὰ ἀπαραίτητα διὰ τὴν διατροφὴν τῆς οἰκογενείας του. Ἀλλʼ ὤ τῆς ἀπάτης, ὤ τῆς συμφορᾶς! Τὰ τρόφιμα ποὺ ἠγόρασεν ἀποδεικνύονται τροφὴ ἀποσυντεθειμένη, ἡ ὁποῖα ἐπέφερε τοξικὰς δηλητηριάσεις, βαρὺν κλονισμὸν τῆς ὑγείας καὶ θάνατον ἀκόμη. Ἐπιγραφὴ ἡ ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ τεθῆ εἰς τὸ κατάστημα αὐτὸ ὡς ἁρμόζουσα θὰ ἦτο˙ «Κατάστημα ἡ ἀσθένεια». Ἀγανακτεῖ τις ἐναντίον τοῦ καταστηματάρχου, ὁ ὁποῖος διὰ τῆς ἐπιγραφῆς του ἄλλα ὑπόσχεται καὶ ἄλλα δίδει; Ὁ ὁποῖος γράφει ὑγείαν καὶ μεταδίδει θάνατον; Ἀλλὰ πολὺ περισσότερον πρέπει νʼ ἀγανακτῆ τις ἐναντίον ἑνὸς τεραστίου ὠργανομένου συγκροτήματος, ὁποῖον εἶνε ἕν καθεστώς, προωρισμένον νὰ ἐξυπηρετῆ τὰς ὑλικὰς καὶ πνευματικὰς ἀνάγκας ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, τὸ ὁποῖον ὅμως δὲν ἐκπληροῖ τὸν προορισμόν του, καθόσον ἄλλα μὲν λέγει, ἄλλα δὲ πράττει.
Δυστυχῶς αἱ ἀντινομίαι ποὺ παρουσιάζονται ἐντὸς τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος εἶνε πολλαὶ καὶ μεγάλαι καὶ σείουν αὐτὸ ἐκ θεμελίων.
ΜΙΑ ΤΕΡΑΤΩΔΗΣ ΔΙΑΤΑΞΙΣ
Ἀντινομίας πολλὰς καὶ φοβεράς, ἀντιθέσεις ὀξείας μεταξὺ θεωρίας καὶ πράξεις βλέπει τις ὅταν ἀναγνώση τὴν ἰσχύουσαν νομοθεσίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἐὰν ἔχη τὴν ὑπομονὴν νὰ διεξέλθη τὴν νομοθεσίαν τοῦ Κράτους μας, τὸ ὁποῖον διακρίνεται ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ διὰ τὴν πολυνομίαν του, δὲν θὰ δυσκολευθῆ νὰ εὕρη ἄρθρα καὶ διατάξεις νόμων καὶ ὁλοκλήρους νόμους ὅπου ἀνάγλυφος παρουσιάζεται ἡ ἀντινομία. Διότι ὑπάρχουν νόμοι οἱ ὁποῖοι ἀντινομοθετοῦν τῶ αἰωνίω Νομοθέτη Χριστῶ καὶ διʼ αὐτό, μολονότι ὀνομάζονται νόμοι, συνιστοῦν ἀντινομίαν. Ὑπάρχουν νόμοι οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε θὰ ἐψηφίζοντο ἐὰν προηγουμένως ἐτίθεντο ὑπὸ τὸν ἔλεγχον τῆς ἀδιαφθόρου συνειδήσεως τῶν Ἑλλήνων. Ὁ Ἕλλην, ὅστις δὲν ἐσπούδασε νομικὴν ἐπιστήμην διὰ νὰ διαστρεβλώνη ἐν δικαστηρίοις ὡς δικηγόρος καὶ τὰς πλέον φανερὰς ἀληθείας, ὁ Ἕλλην, ὁ ἀγράμματος μέν, ἀλλʼ ὁ ὁποῖος ἐν τῆ καρδία του διατηρῆ ἄσβεστον τὴν κανδήλαν τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῶν ὡραίων παραδόσεων τῆς φυλῆς μας, ἐὰν ἐκαλεῖτο νὰ ψηφίση τοιαύτας διατάξεις, θὰ κατεψήφιζε ταύτας μετʼ ἀγανακτήσεως καὶ οὐδέποτε θὰ ἐπέτρεπε νὰ γίνουν νόμοι τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἀλλʼ ἐδῶ δυστυχῶς εὑρίσκεται τὸ τρωτὸν σημεῖον τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος, ὅπως καὶ ἄλλοτε παρετηρήσαμεν, ὅτι δηλαδὴ ἐπὶ ζητημάτων ὑψίστης ἠθικῆς καὶ κοινωνικῆς σημασίας ἀποφασίζουν οἱ βουλευταὶ μόνον καὶ ὄχι ὁ λαὸς διὰ δημοψηφίσματος, ὡς θὰ ἔπρεπε. Μὴ ὑπαρχούσης δὲ τώρα δυνατότητος ἵνα ὁ λαὸς ἐκφέρη τὴν γνώμην του ἐπὶ ζητικὴς φύσεως ζητημάτων, ἐν τῆ Βουλῆ τῶν Ἑλλήνων καὶ ἐν μεσονυκτίοις πολλάκις ὥραις ἐπὶ μίαν τώρα ἑκατονταετίαν ψηφίζονται νόμοι τοὺς ὁποίους μόνον ὁ Σατανᾶς θὰ ὑπέγραφε καὶ οὐδέποτε Ἕλλην ποὺ σκέπτεται καὶ αἰσθάνεται ὀρθοδόξως.
Ναί, ὁ Σατανᾶς μόνον θὰ ἠδύνατο νὰ ὑπογράψη ὡρισμένους νόμους καταλυτικοὺς ὑψίστων ἐννοιῶν ἠθικῆς καὶ θρησκείας. Ὑπερβολικὴ σᾶς φαίνεται ἡ κρίσις μας; Ἀλλὰ δὲν ἔχετε παρὰ νὰ ρίψετε ἕν βλέμμα εἰς τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 2976 Νομοθετικὸν Διάταγμα περὶ τοῦ Σώματος Ἀξιωματικῶν Ἀδελφῶν Νοσοκόμων τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων «ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗ». Εἰς τὸ νομοθετικὸν τοῦτο διάταγμα ὑπάρχει τερατώδης διάταξις περὶ γάμου, ἀντίθετος ἐντελῶς πρὸς τὴν φωνὴν τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Ἔθνους, καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν φωνὴν τοῦ φυσικοῦ ἀνθρώπου, τὸν ὁποῖον δὲν διέφθειρεν ἀκόμη ὁ σύγχρονος ὑλιστικομηχανικὸς ψευδοπολιτισμός.
Καὶ ἐξηγούμεθα. Τί περὶ γάμου πιστεύει ὁ Ἑλληνικὸς λαός; Ἐὰν ἀνοίξωμεν τὸν Ἀστικὸν κώδικα θὰ ἴδωμεν ὅτι ὁλόκληρα κεφάλαια ὁμιλοῦν περὶ γάμου καὶ οἰκογενείας. Καὶ δικαίως, διότι ὁ γάμος θεωρεῖται θεμέλιον τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας καὶ πᾶσα πρόνοια λαμβάνεται ὥστε νὰ κατοχυρωθῆ ἀπὸ πάσης πλευρᾶς. Διὰ νὰ μὴ θεωρῆται δὲ ὡς ἕνας ἐμπορικὸς συνεταιρισμὸς ἤ ἕνας πρόσκαιρος σαρκικὸς ἔρως εὐκόλως ἐξατμιζόμενος καὶ διαλυόμενος, ὡς ἀπαραίτητον συστατικὸν τῆς ἐγκυρότητος καὶ νομιμότητος αὐτοῦ ἐπιβάλλει ὅπως ὁ γάμος εὐλογῆται ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας ἀναγνωριζόμενος ὡς μυστήριον. Οὕτως ὁ γάμος ἐν Ἑλλάδι χρωματίζεται θρησκευτικῶς καὶ δημιουργεῖ ὑψίστας ὑποχρεώσεις διὰ τοὺς συζευγνυμένους, μία ἐκ τῶν ὁποίων εἶνε ἡ τεκνογονία. Ἐὰν δὲ ἀνοίξωμεν τὸ Ἑλληνικὸν Σύνταγμα, θὰ ἴδωμεν εἰς μὲν τὴν προμετωπίδα αὐτοῦ ὡς τηλαυγῆ φάρον τὴν ἐπίκλησιν τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος ἐκ τῆς ὁποίας τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος ἀπεκδέχεται πᾶσαν εὐλογίαν, εἰς δὲ τὸ δεύτερον ἄρθρον θὰ ἴδωμεν ὅτι τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος δίδει ἐπίσημον τὴν ὑπόσχεσιν ὅτι θὰ σεβασθῆ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων οἱ ὁποῖοι, σημειωτέον, ὡς πρὸς τὴν περίπτωσιν τοῦ γάμου ἐπιβάλλουν τὰς αὐστηροτέρας πνευματικὰς ποινὰς εἰς ἐκείνους ἤ ἐκείνας ποὺ διὰ σατανικῶν μέσων ἀποφεύγουν τὴν ἱερὰν ὑποχρέωσιν τῆς τεκνογονίας. Ἐὰν δὲ μεταβῶμεν εἰς ἱερὸν ναόν, εἰς τὸν ὁποῖον τελεῖται μυστήριον γάμου, θʼ ἀκούσωμεν τὴν ἁγίαν ἡμῶν Ἐκκλησίαν διὰ τοῦ ἱερέως νὰ εὔχεται ὅπως τὸ ἀνδρόγυνον φέρη εἰς τὸν κόσμον τέκνα καὶ νὰ ἀξιωθῆ νὰ ἴδη υἱοὺς υἱῶν καὶ θυγατέρας θυγατέρων του. «Εὐλόγησον αὐτούς, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν… Δὸς αὐτοῖς καρπὸν κοιλίας, καλλιτεκνίαν, ὁμόνοιαν ψυχῶν καὶ σωμάτων». Ἐὰν δὲν θέλωμεν νʼ ἀκούσωμεν τὴν φωνὴν τοῦ φυσικοῦ ἀνθρώπου, δὲν ἔχομεν παρὰ νʼ ἀκούσωμεν τὰς εὐχὰς τὰς ὁποίας ἀνέκαθεν οἱ ἄνθρωποι δίδουν εἰς τοὺς νεόνυμφους, ὅπως ἀξιωθοῦν νʼ ἀποκτήσoυν τέκνα. Μνημονεύομεν ἰδιαιτέρως τὴν εὐχὴν τῶν ἀρχαίων Ἀθηνῶν, οἱ ὁποῖοι νυμφεύοντες τὰς θυγατέρας των ἐν ἐπισήμω τελετῆ ἀπευθυνόμενοι πρὸς τὸν νέον ὁ ὁποῖος θὰ ἐλάμβανε τὴν θυγατέρα των ἔλεγον˙ «Σοῦ δίδω ταύτην, ἵνα ἐξ αὐτῆς ὡς καλῆς καὶ γονίμου γῆς προέλθουν ἀκμαῖοι βλαστοὶ, εὔρωστα καὶ ἐκλεκτὰ τέκνα». Ἡ ἀτεκνία ἐθεωρεῖτο ὄνειδος καὶ συμφορά. Καὶ εἰς τὰ λαϊκὰ ἄσματα ὑμνολογεῖται ὁ γάμος καὶ ἀκούονται θερμόταται εὐχαί, αἱ ὁποῖαι νομίζει τις ὅτι εἶνε ἀπηχήσεις τοῦ ψαλμικοῦ˙ «ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου˙ οἱ υἱοί σου ὠς νεόφυτα ἐλαιῶν κύκλω τῆς τραπέζης σου˙ Ἰδοὺ οὕτως ἐυλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούμενος τὸν Κύριον» (Ψαλμ. 127, 3-4). Ἡ δὲ γέννησις τέκνων χαιρετίζεται ὑπὸ τῆς ἑλληνικῆς οἰκογενείας ὡς κατʼ ἐξοχὴν εὐφρόσυνον γεγονός, ἐνῶ ἡ στέρησις τέκνων θρηνεῖται ὡς μέγα δυστύχημα τῆς οικογενείας. Ὁ ἄκληρος! Ὑπὸ τοιούτων ἰδεῶν ἐμφορούμενος ὁ ἑλληνικὸς λαὸς δὲν ἠνείχετο ἐπὶ τοῦ ἑλληνικοῦ θρόνου ὑπάρχουν βασιλεῖς ἄκληροι. Μία ἐκ τῶν σπουδαιοτέρων αἰτιῶν, διὰ τὰς ὁποίας ἐξεθρονίσθη ὁ πρῶτος βασιλεὺς τῶν Ἑλλήνων Ὄθων, ἦτο ὅτι ἐστερῖτο τέκνου. Ἐνῶ ὁ μετὰ τοῦτον βασιλεὺς Γεώργιος ὁ Α΄ ἀξιωθεὶς ἐκ τῆς ἀειμνήστου χριστιανῆς βασιλίσσης Ὄλγας νʼ ἀποκτήση υἱοὺς καὶ θυγατέρας κατέστη συμπαθὴς εἰς τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν καὶ διὰ τῶν υἱῶν, ἐγγόνων καὶ δισεγγόνων του, ὡς εἶνε ὁ σημερινὸς βασιλεὺς Κωνσταντῖνος, ἐξακολουθῆ νὰ βασιλεύη, ἑορτασθείσης πέρυσι τῆς ἑκατονταετηρίδος τῆς δυναστείας του. Τὰ δʼ ἐπὶ τοῦτο κυκλοφορήσαντα νομίσματα ἐγένοντο ἀνάρπαστα. Οὕτω τὰ τέκνα διαιωνίζουν τὴν μνήμην τῶν προγόνων των. Ἕκαστον δὲ ἀνδρόγυνον, ὁσονδήποτε ταπεινὸν καὶ ἄν εἶνε, ἔχει κἄτι τὸ βασιλικόν, ἀνώτερον ἀπὸ τὸ βασιλικόν, διότι διὰ τῆς γεννήσεως τέκνου γίνεται ἀμυδρὰ εἰκῶν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ, καὶ συνεργάτης τοῦ Θεοῦ ἐν τῆ δημιουργία ἀνθρώπων.
Καὶ ταῦτα μὲν περὶ γάμου διακηρύττει τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος διὰ τῆς φωνῆς τῶν ἱερέων καὶ ἀρχιερέων καὶ διʼ αὐτῶν ἀκόμη τῶν τάφων τῶν προγόνων του, τῶν θεμελιωτῶν τῆς μαρτυρικῆς μας Πατρίδος. Ἀλλʼ ἐνῶ ταῦτα ἐπισήμως διακηρήττει τὸ Ἑλληνικὸν Κράτος, ἰδοὺ τί ἐν τῶ μνημονευθέντι Νομοθετικῶ Διατάγματι φθέγγεται ὁ σοφὸς νομοθέτης;
Ἑλληνίδες κόραι! Σᾶς καλῶ εἰς τὴν Σχολὴν τῶν ἀξιωματικῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων, ἡ ὁποία τίθεται ὑπὸ τὴν ἐποπτείαν τῆς βασιλίσσης (νῦν βασιλομήτορος) Φρειδερίκης. Θὰ σπουδάσετε. Θὰ ἐξέλθετε ἐκ τῆς Σχολῆς. Θὰ σᾶς δώσω τὴν ἐπωμίδα τοῦ Ἕλληνος ἀξιωματικοῦ. Δύνασθε νὰ φθάσετε μέχρι τοῦ βαθμοῦ τοῦ ἀντισυνταγματάρχου. Θὰ ἔχετε ὅλας τὰς ἀπολαυὰς καὶ τὰ προνόμια τῶν Ἑλλήνων ἀξιωματικῶν. Θὰ εἶσθε κατὰ πάντα ἰσότιμοι πρὸς τοὺς ἀξιωματικοὺς. Ἀλλʼ ὑπὸ ἕναν ὅρον˙ Ἐπὶ μίαν πενταετίαν θὰ παραμένετε ἄγαμοι. Ἐὰν ἐντὸς τῆς πρώτης πενταετίας ἔλθετε εἰς γάμον, θὰ σᾶς ἀποστρατεύσω. Πρῶτος αὐτὸς περιορισμός. Ὑποκύπτουσα δὲ ἡ ἀδελφὴ νοσοκόμος εἰς τὴν διάταξιν ταύτην θὰ ἴδη τὰ ὡραιότερα νεανικά της ἔτη νὰ διέρχωνται χωρὶς νὰ δύναται νὰ σκεφθῆ περὶ γάμου. Πόσον εὐτυχέστερα αὐτῆς εἶνε ἡ βοσκοποῦλα, ἡ ὁποῖα εἶνε ἀδέσμευτος ἀπὸ τοιαύτην διάταξιν καὶ ἔρχεται εἰς γάμον καὶ συζῆ ἐν ἀγάπη καὶ ἁρμονία μετὰ τοῦ ἐκλεκτοῦ τῆς καρδίας της! Ἡ ἀδελφὴ νοσοκόμος πρέπει νὰ περιμένη νὰ ἔλθη «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου», τὸ ὁποῖον δὲν ὁρίζει ὁ Θεός, ἀλλʼ ὁ Σατανᾶς. Ἀλλʼ ὅταν ἔλθη «τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου» θὰ εὕρη τῆν Ἑλληνίδα νοσοκόμον, τὴν διαβιοῦσαν ἐν μέσω τόσων πειρασμῶν, ἁγνὴν καὶ παρθένον; Ἤ θὰ ἔχουν μαρανθῆ τὰ παρθενικά της ἄνθη; Ἤ σκληρῶς παλαίουσα πρὸς τὴν φύσιν, ὡς μὴ προωρισμένη διʼ ἄγαμον βίον θὰ διατηρήση μὲν τὴν παρθενικὴν τιμήν της, ἀλλὰ θὰ ἔχει εἰσέλθει ἐνδόξως εἰς τὴν σειρὰν τῶν γεροντοκορῶν, αἱ εὐκαιρίαι θὰ ἔχουν ἀπολεσθῆ καὶ ἡ ἀποκατάστασις αὐτῆς θὰ εἶνε δυσκολωτάτη; Καὶ δὲν αἰτιᾶται ἡ κόρη αὐτὴ ὡς ὑπαίτιον τῆς ἀποτυχίας της τὸν ἀπάνθρωπον νόμον;
Ἀλλʼ ὁ νομοθέτης προχωρεῖ ἀκόμη περισσότερον. Λέγει πρὸς τὴν ἀδελφὴν νοσοκόμον. Ἀφοῦ συμπληρώσης τὴν πενταετίαν ὑπηρεσίας ἔχεις τὸ δικαώμα νὰ ἔλθης εἰς γάμον. Ἀλλὰ πρόσεξε. Σὲ προειδοποιῶ. Πρόσεξε νὰ μὴ γεννήσης παιδί. Διότι ἄν γεννήσης παιδί, ἀμέσως θὰ σὲ ἀποστρατεύσω…
Ἀπίστευτα σᾶς φαίνονται, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶσται, τὰ ἀνωτέρω; Ἀλλʼ ἰδοὺ ἐπὶ λέξει ἡ τερατώδης διάταξις, ἡ ἀποτελοῦσα τὴν μεγαλυτέραν ἀντινομίαν ἐν τῆ συγχρόνω χριστιανικῆ μας κοινωνία:
«Ἐν περιπτώσει τελέεως παρὰ τούτων γάμου ἐντὸς πενταετίας ἀπὸ τῆς ὀνομασίας τῶν ἀξιωματικῶν ἤ ἀποκτήσεως ἐξωγάμου τέκνου ὁποτεδήποτε, ἀποστρατεύονται αὐτεπαγγέλτως. Ἀποστρατεύονται αὐτεπαγγέλτως ἐπίσης ὁποτεδήποτε ἤθελον ἐκ τοῦ γάμου των ἀποκτήσει τέκνον» (ἄρθρον 3 παρ. 3 τοῦ ὑπʼ ἀριθμ. 2976/1954 Ν.Δ.).
ΔΙΛΗΜΜΑ
Κατόπιν τῆς ἀνωτέρω διατάξεως αἱ ἀξιωματικαὶ ἀδελφαὶ νοσοκόμοι τπων Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς χώρας τίθενται ἐνώπιον διλήμματος, ὅπερ δημιουργεῖ κρίσιν συνειδήσεως.
Τὸ δίλημμα εἶνε τὸ ἐξῆς˙ Ὀφείλουν ἤ νὰ ὑπακούσουν εἰς τὸν νόμον καὶ νʼ ὑπανδρευθοῦν (μετὰ τὴν πενταετίαν, ἐννοεῖται) καὶ νὰ μὴ δημιουργήσουν τέκνα καὶ οὕτω πράττουσαι νὰ παραμείνουν εἰς τὸ στράτευμα καὶ νὰ προάγωνται καὶ νὰ φθάσουν μέχρι τοῦ βαθμοῦ τοῦ άντισυνταγματάρχου καὶ νὰ ἔχουν ἐπωμίδας καὶ ἀπολαυὰς καὶ συντάξεις, ἀλλὰ νὰ καίωνται ἐσωτερικῶς διὰ τὴν φυσικὴν καὶ ἠθικὴν ἀταξίαν, ἤ νὰ μὴ ὑπακούσουν εἰς τὸν νόμον, νὰ ἔλθουν εἰς νόμιμον γάμον, νʼ ἀποκτήσουν τέκνα καὶ οὕτω πράττουσαι νʼ ἀποστρατευθοῦν, νὰ χάσουν ἐπίζηλον θέσιν, μισθοὺς καὶ συντάξεις, ἀλλὰ νὰ εὑρίσκωνται ἐν τάξει μὲ τὴν συνείδησίν των.
Πῶς ἀντιμετώπισαν τὸ δίλημμα, πῶς ἔλυσαν τὸ ἠθικὸν τοῦτο πρόβλημα αἱ Ἑλληνίδες νοσοκόμοι τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων;
Ἄλλαι μὲν ἐξ αὐτῶν ὑπεράνω ἀξιώματος καὶ μισθῶν τὸν ἠθικὸν νόμον, ἤκουσαν τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεώς των, ἦλθον εἰς νόμιμον γάμον, ἐγέννησαν τέκνα, καὶ ἐπειδὴ ἡ τεκνογονία θεωρεῖται ἔγκλημα διʼ αὐτὰς συνεπαγόμενον καθαίρεσιν ἀπὸ τοῦ ἀξιώματος, εὑρέθησαν ἐκτὸς τοῦ στρατεύματος, ἐκτὸς ἐργασίας, περιφρονημέναι καὶ ἄδοξοι, ἀλλὰ περιβεβλημένοι μὲ τὸν στέφανον τῆς μητρότητος ποὺ ἀξίζει περισσότερον ἀπὸ ὅλας τὰς χρυσᾶς ἐπωμίδας καὶ ἀπὸ ὅλα τὰ πλούτη καὶ τοὺς θησαυρούς. Τὸ μειδίαμα τοῦ τέκνου των μειδίαμα ἀγγέλου. Πλουσία ἀμοιβὴ τῆς θυσίας των.
Εἰς αὐτὰς τὰς νοσοκόμους ἀξίζει ἕνα μυριόστομον εὖγε ἐκ μέρους τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Εἰς τὸν αἰῶνα τοῦτον τῆς ὕλης ἐφάνησαν Ἑλληνίδες ἀντάξιαι τοῦ ὀνόματός των καὶ ἔδωσαν ὑπέροχον παράδειγμα, ἀνανεώνουσαι ἐν τῆ ἐποχῆ μας τὸ παράδειγμα τῆς Ἀντιγόνης, ἡ ὁποία ὑπεράνω τῶν διαταγῶν ἑνὸς ἀπαισίου τυράννου ἔθεσε τοὺς αἰωνίους ἀγράφους νόμους, τοὺς ὁποίους δὲν ἐγέννησεν ἡ γῆ, ἀλλʼ ὁ οὐρανός. Ὡς χριστιαναὶ δὲν ἐφήρμοσαν τὸ θεόπνευστον ῥῆμα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου˙ «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 29).
Τὰ ὀνόματα τῶν ἡρωίδων αὐτῶν Ἑλληνίδων νοσοκόμων δημοσιεύομεν εἰς τὸ παρὸν φύλλον ἐντὸς στήλης καὶ στεφανοῦμεν διὰ στεφάνου πρὸς μίμησιν τοῦ παραδείγματός των. Ἐπροτίμησαν τὴν ἔντιμον πενίαν παρὰ τὴν ἄτιμον ζωήν.
Ἀλλʼ ὅλαι αἱ ἀξιωματικοὶ νοσοκόμοι τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων δὲν εἶχον τὸν ψυχικὸν ἡρωισμὸν τῶν ἀνωτέρω συναδέλφων των. Δὲν ἔμειναν βεβαίως εἰς ἀναγκαστικὴν ἀγαμίαν, μὲ ὅλα τὰ ὀλέθρια ἀποτελέσματά της. Ἦλθον εἰς γάμον. Ἀλλʼ ἀντιμετωπίζουσαι ἐν τῆ οἰκογενειακῆ ζωῆ των οἰκονομικὰς δυσχερείας καὶ φοβούμεναι μήπως ἀπολυθοῦν διὰ τεκνογονίαν καὶ εὑρεθοῦν ἐκτὸς ἐργασίας, κατεδίκασαν ἑαυτὰς εἰς ἀτεκνίαν, τὴν ὁποίαν, ὡς εἶνε εὐνόητον, ἐπέτυχον, συντρίβουσαι ἐντὸς τῶν σπλάχνων των πᾶν σκίρτημα νέας ζωῆς, ῥίπτουσαι τὰ ἔμβρυα, τρέχουσαι εἰς γυναικολογικὰς κλινικὰς διʼ ἐκτρώσεις καὶ ἀβλώσεις ἤ καὶ προλαμβάνουσαι τὴν ἐμφάνισιν τῆς νέας ζωῆς διὰ τοῦτʼ αὐτὸ σατανικῶν μεθόδων, τὰς ὁποίας ἡ Ἐκκλησία καταδικάζει μὲ τὰς αὐστηροτέρας τῶν ποινῶν, διότι θεωρεῖ πάντα ταῦτα ὡς εἴδη φόνου, τοῦ χειροτέρου φόνου, ποὺ γίνεται διὰ κοινῆς τῶν συζύγων σατανικῆς συμφωνίας. Τὸ ἔγκλημα εἶνε ἔγκλημα γενοκτονίας! Ἰδοὺ λοιπὸν ποῦ ἐξωθεῖ ἡ τερατώδης διάταξις τοῦ νομοθετικοῦ διατάγματος. Εὐτυχῶς δὲ ποὺ ἡ διάταξις αὕτη δὲν ἐπεξετάθη καὶ εἰς τὰς ὑπαλλήλους ἄλλων ὑπηρεσιῶν! Πρὸς τί κατηγοροῦμεν τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι διʼ ἐγκλημάτων γενοκτονίας ἐπιδιώκουν τὴν ἐξόντωσιν τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς, ὅταν ἡμεῖς οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες διὰ τοιούτων διατάξεων διαπράττωμεν τὸ ἴδιον ἔγκλημα εἰς βάρος τῆς ἰδίας μας φυλῆς; Πόσα θαυμάσια Ἑλληνόπουλα δὲν θὰ ἐγεννῶντο ὑπὸ τῶν μορφωμένων καὶ ὑγιεστάτων Ἑλληνίδων τούτων νοσοκόμων, ἀξίων κατὰ πάντα νʼ ἀναλάβουν τὰ βάρη τῆς μητρότητος; Διατί στεροῦμεν αὐτὰς τοῦ θείου δώρου τῆς δημιουργίας;
Δύνασθε τώρα νὰ φαντασθῆτε τὴν ψυχολογικὴν κατάστασιν τῶν Ἑλληνίδων αὐτῶν, αἱ ὁποῖαι, παρʼ ὅλην τὴν ἐπιθυμίαν των δὲν ἔφεραν τέκνα εἰς τὸν κόσμον; Ὅταν αὔριον βλέπουν ἄλλας συνηλικιώτιδας νὰ φέρουν εἰς τὰς ἀγκάλας των χαριτωμένα βρέφη, αὐταὶ ἐσωτερικῶς θʼ ἀναστενάζουν καὶ θὰ λέγουν˙ Ἀνάθεμα εἰς τὸ σημερινὸν κράτος ποὺ μὲ τοὺς νόμους του μᾶς ἐστέρησε τῆς θείας ταύτης εὐλογίας. Ὄνειρα τρομακτικὰ θὰ ταράσσουν τὸν ὕπνον των, διὰ τὰ ἐγκλήματα εἰς τὰ ὁποῖα προέβησαν διὰ νὰ μὴ ἐμφανισθοῦν εἰς τοὺς οἴκους των οἱ μικροὶ ἄγγελοι, τῶν ὁποίων ἡ παρουσία θὰ προεκάλει ἀμέσως τὴν ἐπέμβασιν τοῦ Γενικοῦ Ἐπιτελείου διὰ τὴν ἀπόλυσίν των. Θὰ βλέπουν τὰς χεῖράς των βεβαμμένας εἰς τὸ αἷμα τῶν παιδιῶν των, ποὺ διʼ ἐκτρώσεων καὶ ἀμβλώσεων ἔσφαξαν μέσα εἰς τὰς κλινικάς. Καὶ αἱ τύψεις τῆς συνειδήσεώς των θὰ εἶνε ἀφόρητοι. Μυστικαὶ φωναὶ θὰ ἀκούωνται˙ Κακοῦργοι, τί ἐπράξατε; Διὰ μίαν ἐπωμίδα, διʼ ἕνα μισθὸν μᾶς ἐθυσιάσατε εἰς τὸν νεώτερον Μολώχ, τὸ ἀντιχριστιανικὸν Κράτος. Δὲν ἠξίζομεν ἡμεῖς, τὰ ἀθῶα παιδιά, περισσότερον ἀπὸ ὅλας τὰς ἐπωμίδας καὶ τοὺς θησαυροὺς τοῦ κόσμου; Φόνισσαι, διατί μᾶς ἐθυσιάσατε; Ποῖος τόπος γῆς, ποία ἔπαυλις, ποῖον ἀνάκτορον δύναται νὰ σᾶς ἀναπαύση, ὅταν εἰς αὐτὰ δὲν ἀκούεται τὸ ἀηδονολάλημα τῶν παιδιῶν; Εἰς ποῖον Θεὸν πιστεύετε; Εἰς τὸν Χριστὸν ἤ εἰς τὸν Μαμωνᾶν; Αἱ φωναὶ αὐταὶ δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι θὰ δημιουργήσουν σαιξπήρια δράματα. Ἡ ἄπωσις τῆς μητρότητος, ἡ ἀναγκαστικὴ κατάργησις θεμελιώδους λειτουργίας τῆς γυναικείας φύσεως διψώσης ἰδεῖν τέκνα, κατʼ ἀδηρίτους ψυχολογικοὺς νόμους θὰ δημιουργήση ἐν τῆ ψυχῆ τῆς γυναικὸς ἕνα τεράστιον κενόν, τὸ ὁποῖον μὲ κανένα ἄλλον ἐπίγειον θησαυρὸν δὲν δύναται νὰ συμπληρώση. Θὰ μείνη κενὸν ἀβυσσαλέον. Καὶ μέσα εἰς τὴν ἄβυσσον αὐτὴν τῆς γυναικείας ψυχῆς θὰ παρουσιασθοῦν ὅλα τὰ φοβερὰ ἐκεῖνα νευροψυχικὰ φαινόμενα, τὰ ὁποῖα θὰ ὁδηγήσουν τὴν δυστυχισμένην γυναῖκα εἰς φρενολογικὴν κλινικὴν ἤ θὰ καταντήσουν αὐτὴν μὶαν ὑστερικήν, μελαγχολικὴν καὶ ἀπηλπισμένην ὕπαρξιν ἡ ὁποία θὰ εἶνε ὅλως ἀκατάλληλος διὰ νὰ ἐμπνεύση αἰσιοδοξίαν καὶ νὰ μεταδώση παρηγορίαν εἰς τοὺς ἀσθενοῦντας στρατιῶτας μας.

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗ
Ἀλλʼ ὑπάρχει καὶ τρίτη κατηγορία ἀξιωματικῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων, αἱ ὁποῖαι οὔτε τὸ ἡρωικὸν παράδειγμα τῶν πρώτων ἀκολουθοῦν, ἀλλʼ οὔτε καὶ τὴν τακτικὴν τῶν δευτέρων θέλουν νʼ ἀκολουθήσουν, αἱ ὁποῖαι ἀντὶ πινακίου φακῆς, ἀντὶ μισθοῦ θυσιάζουν τὰ πρωτοτόκια, τὰ εὐγενέστερα τῶν συναισθημάτων των καὶ καταδικάζουν ἑαυτὰς εἰς στειρότητα. Ἡ τρίτη κατηγορία βαρέως φέρουσα τὴν ἀπαγορευτικὴν τῆς γενοκτονίας διάταξιν ἀγωνίζετι διὰ τὴν κατάργησιν αὐτῆς. Ὁ ἀγὼν τῶν γυναικῶν αὐτῶν μᾶς συγκινεῖ. Ποῦ δὲν ἔχουν στραφῆ, διὰ νὰ ζητήσουν βοήθειαν καὶ νὰ ἐξέλθουν ἐκ τοῦ κλοιοῦ; Τὸ θέμα των, ὡς πληροφορούμεθα, ἔφθασε μέχρι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Φρονοῦμεν ὅτι ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, φρουρὸς τῆς ἠθικῆς τάξεως ἐν τῶ Ἔθνει ἡμῶν, πληροφορούμενη τὴν τερατώδη διάταξιν αὐτεπαγγέλτως ἔπρεπε νὰ κινηθῆ. Θὰ ἤξιζε μία ἐπιτροπὴ Μητροπολιτῶν, μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν γηραιὸν Ἀρχιεπίσκοπον, νὰ ἐπισκεφθῆ τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς χώρας, νὰ καταγγείλη τὴν αἰσχρὰν ἐπιβουλὴν κατὰ τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ νʼ ἀξιώση τελεσιγραφικῶς τὴν κατάργησιν τοῦ ἀντιχριστιανικοῦ νόμου. Διότι ἄλλως θὰ ἠπείλει, ὅτι θὰ ἠναγκάζετο νὰ προβῆ εἰς ἀφορισμὸν ὄχι μόνον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ὑπέγραψαν καὶ ζοῦν ἀκόμη, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων τῶν σημερινῶν ὑπουργῶν, οἱ ὁποῖοι ἀντιδροῦν εἰς τὴν ἀνάκλησιν τοῦ διατάγματος. Ποῖος πρωθυπουργὸς τῆς χώρας, ὁσονδήποτε ἀδιάφορος καὶ ἄν εἶνε ἀπέναντι τῆς Θρησκείας, ἐὰν εὑρεθῆ ἐνώπιον σθεναρᾶς διαμαρτυρίας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, δὲν θὰ ἀναγκασθῆ νὰ καταργήση τὴν αἰσχρὰν διάταξιν; Ἀλλὰ δυστυχῶς, ποῦ ἀφήνει τὸ ἐπάρατον μεταθετὸν νὰ ἀσχοληθοῦν οἱ ἀρχιερεῖς μας καὶ μὲ ἄλλα, ζωτικὴς σημασίας, ζητήματα, ποὺ συγκινοῦν τοὺς Ἕλληνας καὶ τὰς Ἑλληνίδας; Ὤ ἐὰν ὅλοι οἱ ἀρχιερεῖς μας εἶχον ἐπίγνωσιν τοῦ μεγέθους τῆς πνευματικῆς ἐξουσίας ποὺ διαχειρίζονται, καὶ ἤθελον ὀλίγον νὰ κινήσουν τὰς ἀρχιερατικάς των ῥάβδους ἐναντίον τῶν κακῶς ἐχόντων ἐν τῆ Ἑλληνικῆ κοινωνία! Θαύματα θὰ ἐπετέλουν, ὡς τὰ θαύματα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐπετέλεσε πάλαι ποτὲ ὁ Μωυσῆς, ὅστις διὰ τῆς ῥάβδου του σταυρὸν χαράξας ἐπὶ τῆς ἀβύσσου κατεπόντισεν ἐν αὐτῆ πανστρατιᾶ τοὺς πολεμίους τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ἡμεῖς δὲν θὰ παύσωμεν νὰ τονίζωμεν ἕως ὅτου ἀποθάνωμεν ὅτι διʼ ὅλα τὰ κατὰ τῆς πίστεως καὶ ἠθικῆς ἐγκλήματα, διʼ ὅλους τοὺς ἀντιχριστιανικοὺς νόμους ποὺ ψηφίζονται καὶ τίθενται εἰς ἐφαρμογὴν καὶ δημιουργοῦνται τόσα θύματα διὰ τὰ ὁποῖα ἀναστενάζει ἡ γῆ καὶ κλαίουν οἱ οὺρανοί, διʼ ὅλην τὴν ἠθικὴν ἐξαχρείωσιν καὶ κοινωνικὴν ἀδικίαν καὶ πλάνην, τὴν πρώτην εὐθύνην ὑπέχουν οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν κατʼ ἐξοχὴν ἀντιπροσωπεύοντες εἰς τὸ Ἔθνος μας θὰ ἔπρεπε νʼ ἁρπάσουν φραγγέλιον καὶ νὰ ἐκκαθαρίσουν τὴν Ἑλληνικὴν κοινωνίαν. Ἀλλʼ ἀλλοίμονον! Ἀντὶ νὰ ἐκκαθαρίσουν τὴν κοινωνίαν, κινδυνεύουν νὰ ἐκκαθαρισθοῦν οἱ ἴδιοι ὑπὸ τῆς ὀργῆς τοῦ λαοῦ διὰ τὴν ἐγκληματικήν των ἀδράνειαν.
Σεβασμιώτατοι Πατέρες! Οἱ λύκοι εἰσῆλθον πρὸ πολλοῦ εἰς τὴν μάνδραν καὶ ῥημάζουν τὰ ποίμνιά σας. Καὶ σεῖς; Ἐπὶ δύο καὶ πλέον ἔτη ἀσχολεῖσθε μὲ τὸ ἐπάρατον μεταθετόν. Καὶ ἀπεργεῖτε. Ὄχι ὅλοι. Ἀλλὰ καὶ οἱ ὀλίγοι ποὺ θέλουν ἡ Ἐκκλησία νʼ ἀποτινάξη τὴν νάρκη της καὶ νὰ δράση ἠθικῶς καὶ κοινωνικῶς, πόσην εὐθύνη ἔχουν καὶ αὐτοί! Διότι ἐντονώτερα θὰ ἔπρεπε νὰ εἶνε ἡ ἀντίδρασίς των φθάνουσα μέχρις ἐπαναστάσεως κατὰ τῶν κακῶς ἐχόντων.
Ἄς ἐλπίσωμεν ὅτι διὰ τὴν φορὰν αὐτὴν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος διʼ ἐκλεκτῶν Ἱεραρχῶν της θὰ θελήση νʼ ἀκούση τοὺς ἀναστεναγμοὺς τῶν Ἑλληνίδων νοσοκόμων καὶ νὰ ἐπιληφθῆ ὡς μήτηρ φιλόστοργος τοῦ ζητήματός των.
Ἀλλὰ καὶ ὁ τύπος πρέπει νὰ ἐνδιαφερθῆ διὰ τὸ σπουδαιότατον τοῦτο θέαμα. Διότι πλὴν δύο ἤ τριῶν ἐπαινετῶν ἐξαιρέσεων, ἐν αἷς πρωτεύει ἡ σθεναρὰ ἀρθρογραφία χρονογράφου τοῦ «Ἔθνους», μαστιγώσαντος πρεπόντως τὸ ἔγκλημα τοῦτο, ὁ ὑπόλοιπος τύπος ἐσιώπησε καὶ σιωπᾶ. Ἐὰν ὅλος ὁ τύπος διεμαρτύρετο, ἀσφαλῶς θὰ κατηργεῖτο ἡ τερατώδης διάταξις.
Ἡ «Σπίθα» δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ παραμείνη ἀδιάφορος πρὸ ἑνὸς τόσον σκανδαλώδους νόμου. Συνεκλονίσθημεν ἀπὸ τὸ δρᾶμα τῶν Ἑλληνίδων νοσοκόμων. Ἠσθάνθημεν τὸν πόνον των ὡς πόνον Ἑλληνίδων ἀπὸ τὰς ὁποίας βάναυσοι χεῖρες θέλουν νὰ ἐκριζώσουν τὸ φυσικὸν τῆς μητρότητος ἔνστικτον, καὶ προφορικῶς καὶ γραπτῶς διεμαρτυρήθημεν. Ἐσχάτως δὲ μὴ βλέποντες καμμίαν πρόοδον πρὸς κατάργησιν τοῦ ἐπαράτου νόμου, ἠναγκάσθημεν νὰ κρούσωμεν ἰσχυρότερον τὸν κῶδωνα καὶ νʼ ἀποστείλωμεν ἔντονον τηλεγράφημα πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς χώρας κοινοποιοῦντες αὐτὸ συγχρόνως πρὸς ὅλας τὰς κορυφὰς διοικήσεως τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων. Τὸ τηλεγράφημα ἐν μέρει ἤ ἐν ὅλω ἐδημοσιεύθη εἰς ἐφημερίδας Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης. Ἀναδημοσιεύομεν δὲ τοῦτο καὶ ἐδῶ χάριν τῶν φίλων ἀναγνωστῶν μας, οἱ ὁποῖοι καὶ αὐτοὶ ἐν τῶ κύκλω φίλων καὶ γνωστῶν καὶ δὴ βουλευτῶν καὶ αλλων ἰσχυρῶν παραγόντων πρέπει νὰ πράξουν τὸ καθῆκόν των διαφωτίζοντες καὶ ἀξιοῦντες τὴν κατάργησιν τοῦ αντιχριστιανικοῦ νόμου.

ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ
Ἐξοχώτατον Πρωθυπουργὸν Γ. Παπανδρέου
Ἐνταῦθα
Εὐσεβὴς ἑλληνικὸς λαὸς κατάπληκτος πληροφορεῖται ὅτι βάσει ὑφισταμένης Νομοθεσίας (Νομοθ. Διάταγμα 2976]1954, ἄρθρον 3, παράγρ. 3) εἰς βαθμοφόρους ἀδελφὰς νοσοκόμους τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων ἀπαγορεύεται ἐπὶ ποινῆ ἀπολύσεως ἐκ τῆς θέσεώς των ἡ τεκνογονία.
Ἀπίστευτος τερατώδης διάταξις μὴ συναντωμένη οὔτε εἰς τὰ ὁλοκληρωτικὰ ἐκεῖνα κράτη ἅτινα ἀναφανδὸν ἔχουν ἀναπετάσει τὴν σημαίαν τὴν ἀθεΐας καὶ τοῦ ἀκράτου ὑλισμοῦ. Ἀντιχριστιανικὴ διάταξις πρωτοφανὲς σκάνδαλον διὰ τὸ μοναδικὸν ἐν τῶ κόσμω ὀρθόδοξον Βασίλειόν μας, ὅπερ κατὰ τὰ θεμελιώδη ἄρθρα τοῦ Συντάγματος στηρίζεται ἐπὶ τῶν ἱερῶν Κανόνων τῶν ἀπαγορευόντων ἐπὶ φρικτῆ ποινῆ ἀφορισμοῦ τὴν ἄμβλωσιν ὡς καὶ διὰ λοιπῶν σατανικῶν μέσων ἀποφυγὴν τῆς τεκνογονίας.
Μητρότης θεῖον δῶρον. Ἐμπλουτίζουσα καρδίαν γυναικὸς διὰ τῶν εὐγενεστάτων συναισθημάτων καθιστᾶ ἀδελφὴν νοσοκόμον στρατιωτῶν μας στοργικὴν μητέρα αἰσθανομένην πλήρως τοὺς πόνους ἡρωϊκῶν παιδιῶν τῆς Ἑλλάδος. Ὄχι λοιπὸν ἐμπόδιον, ἀλλὰ προτέρημα διὰ τὴν ἔγγαμον νοσοκόμον ἤ τεκνογονία.
Ἀναγκαστικὴ στέρησις μητρότητος ἀνατρέπουσα νομοὺς φύσεως καὶ εἰς νευροψυχωτικὰ ὄντα μεταβάλλουσα ἀξιωματικοὺς Ἑλληνίδας νοσοκόμους, καταστήσει αὐτὰς ἀκαταλλήλους πλέον διὰ τὴν λεπτήν των διακονίαν. Διὰ ταῦτα ἑνώνοντες καὶ ἡμεῖς φωνὴν μας μετὰ τῆς φωνῆς διαμαρτυρίας ἐκλεκτῶν δημοσιογράφων καὶ ἐκφράζοντες ἐν τἀυτῶ ἀγανάκτησιν χιλιάδων θρησκεύοντος λαοῦ Πρωτευούσης καὶ ἐπαρχιῶν παρακαλοῦμεν, ὅπως Κυβέρνησις διʼ ὁμοφώνου ἀποφάσεως Βουλῆς καταργήση ἀνήθικον, ἀντιχριστιανικὴν καὶ ἀντισυνταγματικὴν διάταξιν ἀποτελοῦσαν αἶσχος διὰ τὸν πολιτισμὸν ἡμετέρας πατρίδος˙ ἐπαναφέρη δὲ εἰς τὰς τάξεις τοῦ Σώματος τῶν ἀξιωματικῶν ἀδελφῶν νοσοκόμων τὰς ἡρωίδας ἐκείνας ἀδελφὰς αἱ ὁποῖαι ἀντὶ τῆς ἀμβλώσεως καὶ παραμονῆς εἰς τὸ στράτευμα προὐτίμησαν τὴν μητρότητα καὶ τὴν ἀπόλυσιν ὑπακούσασαι εἰς αἰωνίους νόμους τῆς Θείας Δημιουργίας.
Κοινοποίησις:
1. – Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.