Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ, Νάρκη στὴ διοίκησι τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας
& στὸν Ἀπόδημο Ἑλληνισμό, τὴν πυροδοτεῖ ὁ πατριάρχης», σελ. 8-9

Ταλαίπωρη Ἑλλάς!

Ὄχι ἕνα, ἀλλὰ τέσσερα κέντρα ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως ἔχει ἡ ταλαίπωρη Ἑλλάς.

Ἔτσι οἱ Ἐπισκοπὲς, ποὺ εὑρίσκονται στὸ ἔδαφος τῆς λεγομένης Παλαιᾶς Ἑλλάδος ἀποτελοῦν τὴν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, συσταθεῖσα διὰ τοῦ Συνοδικοῦ Τόμου τοῦ 1850, τῆς ὁποίας οἱ Μητροπολῖται ὅταν λειτουργοῦν μνημονεύουν τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου, διοικητικῶς καὶ πνευματικῶς ἐξαρτώμενες ἐκ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν.
Οἱ Ἐπισκοπὲς τῶν ἐπαρχιῶν τῶν νέων μερῶν Μακεδονίας, Θράκης, Ἠπείρου καὶ τὰ νησιὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀρχιπελάγους ὑπάγονται μὲν διοικητικῶς εἰς τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ οἱ Ἱεράρχαι τῶν ἐπαρχιῶν αὐτῶν συμμετέχουν στὴν διοίκησι τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ λειτουργοῦντες μνημονεύουν ὄχι μόνο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ καὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα.

Οἱ Ἐπισκοπὲς τῆς μεγαλονήσου Κρήτης οὐδεμία ἐκκλησιαστικὴ ἐξάρτησι ἔχουν ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ἀποτελοῦν δική τους αὐτόνομη Ἐκκλησία, ποὺ διοικεῖται ὑπὸ τοῦ μητροπολίτου Κρήτης, ὁ ὁποῖος ἐκλέγεται καὶ ἐγκαθίσταται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ὁ δὲ τρόπος τῆς ἐκλογῆς τῶν Ἐπισκόπων εἶνε διαφορετικὸς ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ τῶν Ἐπισκόπων τῆς ὑπολοίπου Ἑλλάδος.

Οἱ Ἐπισκοπὲς τῶν Δωδεκανήσων ἐξαρτῶνται ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ δὲν μπορεῖ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐπεμβῇ οὔτε καὶ στὴν περίπτωσι τοῦ μεγαλυτέρου οἰκονομικοῦ σκανδάλου, ποὺ συνταράσσει τὶς συνειδήσεις τῶν Δωδεκανησίων, καθʼ ὅσον οἱ Ἱεράρχες αὐτῆς διατελοῦν ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ἐν Κων)πόλει κέντρου, τὸ ὁποῖο βλέπει μὲ ἄλλο βλέμμα δυστυχῶς τὰ ἐν Ἑλλάδι πράγματα. Ἔτσι σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ νησιὰ τῶν Δωδεκανήσων βρῆκε τελευταῖα ἀσφαλὲς καταφύγιο μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ Ἀθηναγόρα χειροτονηθεὶς δίγαμος κληρικός!

Ἡ νῆσος Πάτμος ἀποτελεῖ ἐκκλησιαστικὸ «καπετανᾶτο», ἀσχέτως τοῦ ὅτι ὁ νῦν ἐκεῖ ἐκκλησιαστικῶς ἡγουμενεύων εἶνε ἄνδρας πιστὸς καὶ ἐνάρετος.
Εἰς δὲ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολι Ἱερισσοῦ ἔχει ἐνσφηνωθῆ ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας, ἡ ὁποῖα ἔχει τὴν διοικητική της ἐξάρτησι ἐκ τοῦ Φαναρίου καὶ δημιουργεῖ πολλὰ προβλήματα στὸν καλὸν ἐπίσκοπο Ἱερισσοῦ Παῦλο. Ἡ Ἑλλὰδα εἶνε πραγματικὰ τραγέλαφος ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως!

Ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμὸς τῶν 2.000.000 ἀποσπᾶται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ παραδίδεται στὸν πατριάρχη!

Τέλος ὁ ἀπόδημος Ἑλληνισμός τῆς Εὐρώπης, τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Αὐστραλίας, ὁ ὁποῖος μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγες δεκαετίες ἐκκλησιαστικῶς ἐξαρτᾶτο ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπεσπάσθη ἀπ’ αὐτὴν καὶ ἐδόθη εἰς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τοῦ Ἀθηναγόρα, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν ἀπόλυτόν του κρίσι ἐκλέγει καὶ Ἀρχιεπισκόπους καὶ Ἐπισκόπους γιὰ νὰ διοικοῦν πνευματικῶς τὸ ἐκ δύο περίπου ἑκατομμυρίων ἀποτελούμενον ποίμνιον τῶν ἀποδήμων Ἑλλήνων.

Καὶ τώρα γεννᾶται τὸ πελώριο ἐρώτημα·Συμφέρει εἰς τὸ Ἔθνος καὶ τὴν Ἐκκλησία μας μιὰ τέτοια ἐκκλησιαστικὴ κατάτμησι; Τὸ ἄρθρο αὐτὸ θʼ ἀποδείξῃ, ὅτι οὔτε ἐθνικῶς οὔτε θρησκευτικῶς συμφέρει ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτὴ διαίρεσις.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ