Το πραξικοπημα του Υπουργειου Παιδειας

κατα των αποφασεων της Δικαιοσυνης και τροποι αμυνας εκπαιδευτικων, γονεων και μαθητων

Χάρη Ἄνδραλη, δικηγόρου

(Εἰσήγηση του στην ΗΜΕΡΙΔΑ Οἱ ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιά τά νέα θρησκευτικά· ἡ ἑπόμενη μέρα – ΣΕΦ 15 Σεπ 2018)
Ἐδῶ καί χρόνια, ἡ ΠΕΘ, τό κατεξοχήν ἁρμόδιο ἐπιστημονικό ὄργανο γιά νά κρίνει τήν καταλληλότητα ἑνός προγράμματος σπουδῶν στά θρησκευτικά, μεμονωμένοι θεολόγοι, κληρικοί, νομικοί, σωματεῖα, ἔχουν ἀποδείξει ὅτι τά προγράμματα σπουδῶν Φίλη καί Γαβρόγλου, εἶναι προσηλυτισμός στή θρησκεία τῆς νέας ἐποχῆς πού βάζει τό Χριστό στό ἴδιο ἐπίπεδο μέ τό Μωάμεθ καί τό Βούδα. Ὁμαδικός προσηλυτισμός ἰδιαιτέρως σοβαρός, ὄπως πολύ εὔστοχα διατυπώθηκε στίς ἀπόλυτα τεκμηριωμένες ἀποφάσεις τοῦ ΣτΈ. Εἶναι δηλαδή ἔγκλημα τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου.
Πρίν ἀκόμη ἐκδοθοῦν οἱ 2 ἀκυρωτικές ἀποφάσεις, πλειάδα νομικῶν, εἶχε καταδείξει λεπτομερῶς τά σημεῖα στά ὁποῖα τά νέα προγράμματα σπουδῶν εἶναι ἀντίθετα μέ τό Σύνταγμα, τούς νόμους καί τήν ΕΣΔΑ, θέση τήν ὁποία ἐπιβεβαίωσε καί τό πλέον ἁρμόδιο δικαιοδοτικό ὄργανο, τό ΣτΈ….
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ: http://emmadimitris.blogspot.com
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2018/09/blog-post_91.html

Ὰπόσπασμα «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΣΠΙΘΑΣ, Ὁκτωβρίου 1964, φυλ. 274
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Η Ελληνικη παιδεια και η συγχρονη πραγματικοτητα

ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΩΣ ΕΠΙ ΤΟ ΠΛΕΙΣΤΟΝ ΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΤΥΦΛΟΥΣ

 

«…Τίθεται τὸ ἐρώτημα˙ Εἰς τὴν νεωτέρα Ἑλλάδα, ἡ ὁποῖα προῆλθε ἀπὸ τὰ αἵματα τῶν ἡρώων τοῦ 21, τῶν ὁποίων το ὄνειρο ἦτο νὰ δοῦν ἕνα ἔθνος ἀκραιφνῶς Χριστιανικὸ Ὀρθόδοξο, εἰς αὐτὴν τὴν Ἑλλάδα ἐδόθη ἡ πρέπουσα σημασία εἰς τὴν Παιδείαν; Κατεβλήθησαν ἰσχυρὰ θεμέλια; Ἐπεδιώχθη ἡ ἐπὶ πνευματικῶν βάσεων ἀνατροφὴ τῶν νέων;
Ἡ ἀπάντησις θὰ εἶνε θλιβερά. Πλὴν τοὺ ἀειμνήστου πρώτου Κυβερνήτου τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννου Καποδιστρίου, ποῖος ἄλλος ἐκ τῶν μετʼ ἐκεῖνον Κυβερνητῶν τῆς Ἑλλάδος ἐνέκυψε σοβαρῶς εἰς τὸ μέγα τοῦτο πρόβλημα καὶ ἐπεδίωξε τὴν λύσιν αὐτοῦ συμφώνως πρὸς τὰ ἰδανικά, πρὸς τὴν πίστιν τοῦ Ἔθνους; Πόση σημασία δίδεται εἰς τὸ ζήτημα τῆς Παιδείας ἀρκεῖ νʼ ἀποδείξη το γεγονὸς ὅτι τὸ Ὑπουργεῖον τῆς Παιδείας, το ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρῆται τὸ σπουδαιότερον ἐξ ὅλων τῶν Ὑπουργείων, παραδίδεται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον –αἱ ἐξαιρέσεις δὲν καταργοῦν τὸν κανόνα– εἰς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε ἠσχολήθησαν μὲ τὸ ἐκπαιδευτικὸν πρόβλημα καὶ ὡς ἔχοντες τελείαν ἄγνοιαν δὲν εἶνε παράδοξον ὅτι ῥυμουλκοῦνται ἑκάστοτε ἀπὸ τὰς εἰσηγήσεις τῶν διαφόρων σαλτιμπάγκων. Τυφλοὶ ὑπὸ τυφλῶν ὁδηγούμενοι. Οὐχὶ ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται; Ἀλλʼ ἐὰν μόνον αὐτοὶ ἔπιπτον εἰς λάκκον, ἡ ζημία δὲν θὰ ἦτο μεγάλη. Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον προκαλεῖ τὴν ἀγανάκτησιν εἶνε ὅτι οἱ ἄνθρωποι, στερούμενοι τοῦ «γνῶθι σαὐτόν», ἀνίκανοι πολλοὶ ἐξ αὐτῶν νὰ διοικήσουν τοὺς οἴκους των καὶ νὰ διαπαιδαγωγήσουν τὰ ἰδικά των τέκνα, τυφλοὶ ἀπὸ ἀμάθειαν, τυφλοὶ ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὰς κακίας των τολμοῦν νὰ γίνουν καθοδηγηταὶ τῶν παιδιῶν ὅλης τῆς Ἑλλάδος.
Ὑπῆρξε δὲ ἐποχή, οὐχὶ πολὺ μακρὰν ἀπὸ τῶν ἡμερῶν ἡμῶν ἀφισταμένη, κατὰ τὴν ὁποίαν ἄνδρες «λοιμοί», ἐπαγγελόμενοι τὴν μεταρρύθμισιν καὶ ἀνόρθωσιν τῶν ἐκπαιδευτικῶν πραγμάτων τῆς χώρας, ὑποστηριζόμενοι ἀπὸ ἰσχυροὺς πολιτικοὺς κατόρθωσαν νὰ εἰσπηδήσουν εἰς τὸν ἱερὸν χῶρον τῆς Παιδείας, νὰ καταλάβουν ὕπατα ἐκπαιδευτικὰ ἀξιώματα, νὰ τρομοκρατήσουν ὅλον σχεδὸν τὸν ἐκπαιδευτικὸν κόσμον τῆς χώρας καὶ νὰ ἐπιβάλουν τὰς ἰδέας των, τὰς τόσον ξένας πρὸς ὅσα πιστεύει ὁ Ἑλληνικὸς λαός. Θλιβερὰς ἡμέρας ἔζησε τότε ἡ Ἑλληνικὴ ἐκπαίδευσις.

Ἡ σημαῖα ἀπεκαλεῖτο κουρέλι, ὁ σταυρὸς σκουπόξυλον, ἡ Θρησκεία πόρνη, τὸ πᾶν ἐμυκτηρίζετο. Εὐσεβεῖς ἐκπαιδευτικοὶ ἐτέθησαν ὑπὸ διωγμόν. Ἄπιστα δὲ καὶ ἀναρχικὰ στοιχεῖα ὑπεστηρίζοντο. Εἰς τὰς νεαρὰς διανοίας τῶν μαθητῶν ἐσπάρησαν σπόροι άντεθνικῶν καὶ ἀντιθρησκευτικῶν ἰδεῶν, καὶ ἐπειδὴ πᾶν ὅ, τι σπείρει τις καὶ θερίζει, ἐκ τῆς τοιαύτης σπορᾶς προῆλθον ζιζάνια, ἄκανθαι καὶ τρίβολοι, ποὺ ἐκέντησαν καὶ αἱμάτωσαν τὴν καρδίαν τοῦ Ἔθνους. Ἐκ τῆς σπορᾶς ἐκείνης προῆλθον οἱ σφαγεῖς, οἱ ἐκδορεῖς, οἱ σταυρωταί, οἱ ὁποῖοι διέπραξαν τὰ πλέον φρικαλέα ἐγκλήματα τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Καὶ οἱ ἄνθρωποι ὅλου τοῦ κόσμου ἀκούοντες ὅτι εἰς τὴν ἄλλοτε εὐλογημένην αὐτὴν γωνίαν τοῦ κόσμου διεπράττοντο τοιαῦτα ἐγκλήματα διερωτῶντο˙ Αὐτοὶ ποὺ διαπράττουν τὰς φρικαλεότητας αὐτὰς εἶνε χριστιανοί; Εἶνε Ἕλληνες; Εἶνε ἄνθρωποι; Ἤ ἀνήμερα θηρία; Ἐκεῖ κατήντησαν δυστυχῶς πολλὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος λόγω τῆς κακῆς ἀγωγῆς ποὺ ἔλαβον. Διὰ νὰ ἐπαληθεύση διὰ μίαν ἀκόμη φορὰν τὸ ῥητὸν τῶν ἀρχαίων, ὅτι ἄνθρωπος, καλῆς μὲν ἀνατροφῆς τυχών, τὸ ἡμερώτερον καὶ ὡραιότερόν ἐστι τῶν ζώων, ἄμοιρον δὲ παιδείας γίνεται τὸ ἀγριώτερον ἐξ ὅλων τῶν θηρίων τὰ ὁποῖα φύει ἡ γῆ.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΣΘΕΝΗΣ

Καὶ σήμερον ἡ κατάστασις τῆς Ἑλληνικῆς Παιδείας δὲν εἶνε εὐχάριστος. Θὰ γίνη εἰς τὸ προσεχὲς μέλλον ἀκόμη χειρότερα.
«Χειρότερα; Θὰ μᾶς εἴπουν. Ὄχι δὰ τόση ἀπαισιοδοξία! Ὁμολογοῦμεν καὶ ἡμεῖς ὅτι ἡ Παιδεία μας εἶνε μεγάλος ἀσθενὴς τοῦ Ἔθνους μας. Ἀλλὰ πῶς βλέπετε ὅτι μέγα ἐνδιαφέρον ἐπιδεικνύεται εἰς τὴν Παιδείαν; Ἰδού, εἰς τὴν κλίνην τῆς ἀσθενοῦς Παιδείας εἶνε συγκεντρωμένοι σπουδαῖοι ἰατροί, παιδαγωγοὶ μεγάλοι, μὲ ἠχηρὰ ὀνόματα, μὲ τίτλους βαρυγδούπους, μὲ γλωσσομάθειαν καὶ ἐπιστήμην καὶ φιλοσοφίαν, οἱ ὁποῖοι ὑπόσχονται νὰ θεραπεύσουν τὴν ἀσθενῆ. Ἡ Ἑλληνικὴ Παιδεία ἐντὸς ὀλίγου θʼ ἀνορθωθῆ ἀπὸ τῆς κλίνης της καὶ τὰ παιδιά της θʼ ἀκτινοβολοῦν ἀπὸ ὑγείαν σωματικὴν καὶ πνευματικήν. Νέος τύπος νεοέλληνος θὰ δημιουργηθῆ…».
Ἀκούοντες καὶ ἡμεῖς οἱ ταλαίπωροι ὅτι τοιοῦτον πλῆθος σπουδαίων ἰατρῶν συνεκεντρώθη πέριξ τῆς ἀσθενοῦς συγκινούμεθα διὰ τὸ εὐχάριστον γεγονὸς καὶ σπεύδομεν νὰ γνωρίσωμεν ἐκ τοῦ πλησίον τοὺς σοφοὺς ἰατροὺς καὶ νὰ ἴδωμεν ὁποῖα φάρμακα προσφέρουν διὰ τὴν θεραπείαν τῆς ἀσθενοῦς.
Ἀκούσατε, λοιπόν, ὦ Ἕλληνες, καὶ θαυμάσατε τὴν σοφίαν τῶν ἰατρῶν τούτων.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ