Ἀπόσπασμα «Χριστιανικῆς Σπίθας» 1965, φυλ. 277

Ο ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ ΠΑΤΡΩΝ

   Γνωρίζομεν ὅτι οἱ φίλοι [τοῦ ἀθεου Υπουργείου Παιδείας], τῆς Παπανουτσείου φιλοσοφίας – γράφε κολοκυθοφιλοσοφίας – θὰ ἐκσπάσουν εἰς γέλωτας καὶ εἰρωνίας ἐπὶ τῶ ἀκούσματι ὅτι καὶ πάλιν ὁ συντάκτης τῆς «Σπίθας» θίγει τὸν Καρνάβαλον, ὁ ὁποῖος, ὡς γνωστόν, διατελεῖ καὶ αὐτὸς ὑπὸ τὴν προστασίαν τῶν δύο χρονογράφων τοῦ συγκροτήματος Λαμπράκη. Ἀλλʼ ἡμεῖς δὲν θέλομεν νὰ μιμηθῶμεν τοὺς μοντέρνους ἐκείνους ἱεροκήρυκας, οἱ ὁποῖοι, διὰ νὰ μὴ χαρακτηρισθοῦν ὡς καθυστερημένοι, ἀφήνουν ἐκτὸς βολῆς τὸν Καρνάβαλον.
Εὐτυχῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πατρῶν ὡς καὶ οἱ ὑπηρετοῦντες ἐκεῖ δόκιμοι ἐργάται τοῦ Εὐαγγελίου, καθʼ ἅ πληροφορούμεθα, εἶνε ἀποφασισμένοι νʼ ἀγωνιστοῦν κατὰ τῶν καρναβαλικῶν ἀσχημιῶν. Καὶ εἶνε εὐχερής, νομίζομεν, ἐφέτος ὁ ἀγών. Διότι ἡ ἀποστολικὴ πόλις, ἡ ὁποία ὑπεδέχθη τὴν κάραν τοῦ Πρωτοκλήτου ἁγίου Ἀνδρέου, δὲν πιστεύομεν νʼ ἀνεχθῆ καὶ τὴν πορνικὴν πομπὴν τοῦ Καρναβάλου νὰ διασχίζη τὰς ὁδοὺς καὶ νὰ σκορπίζη τὰ μιάσματά της καὶ νὰ ῥυπαίνη τὰ πάντα. Ἄς τεθῆ, λοιπόν, ὡμῶς τὸ θέμα˙ Ἅγιον Ἀνδρέαν ἤ Καρνάβαλον; Διότι «τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;» (Β΄ Κορ. 6, 14).
Ὁ Συντάκτης τῆς «Σπίθας» εὔχεται νίκην. Ἀπέστειλε δὲ εἰς τὸν Σεβ. Μητροπολίτην Πατρῶν κ. Κωνσταντῖνον τὸ ἐξῆς τηλεγράφημα˙
   «Συγχαίροντες ἐπὶ τῆ σημερινῆ ἑορτῆ Πρωτοκλήτου ἐπικροτοῦμεν στάσιν Ὑμετέρας Σεβασμιότητος ἔναντι Καρναβαλικοῦ ὀργίου. Ἐν Ἱερᾶ ἀποστολικῆ πόλει ὡς αἱ Πάτραι ἀπαράδεκτον πᾶν ἀνίερον καὶ βέβηλον, πᾶσα εἰδωλολατρικὴ τελετή. Ὑμετέρα Σεβασμιότης κηρύσσουσα σταυροφορίαν καὶ τιθεμένη ἐπικεφαλὴς ἱεροῦ ἀγῶνος θὰ καταγάγη θρίαμβον ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ, διʼ ὅν θὰ χαίρη ὁ μάρτυς Χριστοῦ Ἀπόστολος. Συνεγείρατε λαὸν καὶ κλῆρον. Ἐλάχιστος στρατιώτης τίθεμαι εἰς διάθεσιν Ὑμετέρας Σεβασμιότητος ἐὰν αὕτη κρίνη χρήσιμον ὑπηρεσίαν μου.

Μετὰ σεβασμοῦ
Ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης