ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Απὸ τὸ βιβλίο «ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 13

Μέσα στὴ Θεσσαλονίκη ἔρριξε τὰ δίχτυα του ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Ἡ θάλασσα εἶνε γεμάτη ψάρια, ἀλλὰ δὲν τὰ πιάνει ὅλα ὁ ψαρᾶς. Μιὰ μικρὰ ποσότητα πιάνει. Ἔτσι λοιπὸν καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔπιασε μιὰ μικρὰ μειονότητα. Πόσοι νὰ ἦταν; Ἑκατό – διακόσοι, δὲν ἦταν παραπάνω. Μακάρι νὰ ζοῦσαν σήμερα ἐκεῖνοι οἱ Χριστιανοί, καὶ ἂς λείπανε αὐτὰ τὰ 500 ἑκατομμύρια. Τσοῦρμο ὁλόκληρο, μὲ ὄνομα χριστιανικό, ἀλλὰ ἄχρηστο.
Προτιμότερο νὰ ἔχῃς ἕνα διαμάντι στὸ χέρι σου, παρὰ ἕνα βουνὸ ἀπὸ χαλίκια. Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι πετοῦν τὰ διαμάντια, ἀπορρίπτουν τὸ Χριστό, καὶ κρατοῦν τὰ χαλίκια, κρατοῦν τὶς ἁμαρτίες τους. Ἀνόητε ἄνθρωπε, τί κάνεις; Τὰ χαλίκια, ποὺ κρατᾷς, δὲν ἔχουν ἀξία· τὸ διαμάντι ἔχει.
Ἀδάμαντες ἦταν τότε οἱ Χριστιανοί· σήμερα εἶνε χαλίκια ἄχρηστα. Ἀναστενάζουν οἱ ἄγγελοι, καὶ μόνο αὐτοὶ οἱ ψευτοχριστιανοὶ δὲν ἀναστενάζουν· καὶ νομίζουν, ὅτι εἶνε καὶ οἱ καλύτεροι Χριστιανοί.
Κάποτε στὸ ναὸ σὲ ἐπίσημη ἡμέρα ἀναγκάστηκα νὰ πῶ σ᾿ αὐτοὺς τοὺς μεγάλους· «Θὰ κολαστῆτε, κύριοι, θὰ κολαστῆτε!…». Ἐμφανίζονται μόνο τὶς μεγάλες γιορτές. Σὰ νὰ μᾶς λένε· «Νὰ μᾶς εὐχαριστῆτε, γιατὶ σᾶς τιμᾶμε». Λὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶνε κανένα σαλόνι, καὶ πρέπει νὰ τοὺς εὐχαριστοῦμε ποὺ ἦρθαν. Μὴ νομίζουν, ὅτι μὲ τὸ νὰ ἔρχωνται προσφέρουν καὶ δόξα στὸ Θεό. Οἱ μεγάλοι εἶνε συχνὰ ἁμαρτωλότεροι ἀπὸ τοὺς μικρούς, γιατὶ κάνουν κακὴ χρῆσι τῆς ἐξουσίας.
Ὅποιος ἔχει ἐξουσία, πολλὲς φορὲς ἁμαρτάνει περισσότερο. Ἀλλιῶς θ᾿ ἁμάρτανα σὰν καλόγερος ἐγώ, καὶ ἀλλιῶς τώρα σὰν ἐπίσκοπος. Ἀλλιῶς ἁμαρτάνει ἕνας ἁπλοϊκὸς χωρικός, καὶ ἀλλιῶς ἕνας δάσκαλος. Καὶ ὅμως βλέπετε τοὺς ἄρχοντες, μὲ τί ὑπερηφάνεια ἔρχονται μέσα στὸ ναό, καὶ μάλιστα τελευταία στιγμή; Προχωροῦν χωρὶς νὰ ὑπολογίζουν κανένα καὶ καταλαμβάνουν τὶς θέσεις τῶν ἐπισήμων. Θὰ κολαστοῦν, ἂν δὲν διορθωθοῦν.
Τί νὰ τοὺς κάνουμε τέτοιους χριστιανοὺς ποὺ γέμισε ὁ κόσμος; Καὶ αἰτία εἶνε ὁ νηπιοβαπτισμός. Ἀλλὰ θὰ ἔρθῃ διωγμός, ὅπως στὴ Ῥωσία, καὶ θὰ ξεκαθαρίσουν τὰ πράγματα.