ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ Η ΜΠΑΝΤΑ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΟΥ, ΜΕ ΣΥΝΟΔΕIΑ ΤΟ ΝΤΟΥΕΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΑΚΕΨΙΜΑ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ – ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, τα ετη 1949-1962

Εκπροσωπώντας το Εθνικό ὡδεῖο (Μανώλη Καλομοίρη), την Σχολή Ἀναβρύτων, την Κοργιαλένειο, το Χατζηκυριάκιον Ιδρυμα, το Πρότυπο Πειραματικὸ Γυμνάσιο-Λυκειο του Ζαννείου, ως και κατὰ την φοίτησιν εις την Πατμιάδα Εκκλησιαστική Σχολή, στην Χώρα -Λότζα τοῦ Κονόμου. Ἡ μπάντα ἐπαιάνιζε τα παρακάτω ἐμβατήρια και συγκλονίζε τους Ελληνες.

ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ

Ποίησις:Γ.Δροσίνη
Μουσική:Ορ.Κοντογιάννη

Εσείς πού πρωτοσπείρατε της λευτεριάς τό σπόρο,
λαχταρισμένο δώρο στή σκλαβωμένη γή.
Εσείς κι’ όταν ωρίμασαν τά στάχυα καρποφόρα,
στου θερισμού την ώρα μας γίνατ’ οδηγοί.

Σάν ίσκιοι μεγαλόκορμοι κι’ απείραχτοι απ’τά χρόνια
φέρνετε μάς τ’ αγγόνια στό δρόμο τής τιμής.
Κι’ όπου πολέμου κράξιμο, κι’ όπου τής μάχης κρότοι,
εσείς περνάτε πρώτοι, κι’ ακολουθούμ’ εμείς.

Στή μνήμη Σας ανάφτουμε χρυσάλιβανιστήρια,
γιά Σάς τά νικητήρια τά χείλη μας υμνούν.
Καί πλέκοντας στά χέρια μας τής δόξης τά στεφάνια,
δική Σας περηφάνια στούς τάφους Σας κρεμούν!

ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Μέσα σέ βόλια κι’ οβίδων κρότους
έπεσαν νιάτα μέσ’ στόν ανθό τους.
Πάνε λεβέντηδες. Πάνε κορμιά,
π’ άγνωστα τάθαψαν στήν ερημιά

Κανείς δέν ξέρει πού τάχουν θάψει,
κανείς δέν πήγε γιά νά τά κλάψη.
Κανείς δέν έπλεξε γι’ αυτά στεφάνι.
Κανείς δέν έκαψε γι’ αυτά λιβάνι.

Ανώνυμοι ήρωες. Αγνωστοι τάφοι.
Κανένας όνομα σ’ Εσάς δέ γράφει.
Ούτε τό μνήμα Σας φιλούνε χείλη.
Σταυρό δέν έχετε, μήδε καντήλι!

Μόνο μιάς μάνας μαργαριτάρια
κυλούν σέ τάφους πού κάποια μέρα
θά γίνουν κόσμου προσκυνητάρια
καί Φάροι Νίκης γιά μιά μητέρα!

ΚΑΤΑΘΕΣΙΣ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Οἱ Στιχοι και η Μουσικη εἶναι τοῦ Σπυρου Καψάσκη που τα συνόδευε η Φιλαρμονικη της Κοργιαλενείου,
υπο την Διεύθυνσιν του Ἀλέξανδρου Μποτετζάγια εις τις καταθέσεις στεφάνου.

Στόν τόπο πού επέσατε, αδέρφια,
γιά τήν Πατρίδα μ’ όλη τήν καρδιά,
στεφάνια από δαφνόκλαδα καί σμύρτα
κάθε χρονιά σάς φέρνουμε πολλά.

Κι’ άν μαύρη μοίρα εθαψε γιά πάντα
τή νιότη Σας καί τήν παλληκαριά,
εστήσατε ακατάλυτα ανδριάντα
σέ κάθε μιά Ελληνική καρδιά.

Τρισδοξασμένα, ηρωϊκά παιδιά μας,
πού αναστηλώσατε υπόδουλη τιμή,
είστε γραμμένα μέσα στήν καρδιά μας,
είστε μαζί μας όλη τή στιγμή.

Η ψυχή Σας άς είν’ αγία.
Καί η μνήμη αιωνία!
Αμήν! Αμήν! Αμήν! Αμήν!
Γιά τής Πατρίδος τήν Τιμήν!!!

 

25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Ποίησις:Μ.Μάτσα. Μουσική:Ν.Σταθερού

Τής Αγιας Λαύρας τά καμπαναριά χτυπούν
κι΄ ευθύς τουφέκια στά Καλάβρυτα ηχούν.
Φωτήλας, Λόντος, Ζαϊμης, Πετμεζάς,
παντού σκορπίζουν ελπίδες λευτεριάς.

Τής θάλασσας τό άξιο παλληκάρι,
ο Μιαούλης μαζί μέ τόν Κανάρη
ανδρειωμένοι κι’ οι δυό τους ναυμαχούν
καί τού εχθρού τό στόλο πυρπολούν.

Δέ ζή ο Ελληνας σά δούλος στή σκλαβιά.
Ολοι μαζί γιά τήν Πατρίδα μας, παιδιά.
Αρματωλοί καί Κλέφτες, όλοι εμπρός.
«Λευτεριά», φωνάζει τών Πατρών ο Γερμανός.

Γεναία παιδιά, Καλαβρυτινά,
Τρανοί αετοί στή λεβεντογενιά,
αιώνια σ’ εσάς οφείλει η Ελλάς
Δόξα, Τιμή, Πατρίδα, Λευτεριά!

ΤΡΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

Ποίησις:Χ.Χ.Χ. Μουσική:Σπ.Καψάσκη

Ευαγγελίζου γή χαρά μεγάλη, πού σέ λατρεία σέ καλεί.
Πές μου, λοιπόν, ποιά χώρα ξέρεις άλλη, πούχει τήν Ανοιξη τριπλή.

Στήν Παναγιά ο άγγελος κομίζει τήν Ανοιξη κάθε καρδιάς,
τού Γερμανού τό λάβαρο χαρίζει τήν Ανοιξη τής Λευτεριάς.

Ανθη παντού, πανηγυρίζ’ η φύσις, η Ανοιξη μοσχοβολεί.
Στόν κόσμο, μιάν Ελλάδα θ’ απαντήσης, νάχη τήν Ανοιξη τριπλή!

ΟΛΗ ΔΟΞΑ, ΟΛΗ ΧΑΡΗ

Ποίησις: Γ. Γεωργοπούλου. Μουσική: Ι. Θ. Σακελλαρίδη

‘Ολη δόξα, όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη Σου τό Εθνος χαιρετά γονατιστό.

Καί τά στήθη όλο φλόγα μέ τόν ήλιο σου πληρώνεις
πού χρυσή μέ περιφάνεια περπατεί στόν ουρανό.

Στήν Αγία Λαύρα πρώτα τίς χρυσές αχτίνες χύνει
πού λεβέντες πρωτανάψαν τού πολέμου τή φωτιά.

Η γαλάζια μας σημαία μέ τή χάρη της λαμπρύνει
καί τού Θείου Ιεράρχη χαιρετίζει τή σκιά.

Ομορφιά καί δόξα χύνει όπου γή αιματωμένη
απ’ τό τιμημένο αίμα τών παιδιών τής Κλεφτουργιάς.

Τ’ άγιο χώμα χαιρετάει καί περίφανα διαβαίνει
από τά Ψαρά στό Σούλι καί στό Χάνι τής Γραβιάς.

Απ’ τή Ρούμελη κι’ εκείθε, απ’ τήν Κλείσοβα περνάει
καί στό Μεσολόγγι μέσα χύνει τό χρυσό της φώς.

Τήν αιματωμένη γή της χαιρετάει κι’ ευλογάει
όπου τόσοι σέ μιά νύχτα έπεσαν ηρωϊκά!

 

ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ

Δέν θά τήν πάρουνε ποτέ
τή γή τών Μακεδόνων,
τή χώρα τήν Ελληνική,
τό θαύμα τών αιώνων,

Τη γή πού η Ελλάδα μας
τήν έχει γιά καμάρι,
Δέν θά πατήση τύραννος,
εχθρός δέν θά τήν πάρη.

Γιά τή Μακεδονία μας,
Ελλάδα μας γενναία,
σκληρά θά πολεμήσουμε
τόν κάθε επιδρομέα.

Στρατός, Φτερά καί Ναυτικό
κρατούν γερά τή λόγχη,
γιά ν’ απαντήσουν στόν εχθρό
τό τρίτο μέγα ΟΧΙ!

Τήν χώρα τών Προγόνων μας
κανείς δέν θά τήν πάρη,
γιατ’ είναι χώρα Ελληνική,
τού Εθνους τό καμάρι.

Δέν θά πατήσουνε ποτέ
τό χώμα, πού αιώνες
πότισαν γιά τή λευτεριά
μέ αίμα οι Μακεδόνες!