Ομιλία εις την Ε΄ Κυριακήν των Νηστειών (1965) – Οσίας Μαρίας της Αιγυπτία:

«Κυριε, προτου χαθω τελειως σωσε με» (του Αγ. Ιουστινου Ποποβιτς, 1965)

Εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Ιδού η πέμπτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, η Κυριακή [που σφραγίζει την εβδομάδα] των μεγάλων αγρυπνιών και των μεγάλων ασκήσεων, την εβδομάδα των μεγάλων θρήνων και αναστεναγμών, η Κυριακή της πιο μεγάλης μεταξύ των αγίων γυναικών Αγίας, της οσίας μητρός ημών Μαρίας της Αιγυπτίας….
Συνέχεια: https://fdathanasiou.wordpress.com/2019/04/13/%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%84-%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE%CE%BD-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%8E/

ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

(«..τή εννόμω εκκλησία επιλυθήσεται»Πραξ.19,39)
(«τοίς πάσι..τά πάντα,ίνα..σώσω.Ίνα συγκοινωνός Χριστού γένωμαι»Α΄Κορ.9,20-22)
Αίρέσεις-Σχίσματα-΄Ομολογίες-Θρησκεύματα-Σατανολατρεία κλπ.
τά (εκτός Αυτής) υπολοιπόμενα 347 (!)
Βαρθολομαίε, όχι λερναία ύδρα!
—- . —-

ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΧΑΛΚΗΣ (ΙΩΑΚΕΙΜ Δ΄)

Νικόλαος Κορυσουλούδης – Δημήτριος Αρχοντώνης

Τοῦ Συνεργάτου μας Κ.Θ.

Ή Θεολογική Σχολή τής Χάλκης ιρύθη τό 1844. Πλάϊ από τόν Μ. Φώτιο προυπήρχε χτισμένη ή Ιερά Μονή τής Αγίας Τριάδος. Η Σχολή «έκλεισε» τό 1971. Καταβάλλονται εκατέρωθεν προσπάθειες γιά νά επαναλειτουργήση.
Έξ αυτής απεφοίτησε τό 1910 ό Αθηναγόρας. Επίσης έξ αυτής απεφοίτησε καί ό Βαρθολομαίος (1954-1961), ό κατά κόσμον Δημήτριος Αρχοντώνης τού Χρήστου, ό είς ΄Ιμβρον (ευρύτερα) γεννηθείς τό 1940, ός εγένετο Επίσκοπος τό 1973 καί Πατριάρχης τό 1991. Από τή Χάλκη ανεδείχθησας 15 (περίπου) Πατριάρχαι. Μετά τινας «παρεμβολάς καί απάρσεις»(Αριθ. 33,5-49), τό 1600 εγκατεστάθησαν είς τήν Ι.Μονή Αγίου Γεωργίου-Φαναρίου, όπου μέχρι σήμερον, μέ Πατριάρχην (τότε) τόν Ματθαίον τόν Β΄ .
Τήν Εκκλησίαν τής Κωνσταντινουπόλεως καί τών πέριξ ίδρυσε ό Πρωτόκλητος Απόστολος Ανδρέας. Διάδοχός του, ό έκ τών εβδημήκοντα Αποστόλων, Στάχυς. Γνωστόν, ότι ιδρυτής τής Πόλεως είναι ό Ιουστινιανός ό Α΄ (5ος μ.Χ.αιών).
Υπ’ όψιν μιά λεπτομέρεια. Από τών αποφοιτησάντων έκ τής Σχολής τής Χάλκης, πρώτος αναρηθείς είς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον Κων/πόλεως τό 1884 μέχρι τό 1886 καί κάτι, (ούτε 2,5 χρόνια), ήτο ό έκ Χάλκης αποφοιτήσας τό 1860 Ιωακείμ ό Δ΄ , κατά κόσμον Νικόλαος Κρουσουλούδης τού Ιωάννου, έκ Καλλιμαθιάς Χίου, γεννηθείς εκείσε τήν 5.7.1837 καί αποβιώσας (έκ φιματιώσεως) τήν 15.2.1887, ταφείς είς τήν ιδιαιτέραν του γήν τής Καλλιμαθιάς-Χίου, τού μνημείου του φιλοτεχνηθέντος ύπό τού Κεφαλήνος Γλύπτου Γεωργίου Μπονάνου.
Ο ώς άνω Πατριάρχης Ιωακείμ ό Δ΄, ανιστορείται ώς β΄ εξάδελφος τού παπού τού είς Καλαμαριάν σήμερον εγκαταβιούντος Νικολάου Κρουσουλούδη, έκ Χάλκης καί αυτού προερχομένου, ευσεβούς Θεολόγου-Καθηγητού, συζύγου τής Εριτίμου Δημοδιδασκαλίσσης κ. Αργυρούς καί τών δύο τέκνων αυτών Χρήστου καί Σωτηρίου – Θεολόγων Καθηγητών επίσης, πολλαπλώς εκδαπανωμένων πάντων (οικογενειακώς), ώς σεβομένων τήν καταγωγήν των καί τιμώντων τήν μνήμην τού Σεβαστού Πρωθιεράρχου καί Πατριάρχου Κυρού Ιωακείμ τού Δ΄.
Είς αυτόν, τόν Ελλογιμώτατον κ. Νικόλαον Κρουσουλούδην, καί τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον, αφιερώ τούς κατωτέρω στίχους.

Είς «περί πλήθουσαν αγοράν», τό Νίκο Κρουσουλούδη
μιά μέρα απαντάμωσα, .. γερμένο πιά λουλούδι!
Ρώτησα γιά τήν Αργυρώ, τό Χρήστο, τό Σωτήρη
καί σάν αδέλφια κάτσαμε νά πιούμ’ ένα ποτήρι.

Δέν είχε ΄ρθή τό άριστον. Δέν ηταν μεσημβρία.
Αλλά .. μάς καλοδέχτηκαν. Δέν κάναν’ φασαρία.
Νεύμα στόν Κύρη έκανε ευθύς ό σερβιτόρος
κι’ όχι μόνο μάς δέχθηκαν χωρίς νά γίνη ντόρος,
μά, κι’ απ’ τό βάθος πρόβαλε μιά όμορφη Κυρία,
πού πρόσχαρη επλησίασε καί βρήκε ευκαιρία
τό καλωσόρισμα, αυτή δεύτερη, νά επαυξήση.
προδιαθέτοντας τούς δυό, γιά ένα καλό «μπαξίσι»

Συμβία τού Αφεντικού. Άπ’ τό τραπεζομάντηλο,
τά νόστιμα τά φαγητά, ποτό τό απαράμιλο,
πού φτάσαμε, κοντολογίς, στό .. « άς πάει καί τό παλιάμπελο»…
έχων’ τόν Νίκο πλάϊ εγώ, πήγα στά περασμένα,
νά ξαναβρώ νοσταλγικά, ζώντα τά ξεχασμένα,
πρίν άπ’ τόν πανδαμάτορα νά γίνουν .. πεθαμένα.

Τή Χάλκη τού πρωτόβαλα μπροστά στά δυό του μάτια,
γνωρίζοντας πώς τήν καρδιά θά τούκανα κομμάτια!
Γιατί, ό Ιωακείμ ό Τέταρτος (Δ΄), ό καί λαμπρός Πατριάρχης,
αυτός πρωταποφοίτησε απ’ τή Σχολή τής Χάλκης.

Τό 1860, πέρασ’ εφτά χρόνια ένα πρός ένα,
Νικόλα, τού Γιάννη τόν λέγαν’ Κρουσουλούδη,
Δεύτερος Ξάδερφος τού Πάπου τού Νίκου μου,
τής Χίου τό ευωδιαστό, τό πιό όμορφο λουλούδι!

Προσπέρασα, καί στάθηκα μπρός στήν Άγια-Σοφία.
Ανθέμιος καί Ισίδωρος ανέβηκαν στό νού μου.
Συσκέφτηκαν, κοπίασαν καί πέτυχαν τό θαύμα!

Αστραπιαία βρέθηκα κατόπιν στήν Αθήνα.
Ό Καλλικράτης παρ’ εκεί μέ τόν Ικτίνο αντάμα,
κεχριμπαρένια έπιναν, ξανθόχρωμη ρετσίνα.
Πάλλευκος. Αξεπέραστος έστεκε ό Παρθενώνας,
μέ χάρη πού υποκλίνεται ή «Τέχνη» στούς αιώνας!

Καί ξάφνου, νάσου διάβηκα στού πνεύματος τή χώρα.
΄Ενιωσα, πώς εγλίτωσα μέσα από καταιγίδα.
Ναί! Μάααταια, όλα τής γής τά έργα, βλέπω τώρα.
Γιατί, τά έργα τού Θεού, μέ .. άλλο μάτι είδα!!

Σάν «Πανδοχείο Τούρκικο» μοιάζει ή ΄Αγια Σοφία.
«Τουριστικό Ξενώνα» θωρώ τόν Παρθενώνα,
μέ εντός του ιερόδουλες, καί κάθε απατεώνα!

Ανθέμιε, ΄Ισίδωρε, Καλλίκρατες, ΄Ικτίνε,
Στά όσα έφκιαξε ό Θεός, αυτά μπροστά, τί είναι;!

Γιά πέστε μου, κι’ οί τέσσαρες μαζί,
ό νούς σας τί μπορεί γιά νά διαβάση
απ’ όσα έχει κάνει ό Θεός
καί πλούσια εσκόρπισε στήν Πλάση;!

Θαυμάσια τά έργα Του κι’ ό νούς,
τά πάντα κλείνουν μέσα καλωσύνη.
Καί μέσα στών ανθρώπων τίς καρδιές,
φυτεύει Θεϊκή Μεγαλωσύνη!
Τό Πάμφωτο Παλάτι τού ουρανού
κι’ ή στολισμένη μέ λουλούδια γή,
σ’ Αυτόν μ’ ευλάβεια, σεμνά τό γόνυ κλίνει
κι’ ευωδιαστά τά μύρα τής ψυχής της χύνει.

Τή νιάζεται τήν Κτίση ό Θεός.
Πρόνοια μεγάλη επιδεικνύει γιά τήν Πλάση.
Μά .. γιά τού ανθρώπου τήν αθάνατη ψηχή
Ναό επίγειο τής έχει ετοιμάσει.

Μέσα στό σώμα τού ανθρώπου κατοικεί,
μαζί μ’ αυτό νά ζή, όσ’ νά γεράση.
Κι’ αφού τό σώμα είς τόν τάφο αποτεθή,
σάν πεταλούδα στά ουράνια νά πετάξη,
Όπου «μονές» πολλές έχουν κτισθή,
εκεί ή κάθε μιά νά καταπαύση.

Μάς τάπε αυτά ό ίδιος ό Χριστός,
κι’ αλίμονο άν καθένας τά μπερδέψη.
Γι’ αυτό, έχων έν νώ έκείνον τόν σκοπό
πρέπει ανάλογα τό σώμα νά εκπαιδεύση,
Νά κάνη πάντοτε επάνω ‘δώ στή γή,
όσα Εκείνος έχει πή καί διατάξη,
ώστε όταν καθένας μπρός στό θρόνο Του σταθή,
σέ όλα νά βρεθή πώς είν’ έν τάξει.

Κι’ όταν βαθύτερα τό θέμα τό κυττώ,
πόσο προχείρως διαπιστώνω πώς ετάζεται.
Αυτή ή αθάνατη καί αιώνια ψυχή
πώς είς τήν πάντα απωθείται καί πετάσσεται (ριμάζεται);
Κι’ άν τής ψυχής είναι Νυμφίος ό Χριστός …
Καί μόνο αυτό; Ό δύστηνος τί λέγω;

Αν Κεφαλή τής Εκκλησίας είναι Αυτός
καί σώμα τούς πιστούς έχει ηρμοσμένους,
πόσης τιμής απολαμβάνει ό καθείς,
όταν μαζί Του βρίσκει όλους ενωμένους;

Μιά Κεφαλή έχει τό σώμα τών πιστών,
πού όλοι μαζί συναπαρτίζουμε τό σώμα.
Καί δέν μπορεί. Δέν είναι δυνατόν,
τό κάθε μέλος νά αποσπάται από τό σώμα.
Γιατί αποσπώμενο, παύει νά είναι ζόν,
καί περιέρχεται είς θάνατον ή κώμα,
αναλογίαν φέρον έπ’ αυτώ,
άν απεσπάσθη, απεκόπη, απεμακρύνθη,
ή εξησθένισε, νοσεί, ή εσμικρύνθη.

Ακρογωνιαίος λίθος είναι ό Χριστός.
Επάνω Του χτιστήκαν οί Απόστολοι.
Στούς Αποστόλους πάνω εμείς χτιστήκαμε,
καί σώμα έν, όλοι μαζί γινήκαμε.

Ιδίω Αίματι αυτό περιεποιήσατο.
Τό Σώμα Αυτού απέβη η Εκκλησία.
Δέν φέρει επάνω της σπίλο, ή καί ρυτίδα.
΄Αμωμο, αμίαντο επάνω Του κατέστησε.
Περί αυτού καμία αμφιβολία.

Μεγάλο είναι τούτο τό μυστήριο.
Μέλη απ’τή Σάρκα καί τά οστά Του όλοι είμεθα.
Μάς τρέφει καί μάς θάλπει ό Κύριός μας.
«Τό πλήρωμα Τού τά πάντα έν πάσι πληρουμένου γίναμε.»
«Εί δέ τι περί ετέρου επιζητούμεν,
έν τή έννόμω Εκκλησία επιλυθήσεται».

Τριακόσιες τεσσαράκοντα καί οκτώ
δέν είναι οί Εκκλησίες, Πατριάρχα μου.
Μιά είναι ή Εκκλησία τού Χριστού.
Εσύ ευρήκες καί τίς άλλες, αλλαχού.

΄Ο Νόμος Του, δέν είναι τό Κοράνιο.
Τών θρησκευμάτων οί γραφές δέν είναι ό Νόμος Του.
«Ομολογίες». ΄Οχι δά καί εκκλησίες!
Ούτε καί «πράξεις ιερές» οί ανομίες!

«Αγάπα, καί κάνε ό,τι θέλεις»!!!;
Βρέ γκαφατζή, δέν ντρέπεσαι διόλου;
Ασπάστηκες τά έργα τού διαβόλου;
Κι’ οί αμαρτωλοί αγαπούν τούς όμοιούς τους.
Δανείζουν ν’ απολάβωσι τά ίσα.

Τό ίδιο είν’ Φανάρι καί Παρίσια;
Λωζάνη καί Κοζάνη .. τό αυτό;
Γι’ αυτό στό λέω απερίφραστα καί ίσια,
τά έργα σου πώς δέν τά αγαπώ!

Φύγε. Πάνε σέ Μοναστήρι.
Κοντεύουμε νά σ΄ έχουμε «φακίρη»!…
΄Ασε πιά άλλος πλέον ν’ άρχη.
΄Ολιγοστοί σέ θέλουν Πατριάρχη!!!

Διάβασε τό Δαυϊδ. Καί τούτος σκάρτος;
Ψαλμός 138, πρόσεξε στίχους…
Όλα γραμμένα στό βιβλίο Του. (στ.16)
Μόνο οί ΄Αγιοι Του. «Οί φίλοι» νά τιμώνται.(στ.17)
΄Ανερ αιμάτων, φύγε μακρυά.(στ.19)
Μού σκανδαλίζεις κάθε μέρα τό μυαλό μου.(στ.20)
Δέν θά σού αφήση ό Θεός τίποτε όρθιο.(στ.20)

Όταν μισείς Αυτόν … νά σέ μισήσω.(στ.21)
Λιώνω, απαίσια μορφή!!! (στ.21)
Μέ τέλειο μίσος (αφανισμού), μού λέει νά σέ μισήσω,(στ.22)
Αφού, εχθρός Θεού, παντούθε καμαρώνεις!(στ.22)

«Ορκον ψευδή (ώ επίορκε!) μισεί Κύριος».(Ζαχ.8,17)
Ναί! Ψευδορκείς καί σέ μισεί Κύριος!

«΄Εκκλίνας τής Πίστεως τής Όρθής
καί διαφθείρας τήν διαθήκην τού Θεού,
ούκ εί άγγελος Κυρίου
καί Ιερεύς φυλάσσων Γνώσιν καί Νόμον.
Έξουδενωθήσει, απορριφθήσει, εξολοθρευθήσει».
(Μαλαχ.2,7-9)
«Πατήρ είς πάντων»!
Σέ μισεί Κύριος, ότι εγκατέλιπες
τήν γυναίκα τής συνθήκης τής νεότητός σου!
Τήν Μία ΄Εκκλησία τού Χριστού!!!
(Μαλαχίου 2,10-13)
Βαρθολομαίε, Όχι «χαρέμι», 348 Έκκλησίες;!
Πού είναι «ή αρραβωνιάρα» σου(!)
τής ΄Ιμβρου καί τής Χάλκης;
΄Ελέω Θεού, είς Τόπον καί Τύπον Χριστού, Πατριάρχα,
Πού «ή Μία Γυνή σου», ή ΄Εκκλησία;!!!
Μεθυσμένος, εγυμνώθης!
Έντραπήθητι τόν Λόγον τού Θεού, εί μή τήν Κοινωνίαν!
Απέλειπες σωφροσύνην!
Ευρεθείη τίς, καλύψαι τήν ασχημοσύνην σου!
Γ έ ν ο ι τ ο.

• Παραπομπαί:
  Ρωμ.1,20. Α’Κορ.6,19. Ρωμ.8,9-11. Α΄Κορ.3,16. Εφες.2,20. Ματθ.5,46&6,32. Λουκ.6,34. Πραξ.8,3&19,39. Εφες.1,22&5,23. Κολ.1,18&1,24. Εφες.5,29-30-32.