ΤA OΛΕΘΡΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ εἶνε ὁ μεγαλύτερος διαφημιστὴς τῆς ἁμαρτίας. Δὲν ὑπάρχει ἄλλος ποὺ νὰ τὴν διαφημίζῃ τόσο πολύ. Διότι αὐτὸς εἶνε ὁ καταστηματάρχης, αὐτὸς εἶνε ἡ βιομηχανία, αὐτὸς εἶνε ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἐγέννησε τὴν ἁμαρτία, καὶ ἑπομένως αὐτὸς ἔχει συμφέρον νὰ τὴν διαφημίζῃ.

Ρεκλαμάρει τὴν ἁμαρτία ὁ σατανᾶς. Τὴν χρωματίζει. Ἀποκρύπτει τὶς καταστροφικές της συνέπειες καὶ τὴν παρουσιάζει μὲ τὰ πλέον ἑλκυστικὰ χρώματα καὶ μὲ τὰ μεγαλύτερα θέλγητρα. Τὴν παρουσιάζει μέσα σ᾿ ἕνα κάνιστρο μὲ ὡραῖα λουλούδια καὶ ἔτσι ἐξαπατᾶ τοὺς ἀνθρώπους.
Τὴν ἀρωματίζει καὶ φωνάζει· «Δεῦτε πρός με…». Ἐλάτε κοντά μου, μικροὶ καὶ μεγάλοι, γιὰ ν᾿ ἀπολαύσετε τὶς ἡδονές, τὶς διασκεδάσεις καὶ τὰ θέλγητρα τῆς ζωῆς.

Ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου

Ἀλλά, ἀδελφοί μου, ὅποιος θέλει νὰ δῇ τί εἶνε ἡ ἁμαρτία, ἂς μὴν ἀκούσῃ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα· ἂς βουλώσῃ τ᾿ αὐτιά του στὸν διάβολο. Διότι, δυστυχῶς, στὰ χρόνια αὐτὰ ποὺ ζοῦμε ἐκπληρώνεται ἡ προφητεία ἑνὸς ἐκ τῶν μεγαλυτέρων προφητῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ποὺ ἔλεγε· Θὰ ἔρθουν χρόνια τέτοια, ποὺ ἡ ἁμαρτία πλέον δὲν θὰ προκαλῇ τὴν φρίκη· οἱ ἄνθρωποι θὰ συνηθίσουν μ᾿ αὐτὴν καὶ θὰ παίζουν μαζί της.
Ἔτσι σήμερα παίζουμε μὲ τὴν ἁμαρτία. Πίνουμε τὴν ἁμαρτία ὅπως πίνουμε ἕνα ποτήρι νερό. Ἀλλ᾿ ἂν θέλουμε νὰ δοῦμε τὸν κίνδυνο ποὺ διατρέχουμε ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἁμαρτία, ἀπὸ τὸ μικρότερο ψέμα ἕως τὴν μεγαλυτέρα προδοσία τοῦ χριστιανισμοῦ, δὲν ἔχουμε παρὰ νὰ δοῦμε ἕνα κρυστάλλινο καθρέπτη ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ ἀγαθότης τοῦ Θεοῦ. Εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ ἀσώτου (βλ. Λουκ. 15,11-32).
Θὰ ἤθελα νὰ ἐπιστήσω τὴν προσοχή σας ἐπάνω στὶς καταστροφικὲς συνέπειες, ποὺ δημιουργεῖ στὸν ἄνθρωπο ἡ ἁμαρτία, ὅπως φαίνονται στὴν περίπτωσι τοῦ ἀσώτου υἱοῦ.

Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει
τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου

Ὁ ἄσωτος κληρονόμησε ἀπὸ τὸν πατέρα του μία τεραστία περιουσία, καὶ αὐτὴ τὴν κατεσπατάλησε «ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. 15,13). Κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς δύο λέξεις καθένας ἀπὸ μᾶς μπορεῖ νὰ φαντασθῇ, ποιά ζωὴ ὀργίων, διασκεδάσεων καὶ σπατάλης ἔζησε ὁ ἄσωτος υἱός.
Ἀλλ᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ σὲ κάθε ἁμαρτωλό. Δὲν ξέρω στὸν κόσμο αὐτὸ νὰ ὑπάρχῃ ἄλλο πρᾶγμα περισσότερο πολυέξοδο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Κάθε κράτος δημοσιεύει ἀπολογισμό, καὶ μέσα σ᾿ αὐτὸν σημειώνονται τὰ διάφορα κονδύλια ποὺ ξοδεύει γιὰ τὶς διάφορες ἀνάγκες του.
Ἐὰν μποροῦσε καὶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς δημοσιεύσῃ τὸν ἀπολογισμὸ τῆς ἁμαρτίας, θὰ βλέπατε τεράστια ποσὰ νὰ ξοδεύωνται γι᾿ αὐτήν. Ἡ ἁμαρτία εἶνε ἡ μεγάλη φαγάνα τοῦ ἀτομικοῦ, οἰκογενειακοῦ καὶ ἐθνικοῦ προϋπολογισμοῦ.
Ἡ ἁμαρτία καταστρέφει τὴν περιουσία τοῦ ἀνθρώπου.
Καὶ ἐξηγοῦμαι. Ἐλάχιστα εἶνε τὰ χρήματα ποὺ δίδει ὁ ἄνθρωπος εἰς τὸν Θεό. Ἐλάχιστα εἶνε τὰ χρήματα ποὺ δίδει γιὰ νὰ βοηθήσῃ τὸν πλησίον. Ἀλλὰ ἐλάχιστα εἶνε καὶ τὰ χρήματα ἐκεῖνα ποὺ ξοδεύει γιὰ τὶς πραγματικές του ἀνάγκες· γιὰ τὸ ψωμί του, γιὰ τὸ ροῦχο του, γιὰ τὸ παπούτσι του, γιὰ τὰ φάρμακά του. Καὶ ἂς ἀνεβαίνῃ ὁ τιμάριθμος. Τὰ πολλὰ χρήματα τὰ ξοδεύει ὄχι στὰ ἀναγκαῖα πράγματα, ἀλλὰ στὰ περιττά, στὰ εἴδη πολυτελείας καὶ ἄλλα ἁμαρτωλὰ πράγματα.

Θέλετε ἀποδείξεις; Ἀνοῖξτε τὶς ἐφημερίδες, καὶ θὰ δῆτε. Πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε.
Θὰ σᾶς παρουσιάσω μόνο μερικὰ κονδύλια τῆς ἁμαρτίας. Σᾶς ἐρωτῶ·
α΄) Πόσα χρήματα ξοδεύει ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὰ χαρτοπαίγνια, ποὺ κατήντησε πλέον ἕνα καζῖνο ὁλόκληρος ἡ Ἑλλάς;
β΄) Πόσα ξοδεύει γιὰ τὸ τσιγάρο; Ἂν εχαμε τὰ δισεκατομμύρια αὐτά, τὰ ὁποῖα γίνονται καπνὸς καὶ καίγονται, θὰ μπορούσαμε νὰ θρέψουμε 10 καὶ 15 χιλιάδες παιδάκια.
γ΄) Πόσα χρήματα ξοδεύουν ἑκατομμύρια ἄνθρωποι γιὰ τὸ ἀλκοόλ; Πόσα ξοδεύουν γιὰ τὸ οὖζο, γιὰ τὰ οἰνοπνευματώδη ποτά, γιὰ τὸ οὐίσκυ τὸ ἀγγλικό, γιὰ τὴν βότκα τὴ ῥώσικη. Δὲ᾿ μᾶς φτάνουν τὰ ποτὰ τῆς Ἑλλάδος, θέλουμε νὰ ἐξάγουμε συνάλλαγμα, γιὰ νὰ παίρνουμε βότκα καὶ οὐίσκυ ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό.
δ΄) Πόσα χρήματα ξοδεύουν γιὰ τὰ ἱπποδρόμια καὶ τὸ ποδόσφαιρο;
ε΄) Πόσα ξοδεύει ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν πολυτέλεια καὶ τὴν ἐπίδειξι; Ἑκατομμύρια καὶ δισεκατομμύρια ξοδεύονται γιὰ τὶς ποῦδρες, γιὰ τὰ κραγιόνια καὶ γιὰ τὰ καλλυντικὰ τῶν γυναικῶν, καὶ βγαίνει τὸ συνάλλαγμα ἔξω.
στ΄) Πόσα ἑκατομμύρια δὲν ξοδεύονται καὶ δὲν σπαταλῶνται γιὰ τὰ θέατρα καὶ τὰ ἄλλα αἰσχρὰ θεάματα;
ζ΄) Πόσα χρήματα, παρακαλῶ, ξοδεύουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὴν ἀσωτία καὶ τὴν πορνεία, γιὰ τοὺς χορούς καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς διασκεδάσεις; Προχθὲς ἡ ἀστυνομία, κάτω στὴν Ἀθήνα, μπῆκε σ᾿ ἕνα ἀπὸ τὰ διαφθορεῖα -ποὺ δὲν ξέρω πόσες χιλιάδες τέτοια ἔχει μόνο ἡ πρωτεύουσα-, μπῆκε μέσα ἡ ἀστυνομία καὶ ἔπιασε ἕνα κύριο, τὴν ὥρα ποὺ ἦταν ἔτοιμος νὰ πληρώσῃ 15.000 δραχμὲς σ᾿ ἕνα γύναιον διεφθαρμένο, μόνο γιὰ μία ὥρα διασκεδάσεως.
η΄) Ἀλλ᾿ αὐτὰ ποὺ σᾶς εἶπα μέχρι τώρα εἶνε μικρὰ κονδύλια, μπροστὰ σ᾿ ἕνα ἄλλο τεράστιο κονδύλιο, ποὺ φθάνει σὲ ἀστρονομικοὺς ἀριθμοὺς καὶ σὲ καταλαμβάνει ἴλιγγος. Εἶνε ἕνα κονδύλιο ποὺ τὸ ἀπορροφᾶ ὁλόκληρο ἡ ἁμαρτία, ἡ μεγαλυτέρα ἁμαρτία τοῦ αἰῶνος. Καὶ τὸ κονδύλιο αὐτὸ εἶνε γιὰ τοὺς ἐξοπλισμούς, εἶνε γιὰ τοὺς πολέμους, εἶνε γιὰ τοὺς στρατούς, εἶνε γιὰ τοὺς στόχους καὶ γιὰ τὶς βόμβες καταστροφῆς. Ἑκατομμύρια ἑκατομμυρίων ξοδεύονται γι᾿ αὐτοὺς τοὺς σκοπούς.
Ἐὰν τὰ ἑκατομμύρια αὐτά, τὰ ὁποῖα ξοδεύονται σήμερα γιὰ τοὺς πολέμους, τὰ ἐξώδευε ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὴν εἰρήνη, θὰ τρώγαμε μὲ χρυσᾶ κουτάλια καὶ χρυσᾶ πιρούνια καὶ δὲν θὰ ὑπῆρχε πτωχὸς καὶ ἄστεγος. Διότι καὶ ὁ πόλεμος, ἀδελφοί μου, ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἀναλύσει εἶνε ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας. Ἀφαιρέστε ἀπὸ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου τὴν πλεονεξία, ἀφαιρέστε τὴν κενοδοξία καὶ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀφαιρέστε τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη, καὶ ἀμέσως οἱ πόλεμοι σταματοῦν καὶ χιλιάδες περιστέρια ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι, ἀπὸ Βορρᾶ καὶ Νότο θὰ φτερουγίσουν ἐπάνω στὴ γῆ καὶ εἰρήνη ἀπέραντη τοῦ Χριστοῦ θὰ βασιλεύσῃ στὸν κόσμο.
Νά λοιπόν, ἀδελφοί μου, γιατί σᾶς εἶπα, ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶνε τὸ πλέον πολυέξοδο πρᾶγμα. Νά γιατί λέει τὸ Εὐαγγέλιο στὴν παραβολὴ αὐτή, ὅτι ὁ ἄσωτος «διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως» (ἔ.ἀ.).
Σβῆστε τώρα τὴ λέξι «ἄσωτος» καὶ βάλτε «ἀνθρωπότης»· διεσκόρπισεν ἡ ἀνθρωπότης τὰ ἑκατομμύριά της, τὰ πλούτη της, τὰ ἀγαθά της μέσα στὴ χώρα τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς καταστροφῆς.
Μᾶς ἔκανε πτωχοὺς ἡ ἁμαρτία. Πώ πω τί τρομερὸ πρᾶγμα εἶνε ἡ ἁμαρτία! Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος περιωριζότανε μόνο στὰ ἀναγκαῖα, τολμῶ νὰ πῶ, ἐὰν ἔκανε ἐκεῖνο τοῦ Διογένη, ποὺ περιώριζε εἰς τὸ ἐλάχιστο τὶς ἀνάγκες του, θὰ ἦτο πιὸ εὐτυχής. Διότι λέγαν οἱ ἀρχαῖοι· «Ὅσων ὀλιγωτέρων πραγμάτων ἔχει ἀνάγκη ὁ ἄνθρωπος, τόσον πλησιάζει τὸ θεῖον».
Ἐμεῖς φτειάσαμε τὴν λεγομένη καταναλωτικὴ κοινωνία, καὶ αὐτὴ θὰ γίνῃ ὁ τάφος τῆς ἀνθρωπότητος.
Μετροῦν τὴν ἀξία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ ἂν ξοδεύῃ πολλά. Αὐτὸ εἶνε τὸ ἰδανικὸν τῆς Ε.Ο.Κ.. Ὅσα περισσότερα ξοδεύει ὁ ἄνθρωπος, τόσο -τάχατες- εἶνε πιὸ ψηλά. Ψέμα, μεγάλο ψέμα!
Ὅσο λιγώτερα ξοδεύεις γιὰ τὸ κορμί σου, τόσο πνευματικώτερος ἄνθρωπος εἶσαι. Γιατὶ τὰ περισσεύματα ἐκεῖνα δὲν εἶνε δικά σου.
Εἴμεθα θεομπαῖχτες. Ἐρχόμεθα στὴν ἐκκλησία καὶ λέμε, «…Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον» (Ματθ. 6,11). Δὲν περιοριζόμεθα ὅμως ἐκεῖ, ἀλλὰ θέλουμε ὅλο καὶ περισσότερα. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος περιωριζόταν, ὅπως εἶπε ὁ Χριστός, στὸν «ἄρτον τὸν ἐπιούσιον», στὰ ἀναγκαῖα πράγματα, θὰ ἤτανε πάμπλουτος. Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ εἶνε τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται ἡ ἀνθρωπότης.
Πτωχιὰ ἔκανε τὴν ἀνθρωπότητα ἡ ἁμαρτία.