ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ

(Α΄ Κορ.7,23) (*)

Toῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

Βαρθολομαίε, πάμε Μεσολόγγι …

Βράδυ τού Σαββάτου, τής Άναστάσεως τού Δικαίου καί Τετραημέρου Λαζάρου, τής 10ης Άπριλίου 1826, τότε. ΄Ιδιο βράδυ, σήμερα, 2019.
Πέρασαν 193 χρόνια. ΄Ομως, ποιά καρδιά μπορεί νά μείνη αδάκρυτη απόψε; Ποιά μάτια δέν θέλουν νά δούν, έστω φευγαλέα, τήν ώρα τής ανίκητης πορείας τών Έλεύθερων Πολιορκημένων τού Μεσολογγίου πρός τήν αθανασία; Μόνον ενός! Τού βυσσοδομούντος κατα της Μητρός Εκκλησιας οικουμενιστού κληρικού, τού διατεινομένου ότι 400 χρόνια είμασταν μιά χαρά μέ τούς συμπατριώτες του τούρκους, καί πέντ’ έξ «ξεβράκωτοι(!)» μάς διέκοψαν τήν «φιλάδελφον καί ειρηνικήν συμβίωσιν(!)», καί μάς εισήγαγαν είς τάς περιπετείας τού 1821 καί επέκεινα. Τοσαύτη ηθελημένη τυφλότης, καιροσκοπία καί ανατροπή τής ιστορικής αληθείας, πρός στήριξιν τής, έν τή μανιακή αυτού σπουδαρχία, πρωτοκαθεδρίας του! Ποίω χρόνω;!… Υπομνήσεως αυτού «απέχεσθαι τής πρωτοκαθαδρίας»,… ίνα μή καί τής υπό τού ΄Ιούδα νοσήσεως προσβληθή. ΄Αλλά τί λέγω;

Υπερηκόντησε καί τούτον είς φιλαργυρίαν καί προδοσίαν. ΄Εάσωμεν αυτόν βυθίζεσθαι ταίς ακορέστοις λοιμικοίς νοσήμασιν, έν οίς μόνος ηθέλησεν είσελθείν, είς τό «αμαρτάνειν αυτοκατακρίτως»! Καί, τέλος, «απολεσθήναι οικεία αυτού βουλήσει»! «Μή υπείκων τοίς τού Θεού νοήμασι καί προστάγμασιν»!
΄Αποπτύουσα τούς μισέλληνες, καί τιμώσα τούς Φιλέλληνες, ή γή τού Μεσολογγίου, σάν στοργική μάνα, αγκάλιασε τά παιδιά της! Τούς πρόσφερε γαλήνη αιώνια καί μνήμη παντοτινή! Καί δέχεται ακόμη σήμερα, τούς απογόνους τους, πού ΄ρχονται σεμνοί προσκυνητές μέ πόνο βουβό, αλλά μέ τό σκίρτημα τής υπερηφάνειας στήν ψυχή.
Στ’ ΄Αλωνάκι, Γυναίκες κι’ άνδρες, ΄Ελληνες καί Φιλέλληνες μαζί, παιδιά κι’ ανήμποροι, υπέγραφαν μέ τίς τελευταίες ρανίδες τού αίματός τους, τό Συμβόλαιο ΄Ελευθερίας τής ΄Ελλάδος. ΄Η υπογραφή αυτή ήταν λίγη, μάταιη, δέν έπρεπε;
΄Εθελοθυσία, Γενναιότητα, Αυταπάρνηση … Μιά ιδέα, μιά Αξία, μιά Αρετή!!! θέριευαν στά στήθη τών Πολιορκημένων, μέρα μέ τή μέρα.
Λευτεριά! ΄Η πιό γλυκιά, αλλά καί ή πιό ματωμένη λέξη στόν κόσμο!!

Οί ΄Ηρωες φωνάζουν απ’ τόν τάφο τους. « ΄Εδώ είμαστε! Κάμαμε τό χρέος! Δώσαμε μιά Πατρίδα, σ’ ένα έθνος ολόκληρο. Κάμετε τώρα κι’ εσείς τό δικό σας».
Ό Λόρδος Βύρων, Φιλέλληνας θερμός. ΄Αφησε τήν ασφάλεια τής πατρίδας του, γιά νά προστρέξη στό πλευρό τών Έλλήνων. ΄Εμπρακτα υπογράμμισε τήν λέξη «αλληλεγγύη»!
΄Εμείς, … τί κρίμα! Τό ΄Ιερό Κείμενο τής «΄Απόφασης τής ΄Εξόδου», καίτοι χαραγμένο, τόχουμε περιφρονημένο σέ μιά γωνιά, αντί νά διδάσκεται στά Σχολεία όλης τής ΄Ελλάδος. Νά μάθουν τά παιδιά μας, τά Έλληνόπουλα, πώς ή ΄Εντιμότητα, ή Καρτερία καί ή αληθινή Πίστη στήν Πατρίδα, μπορούν νά περιγραφούν μέ τίς πιό απλοϊκές λέξεις. ΄Αρκεί τά χέρια πού κρατούν τή γραφίδα, νά είναι άτρεμα!!
Καψάλης. ΄Ο στοργικός πατέρας τών παιδιών, τών γυναικών καί τών ανήμπορων. «Άντιφέγγισε όλος ό κάμπος» από τήν αξιοπρέπεια τού δαυλού, πού μαζί μέ τούς καπνούς, ύψωνε στόν ουρανό τίς αμόλυντες ψυχές τών αμάχων!
΄Επίσκοπος Ρωγών καί Κοζύλης, ΄Ιωσήφ. Τό Δισκοπότηρό του κι’ ό Σταυρός, ημέρεψαν τίς αγριεμένες απ’ τόν πόλεμο καρδιές, πού αλαφρωμένες πλέον απ’ τά ανθρώπινα πάθη καί τά δεινά, θά συναντούσαν σέ λίγο τό Θεό καί Πατέρα τους!
Δημήτριος Μακρής, Νότης Μπότσαρης, Κίτσος Τζαβέλας, «Δρόμο ν’ ανοίξουν τά σπαθιά! Νά κρατηθή ή ελπίδα ζωντανή»! Κι’ όσο τά χέρια βαστούσαν ακόμη δύναμη, οί ΄Εξοδίτες μπορούσαν νά ελπίζουν. Θέληση, πείσμα κι’ αγώνας! Δρόμος ανάκατος μέ θάνατο καί φωτιά..΄Εως κάμποσοι νά σωθούν.. Νά φτάσουν όρθιοι, ωχροί καί κατάκοποι στό τέλος τής μαρτυρικής τους πορείας!…
΄Ο Τύμβος τών Ήρώων. Τό ελάχιστο χρέος τής ΄Ελεύθερης πλέον ΄Ελλάδος. Κλείνει στά σπλάχνα του τή δύστυχη αλλά αποφασισμένη Μεσολογγίτισσα μάνα, πού άφηνε άταφο τό παιδί της, γιά νά οδεύση λίγο αργότερα μαζί του πρός τήν αθανασία … Τόν ανώνυμο αγωνιστή, πού κράτησε στά σκελεθρωμένα χέρια του τό πολυτιμότερο αγαθό. Τό δικαίωμα στήν ΄Ελευθερία!
Μπροστά στό ίχνος τού Τείχους, πού έκλεισε μέσα του όλα τά βάσανα, αλλά καί τή δύναμη τών υπερασπιστών του, στέκεται ή ΄Ελλάδα! Κλίνει τό γόνυ ευλαβικά σ’ αυτούς πού διεκήρυξαν παντού, πώς ετούτη ή γή δέν σηκώνει σκλαβωμένες ψυχές. Δέν δέχεται νά βηματίσουν πάνω της αλυσοδεμένες συνειδήσεις!
΄Ελληνες καί Φιλέλληνες, Ή γενιά μας γεννήθηκε στή σκιά καί τή βαρύτητα τών ΄Ελεύθερων Πολιορκημένων. Μπορούμε νά σταθούμε άξια απέναντί τους; ΄Εχουμε τή δύναμη νά σηκώσουμε ψηλά ό,τι αυτοί – ώς πιστοί στρατιώτες τής Πατρίδος – υπηρέτησαν έως τήν τελευταία τους πνοή; Τί θά τούς απαντούσαμε σήμερα, εάν μόνον μάς κοιτούσαν μέ τήν φλογερή ματιά τους; ΄Οτι χάσαμε τό βήμα μας; ΄Οτι ή συνήθεια μάς έβγαλε από τό δρόμο τής αρετής, στόν οποίο οί ίδιοι καί οί παλαιότεροί τους βάδισαν μέ σεμνότητα, αξιοπρέπεια, κι’ εντιμότητα;΄Οτι λυγίσαμε κάτω από τό βάρος μιάς πλαστής –πολλές φορές – υλικής ευημερίας, κι’ αφήσαμε παράμερα τίς πραγματικές αξίες; Τίς αξίες γιά τίς οποίες εκείνοι θυσίασαν μέν τή ζωή τους, φώτισαν όμως τίς συνειδήσεις, όχι μόνο τού λαού μας, αλλά ολόκληρου τού κόσμου. Οί αερικές τους μορφές θά μάς έδειχναν σιωπηλά, θαρώ, τό Μεσολόγγι!
Τό Μεσολόγγι, ήταν, είναι καί θά παραμείνη ή Κιβωτός τού ΄Εθνους μας! Θά είναι τό αιώνιο σύμβολο, τό λάβαρο μιάς θυσίας, πού μπροστά της λύγισαν ακόμη καί οί πιό άκαμπτες συνειδήσεις. Καί πάντα θά βρίσκεται εδώ νά καλή μέ τήν τρανή φωνή τό λαό μας σέ συλλογισμό, εγρήγορση καί πνευματική ανάταση, πού τόσο έχει ανάγκη.
Γιατί ή ΄Ιερή Πόλη, είναι ή Ψυχή τού Γένους τών ΄Ελλήνων!
Κι’ όσο αυτή ή πολιτεία θά στέκεται εδώ, βαστώντας μέ τά δυναμωμένα χέρια τών παιδιών της τά ΄Ιερά Κειμήλια τής ΄Ιστορίας της, τόσο ή Ψυχή αυτού τού Γένους θά είναι πανίσχυρη, γνήσια κι’ αποφασιμένη!
Βαρθολομαίε, έχασες πού δέν ήρθες κοντά μας νά αναβαπτισθής. Αλλ’ εσύ, α λα «Νεεμάν» παρ’ ΄Ερντογκάν, έχεις «Άβανά καί Φαρφάρ» – Βόσπορο(!) Τσουρούκλες στά λασπόνερα τής λιμνοθάλασσας θά καταδεχθής νά φάς τών Βαϊων; Φάτε μαζί τσί Ψαρούκλες!!
Θυμάσαι; «Σήμερα τών Βαίων. Ας φάμε στό τραπέζι ψάρια. Ποιός ξέρει, άν αύριο δέν τρών’ αυτά από μάς»!;
«Πήγαινε στή Βαβυλώνα, στό Θιβέτ, τήν Καρχηδόνα, καί ανέβα καί σ’ αυτές τού ΄Ολύμπου τίς κορφές, στής Αιγύπτου τίς ερμιές, ώς τήν Κίνα κι’ ώς τή Ρώμη, απ’τό Νείλο στόν Ευφράτη, τρέξε καί στό Καπιτώλιο καί στό Βράχο τόν αιώνιο. Θαύρης φώτα. Χίλια φώτα. Μά δέ θέ νά βρής τό Φως!». «΄Απ’ τή Φάτνη ώς τό Σταυρό. Κείθε θέ νά βρής τό Φώς», Αρχοντώνη μου. Άμ, πώς;! …
Αλλά, ξέχασα. Εσύ μέ τόν Πάπα τόχετε στήν τσέπη τό φώς… Γιά σάς, καί «ή βασιλεία τού θεού, (πού) ούκ έρχεται μετά παρατηρήσεως»(Λουκ.17,20), έεερχεται καί παραέεερχεται, αρκεί νά τής κλείσετε ραντεβού «Έλέω καί επιπέδω Υμετέρω»!!!
Πατριάρχα μου, «Βλέπε μή τις σέ πλανήση»(Μαρκ.13,5). Γελάς έ; Ξεπερασμένα πρό πολλού αυτά. Μάς βλέπεις αξιοθρήνητα ανθρωπάκια!
Νιώθω, ότι «ούκ έχω ποιμένα»(Μάρκ.6,34). Ά!.. Τί σέ μέλει εσένα;
«Εί δοκείς εστάναι, βλέπε … ότι πέπτωκας» πρό ετών(Α΄Κορ.10,12). Καί; Κάτι τρέχει στά γύφτικα! …
«Μή γίνου παιδίον ταίς φρεσί-Παλίμπαις»(Α΄Κορ.14,20). «Κάν απέλειπες σύνεσιν, συγγνώμην έχομεν πρός σε. Ούκ ατιμάζομέν σε»(Σοφ.Σειρ.3,13). «Όσω μέγας εί, τοσούτο ταπεινού σεαυτόν»(αυτόθι στ.18). Πού αυτογνωσία καί αυτοσυνειδησία; Άν…παντού ψαρόκολλα, ό θρόνος σου βίδες έχει; Μπουλονόκλειδα δέν βρίσκεις; Στό Αριθ.4,3.23.30.39.43.47.&8,24-25 σέ χρειάζεται από 25 ετών μέχρι τά 50 ό Θεός νά ιερουργής, γιατί τό πάτε καί στά 110; Ό Καντιώτης σούφτεγε πού τάχε 400; Μέ ποιό μέτρο μετράς καί μετράτε; Δέ μάς παρατάτε;! Ώς πού θά τό πάτε; Τό: «Μέ λένε Ρίζο κι’ όπως θέλω τά γυρίζω!», πέθανε στό Ελλάδα. Στό Ισταμπούλ ισχύει; Ώς πότε ό σκοπός θά αγιάζη τά μέσα; Ή ζωή σου ή μπαμπέσα, δέν εγκλείει διόλου μπέσα; Πατρωνάρισμα θέ νά πή πατινάρισμα καί λαστιχάρισμα;

Νόμιζα πώς μέ λατρεύεις,
νόμιζα πώς μ’ αγαπάς.
Μά εσύ μέ κοροϊδεύεις
καί μαζί μου πλάκα σπάς.

Πού τό πάς, πού τό πάς,
γιά πές μου τί ζητάς;
Άφού δέν ξέρεις ν’ αγαπάς,
Γιατί, λοιπόν, μέ τυραννάς;

(*) Σημ. Α΄Κορ.7,23 «Τιμής ηγοράσθητε. Μή γίνεσθε δούλοι ανθρώπων».

Γειά σας και χαρά σας,
ηρωϊκά παιδιά,
σ᾽ εσᾶς ἀνήκει η δόξα
και η ελευθεριά.

 

Ἀκοῦστε στο 32:25 τὸ ἄσμα· «Ω Κολυμβήθρα Ιερά του Γένους, Μεσολόγγι…
https://www.youtube.com/watch?v=CYpFCrWjG9k&t=470s
Μουσικη Τερψυχόρης Παπαστεφανου
Ποιησης παναγιώτη παναγιωτουλη

32, 25