ΟΛΑ… «ΔΡΟΜΟΙ ΣΩΤΗΡΙΑΣ» ΤΗΣ ΠΑΝΤΟΕΙΔΟΥΣ ΒΛΑΚΕΙΑΣ
ΤΗΣ «ΚΕΝΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ» ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΟΣ;

ΑΝΑΘΕΡΜΑΝΣΙΣ ΛΥΚΟΦΙΛΙΑΣ
ΓΙΑ «ΔΟΞΑ» ΚΑΙ «ΧΡΥΣΑΦΙ»,
ΓΙΑ «ΛΟΞΑ» ΚΙ’ Ο,ΤΙ «ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ»,
ΚΙ’ ΑΣ ΠΑΝΕ ΟΛΑ «ΣΤΡΑΦΤΙ»!!
—-

Τoῦ συνεργάτου μας Κ.Θ.

«Ποία κοινωνία, λύκου πρός αμνόν»;
Πόσα περί τούτου λέγει ό Σολομών;
Άνάμεσα σέ λύκους, μάθε ότι ζής.
Του Χριστού τά λόγια μή τά λησμονείς.

Μή καί ξεθαρρέψης; Σ’ έφαγεν ευθύς!
Δέν θά εύρης χρόνο, ούτε νά σκεφθής.
Δέν σού λέγω λόγια πού δέν ευσταθούν.
Τό μπελά τους βρίσκουν όσοι δέν τ’ ακούν.

Λυσσασμένος τρέχει, κάποιονε νά βρή,
πού απερισκέπτως βγαίνει απ’ τό μαντρί.
Τήν αδηφαγία ποτέ του δέν κοραίνει
καί τό νέο θύμα πάντα περιμένει.
Μόλις σέ αρπάξη, σέ καταβροχθίζει.
Πρώτα, μέσ’ στή σάρκα τά νύχια του βυθίζει.

Μά … λυκοφιλίες τόσες γύρω-γύρω.
Καί πώς θές στό στρώμα, τό κορμί νά γύρω;
΄Ολες είς τό βάθος, βλέπουν τήν .. «αργύρω»!
Πάντα τό «χρυσάφι» έχουν στό μυαλό τους
καί γι’ αυτό, ανέτως προδίδουν τό Θεό τους.

Νά … αναθερμάνουν τίς σχέσεις τους, μαθές(!)
Καί ξανά αρχίζουν, νέες επαφές.
Βάλθηκαν νά φέρουν «Νέα εποχή»(!)
Κι’ όλοι συμφωνούνε. Καμία αποχή.

Τό Βαρθολομαίο, Ίερωνυμικώς
δέχεται … ό Β΄ , καίτοι κεκμηκώς.
Κάπου σέ εγκαίνια θά μπλέξουνε τά γένια,
κι’ από τά μπατζάκια θά τρέχη ή ευγένεια.

Τά ξεχνούν τά ράσα. Θά «πιαστούν στά πράσα!»
Μέ σταυρό στά χέρια, θέ νά βγούν μαχαίρια,
από .. «περιστέρια» πού ΄ρθαν απ’ τ’ αστέρια
καί θά ανεβαίνουν ψαλμουδιές στά αιθέρια.

Μά απ’ τή γωνία, βλέπει ή κοινωνία
μέ αμηχανία, τήν τόοοση τους μανία!
Τάχει όμως καταλάβει. Κάποιο ρόλο θ’ αναλάβη.
Δέ μπορεί Θεό νά εμπαίξη. Κάποιο ρόλο θέ νά παίξη.
Γιατί άλλο δέν θ’ αντέξη, ψευτο-επικοινωνία,
πού εγκλείει, εξοφθάλμως, «Χρήμα» καί «Αρχομανία»!
Όλα είν’ έν καταπτώσει. ΄Ολα τάχουνε προδώσει.
Μέ τόν Πάπα αγκαλιά, τό βουλώνει. Ούτε μιλιά.

Ό πολύς Βαρθολομαίος, Τούρκος, υποβολιμαίος,
τριγυρνά όλο τόν κόσμο «αποδεκατών τόν δυόσμο»,
ενώ πλέον στό Φανάρι δέν φυτρώνει ούτε χορτάρι
νά χορτάσουν οί γαϊδάροι!

Ό Φραγκίσκος τής .. Άσίζης, θά σού δείξη τί αξίζεις.
Πατριάρχης Νέας Ρώμης καί Προσκυνητής τής .. Ρώμης;
Σύ, Μαζεύεις ή σκορπάς; Μέ αυτούς ή μέ εμάς;
Είσαι πλέον Πατριάρχης; ή τής Ρώμης … Τομεάρχης;!

Έκατήντησες Αυλάρχης σέ πενήντα Βασιλείς.
Πές μου. Τόχεις πιά χαμένο; ΄Η τό παίζεις… αφελής;
΄Αργοσβήνει τό Φανάρι. Τόπος πλέον νά σταθής
δέ σού έμεινε ΄κεί πέρα. Καί γυρίζεις νύχτα μέρα
σέ ΄Ανατολή καί Δύση, κι’ έχεις πλέον καταντήσει
Γυρολόγος, Παλιατζής, Πλάνος καί Προμηθευτής;

Πούν’ ή δόξα Βυζαντίου!; Είς τήν Κύπρο ό Αυξεντίου
κάτι δέ σ’ είχε διδάξει, πώς ευρίσκονται έν τάξει
στό πρός τήν Πατρίδα χρέος; Κι’ εσύ, ό Βαρθολομαίος,
ποιάς Πατρίδος γόνος εί;

Άπό «Βάρ» (υιός) αίγλης καί δόξης, ντύθηκες μ’ άλλες απόψεις
κι’ έχεις πλείστες, πλέον, … όψεις!
΄Εγινες «βάρ» τής «θολούρας»,
τής αρπαχτής καί τής ρεμούλας,
τής δειλίας, τής τρεμούλας!
Κι’ από Οίκουμενικός, νάσου … Οίκουμενιστής!

΄Ο ΄Αρχων τής ΄Ορθοδοξίας, συν-΄Αρχων τής ανωμαλίας,
αρωγός τής Πανθρησκείας, κι’ έν ταυτώ .. Πανθεϊστής!!

Λέγαν: Καί μέ τό διάβολο εσύ πώς κάνεις συμμαχία,
αρκεί από τά χέρια σου, μή φύγη ή εξουσία!
Μά σήμερα γιά όλ’ αυτά, δέν δίδεις σημασία.
Κάπου αλλού, γιά σένανε, εγκρύπτεται ή ουσία.

Νοολόγος, Οικολόγος, Θεολόγος, Βιολόγος.
Ίσλαμιστής, Βουδιστής, Τατοϊστής, Ουμανιστής,
Ίνδουϊστής, Κομφούκιος,
Κοράνιο, «Κανόνας πάλι» κι’ όλο τό χάλι! …
Βέδες, Σανατάνα Ντάρμα, Άρανυάκας, Βραχυάνες,Ουπανισάδες
Λάο-Τσέ, Μύγα Τσε-Τσέ, Βόδια, Φίδια,΄Αλογα καί όλα τά παράλογα,
σέ μία κατσαρόλα, τού πάνσοφου Ξερόλα!
΄Ολα, « δρόμοι σωτηρίας» τής παντοειδούς βλακείας,
τής «Κενής Θεότητος» καί ηλιθιότητος!!!

΄Αγάπη είς τούς κακοδόξους, μίσος πρός τούς Όρθοδόξους!
«Στό νοητό στερέωμα πολύφωτοι αστέρες»,
ή Φονταμενταλισταί, φανατικοί, οί Πατέρες;!

Παίζουν τό «Μουγκο-Θόδωρο», πλάϊ οί Δεσποτάδες
καί σ’ όλα συμβιβάζονται, τυλίγοντας ντολμάδες
καί νάναι όλων … «γιαλαντζί»(!) νά ευφραίνεται ή Τουρκία,
καί γιά τό Μακεδονικό; Καμία σημασία!…

Άγαπησιάρη μου εσύ!!! Τού κόσμου Γκιούλ Μπαξέ.
Πρίν από τήν «Άγάπη» σου, ή ΄Αλήθεια, Δημητρό μου!
Γιατί ή «ψευτο-αγάπη» σου, είν’ πρόδρομος τού τρόμου!!
«Τή βασιλεία τού Θεού, άδικοι καί αναληθείς δέν τήν κληρονομούνε»!

Κεφάλαιο 14, γιά δές στό Ζαχαρία.
Νά κάτσης στήν καρέκλα σου, βρές κάποια ευκαιρία.
«Θά πεταχτούν τά μάτια σου έξω από τίς κόγχες.
Οί σάρκες καί ή γλώσσα σου θά λυώσουν σάν κεράκι».
Τό «θερμικό τό κύμα» θά γίνη «πάντων μνήμα»!

Στή Β΄ Πέτρου, ό Ψαράς, τά ίδια λέει στό τρίτο,
τό εαυτού Κεφάλαιο, είς τόν εφτά τό στίχο.

Υπάρχουν γύρω μας Τζιχάντ; Γιά «δουλεψέ μας» … «μέ τό γάντ(ι)».
Πάψε νά λές «Έθνικισμό» πιά, τή Φιλοπατρία!
«Παλάτι είχαν τό βουνό. Γιά σκέπασμα τόν ουρανό.
Κι’ ελπίδα τό ντουφέκι», αυτοί πού χάρισαν σέ μάς
Τιμή κι’ Έλευθερία, μέ αίμα. Μέ Θυσία!!
Καί γίναν Φάροι τηλαυγείς
άπ άκρου είς άκρο αυτής τής γής!

«Διά τούς λόγους τού Θεού,
εβάδισαν οδούς σκληράς».
Αυτές βαζίζουμε κι’ εμείς,
υπείκοντες μετά χαράς.

• Παραπομπαί, έν τή προόδω τών νοημάτων: Β΄Κορ. 6,14, Λουκ.10,3, Α΄Πετρ.5,8, Α΄Τιμ.6,10, Β΄Τιμ.1,6, Α΄Κορ.3,19, Β΄Κορ.11,3, Ματθ.23,23, Ιακ.4,13, Β΄Πετρ.2,3, Ματθ.23,15, Παροιμ.22,28,
  Καθ.Ιακ.1,8, Ιωάν.18,17 & Ματθ.26,70-72-74(«τρίς απαρνήση με»στίχ.75),
  Εφεσίους 5,11, Α΄Ιωάν.4,1, Α΄Κορ.1,12, Αποκ.2,6 & 2,15, Ματθ.12,30, Υμνολογία Εκκλησίας, Α΄Κορ.6,9 & Β΄Πετρ.2,9, Ψαλμ.16,4, Εβρ.13,17.

«ΑΣ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΙΑΜΠΕΛΟ», ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕ;!!

΄Αμ δέ ; ;