ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ

Ἀπόσπασμα ὁμιλίας Μητροπολίτου Φλωρίνης Αὐγουστίνου Ἀθήνα 7.6.1964

«…Ἔχε πίστι στὸ Θεό. Ἐξομολογεῖσαι; κοινωνεῖς τὰ ἄχραντα μυστήρια; διαβάζεις τὴν ἁγία Γραφή; κρατᾷς στὰ χέρια σου τὸν τίμιο σταυρό; ἔχεις ἀγάπη στὴν καρδιά σου; Τότε μὴ φο­­βᾶσαι. Ἀλλοίμονο, ἂν πιστέψουμε ὅτι ὁ δι­άβο­λος εἶνε πιὸ ἰσχυρός. Τρέμει. Τὸν καίει ὁ Χριστός, τὸν καίει ὁ σταυρός, τὸν καίει τὸ Εὐ­αγγέ­λιο, τὸν καίει ἡ θεία κοινωνία. Ὁ ἴδιος ὁ Χρι­στὸς τί εἶπε· «Θὰ σᾶς δώσω τὴ δύναμι, νὰ πα­τᾶ­τε πάνω σὲ φίδια καὶ σκορπιούς…, καὶ νὰ μὴν παθαίνετε τίποτα» (Λουκ. 10,19). Ἔχε λοιπὸν κοντά σου τὸ Χριστὸ καὶ μὴ φοβᾶσαι κανένα. Αὐτὸν νὰ πιστεύῃς, αὐτὸν νὰ λατρεύῃς, αὐ­τὸν ν᾿ ἀ­γαπᾷς εἰς αἰῶνας αἰώνων· ἀμήν».

Καποιοι ψαχνουν για ξεματιασματα στο διαδίκτυο! Ας προσέξουν, γιατί κοντά σε χριστανικές προσευχες εχουν και  λίγο  σολωμονική.

ΒΑΣΚΑΝΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ

Του συνεργάτου μας Κ.Θ.

Μερικοί Χριστιανοί νομίζουν ότι υπάρχει μαγεία καί βασκανία, ότι δηλαδή τά «μάγεια» έχουν δύναμη καί οί άνθρωποι βασκαίνουν καί βασκαίνονται. Καί τήν ειδωλολατρική αυτή πλάνη τούς τήν ενισχύουν καί μερικοί ολιγογράμματοι κληρικοί καί μοναχοί κι’ όλοι αυτοί στηρίζονται στό ότι «ή εκκλησία έχει ευχή κατά τής βασκανίας».
Άν υπήρχαν μάγια καί βασκανία, άν υπήρχε δηλαδή ή δυνατότης οί άνθρωποι νά έχουν τό βλέμμα τους πιστόλι καί τό δάχτυλό τους καραμπίνα καί νά πυροβολούν μέ πιστολιές αόρατες κι αθόρυβες, κι από τήν αστυνομία ασύλληπτες, ό καθένας εκείνον πού δέν χωνεύει, ή νά μισθώνουν ειδικούς γι’ αυτή τή δουλειά πιστολάδες – μάγους καί πιστολάδες – βασκάνους, πρό πολλού ή ανθρωπότης θά είχε εξοντωθή ολόκληρη. Μάλλον πρίν από τόν κατακλυσμό. Ευτυχώς αυτά είναι μόνο ψέμματα καί άστοχες φοβίες μικρονοϊκών, καί ή ανθρωπότης εξακολουθεί νά ζή. Ή μαγεία καί ή βασκανία είναι πράγματα ανύπαρκτα καί δοξασίες τής πιό ξεπεσμένης ειδωλολατρίας, ή οποία από τήν επιστήμη λέγεται ανιμισμός καί ή οποία ευδοκιμεί σέ ανθρώπους χαμηλής νοημοσύνης ή στερημένους από κάθε παιδεία, σέ διανοητικά κατακάθια δηλαδή ή καί σέ νέγρους τής Κεντρικής Άφρικής ή σέ ημιαγρίους τής Ίνδονησίας, τής Ώκεανίας, καί τής Νοτίου Άμερικής. Ό διάβολος βεβαίως έχει μεγάλη δύναμη, άλλ’ έναντι τού Θεού είναι τελείως ανίσχυρο άχυρο. Αυτό σημαίνει ότι, άν ό άνθρωπος θέλη νά είναι τού Θεού, γιά τό διάβολο είναι απροσπέλαστος απλησίαστος κι απαραβίαστος, θά έλεγα παντοκράτωρ, επειδή είναι κάτω από τήν παντοκρατορία τού Θεού. ΄Αλλά καί γιά τούς ανθρώπους, πού προτιμούν τό διάβολο, επίσης δέν υπάρχει μαγεία καί βασκανία. Άλλιώς τούς λυμαίνεται ό διάβολος, αλλιώς τούς χρησιμοποιεί, αλλιώς τούς φθείρει, καί τό κακό πού θέλει νά τούς κάνη δέν είναι ακριβώς ή φυσική τους φθορά, αλλά τό νά κερδήση τήν προτίμησή τους.
Τή φυσική φθορά θέλει ό διάβολος ελαχίστων μόνο ανθρώπων, σάν τόν Άπόστολο Παύλο νά πούμε, κι αυτή τήν πετυχαίνει μερικές φορές, αλλ’ όχι μέ τή βασκανία καί τή μαγεία, αλλ’ απλούστατα μέ τό νά ξασηκώνη εναντίον τους τούς δικούς του ανθρώπους, διώκτες δημίους φονιάδες καί συκοφάντες. Καί πάλι πετυχαίνει τό σκοπό του, μόνο άν τό επιτρέψη ό Θεός. Κι ό Θεός τό δικό του παιχνίδι παίζει πάντοτε, κι εκείνο γιά νά δοξάση τόν ανθρωπό του. Ό Παύλος λ.χ. ήταν νά τελειώση τή ζωή του στά 60 του. Ό Θεός λοιπόν θέλησε, αντί νά πεθάνη ό Παύλος από κρυολόγημα ή σκοντάφτοντας σέ μιά πέτρα, νά πεθάνη ώς μάρτυρας τής πίστεως μέ μιά τσεκουριά στόν τράχηλο. Ό Θεός όμως, επειδή κοροϊδεύει τό διάβολο, τόν άφησε νά ξεσηκώση τούς ανθρώπους του νά «εξοντώσουν» τόν Παύλο.
Ή ζωή ό θάνατος ή υγεία καί τά πάντα τών ανθρώπων είναι στό χέρι τού Θεού. Ό διάβολος μόνο τήν κακία του δείχνει, κι’ αυτός καί οί άνθρωποί του, καί δέν υπάρχει βασκανία καί μαγεία. Άν είχε δυναμη ό διάβολος θά ήταν ισοδύναμος μέ τό Θεό κι’ ένας δεύτερος παντοκράτορας. Τό νά πιστεύη κανείς σέ ύπαρξη μαγείας καί βασκανίας, άν μέν είναι μικρονοϊκός ή απαίδευτος, είναι απλώς βλακεία, άν όμως είναι νοήμων καί μορφωμένος, είναι βλασφημία καί ειδωλολατρεία. Νά! αυτό μόνο τό κακό κάνει ό διάβολος στούς ανθρώπους μέ τή μαγεία καί τή βασκανία. Πείθοντάς τους νά δέχωνται τήν ύπαρξη μαγείας καί βασκανίας, τούς κάνει δικούς του. Ειδωλολάτρες.
Υπάρχει ευχή κατά τής βασκανίας» στην Εκκλησία, που καποιος παπας επι Τουρκοκρατίας την εγραψε και κάποιος ανεύθυνος τυπογράφος λειτουργικών βιβλίων ώς εκδότης την διατήρησε. Οί αργυρολόγοι πού έκαναν τό Ευχολόγιο Σολομωνική, γιά νά μή χάσουν ούτε γρόσι, δέν είναι «ή εκκλησία».
Τά θέλει όμως κι’ ό ακάθαρτος λαός κάτι τέτοια «μπακάλικα καμώματα μέ τό Θεό» δήθεν. Προσήλθε μιά κυρία στό Ναό νά κάνη μιά «Παράκληση στήν Παναγία». Στό χαρτί της έγραφε: «Ύπέρ τού δούλου τού Θεού Θανάση, νά τόν έχη ό Θεός καλά, καί νά τόν φωτίση νά μισήση τή γυναίκα του Μαρία, καί ν΄ αγαπήση μ’ όλη του τήν καρδιά τή δούλη τού Θεού Σούλα»(αυτή τήν ίδια τήν κυρία πού έκανε τήν Παράκληση). Στήν αγανάκτηση τού Ιερέως πού τής είπε ότι «τέτοια παράκληση δέν γίνεται, δέν είναι σωστή», αυτή ουρλιάζοντας είπε στόν Ιερέα. «Παπάς είσαι ‘σύ, πού βαριέσαι νά μού διαβάσης μιά παράκληση; Ό άλλος ό Παπάς μού τήν έχει κάνει πολλές φορές». Θυμώνοντας ό Ίερεύς στήν επιμονή της, εκείνη τού πρότεινε ένα πολύ μεγαλύτερο χρηματικό ποσό, γιά νά τής τήν κάνη! Ό Ίερεύς τήν απέπεμψε αγανακτησμένος. Τέτοιος λαός τέτοια αιτήματα έχει καί τέτοιες ευχές θέλει, σάν καί τήν «ευχή τής βασκανίας». Καί τού αρέσει νά πληρώνη γιά δύο λόγους: Γιά νά έχη τό Θεό εξαγορασμένο καί λαδωμένο καί τό αίτημά του νομιμοποιημένο, καί γιά νά μπορή νά κατηγορή τούς παπάδες ώς φιλαργύρους καί χειροτέρους από τόν εαυτό του, παρηγορώντας έτσι τή συνείδησή του. Ό τσαρλατάνος διάβολος ξέρει πολλά μονοπάτια νά τά διδάσκη στόν άνθρωπο, αρκεί νά τόν κρατά μακριά από τήν αλήθεια καί τό φώς τού ευαγγελίου, τήν Ίερά ΄Εξομολόγηση, τήν Θεία Κοινωνία.
Συμπεριλαμβάνω ενταύθα καί καταγράφω στοιχομυθία πιστού τέκνου τής ΄Εκκλησίας καί τό πώς χειρίσθηκε τό πρόβλημα. Μού είπε: Πρίν από σαράντα περίπου χρόνια, όταν ήμουν νεαρός φιλόλογος, είδα σέ Ναό ένα Ευχολόγιο, πού είχε στό τέλος μιά «Ευχή γιά αλλαγή φύλου»! Οί κίναιδοι καί τά καμώματά τους τότε ήταν στήν Ελλάδα κρούσμα σπανιώτατο, καί οί αθώοι άνθρωποι δέν καταλάβαιναν τί ακριβώς είναι ή «αλλαγή φύλου», ότι είναι χειρουργικός ευνουχισμός κιναίδων, οί οποίοι ώς ψυχικά βλαμμένοι καί ανώμαλοι απεχθάνονται τά γεννητικά τους όργανα καί μερικές φορές τά κόβουν ολοσχερώς. Καί συνέχισε. ΄Ως γνώστης τού τί γινόταν στήν αρχαιότητα καί κυρίως τών σιχαμερών εκείνων τελετών πού περιγράφει μέ θρησκευτικό δέος ό διεστραμμένος Λουκιανός στό έργο του «Περί τής Συρίης θεού», κατάλαβα τί συμβαίνει μέ τήν ευχή εκείνη καί μίλησα στόν πνευματικό μου προϊστάμενο, ό οποίος ήταν τότε, παρά τά 102 χρόνια του, μεγάλο εκκλησιαστικό ανάστημα, δεσπόζον στόν εκκλησιαστικό χώρο. Κι’ ό άνθρωπος έβαλε τίς φωνές στούς υπευθύνους, καί ή σιχαμερή εκείνη ευχή ωβελίστηκε από τό Ευχολόγιο αμέσως. Τήν είχε συντάξει καί προσθέσει τότε πρόσφατα ένας πού ήταν καί βλάκας καί κακοήθης. Φανταστήτε ή ευχή εκείνη νά έμενε, νά γινόταν εθισμός, καί νά «καταξιωνόταν»! Μετά 100 χρόνια οί κίναιδοι θά τήν είχαν τεκμήριο τού ότι «ή εκκλησία αναγνωρίζει ώς σωστό πράγμα τόν κιναιδισμό, αφού στό Ευχολόγιο έχει καί ευχή γιά αλλαγή φύλου»!
Έτσι ακριβώς χώθηκε καί παρέμεινε επί τουρκοκρατίας στό Ευχολόγιο καί ή άκρως αργυρολογική ευχή κατά τής βασκανίας. Δέν τήν έβαλε εκεί ή εκκλησία αλλά κάποιος τυπογράφος.
Τό είπε καί τό επαναλαμβάνει ή Άγία μας ΄Εκκλησία, πώς δέν φέρει ευθύνη ούτε γιά όσα έγραψαν οί αρχαίοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς. ΄Οποιος έγραψε σωστά κι’ ωφέλιμα, θά έχη καί τόν έπαινο επί τού φοβερού βήματος. Όποιος όχι, δέν θά έχη τόν έπαινο. ΄Η Έκκλησία φέρει τήν ευθύνη, μόνο γιά όσα γράφει ή Άγία Γραφή, καί είναι αλληλέγγυος μόνο γι’ αυτά. Τά άλλα χριστιανικά κείμενα, είναι πολλές φορές χρήσιμα κι’ ωφέλιμα, όπως νά πούμε τά κείμενα τού Μ. ΄Αθανασίου ή τού Ίωάννου Χρυσοστόμου, αλλ’ όλα ανεξαιρέτως υπόκεινται σέ κριτική. Μόνον ή Βίβλος είναι ανώτερη πάσης κριτικής. ΄Οποιος κρίνει τή Βίβλο, εξέπεσεν ήδη από τή χριστιανική ίδιότητα. ΄Ας πάη νά βρή άλλη Διαθήκη, άλλο Συμβόλαιο σωτηρίας, άλλη πίστη ή θρησκεία. ΄Ανήκει κιόλας σέ ξένη θρησκεία, ακόμη κι’ άν δέν τό πιστεύη ή δέν τό παραδέχεται ό ίδιος.
Δράττομαι τής ευκαιρίας νά καταγράψω τή γνώμη μου γιά μερικά έθιμα, άν καί ειδωλολατρικά, απαριθμώντας όσα θυμούμαι. Τά περισσότερα είναι κατάλοιπα τής αρχαίας ελληνικής ειδωλολαρίας (Α), ενώ άλλα είναι θρακικά (Β), ρωμαϊκά (Γ), ευρωπαϊκά (Δ), ασιατικά (Ε), αφρικανικά (Ζ), κι’ αμερικανικά (Η). Προσοχή είς τήν κατάταξιν – ομαδοποίησιν.

Δ ι ε τ η ρ ι κ ά:

Πρωτοχρονιάτικο δένδρο Δ
Άη Βασίλης
Άη Νικόλας) μέ δώρα Δ
Καλικάντζαροι Δ
Καρναβάλια – μεταμφιέσεις Α
«Άγιος Βαλεντίνος» Γ
Μάρτης ή μάρτα (περικάρπιο μ’ ερυθρόλευκο νήμα) Α
Πρωταπριλιάτικα ψέμματα Γ
Λαζαρίνες Γ
Βεγγαλικά-πυροβολισμοί τού Πάσχα Ε
Άναστενάρια – πυροβασίες Β
Κλήδονας καί πήδημα πάνω από φωτιά στίς 24 ΄Ιουνίου Β
Κουρμπάνι «Άγίας Παρασκευής»Α
Κουρμπάνι Δεκαπενταυγούστου Α
Σιταρόζωμο ή «Βαρβάρα», άν γίνεται στίς 4 Δεκεμβρίου Β
Φωτιές στίς 24 Δεκεμβρίου Β
«Χριστουγεννιάτικο» δέντρο Δ

΄Ε κ τ α κ τ α:

Προβασκάνια, βοϊδοκάφαλα στά παλούκια τού φράχτη (κρανία), φυλαχτά-χαϊμαλιά, χάντρες-ματάκια πράσινες – γαλάζιες, σκόρδα, πέταλα, φτύσιμο γιά πρόληψη βασκάματος Α
Σκιάχτρα ανθρωπόμορφα Α
Άκρόπρωρα γλυπτά Α
Μαντικά. Μέντιουμ, χειρομαντεία, «διάβασμα» ωμοπλάτης σφαγίων, χαρτορρίχτρες Α
Όνειροκρίτης, φανουρόπιττες (Π.Διαθήκη «χαυώνες»=πίττες,εγκριφίες,Ίεζεκιήλ 7,18 καί αυτόθι 51,19) Α
Άστρολογία – ζώδια Ε
Βρυκόλακες Δ
Γιόγκα Ε
Προσευχές – αυτοσυγκέντρωση τού καράτε Ε
Κάπνισμα λουλά – τσιμπουκιού, τσιγάρου -πούρου, ναργιλέ, ναρκωτικών Η
Παραμύθια Α Β Δ Ε
Τοτέμ Ζ