Η ειρηνη του κοσμου κρεμεται απο μια κλωστη

Ἀπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», ἐκδοση Γ ἐπηυξημένη, 2015, σελ. 46

Κόσμε, γλέντα, διασκέδαζε, ὀργίαζε, μοίχευε, μάζευε… Ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας κρέμεται ἡ σπάθη τοῦ Δαμοκλέους. Ἀπὸ μία κλωστὴ κρέμεται ἡ εἰρήνη· καὶ ἐᾲν αὐτὴ κοπῇ, οὐαί τῷ κόσμῳ.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον τὸν κόσμον σου. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον ἡμᾶς.
Ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ ἁμαρτωλή, σὲ μιὰ ἐποχὴ τραγική, σὲ μιὰ ἐποχὴ ἀποστασίας ἀπὸ τὸν Θεό· ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχὴ μεγάλης διαφθορᾶς καὶ ἀπιστίας. Ποτέ μὰ ποτέ ἡ ἀνθρωπότητος δὲν ἐβλασφήμησε καὶ δὲν ἐγκλημάτησε ὅπως στὶς ἡμέρες μας. Ποτέ δὲν ἐψεύθησαν μικροὶ καὶ μεγάλοι ὅπως ψεύδονται χυδαίως σήμερα. Ποτέ ἡ ἀνθρωπότης δὲν ἐξέκλινε ἐκ τῆς τροχιᾶς τῆς ἠθικῆς ὅπως ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας. Οἱ ἡμέρες μας εἶνε ὅπως προφήτευσε ὁ Χριστός. Διαβάστε τὸ Εὐαγγέλιο, γιὰ νὰ δῆτε τί λέει· τὸ τέλος τοῦ κόσμου θὰ εἶνε «ὥσπερ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε».
Θεέ μου Θεέ μου, ὁποία ἐκπλήρωσις τῆς προφητείας!

Γινεται διχασμος

Γίνεται διχασμός. «Σημεῖον ἀντιλεγόμενον» εἶνε ὁ Χριστός (Λουκ. 2,34). Δὲν γνωρίζομε τί συντελεῖται μέσα εἰς τὰ σπίτια τῶν ἀνθρώπων. Ὑπάρχει τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν. Ὁ Χριστὸς καὶ ὁ καῖσαρ παλεύουν μέσ᾿ στὸν αἰῶνα μας. Γι᾿ αὐτὸ εἶνε ἀνάγκη, ἐσεῖς ὅλες νὰ μιμηθῆτε τὰ παραδείγματα τῶν ἁγίων. Ἐπιλέξατε ἑκουσίως καὶ ὄχι ἀκουσίως τὸ δρόμο αὐτό· διότι ἂν χρησιμοποιούσαμε ἄλλα μέσα καὶ τρόπους, θὰ ἔπρεπε νὰ εἶστε 500, 600, 700 κ.λπ., ἐνῷ τώρα εἶστε μόνο 70, καὶ αὐτὲς πάλι ε­ἴσαστε ὅπως ὁ Πέτρος· ἔχετε μὲν τὴν διάθεσι, ἀλλὰ δὲν γνωρίζομε τὴν ἀδυναμίαν τὴν ὁποίαν ἔχομε καὶ ἡ ὁποία ὑπάρχει μέσα εἰς τὰ στήθη μας.
Eἶθε λοιπὸν ἡ «Φαβιόλα», τὴν ὁποίαν συνιστῶ νὰ τὴ διαβάσετε, νὰ γίνῃ ὑπόδειγμά σας, νὰ προσπαθήσετε νὰ τὴ ζήσετε.
Nὰ ἀναστήσουμε ὅλα τὰ ἡρωϊκὰ ἐκεῖνα πρότυπα τῶν μαρτύρων, διὰ νὰ ποῦμε κ᾿ ἐμεῖς, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἔζησε μόνο τὴν ἐποχὴ τῆς Φαβιόλας καὶ τῶν ἄλλων μαρτύρων, ἀλλὰ ὅτι ζῇ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.