Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr. Πέμπτη, 06 Ιουνίου 2019
https://www.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/29612-o-oikoumenikos-patriarxis-eulogise-neogennito-katsikaki-kai-onomatise-ena-ga%CF%8Adouraki

Ο Οικουμενικος Πατριαρχης ευλογησε νεογεννητο κατσικακι και ονοματισε ενα γαϊδουρακι Δαφνη

Ο Παναγιώτατος, ο οποίος βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας Χάλκης,όπου συστεγάζεται η ιστορική Θεολογική Σχολή, είχε την ευκαιρία να χαρεί σήμερα τον όμορφο και ολάνθιστο κήπο της, και να ευλογήσει ένα νεογέννητο κατσικάκι αλλά και το νεογέννητο γαϊδουράκι, το οποίο ονόμασε Δάφνη!

Σκεψεις και σχόλια ἀπὸ σεβάσμιο ιερεα, που δεν μασᾶ τα λόγια του, όταν βλέπει την κατάντια τοῦ πατριάρχου. Ο πατρ. βαρθολομαίος διχάζει τον ορθοδοξο κόσμο, διαλύει τα πάντα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και μας παίζει θέατρο με κατσικάκια, γαϊδουράκια και πράσινα άλογα! Το οτι είναι και οι δυο πρεσβύτεροι και έχουν χειροτονηθεῖ διάκονοι πιθανον το ίδιο χρονικό διαστημα, είναι υποχρεωμένος κατα την ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ να μιλᾶ την γλώσσα της αληθείας για τις παρεκτροπές ενος συμπρεσβυτέρου του και μάλιστα πατριάρχου, που είναι πρῶτος μεταξύ ίσων και θα έπρεπε να είναι υπόδειγμα και καύχημα τῶν Ορθοδόξων.

Στο σχόλιο του ο σεβάσμιος ιερέας ρωτᾶ: Μηπως το χαριτωμένο  γαιδουράκι αντι για Δάφνη, θα έπρεπε να το ονομάση Δαφνί; Διαβάστε τον και μη τον παρεξηγήσετε για τη σκληρή του γλώσσα, που χρησιμοποιεῖ. Τα έργα του πατριάρχου Βαρθολομαίου προκαλοῦν όλο τον Ορθοδοξο κόσμο

«ΕΓΝΩ ΒΟΥΣ ΤΟΝ ΚΤΗΣΑΜΕΝΟΝ

ΚΑΙ ΟΝΟΣ ΤΗΝ ΦΑΤΝΗΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΑΥΤΟΥ»

(Ήσαϊου 1,3)

(Τό βόδι γνωρίζει τόν αφέντη του, καί τό γαϊδούρι ξέρει τό παχνί εκείνου πού τό όρίζει)

Μά ό Βαρθολομαίος δέν ξέρει πού ανήκει. Καί ό λαός του(!) τίποτε δέν κατανοεί. Τού τάχει μπερδεμένα. Τό βόδι, τό κατσικάκι καί τό γαιδουράκι γνωρίζουν τόν Κύρη καί τό παχνίτου τους. Ό Μητσάρας ό Άρχοντώνης όμως, Τούρκος υπήκοος, ευλογών τά όπλα τής πατρίδος του Τουρκίας, έχασε τό μπούσουλα. ΄Εχει χάσει τό μέτρο περί Πατρίδος καί Θρησκείας πρό πολλού. Είναι έκ τών πραγμάτων καί τής πανταχόθεν στενότητος καί πιέσεως μπερδεμένος. Είναι αξιολύπητος! Δέν έχει περιθώρια νά διαλέξη καί τοποθετηθή ξεκάθαρα. Άποκρύπτει, συσκοτίζει, συγκαλύπτει, συσχηματίζεται καί συμπορεύεται μετά πάντων Γι’ αυτό «συγκεραννύει» καί «συγκρητίζει» τά πάντα (έθνη, πολιτισμούς, κουλτούρες, θρησκεύματα, παραδόσεις, ιστορία, ήθη καί έθιμα) γιά νά διαβιώση, συντηρηθή καί διατηρηθή «στό ύψος», τό οποίο απαιτεί καί τήν Οικουμενικότητα καί Παγκοσμιότητα, ένεκα τών οποίων, μεταλλασσόμενος, ταυτίζεται διαφοροτρόπως ανά πάσα στιγμή (χαμαιλεοντικώς) μέ όντινα καί ό,τι προκύψη, εναγκαλιζόμενος καί ασπαζόμενος πάσαν δοξασίαν καί τόν εκπροσωπούντα-ενσαρκούντα αυτήν, μέσα σέ ένα (έξ ανάγκης) απέραντο βάθος καί πλάτος, πού συμπεριλαμβάνει καί εγκλείει κάθε στιγμήν χρόνου καί κάθε σπιθαμήν χώρου απάσης τής Ύφηλίου. Πράγμα, δυσκολώτατο καί ακατόρθωτο, εάν έκ προοιμίου δέν έχεις συμβιβασθή καί προδώση κάθε τί τό Αύταρκες, Ίδιαίτερο, Ξέχωρο καί Μοναδικό, όπως Πίστην Μίαν, τήν έξ αποκαλύψεως παρά τού Ένανθρωπήσαντος Υιού καί Λόγου τού Θεού (τού Δευτέρου Προσώπου τής Παναγίας Τριάδος), «τάς οροθεσίας τής κατοικίας τών εθνών» (Πράξ.17,26) άς έθετο Κύριος, διατάξας «μή μεταίρειν όρια αιώνια Πατέρων» (Παροιμ.22,28) καί πάντα τά διακρατούντα καί διαφυλάσσοντα τάς ειδοποιούς διαφοράς τών λαών, τάς Θεοβλήτους, αξιοσεβάστους καί παρ’ Αυτού Τούτου Τού Θεού ενταλθείσας, ώστε «μένειν καί διατηρήσθαι αυτάς ανά τούς αιώνας» (έ.ά). Μετά (πάντα) ταύτα, Ποιόν έχει Κύρη καί τί Θεό λατρεύει ό Πατριάρχης δέν γνωρίζω, καί ό ίδιος δέν ξέρει. «Παρασυνεβλήθη τοίς κτήνεσι τοίς (συμπαθεστάτοις μέν), αλλ΄ ανοήτοις δέ, καί ώμοιώθη καί συναναστρέφεται αυτοίς» (Ψαλμ.48,13), εναγκαλιζόμενος μέ εντυπωσιακό «κοντράστ» τό λευκό του κατσικάκι, καί γαϊδουροποιούμενος όμοχρώμως – ρασοφορών – μέ τό αυριανό του υποζύγιο, χωρίς νά μάς διευκρινίζη, ποιό έκ τών δύο, σάν Παπάς καί Νονός, ωνομάτισε «Δάφνη», καί ποιός έκ τών τριών θά κάνη εισαγωγή πρός θεραπείαν είς τό «Δαφνί!». Πάντως, όχι τά άκακα καί υγιέστατα – ά ενηγκαλίσατο μετά τοσαύτης τρυφερότητος -, άλογα ζώα, αντικείμενα τών οικολογικών διαφερόντων αυτού, ώς «Πρασίνου Πατριάρχου» επί τής Χλωρίδος(!), καί ώς «Παρδαλοτσαλαπετεινού» επί τής «στεναζούσης» (Ρωμ.8,22) Πανίδος!

΄Ης, Κορυφή καί Παντοκράτωρ καί Παμβασιλεύς καταστάς «Έλέω Θεού», αφού πρωτίστως, καί ετυμολογικώς ανέτρεψεν, Βοθρολυμικώς καταμολύνας διά τής κοιλιοδουλικής, γαστριμαργικής, καί κοπροπαραγωγικής έκ τού αφεδρώνος, έν τή καταναλώσει τών πλέον σπανίων καί τερπόντων τόν αδηφάγον λάρυγγα εδεσμάτων, (καταμολύνας λέγω), ουχί μόνον τόν Βόσπορον, αλλά καί πάσαν τήν υφήλιον, ήν «τοσούτον αγαπά καί υπέρ αυτής μεριμνά», έτι καί κοπρίζων αυτήν πανταχοῖ!!!, καταστάς λέγω, ή μάλλον σφετεριζόμενος όλως αναξίως τόν τίτλον, ώς ωμότατα εμπαίζων τήν οικουμένην (Οικουμενικός υπάρχων!)(sic), καί πισόπλατα, όμονοών μέ τό «κεφάλαιον», συμπράττει καί ανοσιουργεί καί εγκληματεί κατά τής υπό τού Θεού «λίαν καλώς» (Γεν,1,31) ποιηθείσης δημιουργίας, ούχί πρός τό «άριστον» ωθών καί μεταθέτων τήν κτίσην, ήτις, κυρίως έκ τών αθέσμων ενεργειών καί επεμβάσεων τής «αφεντιάς του» καί τών μετ’ αυτού οδηγούντων τάς τύχας τών λαών, ουχί μόνον «συστενάζει καί συνωδίνει» (Ρωμ.8,22) έκ τής έκείνου ανακολουθίας πρωτίστως, (καί ημών τών υπολοίπων επομένων), αλλά, έν τή ακορέστω πλεονεξία καί φιλαργυρία του, βαίνει (ή κτίσις) προοδευτικώς πρός τήν τελείαν καταστροφήν καί τόν αφανισμόν αυτής. Τοσαύτη υποκρισία, αναισχυντία καί ασυνέπεια έν επιγνώσει!!
Άνάγνωθι αγέρωχε καί αλαζών Βαρθολομαίε, Μηρμυκολέων, έν τή ανακολούθω καί αλλοπροσάλλω σκληρότητι, ήν επεδείξω πλείστοις αντικειμένοις καί αντιλέγουσί σοι κατά καιρούς, έν τή ταυτοχρόνω γλυκαναλάτω «μετριότητι! αναξιότητι! ελαχιστότητί! σου» (!!!), ά, προσποιούμενοι αντιγράφοντές σε, προθέτουν καί πλείστα όσα ανθρωπάκια(!) αθύρματά σου-παίγνια-μαριονέτες επίσκοποι (νά τούς κάνη ό Θεός …!), ανάγνωθι λέγω έν τή Β΄ Πέτρου 3,7-8 καί ιδιαίτατα τό τού Προφήτου Ζαχαρίου 14,12, ό καί προβάλλω ενώπιόν σου γιά νά δής τί σέ περιμένει καί σένα, Μέγιστε καί Τρανώτατε, πώς θά σού πεταχτούν τά μάτια έξω, μεσ’ από τάς «επηρμένας οφρύς σου»!! Λέγει ό Προφήτης: «Αύτη έσται ή πτώσις, ήν κόψει Κύριος πάντας τούς λαούς (πού σύ σήμερα κομπορημονών βαφκαλίζεσαι ότι κατεξουσιάζεις καί καθοδηγείς πνευματικώς (τρομάρα σου!!) στό νά ευτυχούν οικολογικώς επί τής γής καί νά τύχουν τής σωτηρίας των. Παρά τίνος; από σού, τού υποσκελίσαντος καί υπερβάντος Τόν Άγιον Θεόν, ώς «μπασκλασαρία!», καί διά «πεπλατυσμένων κρασπέδων (καί βάλε καί βάλε τρέλα καί έπαρση, «βλακεία» κατά τόν ΙΣΤ΄ Κανόνα τής Ζ΄ Οίκουμενικής Συνόδου) αυτοπροσαγορευθέντος «Παναγιωτάαατου» Πατριάρχου, μόνο πού σέ τρώει στή στροφή ό άλλος «ραλίστας τού πνεύματος!» Άλεξανδρείας, «Πάπας, δέκατος καί τρίτος τών αποστόλων καί κριτής τής οικουμένης». Προσέξτε μόνο μή τσακωθήτε … στή διεκδίκηση τών «πρωτείων»!!!! Καί συνεχίζει ό Προφήτης: «Τακήσονται αί σάρκες αυτών (τών λαών, καί σού αυροδίαιτο αφρατόπαιδο, μεμετάκι τουρκοσποράκι ι(μ)βρίδιο-διασταύρωσις έκ δύο ποικιλιών!), καί οί οφθαλμοί αυτών ρυήσονται έκ τών οπών αυτών, καί ή γλώσσα αυτών (καί σού Παρλαροαρχηγέ μας!) τακήσεται έν τώ στόματι αυτών»!!! Τί πλάκα θά σπαγα μαζί σου, άν εξαιρούμην καί δέν είχα μαζίσου τήν ίδια τύχη;!! Άλλ’ όχι. Είμαστε στόν ίδιο παρονομαστή. «Θά απολαύσωμε τά ίσα» (Λουκ.6,34) διττώς. Καί στόν ίδιο παρονομαστή ισουψώς παρά τού Δικαιοκρίτου θέλομεν κριθή, Καί «έν ώ μέτρω εμετρήσαμεν καί εκρίναμεν τόν πλησίον, θά αντιμετρηθώμεν καί θά κριθώμεν παρά Θεού» (Ματθ.7,2 : Λουκ.6,38). Καί, « εί ό δίκαιος μόλις σώζεται, Βαρθολομαίε μου, εσύ κι’ εγώ οί αμαρτωλοί, πού φύγωμεν;» (Α΄Πέτρ.4,18). «Πού φανούμεθα;!». Καί μάλιστα, όμολογούντες ανά πάσα στιγμήν ότι «Πολλά επταίσαμε καί πταίομεν» (Ίακ.3,2), ότι «ούκ έστιν αμαρτία, ήν ού διεπράξαμεν» (Ακολ.Θ.Μεταλήψεως), ότι «εμείς φέρομεν – ώς επισυρόμενον μιαντήριον (Ύμνολογία) – αμαρτήματα , ενώ ό λαός (έξ αιτίας μας ακατήχητος) αγνοήματα» (Θ.Λειτουργία Ί.Χρυσοστόμου), καί τόοοσα άλλα, πού, άν δέν βοούν πώς πρέπει νά πάμε νά πνιγούμε (Ματ.18,6 : Μάρκ.9,42 : Λουκ.17,2), τουλάχιστον πρέπει νά πάμε νά κρυφτούμε καί νά μή ξεμυτάμε, όχι αναισχύντων καί αναισθήτως νά εγκαυχώμεθα!!! Αίσχος! Καταισχύνη! ΄Ονειδος!!
«Άκούστε ουρανοί, κι’ εσύ γή δώσε προσοχή, γιατί μιλάει ό Κύριος. Άνέθρεψα παιδιά, σάν τόν Άρχοντώνη, τήν «Πατριαρχάρα»(!), πού σερνώταν σάν κοκοβιός καί σαμιαμίδι μέσ’ στό κουρείο τού Μπαρμπα-Χρήστου τού πατέρα του, καί τώρα πού μεγάλωσαν (πώ, πώ, τί έγινε ή σκουληκαντέρα!), πεισματικά ορθώνονται εναντίον μου» (Ής. 1,2).
«Άλίμονό σου Βαρθολομαίε αμαρτωλέ, καί όσοι κουβαλάνε τά μυαλά σου, γεμάτοι αμαρτία. Άπόγονοι κακοποιών, παιδιά διεφθαρμένα»! (Ής.1,4). Παποπροσκυνηταί καί αιρεσιάρχαι!!
«Ανάξιε, Προδότη Πατριάρχα, εγκατέλειπές με τόν Κύριον, μέ περιφρόνησες Τόν Άγιον Θεόν. Μού έστρεψες τά νώτα. Ποιάν άλλη τιμωρία ακόμα θέλεις νά ρίψω επάνω σου, καί συνεχίζεις τήν αποστασία σου; Τά μούτρα σου κατσιάσανε, έγινες σά μουστόγρια, ή καρδιά σου αργοσαλεύει» (Ής.1,4-6).
«Άπό τά νύχια ώς τήν κορφή τής κασίδας σου (μεγάλε κουρέα!), τίποτε δέν έχεις γερό. ΄Εγινες ραμολιμέντο (ξακουτιασμένος κατά τά Φρανσέζικά σου)! Ό τσιμπλής σου, τό «Φαναράκι σου» ερημώθηκε, οί συνοικίες σου κάηκαν. Ό (τότε) Νομάρχης Ίσταμπούλ Έρντογκάν ό φίλος σου σέ ανέβασε αυτού πού είσαι – καί πώς νά τού χαλάσης χατήρι – . ΄Ομοιοί σου τουρκόσποροι τούς καρπούς τρώνε τών αγρών σου μπροστά στά μάτια σου κι’ όλα είναι έρημα, όμοια μέ τών Σοδόμων τήν καταστροφή»(!) (΄Ης.1,6-7), πού κουβαλάς από Παρίσια καί Βρομίσια «Μανώλαινες» καί «Έμμανουέλες» πρός σωφρονισμόν (Παναγία βόηθα!), καί δέ νιάζεσαι νά διορθώσης τά χάλια τού 692 στήν «Τρουλάτη-Τουρλάτη» Πενθέκτη …,Οικουμενικέ μου(!), καί δή τόν ΙΒ΄ Κανόνα (Ζαβοχάρακα), μέ τά χάααλια!!, «πρός τό συμφέρον τών πολλών, ίνα σωθώσι» δήθεν!!! (Α΄Κορ.10,33) (σ’ έπιασε μαζί τους κι’ εσένα κόψιμο καί συνευδοκείς(!) Έφες.5,11), καί … στούς δρόμους τά «δεσποτόπαιδα-αδέσποτα», οί Δεσποτίνες στήν άλλη άκρη τού κόσμου νά μή ξαναζευγαρώσουν, νά μή ξαναϊδωθούν, μή στό εξής κληρονομούν … τά τής εκκλησίας, πού έτσι θά δύναται (πρωθύστερα, τρόπω Ίερωνύμου τού Β΄) «νά μεταποιή τήν ύλη σέ πνεύμα»!!! (πώ, πώ, καταξίωσις τής αλχημείας!)!!!. Καί ξέρεις δά αυτά, εκεί παρα κάτω στήν ΄Αφρικα – Λιβύη! Καί πώς αλιώς, αφού κι’ εσύ ακόμη σήμερον παραπατάς, κι’ από τή μιά πάς νά επιτρέπης (στό εξής) τό γάμο, σέ ατυχήσαντας είς αυτόν Πρεσβυτέρους χηρεύσαντας ή – έν νεότητι -εγκαταληφθέντας παρά τών (αφρόνων) πρεσβυτερών(!) αυτών, λές γιά τούς επισκόπους ισχύει άλλο ευαγγέλιο, καί «ό γάμος δέν είναι τίμιος καί ή κοίτη αμίαντος» (Έβρ.13,4), ούτε «οί επίσκοποι-πρεσβύτεροι (βλέπε Κανών Α΄ Άγίων Άποστόλων καί γνώμην Ίερού Χρυσοστόμου (αυτόθι) έν τώ Ύπομηματισμώ) δεί είναι μιάς γυναικός (καθείς) ανήρ κ.λ.π.» (Α΄Τιμ.3,12). Ή Παράδοσις δέ μάς έχει πληροφορήσει περί αυτού τού θέματος τίποτε;! Ώ τής υποκρισίας, Ώ τής Θεομπαιξίας καί τής στρουθοκαμηλικής φιλαργυρίας!! Τά πάντα θυσία είς τόν βωμόν τού «χρήματος»!
Έρωτά ό Θεός. «Τί μού χρειάζονται οί τόσες πονηριές, σκοπιμότητες καί ιδιοτέλειες περί τάς φανφαρωνικάς λατρευτικάς αναιμάκτους θυσίας σου, αθεόφοβε Βαρθολομαίε, καί μάλιστα αποκλεινούσας καί ταυτιζομένας μέ παραπλησίους (θυσίας) ετεροδόξων; Μπροστά μου έρχεσαι νά παρουσιαστής. Γιατί όμως τό κάνεις αυτό, αφού σ’ έχω απορρίψει καί δέ θέλω νά πατά τό πόδι σου, ούτε στήν αυλή τού ναού μου; Μ’ αηδιάζεις κι’ εσύ καί τό θυμίαμά σου! Πρωτομηνιές καί Κυριακές, προσκλήσεις επισήμων σέ εορταστικές συνάξεις, γεμάτες από ασέβεια, μέσα σέ πανηγυρικές λατρευτικές εκδηλώσεις, δέν μπορώ νά τ’ ανεχθώ. Τ΄απεχθάνομαι καί τά συχαίνομαι»! (Ής.1,11-14).
Βαρθολομαίε, σύνελθε. Μετανόησε. « Όρθοτόμει – απαρεκκλίτως -τόν Λόγον τής ΄Εμής ΄Αληθείας» (Β΄Τιμ.2,15). ΄Ασε τά μπολογυρίσματα καί τίς ψευτοαγάπες μέ τόν οποιονδήποτε. Σέ αντιγράφουν πολλοί τών επισκόπων, καί παρεκκλίνουν καί αποκλείνουν τής οδού τής Βίβλου, τών Πατέρων καί τών ΄Ιερών Κανόνων έξ αιτίας σου, καί συμπορεύονται μετά σού οδούς ποικιλομόρφου πλάνης, καί, είς άλλα αποβλέποντες, δέν τούς βρίσκεις σχεδόν ποτέ στό Γραφείο καί τό σπίτι τους. «Ούτε «στεναί», ούτε «στεγναί» αί διατριβαί έν τοίς οίκοις αυτών» (Παροιμ.29,27). Μπάζει από παντού!! ΄Αναισθητούν αδιαφορούντες παντελώς περί τού ποιμνίου. «Όταν υψώνεις τά χέρια σου, κλείνω τά μάτια μου νά μή σέ βλέπω. Κι’ όταν απανωτές λές προσευχές, εγώ δέν τίς ακούω. Τίς βδελύττομαι, λέγει Κύριος» (Ής.1,15). «Δέν ημπορούν τά μάτια μου νά βλέπουν τίς πονηρές σου πράξεις. Πάψε νά στραβοπατάς καί νά αιρετιάζης. Μάθε τό καλό νά κάνης. Ύπέρ τού δικαίου νά εκδαπανάσαι. Βόηθα τόν καταπιεζόμενο. Έλευθέρωσε τόν καταπιεσμένο. Άπόδωσε τό δίκιο στό ορφανό. Ύποστήριξε τήν υπόθεση τής χήρας»! (Ής.1,16-17).
«Πώς κατάντησε πόρνη, ή πολιτεία ή πιστή! ΄Αλλοτε εκεί τό δίκαιο καί τό σωστό βασίλευε. ΄Ηταν τής δικαιοσύνης κατοικία. Μά τώρα τών φονιάδων είναι τό κρησφύγετο. Φανάρι, οί άρχοντές σου είν’ αποστάτες καί συνεταίροι τών κλεπτών. Όλοι σας αγαπάτε τή δωροδοκία κι’ επιδιώκετε τήν ανταμοιβή. Δέν αποδίδετε στό όρφανό τό δίκιο πού τού πρέπει, δέν τιμάτε καί δέν προβάλλετε τήν αξιωσύνη, τήν αρετή καί τή σωφροσυνη πρός μίμησιν, καί ή υπόθεση τής χήρας φροντίζετε νά καταχωνιαστή σάν ενοχλητική»! (Ής.1,21-23).
Βαρθολομαίε, απάντησε ευθέως. ΄Επιθυμείς διακαώς καί διαπύρως ν’ ανοίξης τή Σχολή τής Χάλκης, νά ξαναρχίση νά βγάζη «λουλούδια» σάν καί σένα; ΄Αν ναί; Μή σώση καί ξανανοίξη! Φτάνετε οί εκατοντάδες καί χιλιάδες χρυσοφόροι «χρυσοκάνθαροι». «Άρκετόν τώ αιώνι τούτω ή κακία αυτού» (Ματθ.6,14).

Ύποσημείωσις: Διατηρείτε τό τελευταίον ώς πληρέστερον καί αρτιότερον, παραθεωρούντες τά προηγούμενα. Ευχαριστώ.