Απόσπασμα βιβλίου «ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ Η ΕΛΛΑΣ»
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου

Τεραστιος ταφος παιδιων

Kαλά, 200.000 Ἕλληνες φύγανε στὸ ἐξωτερικό· οἱ ἄλλοι ποῦ εἶνε; Ἐὰν πάρῃς ντεμπεσίρι καὶ ἀφαιρέσῃς ἀπὸ τὸ 1.700.000 τὶς 200.000, μένουν ὑπόλοιπο ἑνάμισυ ἑκατομμύριο (1.500.000) Ἕλληνες. Αὐτοὶ ποῦ εἶνε, ποιός τοὺς κατέπιε, ποιό σκοτάδι τοὺς ἔφαγε; Καλά, ἐκεῖνοι ἐπὶ τέλους φύγανε στὸ ἐξωτερικό· τὸ ἄλλο ἑνάμισυ ἑκατομμύριο Ἕλληνες, ποιός τοὺς ἔφαγε;
Ρωτᾶτε ποιός τοὺς ἔφαγε; Δὲν θὰ μπῶ ἀπότομα, γιατὶ θὰ διακρίνω καὶ μερικὰ μειδιάματα ὅταν θελήσω νὰ προχωρήσω εἰς τὸ βάθος καὶ νὰ ἀποκαλύψω ποιός εἶνε ὁ τεράστιος τάφος μέσα εἰς τὸν ὁποῖον ἐτάφησαν ἑνάμισυ ἑκατομμύριο (1.500.000) Ἕλληνες, νέοι Ἕλληνες.
Πρὶν ἀπὸ ἕνα μῆνα ὡμιλοῦσα σὲ ἕνα κεντρικὸ ναὸ τῆς Ἀθήνας, κεντρικώτατο ναό, ποὺ εἶνε κοντὰ στὰ ἀνάκτορα, στὸν Ἅγιο Σπυρίδωνα. Ἐκεῖ μοῦ εἶπαν κάτι φοβερό.
Mοῦ εἶπαν ὅτι, Ἐδῶ κατοικεῖ ὅλη ἡ ἀριστοκρατία, κατοικοῦν οἱ πλούσιοι, οἱ πολλοὶ πλούσιοι. Ὅταν πᾶμε στὰ σπίτια τους, ντρεπόμεθα νὰ πατήσουμε. Ἡ πολυτέλεια τῶν σπιτιῶν εἶνε κάτι ἀπερίγραπτο. Δὲν μπορεῖς νὰ τὸ φανταστῇς πῶς εἶνε.
Ὅλα τὰ βλέπεις.
Βλέπεις χαλιά, ποὺ τὸ πόδι σου – ὁ ἀστράγαλός σου βυθίζεται μέσα στὸ πάχος τῶν χαλιῶν.
Βλέπεις ἔπιπλα, ὄχι πιὰ ἑλληνικὰ ἔπιπλα, ἀλλὰ ἔπιπλα παρμένα μέσα ἀπὸ τὴ Ῥώμη καὶ ἀπὸ τὸ Λονδῖνο καὶ ἀπὸ τὰ καλύτερα καταστήματα τῆς Εὐρώπης. Βλέπεις ὅλα νὰ εἶνε πολυτελέστατα.
Βλέπεις καὶ τὶς ὑπηρέτριες· ὄχι μιὰ καὶ δυό, ἀλλὰ ἕξι – ἑφτά. Ἄλλη νὰ εἶνε στὸ κουδούνι, ἄλλη νὰ εἶνε στὴν ὑποδοχή, ἄλλη νὰ εἶνε στὸ γεῦμα, ἄλλη νὰ ᾿νε ἀπὸ ᾿δῶ, ἄλλη ἀπὸ ᾿κεῖ. Ναί.
Βλέπεις γάτες, ποὺ εἶνε χτενισμένες καὶ περιποιημένες. Βλέπεις σκυλιὰ ράτσας.
Καὶ τί δὲ βλέπεις μέσα, πάτερ μου! Ἕνα πρᾶγμα δὲ βλέπεις· παιδιὰ δὲ βλέπεις! Μόνο κάπου – κάπου ὑπάρχουν ἕνα, δυό, τρία, σπανιώτατα. Ποῦ; Σὲ σπίτια ποὺ μπορούσανε νὰ θρέψουνε ντουζίνες ὁλόκληρες παιδιῶν.

Πριονιζεις την εντολη του Θεου

Ἀλλὰ ποῦ νὰ θρέψουν παιδιά!
Γιά πλησίασε τὴν κυρά. «Ἄ», σοῦ λέει, «παιδιά; Ὄχι παιδιά. Προτιμῶ ἕνα αὐτοκίνητο τελευταίας μάρκας ἀντὶ παιδί…». Μιὰ ἄλλη θὰ σοῦ πῇ· «Προτιμῶ ἕνα πάρτυ παρὰ παιδί…». Ἡ ἄλλη θὰ σοῦ πῇ· «Προτιμῶ τὸ ἕνα ἢ τὸ ἄλλο…».
Ἡ μόδα αὐτὴ ἡ σατανική, νὰ γεννοῦν παιδιὰ κατὰ παραγγελίαν, δὲν βρίσκεται μόνο μέσα στὰ σπίτια τῶν πλουσίων, τῶν ἐκφύλων, τῶν πλουτοκρατῶν ποὺ λατρεύουν τὸ μαμωνᾶ. Δυστυχῶς ἡ μόδα αὐτὴ ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἀθήνα καὶ ἅπλωσε μέσα σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, ἔφτασε καὶ στὸ μικρότερο χωριουδάκι. Καὶ μέσα στὴ μικρότερη καλύβα ἐπῆγε καὶ σκόρπισε σὰν περονόσπορος.

Ὅπως ὁ περονόσπορος πέφτει στὰ φυτὰ καὶ τὰ καίει ὅλα, ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ἡ ἰδέα αὐτή, ἡ ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, ἔχει διαδοθῆ παντοῦ.
Εἶνε ὁ διά᾿ολος, ὁ μεγάλος διά᾿ολος, ὁ ὁποῖος πάει κόντρα στὴν ἐν­τολὴ τοῦ Θεοῦ.
Kάποιος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας λέει· Οἱ διαβόλοι εἶνε χωρισμένοι, καὶ καθένας ἔχει ἀναλάβει, κατὰ ἐπιτελικὸ σχέδιο, νὰ καταργήσῃ καὶ μία ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ.
Εἶνε δέκα οἱ ἐντολές; Τὴν κάθε ἐντολὴ τὴν πολεμάει ὁ διάβολος. Ἐκεῖνα τὰ «δέκα κέρατα» τοῦ διαβόλου τί ἐννοοῦν; Bλέπετε τί λέει στὴν Ἀποκάλυψι; (βλ. Ἀπ. 13,1). Ὅπως ἔχεις δέκα δάχτυλα καὶ δὲν κόβεις κανένα δάχτυλό σου, ἔτσι ἔχεις καὶ δέκα ἐντολές. Κόβεις τὸ ἕνα δάχτυλό σου; Δὲν τὸ κόβεις. Καὶ ὅμως κόβεις τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, τὴν πριονίζεις. Προτιμότερο εἶνε νὰ κόψῃς τὸ δάχτυλό σου, προτιμότερο εἶνε νὰ κόψῃς τὸ χέρι σου, προτιμότερο νὰ τὰ κόψῃς αὐτά, παρὰ νὰ κόψῃς μιὰ ἐντολή, νὰ πριονίσῃς μιὰ ἀπὸ τὰς ἐντολὰς τοῦ αἰωνίου Δεκαλόγου ποὺ συνεπλήρωσε ὁ Χριστός.
Ὅπως εἶνε δέκα οἱ ἐντολές, ἔτσι εἶνε δέκα καὶ τὰ κέρατα ποὺ λέει ὅτι ἔχει ὁ ἀντίχριστος. Κάθε κέρατο ἔχει δουλειὰ – ἀποστολὴ νὰ τορπιλλίσῃ, νὰ διαλύσῃ, νὰ κονιορτοποιήσῃ, νὰ ἀχρηστεύσῃ καὶ μία ἐκ τῶν ἐντολῶν τοῦ Δεκαλόγου.
Ὅπως λοιπὸν σὲ κάθε ἐντολὴ ὑπάρχει εἰδικὸς διά᾿ολος ποὺ ὑπονομεύει καὶ διαλύει τὴν ἐντολήν, ἔτσι ὑπάρχει καὶ ἕνας διά᾿ολος ὁ ὁποῖος πάει κόντρα μὲ τὴν ἐντολὴ τῆς αὐξήσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Καὶ αὐτὸς ἔχει στὴν ἐποχή μας τὴ μεγαλύτερη πελατεία. Σὲ κάθε ἐποχὴ ἔχει ὁ διά᾿ολος εἰδικοὺς ἀπεσταλμένους ἐπάνω στὴ γῆ, ἀλλὰ στὶς μέρες μας αὔξησε τρομακτικὰ τὴν πελατεία του.
Ἡ ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ, ἐπάνω στὴν ὁποίαν στηρίζεται τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἀκούεται καὶ τὴν ὥρα ἀκόμα τοῦ γάμου, μιὰ ὥρα ἱερά, μιὰ ὥρα σεβάσμια, καὶ ἡ ἐντολὴ αὐτὴ εἶνε· «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πλη­ρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς» (βλ. Γέν. 1,28). Kαὶ ὁ διά᾿ολος ποὺ πάει κόντρα μὲ τὴν ἐντολὴν αὐτὴ τῆς αὐξήσεως λέει τὰ ἀντίθετα. Ὁ Θεὸς λέει «αὐξάνεσθε», ὁ διάβολος αὐτὸς ὁ μοντέρνος λέει ὄχι «αὐξάνεσθε» ἀλλὰ «μειώνεσθε».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ